تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837855471
جامعه شناسى ورزش
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
جامعه شناسى ورزش نويسنده:عليرضا سميعى منبع:روزنامه ایران گروه انديشه: جامعه شناسى در دهه هاى اخير به سوى انواع نهادها و مفاهيم گشوده شده است. از جمله جامعه شناسى ورزش كه در سه دهه اخير به عنوان يك رشته دانشگاهى مورد بحث و بررسى قرار گرفته و در ايران نيز تلاش هايى براى تأسيس آن به نتيجه رسيده است. براى شناخت بهتر اين رشته به سراغ دكتر بهرام قديمى، مؤسس اين رشته رفتيم تا با ايشان به گفت وگو بنشينيم.جامعه شناسى ورزش چيست و چه مى كند؟ورزش يك پديده اجتماعى يا نهاد اجتماعى است. مثل نهاد آموزش وپرورش، نهاد سياست، نهاد و... به طور طبيعى از سطح خرد تا سطوح كلان داراى شكل، ساختار و ماهيت ويژه خود است. از آنجا كه روابط انسانى در آن حاكم است نبايد فقط به بعد فيزيكى آن اهميت داد، بلكه بعد اجتماعى آن نيز بسيار مهم است. مثلاً اين كه در مسابقات كشتى - در سطح بين المللى- دو كشتى گير با هم دست مى دهند نشانه احترام گذاشتن به رقيب است. شما در همين صحنه مى توانيد برنامه هاى آموزشى، تربيتى، تكنولوژيكى و توان مديريتى دو كشور را كه در رفتار ورزشكاران آنها متجلى مى شود، ببينيد. جامعه شناسى نيز پديده هاى اجتماعى را بررسى مى كند و روابط انسانى را مى سنجد. جامعه شناسى ورزش فرايندهاى اجتماعى بيرونى ورزش را بررسى مى كند. همانگونه كه فرآيندهاى درونى، خصوصيات ذهنى افراد و ... را روانشناسى ورزش بررسى مى نمايد.همان طور كه گفتم جامعه شناسى ورزش به فرايندهاى اجتماعى مسأله توجه مى كند. مثلاً نشان مى دهد چگونه ورزش جزو نيازهاى اوليه يا ثانويه جامعه است. مى توان از طريق آموزش، برنامه هاى زندگى و مهارتى افراد را تغيير داد و ورزش را جزو اركانى قرار داد كه نقش مهمى را در پركردن اوقات فراغت بازى مى كند و از همين راه با انواع آسيب هاى اجتماعى مقابله مى نمود و اين بر سلامت جامعه كمك زيادى مى كند. زيرا مثلاً با اشاعه ورزش مى توان تا حدود زيادى با اعتياد مبارزه كرد. لذا دولت بايد ورزش را به صورت همگانى در آورد.بدين ترتيب يك نوع عدالت اجتماعى صورت مى گيرد. ورزش بخشى از زندگى اجتماعى فرد است، به طورى كه مربى مى تواند كارخانه انسان ساز باشد.مگر نه اين كه هنوز شاهد پرخاشگرى ها و كينه توزى در داخل استاديوم ها هستيم. براى فرهنگسازى و از ميان رفتن اين گونه رفتارها بايد از سنين كودكى، در خانواده و در مراحل مختلف تكوين شخصيت فرد، به او آموزش داده شود.كاركرد مهم ديگرى كه ورزش دارد اين است كه در اين زمانه كه رايانه، اينترنت و رسانه ها خانواده ها را از هم مى گسلد، ورزش مى تواند انسجام اجتماعى را به وجود آورد. ورزش خرده فرهنگ را وارد بطن جامعه مى كند، وفادارى و احساسات ملى مردم را بر مى انگيزاند، حتى مى تواند در بخش هاى اجتماعى عاملى براى هويت يابى باشد. از نقطه نظر جامعه شناسى ورزش، ورزش مى تواند يك منشور همبستگى براى كشورهاى اسلامى باشد.جامعه شناسى ورزش مى خواهد از طريق ورزش شادى را در جامعه نهادينه كند. زيرا ورزش جاى مناسبى است براى تخليه هيجانات جوانان.آيا جامعه شناسى ورزش مى تواند با استفاده از نظريات جامعه شناسان معاصر و مهم جهان مثلاً رفتار فدراسيون ها را تغيير دهد؟جامعه شناسى مثل سياست نيست. جامعه شناسى راهكار نشان داده و دراختيار دست اندركاران قرار مى دهد. جامعه شناس با مردم زندگى مى كند و از طريق تحقيقات ميدانى به عمق مطلب پى مى برد. به طور طبيعى جامعه شناسى هابرماس با جامعه شناسى ايرانى متفاوت است، چرا كه هر كشور فرهنگ و تاريخ خودش را دارد. يك جامعه شناس ورزش در ايران سؤال مى كند چرا تا اين حد خشونت و پرخاشگرى در استاديوم هاى ما وجود دارد؟ چرا شادى در ايران سازماندهى نشده يا چگونه مى توان نقش رسانه هاى تصويرى و نوشتارى را در جامعه بررسى كرد و آنگاه باتحقيق به نظرات و پيشنهاد هايى مى رسد كه در اختيار عوامل اجرايى قرار دهد تا آنها بتوانند از اين ايده ها استفاده كنند.سابقه جهانى اين رشته چيست و هم اكنون مهم ترين مؤسسات بين المللى كه در اين باره تحقيق مى كنند كدامند؟از سال ۱۹۶۰ كه نياز به اين رشته احساس شد، جامعه شناسى ورزش وارد مرحله جديدى گشت و در كشورهاى توسعه يافته در زير مجموعه حوزه جامعه شناسى قرار گرفت. هم اكنون افرادى در مقطع كارشناسى ارشد و دكترا مشغول به تحصيل آن مى شوند. در ايران نيزدر مقطع فوق ليسانس و دكتراى رشته تربيت بدنى نيز دو واحد به آن تخصيص داده شد. پيشگامان اصلى و اوليه براى تأسيس اين رشته، انگلستان، آمريكا و آلمان بودند كه نهادها و اتحاديه هاى اصلى آن هم در همين كشورهاست. هم اكنون انجمن بين المللى جامعه شناسى در آمريكاى شمالى و انجمن كل جامعه شناسى ورزشهاى دنيا در انگلستان از فعال ترين نهادهاى تحقيق در باب جامعه شناسى ورزش محسوب مى شوند.جايگاه اين رشته در ايران چگونه است؟اين رشته در ايران بسيار نوپاست. حدود سه سال پيش كه سمت مديريت ورزشى را به عهده داشتم متوجه شدم در قسمت ورزش خلأيى وجود دارد كه براى پركردن اين خلأ رشته جامعه شناسى ورزش را مطرح كرديم و اكنون مسئوليت اين رشته با من است. گروه تخصصى جامعه شناسى ورزش را راه اندازى كرديم كه در دل انجمن جامعه شناسى در محل دانشگاه تهران فعاليت مى كنند.در مقطع كارشناسى ارشد به اميد خدا از مهر ماه دانشجو مى پذيريم. بررسى عوامل مؤثر در توفيق و رشد استعدادهاى ورزشى از بعد جامعه شناسى در دستور كار ماست. علاوه بر آن در حال حاضر دو كتاب در همين زمينه زير چاپ است. يكى جامعه شناسى ورزش كه ترجمه است و ديگرى تأليف خودم به نام «عوامل مؤثر و توفيق و رشد استعدادهاى ورزشى». مسأله مورد بررسى من اين بود كه آيا استعداد هاى ورزشى نهادينه بوده اند يا به صورت كاملاً تصادفى كشف شده اند.كدام يك از جامعه شناسان بزرگ جهان پيش از به راه افتادن اين رشته درباره مسائل مربوط بحث كرده اند؟همان طور كه مى دانيد «بورديو» نقش طبقات بر روى استعدادها را مورد بررسى قرار مى دهد و به سرمايه هاى اقتصادى، فرهنگى و اجتماعى افراد اشاره مى كند. او معتقد است طبقات محروم بدنشان را دراختيار جامعه و ورزش قرار مى دهند. سرمايه اقتصادى شان در سطحى پايين است و سرمايه هاى فرهنگى و اجتماعى آنها حداكثر درحد حمايت مردم خلاصه مى شود.درسوى ديگرافراد طبقه ثروتمند فكرشان را دراختيار ورزش مى گذارند و از ورزش استفاده هاى ابزارى مى كنند. آن را جايگاهى براى برقرارى ارتباط با افراد رده هاى بالا مى دانند.كاركردگرايان متأخر معتقدند ورزش خوب است و مى توان از آن بهره بردارى هاى سياسى كرد. چون ورزش كاركرد مثبت دارد، به تعادل و وفاق جامعه كمك مى كند و با تخليه انرژى ها، فشار وارده از مشكلات را كاهش مى دهد. آنها سعى مى كنند در رسانه ها ورزش را بزرگ نمايى كنند. از طرفى نئوماركسيستها معتقدند ورزش از خود بيگانگى مى آورد. در ورزش مافياى اقتصادى حاكم است، در صورتى كه بايد محل ايثار و جوانمردى باشد. آنها متأسف اند كه در ورزش حرفه اى فقط به فكر پيروزى هستند.ايشان تأكيد دارند كه بايد عدالت اجتماعى به مرحله اجرا برسد و ورزش همگانى شود تا همه افراد از هر طبقه بتوانند از آن استفاده كنند. از آن طرف كاركردگرايان معتقدند هركس بايد به اندازه وسع اش از ورزش استفاده كند. يكى پياده روى كند و ديگرى به پيست اسكى برود.مى دانيم كه در دنياى سرمايه دارى از ورزشكار استفاده هاى ابزارى مى شود، مارك هاى مختلف اجناس شان را با انسان ها تبليغ مى كنند كه اين از نظر ما وضع مطلوبى نيست.اين خلاصه اى از مباحث مطروحه در جامعه شناسى ورزش بود.به عنوان يك جامعه شناس ورزش، چه انتقادى به فضاى ورزشى داريد؟به نظر من يكى از مشكلات ما تلويزيون است. مردم ناخودآگاه ساعات زيادى را جلوى همين رسانه تصويرى تلف مى كنند.به نظر من نبايد بخشى از ورزش را بزرگ نمايى كنيم. آنها مى خواهند مردم را سرگرم كنند و ما به فكر آسيب هاى اجتماعى هستيم كه اين بزرگنمايى ها به وجود مى آورند. البته مخاطبان اين برنامه ها هم مهم هستند، كه چگونه و تا چه حد از رسانه ها استفاده مى كنند. اتفاقاً ما هم سعى مى كنيم از همين تريبون ها براى اطلاع رسانى بيشتر استفاده كنيم كه در نوع خود پارادوكس جالبى است.مگر نه اينكه اگربخواهيم ورزش را به حوزه خصوصى ببريم مجبوريم از رسانه ها، تبليغات و خيلى چيزهاى ديگر كه موردانتقاد شماست استفاده كنيم؟همين حالا هم ورزش درحوزه خصوصى نيست. ولى اين دليل نمى شود كه به همين صورت دولتى باقى بماند.خب اهرم ها و سياست هايش را بايد خود سازمان و دولت طراحى كند. هرچند، قاعدتاً ورزش بيشتر بايد دراختيار بخش خصوصى باشد؛ تا ظرفيت هاى درونى و برونى اش را گسترش دهد. اما نهايتاً اين يك تكليف دولتى است كه به مردم بگويد چه انتظاراتى از ورزش داشته باشند.در ايتاليا بيش از صد زمين چمن استاندارد شده مى بينيد كه دراختيار عموم است و همه مى توانند در آن ورزش كنند.آيا از نقطه نظر جامعه شناسى ورزش، رشته هاى انفرادى در ايران موفق ترند؟بله. با يك مقايسه ساده ميان رشته هاى ورزشى جمعى و فردى مى توان به اين مشكل پى برد. شايد يكى از دلايل آن برمى گردد به مسأله تاريخى و ذائقه خاص ايرانى. به نظر بنده آن انسجام اجتماعى كه بحث اش رفت در فرهنگ ما نهادينه نشده است. برنامه هاى آموزشى، تكنولوژيكى و مديريتى بايد جمع شوند و از همان سنين كودكى استعدادهاى فيزيكى و اجتماعى و ظرفيت هاى درونى و برونى فرد را بيابند و به او كمك كنند تا آنها را ارتقا بخشد تا در نتيجه با افراد جامعه تعامل بهترى برقرار كند.چه ورزش هايى در ايران شانس بيشترى براى رشد دارند؟اين كه هر رشته ورزشى در يك كشور شكوفا شود، بستگى به حمايت هاى اجتماعى و اقتصادى دولت و مردم از آن رشته بخصوص دارد. اما در ايران رشته هايى كه به امكانات زياد احتياج ندارد و مثلاً مى شود در يك اتاق خالى هم انجام اش داد مثل كاراته و تكواندو و كلاً ورزش هاى رزمى شانس بيشترى دارند. البته اين شكوفايى به چيزهاى ديگر هم بستگى دارد. مثلاً بعضى ها از لحاظ عضلانى قوى ترند و براى ورزش هاى قدرتى مناسب اند.رشته پرتاب چكش و وزنه بردارى در لرستان و آذربايجان موفق خواهدبود. يا در كرمان رشته هاى استقامتى مثل تكواندو رشد مى كنند. بعضى ها هم از لحاظ نژادى و فرهنگى به بعضى از رشته هاى ورزشى نزديكند؛ مانند كشتى در مازندران و يا از نظر جغرافيايى بعضى جاها براى بعضى رشته هاى ورزشى مناسب هستند مثل قايق رانى درانزلى. ديگر لزومى ندارد در جاهاى ديگر براى اين رشته ها سرمايه گذارى شود. اما در رشته هايى مثل واليبال، بسكتبال، تير و كمان، سواركارى و شنا كه امكاناتش فراهم نيست، رشد چندانى اتفاق نمى افتد. همان طور كه گفتم رشته هاى رزمى درايران جواب مى دهد. البته ايران پر از استعداد انسانى و جغرافيايى است و دولت مى تواند خودش را مكلف بداند و امكان ظهور و بروز رشته هاى مختلف را به وجود آورد.
#فرهنگ و هنر#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 774]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها