تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820392440
سرمقاله ایران: پوپوليسم جديد در ايران
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: سرمقاله ایران: پوپوليسم جديد در ايران تجربه نشان داده است پوپوليستها در مقايسه با سوسياليستها شعارهاي ملموستري را سر ميدهند و گفتار و تبليغات آنها شبيه «جامعه بي‌مسئوليت‌شان» كه يك جامعه آرماني جلوه مي‌نمايد، كمتر جنبه انتزاعي دارد. هربرت شيلر در نظريه پوپوليسم، عامه مردم را افرادي نا‌آگاه، منفعل و ضعيف مي‌داند كه براي احيا و هدايت آنها مي‌بايست ابزارهاي گوناگوني را به خدمت گرفت. گريز از مسئوليت‌پذيري و تلاش براي استيلاي ديكتاتوري اقليت از جمله نتايجي است كه در ميان احزاب «پوپوليست‌نگر» رواج دارد و اين احزاب با پافشاري بر دترمينيسم تاريخي ماركس، بر اين تصورند كه مسير حوادث آينده بشر از الگوي مشخصي تبعيت مي‌كند. و اما حكايت نحوه فعاليت برخي احزاب در ايران نيز بر اين اساس است كه با شكل‌گيري حلقه قدرت، نمي‌خواهند اين اصل را بپذيرند كه «ميزان، رأي ملت است» و آنها بر اين عقيده‌اند كه حتماً بايستي مسير تقدير تاريخي را پيمود، همان‌طور كه «راه طي‌شده» نيز قبلاً ترسيم شده است. در مسلك اين احزاب، نفي اراده و اختيار انسان‌ها در پوشش شعار آزادي به‌طرز ماهرانه‌اي اين هدف را نشانه مي‌رود كه «ما نمي‌توانيم» و «نمي‌شود». از اين‌رو «تقديرگرايي سركوب‌كننده» از سوي پوپوليست‌هاي مدرن در قالب «چانه‌زني از بالا و فشار از پائين» اين آينه را مقابل آنها نهاده است كه «مسئوليت انتخاب، بر عهده ماست و مردم به علت اين‌كه نمي‌فهمند بايستي از سوي ما هدايت شوند.» آن‌‌گونه كه پوپوليستها تبليغ مي‌كنند، هر برنده‌اي موقتاً برنده است و مي‌توان با تاكتيك «آزادي بدون مسئوليت» موقعيت برنده را به بازنده تبديل كرد. از اين‌رو براي تحقق اين تاكتيك، هياهو، جنجال و فرهيختگي مبتني بر خودشيفتگي را پيشه خود ساخته و با بهره‌گيري از شعارهاي احساسي، پروپاگانداي رسانه‌اي خود را خطاب به مردم اين‌گونه بيان مي‌كنند: «اي مردم، مسئولين به شما دروغ مي‌گويند» و اين تاكتيك، ناظر بر اين روند است كه پوپوليستها بر آنند هزينه‌هاي اجتماعي حمايت مردم از كانديداي رقيب را بالا ببرند و با فشارها، تهمت‌ها و انگ‌هاي گوناگون از آراي رقيب بكاهند. تجربه نشان داده است پوپوليستها در مقايسه با سوسياليستها شعارهاي ملموستري را سر ميدهند و گفتار و تبليغات آنها شبيه «جامعه بي‌مسئوليت‌شان» كه يك جامعه آرماني جلوه مي‌نمايد، كمتر جنبه انتزاعي دارد. توجه به اختلافات قوميتي، زباني و استفاده از برتري‌جويي‌هاي نژادي و تحريك احساسات منطقه‌اي معمولاً ملموس‌تر از طرح مبارزات طبقاتي و فراقومي سوسياليست‌هاست. پوپوليستها عموماً به جاي مردم، به ارزيابي همه مسائل مي‌پردازند و از آنجا كه مردم را نا‌آگاه فرض مي‌كنند، مي‌پندارند نگاه توده‌اي به يك جامعه بايستي براي آنها اين حق را فراهم آورد كه هر چه مي‌گويند، مردم بايد بپذيرند و هركس نپذيرد، جزو جامعه و مردم نيست و خائن است و بايستي طرد شود. پوپوليستها همچنين با پافشاري صريح بر پيش‌بيني آينده، هر استناد علمي را دروغ پنداشته و از آنجا كه خود نيز كم‌حافظه‌‌اند، دروغ‌هاي خود را فراموش مي‌كنند. استفاده ابزاري از جنسيت، رنگ و نژاد اين زمينه را براي پوپوليستها مهيا مي‌كند كه بتوانند جامعه توده‌وار خود را براي اهداف موهوم شكل دهند. جامعه‌اي كه با تجانس‌هاي فكري و نيازمندي‌هاي جنسي پيوند دارد اما اين پيوند با كوچكترين تحول و ايستادگي رقيب، در هم مي‌شكند و فرو مي‌ريزد. در ايران، پوپوليستها قبل از اين‌كه به مسائل مهم مملكت همانند امنيت و سياستگذاري‌هاي كلان بپردازند، شعارهايي را مطرح كردند كه اساساً طبق قانون اساسي در حوزه صلاحيت آنان نيست و به تصور اين‌كه بخش مهمي از مردم فاسدند، كاروان‌هايي را در برخي خيابان‌ها به راه مي‌اندازند تا اولاً جذابيت‌‌هاي پنهان پوپوليسم در ايران را بيازمايند و ثانياً اين كاروان‌ها نقش يك هسته فعال را براي جمع كردن ديگران در اطراف پوپوليستها باز مي‌كنند و ثالثاً با مانورهاي تبليغاتي در سطح شهرها تعداد خود را بيش از آنچه هستند، نشان دهند اما غافل از اين‌كه سيل خروشان جمعيت ايران با تأسي از شعارها و آرمان‌هاي امام راحل و با وجود تجربه 30 انتخابات مهم بر اين امر كاملاً واقفند كه سرنوشت كشور را نمي‌توان به دست كساني سپرد كه مردم را نادان فرض مي‌كنند و با دروغ‌نمايي مدرن، قصد سلب اطمينان مردم از مسئولين و خادمان خود را دارند. در انبان فكري پوپوليست‌هاي مدرن ايران، حمايت هر گروهي مي‌تواند مبناي افزايش قدرت تلقي شود، ولو اين‌كه اين گروه‌ها، مورد تأييد جامعه نباشند يا رو به ملت اسلحه كشيده و يا عليه ايران و به نفع دشمن فعاليت كرده باشند. و اينك پوپوليستها به محض احساس خطر، به پناهگاه‌هايي فرار مي‌كنند تا بتوانند شكست لشكر توده‌وار خود را پنهان كرده و با مظلوميت‌نمايي و طراحي يك سناريوي رواني جديد به بازسازي بازمانده‌ها بپردازند. هر سنگري براي پوپوليستها يك غنيمت است حتي سنگر دين و مذهب.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 100]
-
گوناگون
پربازدیدترینها