وادي ادبيات

واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: وادي ادبيات
‏ تشييع آيينه

‏ علي انساني

نيمه شب تابوت را برداشتند

‏ بار غم بر شانه‌ها بگذاشتند

هفت تن، دنبال يك پيكر، روان

‏ وز پي‌ آن هفت تن، هفت آسمان

اين طرف، خيل رُسُل دنبال او

‏ آن طرف احمد به استقبال او

ظاهراً تشييع يك پيكر ولي

‏ باطناً تشييع زهرا و علي

امشب اي مَه، مهر ورزو، خوش بتاب

‏ تا ببيند پيش پايش آفتاب

دو عزيز فاطمه همراهشان

‏ مشعل سوزان‌شان از آه‌شان

ابرها گريند بر حال علي

‏ مي‌رود در خاك آمال علي

چشم، نور از دست داده، پا، رمق

‏ اشك، بر مهتاب رويش، چون شفق

دل، همه فرياد و لب، خاموش داشت

‏ مُرده‌اي تابوت، روي دوش داشت

آه، سرد و بغض، پنهان در گلوي

‏ بود با آن عدّه، گرم گفت و گوي

آه آه اي همرهان، آهسته‌تر

‏ مي‌بريد اسرار را، سر بسته‌تر

اين تنِ آزرده باشد جان من

‏ جان فدايش، او شده قربان من‏

همرهان، اين ليله‌ي قدر من است

‏ من هلال از داغ و اين بدر من است

اشك من زين گل، شده گلفام‌تر

‏ هستي‌ام را مي‌بريد، آرام‌تر

وسعت اشكم به چشم ابر نيست

‏ چاره‌اي غير از نماز صبر نيست

چشم من از چرخ، پُر كوكب‌تر است

‏ بعد از امشب روزم از شب، شب‌تر است

زين گل من باغ رضوان نفحه داشت

‏ مصحف من بود و هجده صفحه داشت

مرهمي خرج دل چاكم كنيد

‏ همرهان، همراه او خاكم كنيد

‏ عزاي فاطمه

‏‏ سيد هاشم وفائي

فصل غم است اي دل غمديده گريه كن

‏‏ بنشين به كنج خلوت و پوشيده گريه كن

‏ايام فاطميه رسيد و در اين فضا

‏ عطر عزاي فاطمه پيچيده گريه كن

‏از شعله هاي داغ جگر سوز او چو شمع

‏‏ آتش بگير اي دل تفتيده گريه كن

‏در ماتم حبيبه و محبوبه اش خدا

‏‏ اكنون كه سوز دل به تو بخشيده گريه كن

‏همراه غنچه هاي گلستان مرتضي

‏ بر آن گلي كه دست ستم چيده گريه كن

‏چون كودكي يتيم به خلوت سراي غم

‏ با ياد مادري كه نخنديده گريه كن

‏شب ها به پشت پنجره هاي بقيع او

‏‏ تا اشك ديده تو نخشكيده گريه كن

‏تنها نه فاطميه «وفائي» كه تا ابد

‏ فصل غم است با دل تفتيده گريه كن‏

‏ مادر آينه ها

‏ سيد محمد جوادي

قصد داري بروي و بدنم مي لرزد

‏‏ مادر آينه ها بي تو تنم مي لرزد

گر چه سخت است ولي خوب تماشايم كن

‏‏ به خدا بازوي خيبر شكنم مي لرزد

‏بلبل زخمي باغم تو بگو علت چيست؟

‏ چه شده غنچه ناز چمنم مي لرزد

‏از همان روز كه از كوچه غم برگشتي

‏ تا بدين ساعت غربت، حسنم مي لرزد

‏آن قدر لرزه به اندام علي افتاده

‏‏ گوئيا بر تن من پيرهنم مي لرزد

تا به امروز نديدند بلرزد كوهي

‏ كوه بودم ولي امروز تنم مي لرزد

درّة التاج نبي

ناصر يمين مردوخي كردستاني

درّة التاج نبي، اي گوهر عفت به سر

اي كه بودي بهر پيغمبر به ازصد هاپسر

در زمين تابيد تا آن چهرة زيباي تو

منفعل گرديد اندر آسمان شمس و قمر

در مقام و عزت از زنهاي عالم برتري

در شجاعت نيز خود باشي از آنان جمله سر

ساحت قدس تو يا زهرا بود عرش برين

جان عالم جمله قربان تو اي والا گهر

مريم و بلقيس و سارايت مريد آستان

حوري و غلمان به درگاه تو مي‌سايندسر

لوح و ديوان و قلم در مدح تو يا فاطمه

تا قيامت هر چه بنويسند باشد مختصر

در نسب مامت خديجه فخر زنهاي عرب

همسري چون مرتضي و همچو پيغمبر پدر

معني انا عرضنا در زمين و آسمان

خود تو بودستي و اولاد عزيزت سربه سر...

دوشنبه|ا|11|ا|ارديبهشت|ا|1391

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: اطلاعات]

[مشاهده در: www.ettelaat.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 61]