تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837447049
پوچي رؤياي آمريكايي
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: پوچي رؤياي آمريكايي
«جاده انقلابي» يك بلندپروازي ديگر از كارگرداني است كه يك دهه پيش با «زيباي آمريكايي» نامش را بر سر زبان‌ها انداخت. سام مندس به نوعي همان كاري را مي‌كند كه زوج جوان فيلمش انجام مي‌دهند؛ يعني مسيري به ظاهر موفق را ادامه نمي‌دهد و خود را در ورطه‌اي قرار ميدهد كه مشخص نيست سرانجامش چه خواهد شد. اين‌گونه است كه چهار فيلم اين كارگردان هر يك به نظر فتح بابي مي‌رسند كه فارغ از ميزان موفقيت‌شان، در آنها آشنايي‌زدايي از فرمول‌هاي قديمي هاليوود اهميت دارد. «جاده انقلابي» كالبد‌شكافي پيكره بي‌جان و بي‌روح يك ازدواج به بن‌بست رسيده در آزمايشگاه يك كارگردان تئاتري است. سام مندس در تشريح لحظه‌به لحظه اين اوقات دردناك و عذاب‌آور، با لحني تند و انتقادي دردهاي يك نسل خاموش را فرياد مي‌زند و روياي آمريكايي را به اتهام به مسلخ‌كشاندن آمال و آرزوهاي چند نسل به محكمه مي‌كشاند.«زيباي آمريكايي» با تمام آنچه سال‌ها هاليوود از عشق در ميانسالي به تصوير كشيده بود تفاوت داشت؛ همچنان كه «جاده‌اي به سوي تباهي» وراي ظاهرش، قواعد ژانر نوآر را عينا رعايت نمي‌كرد. حالا «جاده انقلابي» با آنكه آمريكاي تب‌زده دهه50 را با سندهاي تصويري ملموس و باورپذير همراه مي‌كند، ربطي به فيلم‌هاي سياه آن دوران ندارد. مندس در «جاده انقلابي» طيف‌هاي مختلف روابط انساني را به نمايش مي‌گذارد؛ خرده‌جنايت‌هاي زن و شوهري كه حاصل جاه‌طلبي فرانك و آپريل است؛ زوجي كه در انديشه پروازند ولي در جاده تباهي گام برمي‌دارند... .
آنها با درك اين مفهوم كه فقط يك‌بار مي‌توانند زندگي كنند، مي‌كوشند تا حسرت‌هايشان را به فرصت تبديل كنند. استفاده از زوج دي‌كاپريو- وينسلت (كه بازي در خشان‌شان از مهم‌ترين امتيازات فيلم است) خالي از كنايه هم نيست. زوج عاشق تايتانيك، گويي راه درازي را طي كرده و خيلي عوض شده‌اند. در ميانه روياهايي كه فرانك و آپريل آرزوي تحقق‌شان را دارند، اخلاق به چالش كشيده مي‌شود اما از انسان‌بودن گريزي نيست؛ چنانكه ژان‌پير ملويل مي‌گفت: «همه انسان‌ها بي‌گناه به دنيا مي‌آيند اما طولي نمي‌كشد...».«جاده انقلابي» كالبد‌شكافي پيكره بي‌جان و بي‌روح يك ازدواج به بن‌بست رسيده در آزمايشگاه يك كارگردان تئاتري است. سام مندس در تشريح لحظه‌به لحظه اين اوقات دردناك و عذاب‌آور، با لحني تند و انتقادي دردهاي يك نسل خاموش را فرياد مي‌زند و روياي آمريكايي را به اتهام به مسلخ‌كشاندن آمال و آرزوهاي چند نسل به محكمه مي‌كشاند. اين فيلم با اقتباس از رمان پرفروش ريچارد يتس در سال 1961 شكست آرمان‌هاي يك زوج با انگيزه و «متفاوت» در متن جامعه دهه 1950 آمريكا را در محوريت قصه قرار ميدهد و ايده‌آل‌هاي غلط و نظام فكري حاكم بر آن دوران را به چالش مي‌كشد؛ تفكر غالبي كه پس از گذشت نيم‌قرن هنوز در گوشه و كنار جهان قرن بيست‌ويكم حضور قاطعي دارد.خرده جنايت‌هاي زن و شوهريفرانك و آپريل ويلر به تبع سنتي كه پس از جنگ ميان مردم جاافتاده است، زندگي در شهر را رها كرده و تصميم مي‌گيرند فرزندانشان را در فضايي آرام و بي‌دغدغه و به‌‌دور از شلوغي ديوانه‌كننده منهتن بزرگ كنند. آنها آرامش و طبيعت زيباي «تپه‌هاي انقلابي»را در ايالت كانكتيكات برمي‌گزينند اما با ديدگاهي متفاوت از مردمان ساده آن منطقه، سعي مي‌كنند زندگي متفاوتي داشته باشند.
ميل به خاص بودن را از همان لحظات نخست آشنايي با هم درميان گذاشته بودند؛ زماني كه بلند‌پروازانه از روياهايشان گفتند و در تصوير زيبايي كه از آينده ايده‌آلشان ساخته بودند نقاط مشترك زيادي يافتند. اما گذشت زمان و تجربه زندگي مشترك نشان داد كه تعبير مشابه آنها از خاص بودن مفهومي متفاوت داشته است!خو گرفتن واقعيت تلخ زندگي فرانك و آپريل با روياي آمريكايي، آنها را به وقوع فاجعه‌اي زودهنگام هشدار ميدهد كه البته فرد حساس‌تر را متوجه خود مي‌سازد. آپريل كه سابقاً هنرجوي سينما بوده و آرزوي هنرپيشه‌شدن را در چهارديواري خانه مدفون كرده، روح لطيف‌تر و حساس‌تر و شاخك‌هاي احساسي قوي‌تري دارد. او خيلي زود متوجه تله‌اي مي‌شود كه خانواده‌اش را گرفتار كرده و مي‌كوشد براي بازگشت به يك زندگي شاداب و پرطراوت چاره‌اي بينديشد... راه‌حل پيشنهادي او اقامت در پاريس است.زندگي در اين شهر او را از فضاي يأس‌آور خانه و يكنواختي روزمرگي‌ها نجات ميدهد و براي فرانك اين فرصت را فراهم مي‌كند كه فارغ از كار كسل‌كننده روزانه خودش را پيدا كند! فرانك در وهله اول از ايده همسرش استقبال مي‌كند اما ظرف چند روز با يك پيشنهاد كاري خوب كاملا از اين تصميم صرف‌نظر مي‌كند. او به جامعه تعلق دارد و سعي مي‌كند خودش را با شرايط وفق دهد تا نظر مساعد آن را جلب كند او فكر مي‌كند كه با موقعيت جديد قطعا مي‌تواند با شرايط جديد كنار بيايد. او مي‌خواهد تفاوتش را به رخ اطرافيان بكشد تا حس حسادتشان را برانگيزد اما واقعيت آن است كه اين «متفاوت بودن» را در ترفيع مقام اجتماعي و تبديل‌شدن به يك چهره متمول و بانفوذ مي‌بيند. درحاليكه همسرش نقطه مقابل اوست؛ جز به او و فرزندانش تعلق‌خاطري ندارد و «تفاوت» را در داشتن يك زندگي بي‌دغدغه و رسيدن به آرزوهايش مي‌داند. اين‌گونه است كه عاشق‌پيشگي آنها به دوري و فراموشي مي‌انجامد و اميدشان به يأس و احساس پوچي! تلاش و تقلاي آنها براي نجات از اين مهلكه به مشاجرات و درگيري‌هايشان دامن مي‌زند تا جايي كه سرخوردگي، عنان شخصيت هر كدام از آنها را به دست مي‌گيرد. براي فرانك زندگي يعني محكوميت ابد به كار‌كردن بي‌مزد و مواجب و براي آپريل يعني محكوميت ابد در سلول انفرادي خانه! و براي هر دو نفر زندگي دوباره يعني خداحافظ تا به آرزوهايمان برسيم! اين خداحافظي براي جدايي بر زبان هيچ‌كدام از آنها جاري نمي‌شود، اما عملاً زماني اتفاق مي‌افتد كه هر كدام براي رهايي از بار فشارهاي زندگي و پر كردن خلأ عاطفي‌شان محبت و توجه را خارج از خانه جست‌وجو مي‌كنند؛ اتفاقي كه پاييز حز‌ن‌انگيز روابط اين زوج را در پي دارد. هر چند آنها مي‌كوشند تا با غرق‌شدن در گرداب توهمات، خود را از اين واقعيت دردناك خلاص كنند و با شادي‌هاي صوري تظاهر به خوشبختي كنند.فراتر از واقعيت
بديهي است كه چنين فضايي حساسيت‌هاي دراماتيك سام‌مندس را به‌عنوان يك كارگردان خوب تئاتري تحت‌تاثير قرار ميدهد. هر چند او امروز نامي شناخته شده در حوزه سينماست اما سبك ذاتي صحنه‌پردازي‌اش در عالم تئاتر را همچنان با خود يدك مي‌كشد. به‌همين خاطر است كه در فيلم او همه چيز بزرگ‌تر و پررنگ‌تر از واقعيت روي پرده آورده مي‌شود. حتي كليدي‌ترين ديالوگ سناريو را در اختيار يك نقش فرعي قرار ميدهد تا داناي كل قصه‌اش يك بيمار رواني خارج از جريان يكنواختي زندگي در تپه انقلابي باشد؛ جان پسر يكي از دلالان معاملات ملكي، تنها كسي است كه مي‌تواند از پس ظاهر آرام و لبخند يخ‌زده بر لبانشان به غليان احساس دوري و نااميدي از يكديگر پي ببرد.آخرين ساخته مندس همه آنچه كه مردم براي معنابخشيدن به زندگي در هجوم شلوغي‌ها و نابساماني‌هاي اخلاقي و اجتماعي جست‌وجو مي‌كنند را تصوير كرده و نتيجه مطالعات جامع و انديشمندانه يتس نه‌فقط به‌عنوان نويسنده كه در مقام يك محقق اجتماعي را به يك فيلم خوب و برجسته تبديل مي‌كند. دو سوم «جاده انقلابي» سريال «مردان ديوانه» است و يك سومش «زيبايي آمريكايي»! اين فيلم هم افراطي‌گري كاراكترها را در سيگار كشيدن و دائم‌الخمري مردان ديوانه دارد و هم نگاه انتقادي اما تئاترگونه مندس را به روياي آمريكايي در «زيبايي آمريكايي». نه كابوس‌هاي وحشتناك شبانگاهي شخصيت را رها كرده‌اند و نه بيماري همه‌گير يكنواختي و نااميدي! فيلمنامه قابل‌قبول جاستين هيث در اقتباس زيركانه‌اي از داستان يتس با نگاهي دقيق موضوعش را مي‌شكافد اما همواره به ساختار اصلي قصه، شخصيت‌پردازي‌ها، زاويه ديد راوي و بيشتر ديالوگ‌هاي رمان او وفادار مانده است. سام مندس به نوعي همان كاري را مي‌كند كه زوج جوان فيلمش انجام مي‌دهند؛ يعني مسيري به ظاهر موفق را ادامه نمي‌دهد و خود را در ورطه‌اي قرار ميدهد كه مشخص نيست سرانجامش چه خواهد شد. هيث و مندس نكات مهم احساسي و تماتيك كتاب يتس را يافته و كوشيده‌اند تا بهترين روش سينمايي را براي تصوير آن انتخاب كنند. نمايش نوسانات روحي و تغييرات لحظه‌به‌لحظه رفتاري كاراكترها، خصوصاً آپريل، نيازمند مهارت زياد بازيگر است اما دستور كار اصلي آن بايد از متن اصلي استخراج مي‌شد، لذا هيث و مندس سعي كردند نكات مهم احساسي و تماتيك رمان اصلي را بيابند و راهنمايي‌هاي لازم را براي بيان احساسات و ويژگي‌هاي شخصيت‌ها از لابه‌لاي سطور منثور يتس پيدا كنند و بهترين روش سينمايي را براي تصوير آن انتخاب كنند، در اين موقعيت حساس عكسل‌العمل فرانك چه خواهد بود؟ آپريل چه احساسي دارد و بايد در پاسخ ديالوگ او چه بگويد؟ در يك لحظه مشابه 2نفر از موضع متفاوت چه واكنشي نشان خواهند داد؟
وقتي تب دراماتيك قصه بالا مي‌گيرد شالوده رمان اصلي در بخش‌هايي از داستان متزلزل مي‌شود تا جايي‌كه تماشاگر با خود مي‌گويد چرا جزئيات دراماتيك بيش از رويدادهاي اصلي با كتاب يتس مي‌خواند؟ اين سؤال پاسخ روشني دارد: نبايد از مندس انتظار داشت كه تمام ويژگي‌ها و ريزه‌كاري‌هاي يك كار برجسته ادبي را با همان كيفيت در مديوم سينما بياورد. چنين كاري شايد تنها از عهده پيتر برمي‌آمد، آن هم در روزهاي اوجش! به‌عنوان مثال كاراكتر فرانك در فيلم مندس يك شهروند عادي با تحصيلات متوسطه و بي‌توجه به آداب اجتماعي و اخلاقيات توصيف شده؛ جوان بازيگوشي كه گاهي اوقات هرز مي‌پرد! درحالي كه يتس دغلكاري‌هاي او را در رفتارهاي ضد و نقيض او و فراز و فرود احساسات زودگذر و مبهم روح سركشش نشان ميدهد. شخصيت او در رمان دچار چندگانگي است؛ گاهي با جسارت، سرخوشي و شادي به استقبال خطر مي‌رود و گاهي با ترديد و دريغ و پشيماني بازمي‌گردد تا به عذاب وجدانش پاسخ دهد و اعتراف كند. هيث به نكات اصلي و ظريف مدنظر نويسنده توجه كافي داشته و به‌خوبي ايده‌هاي آن را پرورانده است، اما نمي‌تواند از تله زبان خاص دوره‌اش بگريزد. همين امر سبب مي‌شود كه دغدغه‌ها و دلواپسي‌هاي فيلم را منسوخ و متعلق به زمان خاص خودش جلوه دهد.زيباي آمريكايي» با تمام آنچه سال‌ها هاليوود از عشق در ميانسالي به تصوير كشيده بود تفاوت داشت؛ همچنان كه «جاده‌اي به سوي تباهي» وراي ظاهرش، قواعد ژانر نوآر را عينا رعايت نمي‌كرد. اما از آنجا كه جوهر فيلم «جاده انقلابي» متأثر از سبك طبيعي‌گرايي كارگردان است در تمام طول فيلم و درخلال موقعيت‌هاي مختلف به بيننده هشدار ميدهد كه اطرافش را دقيق‌تر بنگرد و شاهد مبارزه كساني باشد كه پس از گذشت چند دهه هنوز از اين معضل اجتماعي رنج مي‌برند.در دل تاريكي«جاده انقلابي»در عين تأثيرگذار بودن به جاي آنكه احساسات مخاطب را نشانه بگيرد سعي در خودنمايي دارد و از آن جايي كه نمي‌تواند خود را در قصه رها و همراه با شخصيت‌ها احساس كند از بيرون به آن نگاه مي‌كند و يك گام از احتضار آنها عقب‌تر است. «جاده انقلابي» بيشتر شبيه به يك كلاسيك متعهدانه است كه با تمركز بر فضاي تاريك و سياه زندان دهه1950 باورهاي غلطي را كه منشأ اختلافات خانوادگي و تناقض‌هاي شخصيتي افراد بوده و آرامش كانون خانواده را به مخاطره مي‌انداخته زير سؤال مي‌برد.قربانيان روياي آمريكايي دهه 50 كه اين سال‌ها هشتمين دهه از زندگي‌شان را سپري مي‌كنند، از پوچي دوران جواني و عدم‌رضايت از سيره زندگي‌اي مي‌گويند كه جامعه برايشان تجويز مي‌كرده است. به عقيده آنها ماركرهاي فرهنگي نظير تلويزيون، سينما و آگهي‌ها سعي داشتند زنان جوان را به اين باور برسانند كه بايد در بندگي روزمرگي‌ها شاد باشند و اگر نيستند خود را شاد جلوه دهند. اين رسانه‌هاي مسلط بر افكار عمومي چنان افرادجامعه را مسخ كرده بودند كه اگر درونشان احساسي جز رضايتمندي داشتند، خود را سرزنش مي‌كردند.
اين نسخه عملاً موجبات رياكاري، خودفريبي و سرخوردگي اين افراد را فراهم مي‌كرد. بايدهاي زندگي در اين دوران در دنباله‌روي از شيوه زندگي طبقه متوسط اجتماع و تظاهر در رفتار و گفتار اجتماعي خلاصه مي‌شد و نبايدهايش در اعتراض به وضع موجود! در چنين شرايطي تبعيض جنسي و خودبرتر پنداري مردان خانواده را در مسير خو گرفتن به بيهودگي، يكنواختي و مرگ احساسات قرار ميدهد و همين امر سبب مي‌شود كه جوان آگاه‌تري چون آپريل در مقابل هنجارهاي ناهنجار اجتماعي بايستد و چون ياراي مقابله با نيروي غالب را در خود نمي‌بيند ترجيح ميدهد كه «خود» و ديگري كه وجودش وابسته به حضور اوست را از صورت مسئله اين معادله نابرابر پاك كند!انتخاب‌هاي هوشمندانهوينسلت و دي‌كاپريو بي‌آنكه سعي در تعريف رابطه و موقعيت جديدشان داشته باشند خود را در منطقه زيبا و سرسبز تپه انقلابي مي‌يابند، حتي يك لحظه هم در سايه تايتانيك قرار نمي‌گيرند. انتخاب دي‌كاپريو براي نقش فرانك با توجه به نقاط ضعف و قوت شخصيت او بسيار آگاهانه است. زيبايي ظاهري، لبخند پيروزمندانه و چرب‌زباني او براي جواني كه سهمش را از زندگي بيشتر مي‌داند بسيار مناسب است. شانه‌هاي افتاده و چشمان خواب‌آلودش درست به ظاهر كاراكتري كه اسير يكنواختي و بي‌تفاوتي است مي‌خورد.طراحي توليد كريستي زيا با مناظر زيبا در لوكيشن‌هاي كانكتيكات و گاتام تلفيق مي‌شود، تا تصوير روشني از فضاي جامعه آمريكا در سال1955 را بدهد. فيلم‌پردازي عالي راجر ديكنز سبب شده كه كار همه- طراحان، هنرپيشگان، كارگردان، گريمور و حتي باغبان- بهتر از آنچه كه هست به‌نظر بيايد.منبع : همشهري
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 368]
-
گوناگون
پربازدیدترینها