تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820446397
معرفي يکي از آثار رهبر معظم انقلاب
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: معرفي يکي از آثار رهبر معظم انقلاب داستان صلح امام حسن(ع) در مقايسه با قيام امام حسين(ع) هميشه نيازمند نوعي تحليل منطقي و تاريخي براي ارائهي يک درک درست از اين دو حادثه‌ي در ظاهر متفاوت داشته است. ایرنا: حجت الاسلام رسول جعفريان-کتاب ارزشمند "صلح امام حسن(ع)؛ پرشکوه ترين نرمش قهرمانانه تاريخ" که حدود 30 سال قبل توسط حضرت آيت الله العظمي خامنه اي ترجمه شده بود،اينک از سوي دفتر نشر فرهنگ اسلامي روانه بازارشده که در اينجا به معرفي اين اثرارزشمند مي پردازيم: عنوان کتاب:صلح امام حسن(ع)؛ پرشکوه ترين نرمش قهرمانانه تاريخ نويسنده: شيخ راضي آل ياسين (م 1372ق) مترجم: آيت الله العظمي سيدعلي خامنهاي ناشر چاپ اول: آسيا تاريخ نشر: اسفند 1348ش تعداد صفحات: 546ص چاپ ششم: دفتر نشر فرهنگ اسلامي (1386) رسول جعفريان:بايد توجه داشت که بخش مهمي از تاريخ شيعه که ارزش ديني و مذهبي و حتي فقهي بالايي دارد، تاريخ زندگي امامان است که همواره به دلايل مختلف با بي‌مهري خودي و بيگانه روبه‌رو بوده است. تحريف‌هاي عمدي مخالفان، فشارهاي سياسي و ايجاد محدوديت‌هاي فراوان براي جامعه شيعه، ضعف بنيه‌ي دانش تاريخ در حوزه‌هاي علمي شيعه و عوامل ديگر سبب شده است تا نه تنها بخش عمده‌اي از متون اوليه از دسترس خارج شود و کمتر اثر جدي در اين حوزه تأليف گردد، بلکه مشتي کتاب‌هاي داستاني و سُست پايه، ذهنيت تاريخي شيعيان را پر کند و جايي براي پژوهش جدي باقي نگذارد. اين در حالي است که بازيابي تاريخ صحيح شيعه آنچنان که خالي از خرافه و افراط از يک طرف و متکي بر اسناد و مدارک درست تاريخي از طرف ديگر باشد، نهضتي علمي است که نويسندگان شيعه اعم از لبناني و عراقي و ايراني طي نيم قرن اخير دنبال کرده‌اند. در واقع، در طول نيم قرن اخير، نويسندگان عرب شيعه در لبنان و عراق گام‌هاي بزرگي برداشتند؛ گام‌هايي که به‌تدريج به‌صورت ترجمه در ايران انعکاس يافت و اندکي بعد، روش‌هاي نويي را براي پژوهش در اين زمينه پديد آورد. در اين دوره کم نبودند نويسندگان مسلمان از مصر و عراق و لبنان که آثارشان به فارسي ترجمه شد و بر ديدگاه‌هاي تاريخي ما در حوزه‌ي تاريخ اسلام تأثير گذاشتند. داستان اين نهضت علمي حتي در حوزه‌ي تاريخ اسلام، داستاني مفصل و خواندني و براي شناخت مراودات فرهنگي ميان ملل مسلمان دنبال کردن آن کاري ستوده است. يکي از اين برگ‌ها ترجمه‌ي اثري است از يک عالم برجسته‌ي شيعه در حوزه‌ي تاريخ زندگي امام مجتبي(ع) که به قلم تواناي يک روحاني برجسته‌ي ايراني در سال 1348.ش براي نخستين بار چاپ شد؛ مترجمي که در عين تسلط بر زبان عربي و فارسي، اهل تاريخ و فهم آن بود و اين امتياز مضاعفي بود که توانست ترجمه‌ي اين کتاب را در قالبي نيکو و پسنديده درآورد و براي يک‌بار، کاري که کمتر نياز به تکرار و مشابه دارد، فراهم سازد! داستان صلح امام حسن(ع) در مقايسه با قيام امام حسين(ع) هميشه نيازمند نوعي تحليل منطقي و تاريخي براي ارائهي يک درک درست از اين دو حادثه‌ي در ظاهر متفاوت داشته است. به عبارت ديگر، در نگاه ابتدايي، اين دو رخداد، متفاوت از يکديگرند و اين امر به‌ويژه با توجه به عقايد مذهبي شيعيان درباره‌ي امامان(ع) نقطه‌ي ابهامي را پديد آورده است که نيازمند پاسخي روشن و تاريخي است. اين‌که چرا امام حسن صلح کرد و چرا امام حسين قيام؟ افزون بر اين، مورخان مسلمان همواره از يک نکته رنج مي‌بردند: اين‌که به رغم انباشتگي آثار پيرامون امام حسين(ع) به چه دليل توجه چنداني به زندگي سياسي امام مجتبي(ع) و آن رخداد مهم تاريخي صورت نگرفته است. داستان صلح امام حسن(ع) يکي از ايستگاه‌هاي مهم تاريخ شيعه به‌شمار مي‌آيد. شيعيان در مقام مستندات سياسي- شرعي خود، همان‌گونه که به قيام حسيني استناد مي‌کنند، نيازمند بررسي صلح امام حسن(ع) نيز هستند تا بتوانند در شرايط مشابه از آن استفاده و به آن استناد کنند. اين دغدغه‌ها سرانجام در طول يک‌دهه، دست‌کم موجب نگارش سه کتاب توسط دو محقق عراقي و يک محقق لبناني شد. نخست: کتاب صلح‌الحسن(ع) اثر شيخ راضي آل ياسين. دوم: کتاب حياة‌‌الإمام حسن بن علي عليه‌السلام از باقر شريف قرشي(1973م). سوم: کتاب صلح‌الإمام‌الحسن از محمدجواد فضل‌الله. تا آنجا که بنده آگاهم، اثر اول و دوم به فارسي ترجمه شد. مترجم اثر اول رهبر معظم انقلاب بودند که آن کتاب را در سال 1348.ش به دست چاپ سپردند. مترجم اثر دوم مرحوم فخرالدين حجازي بود که آن کتاب را در دو مجلد در سال 1353.ش ترجمه و منتشر کرد. هر دو اثر، در نوع خود از بهترين آثاري بود که درباره‌ي زندگي سياسي امام مجتبي(ع) نوشته شد. البته پيش از آن، هم در عربي و هم فارسي آثاري منتشر شده بود؛ اما قابل مقايسه با اين دو پژوهش نبود. ترجمه‌ي اثر مرحوم آل ياسين، زماني منتشر شد که جامعه‌ي ما سخت نيازمند اين قبيل پژوهش‌ها بود و با جان گرفتن تدريجي نيروهاي مذهبي در جامعه، از اين قبيل آثار استقبال مي‌شد. شيخ راضي آل ياسين، فرزند شيخ عبدالحسين بن شيخ باقر از علما و محققان و مورخان نجف بود که به سال 1314.ق متولد شد و در 15 ذي قعده سال 1372.ق يعني درست سال انتشار کتابش "صلح‌الحسن" درگذشت. وي پيش از آن افزون بر "ديوان" کتابي نيز با عنوان "تاريخ‌الکاظميه في‌القديم والحديث" و کتابي با عنوان "اوج‌البلاغه" در خطبه‌هاي امام حسن و امام حسين(ع)" تأليف کرد. اصولاً خاندان آل ياسين يکي از خاندان‌هاي علمي بزرگ نجف است که نه تنها شيخ راضي بلکه عالمان، فقيهان و مورخان برجسته‌ي ديگري هم داشته و دارد. شيخ محمدحسن بن شيخ محمدرضا بن شيخ عبدالحسين يکي از فاضل‌ترين مورخان معاصر عراق بود که در سال گذشته، پس از انتشار کتاب با ارزش خود در تاريخ زندگي امامان عليهم‌السلام با عنوان "الائمة‌الأثني عشر: سيرة و تاريخ" (منشورات الإجتهاد: 2007) در دو مجلد درگذشت. عزالدين فرزند شيخ راضي نيز از نويسندگان و مدافعان مکتب تشيع است. به هر روي، براي متن عربي کتاب صلح‌الحسن در سال 1372ق/1953 توسط استاد بي‌مانند و انقلابي بزرگ مرحوم "سيدشرف‌الدين عاملي" مقدمه‌اي عالمانه نوشته شد؛ مقدمه‌اي که هم شامل اشاراتي در باره‌ي مؤلف و هم مروري بر ديدگاه‌هاي طرح شده در آن درباره‌ي امام مجتبي عليه‌السلام بود. اين مقدمه چندان فاضلانه بود که مترجم فارسي کتاب، با بودن آن ديگر نيازي به شرح و بسط مقدمه‌ي خود نديد و همان را با قلم شيواي خود ترجمه کرده و در آغاز کتاب نهاد. نفس توجه مرحوم شرف‌الدين به اين اثر خود گوياي اعتباري است که کتاب ياد شده در پرداختن به اين موضوع مهم دارد. مترجم در مقدمه‌ي کوتاه خود اشاره کرده است که پيش از ترجمه‌ي اين اثر "در فکر تهيه‌ي نوشته‌اي در تحليل موضوع صلح امام حسن بودم و حتي پاره‌اي يادداشت‌هاي لازم را نيز گرد آورده بودم؛ ولي امتيازات فراوان اين کتاب مرا از فکر نخستين بازداشت و به ترجمه‌ي اين اثر ارزشمند وادار کرد." اين ايده‌ي جالبي است که مع‌الأسف در بسياري از اوقات در پژوهش‌هاي جاري مورد بي‌توجهي قرار مي‌گيرد. وقتي اثري محققانه هست که ترجمه شود و يا مهم‌تر در همين فارسي، آثاري هست که خلاء پژوهشي در يک موضوع را پر کند، ديگر چه نيازي هست که کساني وقت صرف کرده و بسا آثار ضعيف‌تر عرضه کنند!؟ صد البته، در جامعه‌اي که به پژوهش احترام مي‌گذارد، کمتر اين اتفاق روي مي‌دهد. متن عربي کتاب در 400 صفحه ارائه شده و فارسي آن در 546 صفحه. يکي از دلايل اين امر- فارغ از آن‌که نثر فارسي به‌خصوص وقتي وظيفه‌ي ترجمه را بر عهده دارد، قدري طولاني‌تر از موارد مشابه عربي خواهد شد- چاپ زيباي آن و صفحه‌بندي و چينش سطور و عناوين و سرفصل‌هاست که حاکي از دقتي است که در چاپ اين اثر وجود داشته است. البته اين شرح، مربوط به چاپ نخست کتاب در اسفند 1348 توسط انتشارات آسيا است. بعدها اثر ياد شده را دفتر نشر فرهنگ اسلامي با حذف مقدمه‌ي يک صفحه‌اي مترجم و با حروف‌چيني جديد منتشر کرد و حجم صفحات آن به 472 صفحه تقليل يافت. اين چاپ هيچ مقدمه‌اي ندارد که نشان دهد آيا مترجم محترم، اصلاحيه‌اي هم در ترجمه داشته‌اند يا نه. به هر روي، چاپ اول بسيار شکيل‌تر و چشم‌نوازتر است. متن ترجمه، نشان مي‌دهد که مترجم از قلمي رسا و توانا برخوردار بوده و به‌خوبي از کلمات و تعابير براي رساندن مقصود بهره برده است. در واقع، در اين ترجمه، هم امانتداري شده و هم حرمت زبان پارسي پاس داشته شده و به هيچ روي، يکي فداي ديگري نشده است. نويسنده‌ي متن عربي، به تناسب زمان نگارش، متني از يک سو محققانه و از سوي ديگر اديبانه نوشته است. او خود شاعر بوده و ديوان داشته و اين اثر نيز در زمره‌ي آخرين کارهاي علمي اوست. طبيعي است که ترجمه هم نيازمند قلمي اديبانه بوده و بدون ترديد و با توجه به تسلط مترجم به ادبيات فارسي، اين کار با رواني و زيبايي هرچه تمام‌تر به انجام رسيده است. شايد انتخاب يک عنوان افزوده بر نام کتاب، گوياي ذوق ادبي مترجم باشد. "صلح‌الحسن" به "صلح امام حسن" ترجمه شده و در عين حال عنوان اديبانه‌ي ديگري ذيل آن آمده است: "پرشکوه‌ترين نرمش قهرمانانه تاريخ". روشن است که کاربرد قلم اديبانه براي شرح حماسه‌هاي نظامي و نبردهاي تند و تيز آسان است، اما در بيان حادثه‌اي که به صلح انجاميده، مي‌بايست تواني دو چندان براي تبيين آن با استفاده از جملات و تعابير به‌کار برد. اين کاري است که هم در متن عربي و هم فارسي به خوبي انجام شده است. آنچه گفته شد نبايد ما را از اين نکته غافل کند که نويسنده، محققانه از متون تاريخي بهره گرفته و با رعايت اصول پژوهش، کار بررسي اين مقطع از تاريخ شيعه را به انجام رسانده است. نقل يک بخش از اين کتاب، ميتواند دقت مورخانه‌ي مؤلف و هم‌زمان نثر زيباي مترجم را نشان دهد: "بعدها که ساده‌دلي و سطحي‌نگري بلاي جان مورخان شد و در هرآنچه از تاريخ اسلام فراهم آوردند اثر گذارد، اين افسانه‌ي ساختگي نيز رنگ حقيقت و واقعيت گرفت. گروهي که در اقليت بودند زبان از ياوه‌‌گويي نگاه داشتند، ولي بعضي پا را از حقيقت فراتر نهاده و دچار خبط و آشفته‌گويي شدند که گفتند حسن، خود نيز صريحاً به بيعت اعتراف کرده است! (ص 372)." بدون ترديد بايد گفت اين کتاب همچنان اثري ارجمند و محققانه درباره‌ي اين مقطع از تاريخ شيعه بوده و پاسخگوي بيشتر پرسش‌هايي است که بسا در اين زمينه در اذهان جوانان و دوستداران تاريخ اهل بيت(ع) پديد آيد؛ اما به‌نظر مي‌رسد اين کتاب تاکنون آنچنان که بايد و شايد به‌صورت مردمي توزيع نشده و در انحصار نويسندگان خاص باقي مانده است. اين مظلوميتي مضاعف براي امام مجتبي عليه‌السلام است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 404]
-
گوناگون
پربازدیدترینها