واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: حامد بهداد معتقد است: عكسبازيهايم از يك حركت بيهدف شكل گرفته است و سوژههايش در اين عكسها آدمها و فرمهايي هستند كه خودم را در موقعيت آنها فرض كردهام. به گزارش خبرنگار هنرهاي تجسمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در نشست خبري كه صبح امروز ـ 24 دي ماه ـ در گالري «شيرين» انجمن خوشنويسان ايران برپا شده بود، آروند دشتآراي مدير و كارگردان هنري گروه «قرمز» دربارهي برپايي نمايشگاه «عكسبازيهاي حامد بهداد» دراين مجموعه گفت: از دو ماه پيش برنامههاي برگزاري اين نمايشگاه با ايدهاي از سوي حامد بهداد شكل گرفت. و در مدت كوتاهي موفق شديم به نتيجهي فعلي كه نمايش بيش از 36 عكس است، برسيم. او با اشاره به ويژگي عكسهاي بهداد براي اين نمايشگاه توضيح داد: كساني كه حامد بهداد در سينما از آنها عكاسي كرده بود، عموما افرادي بودند كه در رسانهها كمتر ديده ميشوند؛ مثلا صدابردارها، تهيهكنندگان، فيلمبردارها و غيره با شناخت حامد از شخصيت آنها در اين عكسها ديده ميشدند و از سوي ديگر فضاسازي بصري اين عكسها اهميت ويژهاي داشت كه نشان از بازيگربودن حامد بهداد و بازيگوشيهاي هنرمندانه او براي بيان دغدغههايش از زاويهاي متفاوت ميدهد. در ادامهي اين نشست حامد بهداد دربارهي چگونگي عكاسيهايش و شروع اين كار گفت: خاستگاه اين حركت كاملا بيهدف بود و از قبل براي آن نقشه نكشيده بودم، بلكه هدفم يادگيري سينما بود. او ادامه داد: من تنها يك بازيگر نيستم بلكه سينماگري محسوب ميشوم كه هرچه بيشتر از اين صنعت و هنر بدانم بهتر كار ميكنم. براي اين مساله هم قبل از هرچيز بايد با لنزها كار كرده باشم و آنها را بشناسم و قبل از فيلمساختن به عنوان يك بازيگر خوب جا بيفتم. بهداد تصريح كرد: عكاسيهاي من براي عكاسي نبود بلكه عكاسي كردم تا سينما را ياد بگيرم و خيلي غريزي و نهادينه كار خود را شروع كردم، زيرا سينما از منظر من دوربين است و اگر اين واسطه از سينما حذف شود ديگر سينمايي وجود ندارد. اين بازيگر سينما و تئاتر در ادامه به كمكهاي دوستش عليرضا ثانيفر اشاره كرد و گفت: او عكاسي ميكرد و من ميديدم و ياد ميگرفتم، البته ناخودآگاه كادرها را به خوبي ميشناختم ولي با رموز عكاسي آشنا نبودم كه عليرضا در يك روز تمام اين تكنيكها را به من آموخت و نتيجهي كار عالي بود. بهداد كه در تمام اين تجربهها از دوربين آنالوگ بهره گرفته است اضافه كرد: اصولا نگاتيو عكاسي ميكنم، زيرا سينما براي من نگاتيو است و پروسهاي دارد كه هنرمند بعد از فشار دادن شاتر ديگر امكان دخلتصرف در آن را ندارد و تا زماني كه عكس چاپ نشود ماحصل آن معلوم نيست. هرچند كه كتمان نميكنم كه دوربين ديجيتال سرعت هنرمند را بالا ميبرد. او خاطرنشان كرد: از همان زمان كار را شروع كردم و آهستهآهسته در سينما عكاسي كردم و بهخصوص دراين تجربهها از كاركردن با لنز تله لذت بردم. در حالي كه به همان اندازه لنز وايد را درك نميكردم، اما بهمرور ذهنم در عكاسي تقويت شد. او ادامه داد: عكاسي را براي اين دوست دارم تا بازيگر بهتري باشم و اين تجربهها قطعا تاثير زيادي بر كارم گذاشته است و اگر كسي در هنر بازيگري موفق نميشود به اين علت است كه ابزار واسطهي اين هنر را مثل عكاسي نشناخته است. بهداد گفت: از يك جايي به بعد فهميدم كه عكسهايم خوب است. بهخصوص كه در اين عكاسها به عنوان يك بازيگر از همكارانم عكس گرفته بودم و در قياس با ساير عكاسان تا حدودي بيشتري به دنياي خصوصي آنها وارد شده بودم. او كه اين عكسها را طي 6 سال جمعآوري كرده است، در ابتدا 100 فريم را براي نمايشگاه خود انتخاب كرده بود. ولي به دليل محدوديت فضاي گالريها تنها 36 يا كمي بيشتر از عكسهايش را به نمايش ميگذارد. بهداد گفت: در عكاسي ادعايي ندارم و همانقدر مدعي عكاسي هستم كه براي بازيگري و سينماگريام به كار بيايد. او اضافه كرد: من در تمام اين سالها با دوربين مردم عكاسي كردهام و تمام اين عكسها را با دوربين ديگران كه آنالوگ بودند ميگرفتم. بهداد دربارهي سوژههايش در اين عكسها هم بيان كرد: هميشه مهمترين سوژهام آدم است. چون شغلم ترجمهي همين آدمهاست و در عكسهايم سراغ احساسي از صورت آدمها و قرار گرفتن فرم آنها ميرفتم كه ميخواستم خودم را در آن موقعيت فرض كنم. او معتقد است: بازيگران برايش موجوداتي جذاب هستند. بهطوري كه خودش وقتي دبيرستاني بود عكس همين بازيگران را از ايراني، آمريكايي و حتي هندي جمعآوري ميكرد و تمام آنها امروز براي او تبديل به يك تفريح جديتر شده است. بهداد خاطرنشان كرد: هميشه دوست دارم سوژههايم را بشناسم و در عكسهاي كلوزاپ اين خاصيت براي من بيشتر ميشود. به همين دليل در لنز وايد به آن حس نميرسم. زيرا در اين لنز آدمها تبديل به يك شيء ميشوند و در بافت بزرگتري قرار ميگيرند. اين بازيگر توضيح داد: سوژههاي اين عكسها دوستان صميمي من هستند كه من اجازه پيدا كردم در تجربههاي خود عكسهايي را از آنها بگيرم كه كمي متفاوت است و من به ميزانسن وارد شدم كه كمي خصوصيتر است. در اين مجموعه ميتوان عكسهاي بهداد را از فيلمهاي «چاي تلخ»، «روز سوم»، «آدم»، «شبانهروز» و ... ديد. او در ادامه با اشاره به ايده اوليهي خود براي برپايي اين نمايشگاه و فروش آثارش گفت: ابتدا فكر ميكردم عكسهايم را چاپ كنم و بفروشم. ولي بعدا در ارتباط با دوستانم و همكارانم در شركت «قرمز» متوجه شدم كه اين نگاه كمي كاسبكارانه است به همين دليل تصميم گرفتيم تا عوايد حاصل از اين نمايشگاه را براي حمايت از هنرمنداني بهكار بگيريم كه ايدههاي خوبي دارند. اما پول كافي براي اجراي اين ايدهها در اختيارشان نيست. دشتآراي نيز در اين رابطه توضيح داد: گروه «قرمز» حول محور ايده داشتن و خلاق بودن كار ميكنند و اين صندوق بهنوعي اولين گام ما براي حمايت از همين ايدههاست. او ادامه داد: ما در جامعهاي زندگي ميكنيم كه اسپانسر شدن در حوزههاي فرهنگي هنوز خيلي رواج نيافته است و اين حركت شايد شروعي براي حمايت خود ما از اين هنرمندان باشد. مدير هنري گروه «قرمز» درباره قيمتگذاري اين آثار نيز گفت: اين تيم مجموعهاي از كارشناسان هنرهاي تجسمي و افرادي است كه در حوزهي بازاريابي فعاليت ميكنند و با مشورتهاي مختلف حداقل قيمت را براي تمامي عكسها بهطور يكسان در نظر گرفتيم كه به زعم بسياري از كارشناسان با توجه به امضاي بهداد در عكسها رقم پاييني است. بهداد نيز دربارهي اين قيمتگذاري و ايدهها خود گفت: در ابتدا دوست داشتم تمامي عكسها را در يك برنامهي نمايشي به حراج بگذارم و پايه قيمتها را خودم تعيين كنم. دريك ايده ديگر نيز دوست داشتم اين عكسها را با حضور تمام هنرمندان آنها به بازي بگيرم و خودم عكسها را بازي كنم كه البته هيچكدام از اين ايدهها عملي نشد. او اضافه كرد: باتوجه به شناختي كه از جايگاه عكاسي و سينما داشتم، ترجيح ميدادم كه نمايشگاهي در بالاي شهر نداشته باشم و قيمتها را براي استفاده عموم مردم پايين بگذارم و نتيجهي آن چيزي شد كه امروز شاهد آن خواهيد بود. گفتني است اين نمايشگاه با عنوان «عكسبازيهاي حامد بهداد» روز جمعه 27 ديماه در گالري شيرين افتتاح ميشود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 240]