واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: سفر به گرمترين نقطه زمين(1)با ما به گندم بريان بياييد
گندم بريان تپه اى به مساحت 480 كيلومتر مربع است كه از گدازه هاى سياهرنگ آتشفشانى پوشيده شده است. اين تپه به عنوان گرمترين نقطه كره زمين از سوى پروفسور پرويز كردوانى معرفى شده است كه دماى آن در سايه در تابستان به 67 درجه سليسوس مى رسد و در حقيقت قطب گرمايى كره زمين بشمار مى رود. «گندم بريان» يا «ريگ سوخته» در80 كيلومترى شمال شهر شهداد در كوير لوت واقع است و به دليل نداشتن جاده و راه مشخص دستيابى به آن به سختى و تنها با همراهى تعداد معدودى كه آشنا به مسيرها هستند امكان پذير است. اين تپه هم از لحاظ زمين شناسى و هم به عنوان يك جاذبه گردشگرى نياز به بازشناسى و معرفى بيشتر دارد و بايد زمينه دستيابى آسانتر علاقمندان به آن نيز فراهم شود. دماى هوا از آبان تا فروردين در اين نقطه كره زمين قابل تحمل و طبيعى است و تنها در همين فرصت است كه مى توان به سفر به گندم بريان فكر كرد. كويرشهدادكوير شهداد بخشى از كوير لوت به شمار مى رود. سرزمينى با پديده ها و شگفتى هاى ناشناخته كه مى تواند پنجره اى نو به صنعت طبيعت گردى ايران بگشايد. كوير، تنها يك اقليم و جغرافيا نيست، خوب كه بنگريم تن پوش فرهنگ و تاريخ را هم بر تن لوت و عريانش مى بينيم.كوير با آسمان پرستاره، سكوت، شب هاى آرام، طلوع و غروب هاى زيبا، ســراب فريبنده، كلوت هاى افسانه اى شهر مانند كه به قصرهاى شكوهمند مى مانند در كنار محوطه هاى باستانى و طعم شيرين پرتقال و رطب هاى خرماى بزمانى شهداد براى همه افراد با سلايق و مليت هاى متفاوت جذاب است.در كنار جاذبه هاى ياد شده، رود دايمى شور با بــــــلورهاى زيباى نمك، تپه گندم بريان، گدار باروت، نمك هاى تخم مرغى شكل، منطقه بدون حيات و باكترى عمق كوير، بوته هاى گز(نبكا ) در حاشيه آن، زيبايى كوير را صد چندان كرده اند. جايى كه همچون سياره هاى ناشناخته نياز به كشف و شناسايى بيشتر دارد.
شب كوير هم كه خيال انگيز و توصيف نشدنى است چنـــــانكه در هيچ جاى ديگرى نمى توان شب هاى سرمه اى و پرستاره را اين چنين تجربه كرد. شــــب كه بر كوير چتر مى گسترد مى خواهى دستت را به هواى چيدن ستاره ها بالا ببرى.اينجا آسمان و زمين بهم نزديك ترينند. هر چه روزها آسمان و خورشيد پرفروغش به نامهربانى بر زمين سوخته و تفتيده كوير گرما و آتش مى پاشند شب ها اما به جبران آن، گويى با مهربانى تمام فاصله ها را از ميان برمى دارند و آسمان ستاره هاى زيبايش را به سخاوت تمام به زمين مى بخشد. آغاز راه ديگر بار مسافر كوير شده ايم. ماشاالله پورحسينى رئيس هلال احمر شهداد خودروى سفر به گندم بريان را مهيا كرده است. 3 نفر از بچه هاى هلال احمر و نماينده ميراث فرهنگى منطقه همراهيمان مى كنند. در ابتداى مسير و در ورودى شهداد، گروهى ديگر از امدادگران هلال احمر با شربت «كاشكيلو» كه از شكوفه هاى نخل هاى منطقه بدست مى آيد به استقبالمان مى آيند. نوروز امسال هم از همه گردشگرانى كه به شهداد آمدند با همين شربت پذيرايى شد. ساعت 15/45 از شهداد خارج مى شويم و از جاده شهداد به نهبندان از كنار روستاهاى تكاب شكالى مى گذريم.درختان گز با جمع شدن شن هاى روان در اطرافشان مانند گلدان هاى بيابانى در كنار جاده تا «ده سيف» خودنمايى مى كنند. به اين تپه ها و گزها، نبكا گفته مى شود كه ارتفاع بعضى از آنها تا 15متر هم مى رسد. بلندترين نبكاى جهان با 15متر ارتفاع در روستاى كريم آباد شهداد وجود دارد. هرچه جلوتر مى رويم زمين از پوشش گياهى خالى تــر مى شود و تنها 5 كيلومتر پس از ده سيف در 30 كيلومترى شهداد، پوشش گياهى كاملا ناپديد مى شود و كوير تا آنجا كه چشم كار مى كند آغوش به رويمان مى گشايد.
كلوت ها كه مانند يك شهر بزرگ به نظر مى رسند از دور ديده مى شوند اما چون مسير ما گندم بريان است در كيلومتر 45 از جاده اصلى جدا مى شويم و از مسير قديمى كه كاروان هاى شتر تا دهه 30 و برخى كاميون ها تا دهه 70 از آن استفاده مى كردند راه را ادامه مى دهيم. راه مشخصى وجود ندارد، از گروه 5 نفره آنها كه پيش از اين تا تپه گندم بريان رفته اند راه را از بيراهه ها مى يابند و راننده خودرو با سرعتى كه حداكثر به 25 كيلومتر مى رسد با احتياط به سمت تپه مى راند. ساعت 17 به نخستين كلوت ها مى رسيم. سراب در كوير موج مى زند و كلوت هاى كوچك و بزرگ قايق وار بر آن شناورند. خدا در كوير بدون سفال و متال، رنگ و سنگ، شهرى آفريده كه ساعت ها از ديدنش مبهوت مى شوى.از ميان كلوت ها كه به خيابان هاى شهر كلوخى مى مانند مى گذريم در حالى كه لحظه اى چشم از اين عارضه هاى كلوخى كه در اثر فرسايش بادى و آبى به وجود آمده اند بر نمى داريم. طول منطقه اى كه كلوت ها در آن جاى دارد 145 كيلومتر و عرض آن حدود 85 كيلومتر است. شهرى بدون جمعيت و با 11هزار كيلومتر مربع وسعت كه از شهرهاى بزرگ جهان بزرگتر و زيباتر است. 75 كيلومتر از شهداد و 30 كيلومتر از جاده اصلى شهداد به نهبندان دور شده ايم كه به نمك هاى تخم مرغى شكل برخورد مى كنيم.در اين محل به دليل نزديكى به رود شور، با تبخير آب، نمك برجاى مانده است و به مرور زمان، آب در ستون هاى ايجاد شده بالا آمده و با تبخير بر ارتفاع نمك افزوده شده است و در نهايت نمك به صورت تخم مرغ، گنبدهاى كوچكى ساخته است. هزار متر آن طرفتر به رود شور با بستر سفيد رنگ و پوشيده از نمك مى رسيم. براى رسيدن به تپه بايد از رود بگذريم اما حالت باتلاقى در بستر رود كه منجر به نشستن خودرو در كف رود و گيرافتادن آن مى شود ما را از اين مسير منصرف مى كند. منبع:ايران
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 513]