محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845282619
پرشين کارتون پنج ساله شد
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: شامگاه گذشته برخي كاريكاتوريستهاي كشور گرد هم جمع شدند و جشن پنجمين سالگرد تاسيس سايت "پرشين کارتون" را برگزار كردند. به گزارش خبرنگار بخش هنرهاي تجسمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در اين مراسم كه با حضور هادي خانيکي، محمدرضا زائري، رضا کيانيان، داود شهيدي، بهمن عبدي، مسعود مهرابي، منوچهر احترامي، علي دهباشي، بزرگمهر حسين‌پور، کامبيز درم‌بخش و بسياري ديگر از اهالي كاريكاتور ايران در محل انجمن صنفي مطبوعات ايران برگزار مي‌شد. هادي حيدري - مدير سايت پرشين كارتون - شروعكننده برنامه بود كه پيش از پرداختن به عملکرد پرشين کارتون، به موضوعي به تعبير خود گسترده‌تر اشاره کرد که بسياري را به خود مشغول کرده است. او گفت: دوراني را سپري ميکنيم که فضاي جامعه ايران بيش از گذشته براي تنفس آزاد، سنگين است. در چنين فضايي حال و روز کاريکاتور به عنوان هنري منتقد، يک تراژدي اسفبار است. اين شرايط، متاسفانه هنرمندان کارتونيست را با خود به سمتي مي‌برد که به‌جاي چاره‌انديشي براي ايجاد فضاهاي جديد فعاليت و خروج از شرايط حاضر، از انسجام و همدلي فاصله بگيرند! او يادآوري كرد، در آغاز ششمين سال فعاليت، "پرشين کارتون" آمده است تا ثابت کند، مي‌توانيم با يکديگر هم عقيده نباشيم، مي‌توانيم سليقه‌هاي يکساني نداشته باشيم؛ اما با تمام اين‌ها قادريم زير يک سقف و کنار هم جمع شويم و با هم به گفت‌وگو بنشينيم و يکديگر را به نقد بکشيم. حاصل اين نگاه، جمعي است که امروز و در جشن پنجمين سالگرد پرشين کارتون گردهم آمده‌اند. چه باک که ديدگاه‌هايشان با يکديگر متفاوت باشد؟ به‌زعم حيدري کاريکاتوريست‌ها بنا به مقتضيات حرفه‌ي خود، خواهان جهاني عاري از کدورت و دشمني، جنگ و خونريزي و خواستار دوستي و صلح و آزادي‌اند. براي رسيدن به چنين فضايي بايد ابتدا از خودمان آغاز کنيم. در اين هنر، هيچ فردي، جاي ديگري را تنگ نخواهد کرد. هر کارتونيستي جايگاه خود را دارد و به تناسب جايگاهش، داراي اعتبار و ارزش و احترام است. او گفت: همه ما داراي ديدگاه‌هاي مشخص و عقايد و سليقه‌هاي مخصوص به خود هستيم. اما بياييم به يکديگر به‌عنوان انسان نگاه کنيم و از دريچه تنگ و باريک ايدئولوژي درباره يکديگر به قضاوت ننشينيم. چطور ميشود که خود را هنرمندان منتقد مي‌دانيم، اما اگر کسي از ما از سر دلسوزي، انتقاد کند، برآشفته مي‌شويم و او را دشمن مي‌خوانيم. انتقاد، دشمني نيست. اين کليد ورود به دنيايي است که در آن ظرفيت‌هاي ما بيشتر، تحمل‌مان افزون‌تر و اميدمان به تاثيرگذاري، روزافزون خواهد شد. به اعتقاد هادي حيدري، در شرايط غم‌انگيز امروز که چشمان تيزبين جامعه ايران را به‌سوي خودسانسوري، ترس و انزوا مي‌کشاند، خوب است که ما با هم انديشي، در انديشه ايجاد فضاهاي تازه‌اي بيافتيم تا وظيفه اصلي خود يعني نقد شرايط اجتماعي و سياسي اطراف است را فراموش نکنيم. وي تاكيد كرد، "پرشين کارتون" تلاش کرده تا دريچه کوچکي باشد به فضايي که آرزوي تحققش را در سر مي‌پروراند. ما معتقديم در کنار تلاش براي تکثير کاريکاتور در فضاي اينترنت، بايد کوشش کنيم تا اين هنر را به جايگاه اصلي خود، يعني مطبوعات مستقل بازگردانيم. او اضافه كرد، آيا تا به حال از خود سوال کرده‌ايد که چرا از سال 1369 در زمان قريب به 20 سال، به جز سه نشريه کاريکاتور و طنز، هيچ نشريه‌اي در اين حوزه منتشر نشده است که مستمر و بدون وقفه به کار ادامه دهد؟! اين يک تراژدي غم انگيز است. شايد امروز نتوان بهراحتي امتياز يک نشريه کاريکاتور انتقادي - و نه تشريفاتي- را به دست آورد و يا نتوان هزينه‌هاي آن را تامين کرد، اما مي توان به اين فکر افتاد که نشريات موجود را با همکاري يکديگر تقويت کنيم. تقويت آنها در درجه اول، اراده مديرانش را مي‌طلبد و در مرحله دوم کوشش همه کارتونيست‌هاي علاقه‌مند را طلب مي‌کند. وي اذعان كرد، شايد گفته شود فضاي امروز جامعه ايران، نشرياتي با اين ويژگي‌ها را برنمي‌تابد، اما به‌نظر مي‌رسد مي‌توان به راه‌حل‌هاي تازه براي رسيدن به اين هدف دست يافت. هادي حيدري عنوان كرد، در سالي که گذشت، گروه پرشين کارتون تلاش کرد تا هدفهاي دست نيافتني را براي خود به اهداف کوچک‌تر و در عين حال قابل حصول تبديل کند. بر همين اساس و بنا به قولي که سال گذشته و در همين مراسم به مخاطبان خود داديم، اولين کتاب "پرشين کارتون" را منتشر کرديم تا توانايي خود را در حوزه نشر به مرحله اجرا درآوريم. او خبر داد "کتاب پرشين کارتون 2" نيز در دست تهيه است و تا در پاييز سال‌جاري، منتشر و اولين نمايشگاه "پرشين کارتون" را در ماه‌هاي آينده برگزار ميشود تا علاقه‌مندان به کاريکاتور، در قالب نمايشگاه، به قضاوت آثار بپردازند. سپس جواد عليزاده، مدير مسؤول و سردبير ماهنامه طنز و کاريکاتور در سخناني گفت: کاريکاتوريست حرفه‌يي در هر شرايطي مي‌تواند انتقاد خود را مطرح کند ولي اگر بي‌تجربه باشد مشکلاتي را براي خود و نشريه‌اش به‌وجود مي‌آورد. کاريکاتوريست بايد در هر شرايطي حرفش را بزند و کار کند. معمولا فضا به‌صورت خود به خودي دچار محدوديت‌هايي ميشود، ولي نبايد دست از کار کشيد. بعضي وقت‌ها نيازي نيست براي انتقاد از کسي حتما چهره او را کشيد، بلکه مي‌توان عمل و موضوع آن را برجسته کرد. به هر حال هدف کاريکاتوريست و روزنامه‌نگار خيرخواهانه است و گرنه کارش را با ذکر نام خود منتشر نمي‌کرد. وي همچنين به نقل قولي از "والت ديسني" پرداخت و افزود: والت ديسني گفته بود "من انيميشن نمي‌سازم که پول دربياورم، بلکه پول درمي‌آورم تا انيميشن بسازم" ما هم به اين ترتيب نشريه طنز و کاريکاتور را ادامه داديم و در تمام 18 سال انتشار مجله هيچ انتقاد شديدي را طرح نکرديم و تعريف و تمجيد افراطي را هم از کسي نداشتيم. وي در پايان اظهار اميدواري کرد که انجمني صنفي براي کاريکاتوريست‌ها تاسيس شود. در ادامه مطلبي از مانا نيستاني به‌مناسبت سالگرد پرشين کارتون توسط حسين صافي، ديگر هنرمند کاريکاتوريست خوانده شد شد. نيستاني آورده بود: پنج سال گذشت و ما هر سال، تولد پرشين کارتون را تبريک گفتيم، هربار با همان جملات کليشه‌اي و تکراري. اما دنيا در گذار است و همه چيز تغيير مي‌کند. مسلما پرشين کارتون همان سايت پنج سال قبل نيست، همان‌طور که من همان آدمي نيستم که پنج سال پيش بودم. بسياري از باورهايم در اين مدت تغيير کرده و چيز ديگري شده، تصميم دارم چند نمونه از اين تغيرات را من باب اطلاع بياورم شايد کليشه هاي هر ساله را شکسته باشم: بياييد دشمن باشيم تا پنج سال پيش از رفتار غريب بعضي بزرگان کارتون ايران متعجب مي‌شدم. درک‌شان نمي‌کردم. نمي‌فهميدم چرا آقاي ايکس آنقدر بدبين است و آقاي ايگرگ آنقدر گوشه‌گير. چرا آن يکي آنقدر محافظه‌کار است و اين يکي آنقدر نا اميد. متاسفم که بگويم الان در 35 سالگي درک شان مي‌کنم. نشانه بلوغ است يا علامت پيري؟ اين كاريكاتوريست در ادامه اظهار كرده بود، عزيزان پرشين کارتون به من اجازه بدهيد جسارت کرده بر خلاف باور رايج بگويم: " همکاران ، بياييد دشمن باشيم! " ما مجريان برنامه‌هاي صبحگاهي راديو و تلويزيون نيستيم که شعارهاي توخالي و خوش خيالانه درباب عشق و صفا، رنگ سبز و يشمي دوستي و محبت بدهيم. به نظر من هيچ اشکالي ندارد يکي از ما ديگري را بيمار رواني خطاب کند و آن يکي اين را شارلاتان. وقتي درباره هم چنين مي‌انديشيم بهتر است همان را بگوييم و عمل کنيم. صادقانه مقابل هم بايستيم و بگوييم " مرده شوي قيافه‌ات را ببرد. من از تو متنفرم" باور کنيد اين تأثير مثبت‌تري خواهد داشت تا اين که هم را به دروغ "عزيز دل"، "دوست"، " استاد" صدا بزنيم تا اين تضاد کلام و انديشه، آتش نفرت‌مان را از هم، تيز و تيزتر کند. شايد اگر چند بار در صورت هم داد زديم "از تو متنفرم" به اين احساس رسيديم که آنقدرها هم که مي گوييم متنفر نيستيم. شاديسم تا پنج سال پيش تنها يک نفر را به صفحه‌گذاري، ياوه گويي، عقده و نفرت جنون آميز نسبت به خودم و ديگر کارتونيست‌ها مي‌شناختم و نام بيماري‌اش را هم با الهام از نام بيمار، "شاديسم" (بر وزن ساديسم) گذاشته بودم، الان اما مطمئن نيستم که تنها يک شاديست دور و بر ما باشد. گاهي احساس مي‌کنم شاديسم مثل ويروس بيماري‌هاي مسري در فيلم‌هاي ترسناک، به سرعت پخش شده و همه ما را مبتلا کرده... هر روزصبح که چشم باز مي‌کنم صدمرتبه با خود مي‌گويم که "بدبين نباش، فکر بد نکن... همه دورو نيستند، اين توهٌم توست... کاري به کار فلان "دوستدار"ت نداشته باش. گور پدرش..." مثل بچه خانواده‌اي که اسلاف‌اش جد اندرجد مجنون شده‌اند و او اکنون در هراس است که مبادا اين نفرين خانوادگي گريبان او را هم بگيرد: مدام ورد مي‌خواند، دعا مي‌کند، فوت مي‌کند و انگار قدرتي ماورائي، او را به سمت تقدير محتوم مي‌سُرانَد: شاديسم ما نيازي به انجمن صنفي نداريم! نيستاني متذكر شده بود، پنج سال پيش، حسودان و بخيلان و کارشکنان و... را ساده‌لوحانه مقصر عدم تشکيل انجمن صنفي کارتونيست‌ها مي‌دانستم. حالا در 35 سالگي مطمئن شده‌ام که تشکيل چنين انجمني مثل دوختن لباس عروسي براي جسدي شقه‌شقه است. انجمن صنفي قرار است منافع جمعي يک "صنف" را - بگذريم که با کدام قدرت اجرايي- تعقيب کند و مسلماً تعريف "صنف" با اين لشکر شکست خورده‌اي که چشم ديدن هم را ندارند فرق مي‌کند. اين جنازه مثله شده را کفن لازم است، نه لباس. باندبازي خوب است! اين كاريكاتوريست در نوشتارش يادآوري كرده بود، شنيده‌ام که عده‌اي صحبت از مافياي کارتون تهران و کساني مي‌کنند که بر عرصه نشر کارتون در مطبوعات پايتخت (احتمالاً منظورشان همين روزنامه اعتماد ملي است مگر جاي ديگري هم کارتون چاپ مي‌کند؟) پنجه انداخته‌اند و اجازه عرض اندام به استعدادهاي ديگر را نمي‌دهند. البته که حق التصوير کلان طرحي صنار و سه شاهي و ديگر مزاياي کار از قبيل اين‌ها که نصيب من و نيک آهنگ کوثر و حسن کريم‌زاده شده، مافياپرور است. پنج سال پيش براي اولين سالگرد پرشين کارتون نوشتم که مراقب خطر تبديل شدن به يک باند باشيد. الان بعد از پنج سال فهميده‌ام که چه توصيه خام‌دستانه و سطحي کرده بودم. ديگر پديده‌اي با عنوان مافياي ايراني را چيزي جز تخيل محض نمي‌دانم، اگر کساني هم توانسته باشند جايي از اين مملکت، چنين تخيلي را به واقعيت تبديل کرده باشند، جاي تقدير دارد، هرچه خورده و برده‌اند مفت چنگشان باشد. وقتي آدم‌ها "باند" تشکيل مي‌دهند يعني به آن حد از بلوغ اجتماعي رسيده‌اند که مي‌توانند براي دست يافتن به منفعت جمعي، وجود همديگر را "تحمل" کنند. اتفاقي نادر که جا دارد در کتاب رکوردهاي گينس ثبت شود. فعلاً رکورددار اصلي در کشور ما سه موسس مجله فيلم هستند که تقريباً ربع قرني هم را تحمل کرده و نشريه‌اي را روي پا نگه داشته‌اند. اميدوارم که باند پرشين کارتون بتواند اين رکورد را بهبود بخشد. پنج سال مي‌گذرد، ديگر هيچ‌کدام آني نيستيم که پنج سال پيش بود؛ پيرتر شده‌ايم و واقع‌بين تر. شايد بشود گفت عاقل‌تر... بنا بر اين گزارش، سخنران بعدي مراسم، جواد مجابي - منتقد و هنرمند - بود که با تقسيم‌بندي کلي کاريکاتور ايران به "بدون شرح" و "با شرح" گفت: آغاز کاريکاتور ما با شرح همراه بوده است. يک معني آن اين بوده است که کاريکاتور به تنهايي قادر به ارايه پيام نبوده و هميشه با متن همراه بوده است و به‌نوعي عصاي زير بغل داشته است. حتا متن اغلب از خود کاريکاتور مهم‌تر بود. مثلا در دهه 30 بيشتر کاريکاتورها با متن همراه بود و به ندرت کاريکاتورهايي بدون شرح در مطبوعات مي‌ديديم. وي اضافه كرد: در دوران اوج‌گيري سياست، کاريکاتور به يک نقاشي همراه با شرح تبديل مي شد. حتا نشرياتي مثل توفيق و حاجي بابا به مدد عبارات و متلک‌هاي طنزآميز منظور خود را مي‌رساندند و کاريکاتور هنوز آن قدرت مستقل را پيدا نکرده بود. اين طنزنويس با يادآوري چند کاريکاتور مطبوعاتي مربوط به قبل از کودتاي 28 مرداد 32، خاطرنشان کرد: اتفاق عجيب آن دوران اين بود که کاريکاتورها به عوام مي‌انديشيد تا مردم را سرگرم کرده، جرايد فروش کنند و ديدگاه‌ها به مردم عادي منتقل شود اما کاريکاتوريست‌ها آنقدر در اين راه پيش رفتند که خودشان هم تبديل به عامه شدند. البته بايد براي آگاهي توده‌ها تلاش مي‌شد، اما پرداختن بيش از حد به عوام، به عوام‌زدگي هنرمندان منجر ميشود. بنابراين مخاطبان آنها روشنفکران نبودند و از اواسط دهه 40 بود که با اردشير محصص و کامبيز درم بخش‌کاريکاتور به خط و هنر خود معنا بخشيد و خود را از زير بار ادبيات سياسي بيرون کشيد. اين اتفاق با قدرت و دلسوزي و صراحت شروع شد. مجابي اضافه کرد: خوشبختانه از سال 57 کاريکاتور خود را تداوم داد و رشد خوبي کرد و اگر امروز مطبوعات خالي از کاريکاتور است و کاريکاتور به فضاهاي مجازي پناه برده، نشان دهنده اين است که اين هنر چقدر در تغيير رفتار و فرهنگ مردم موثر است. کاش بگذارند کاريکاتور به ميان بيايد و سلايق مردم را تغيير دهد. کاريکاتور ما ديگر امروز آن عوام زدگي و خندستاني و پوپوليسم را ندارد و واجد تفکري پيشروانه است. ذات کاريکاتور اقتضا مي‌کند که دوباره نزد افکار عمومي برگردد و اين اتفاق خواهد افتاد. در ادامه، بهرام عظيمي - کارگردان انيميشن - با اشاره به تعداد زياد کاريکاتوريست‌ها در ايران گفت: پيشکسوتان زحمت زيادي براي کاريکاتور کشيده‌اند اما اينکه بعضا سخني از آنها در محافل آورده نمي‌شود بخشي به خود آن افراد و نحوه برخورد و رفتارشان برمي‌گردد. آنان بعضا خود را خيلي کنار مي‌کشند و در محافل حضور نمي‌يابند. او گفت: متاسفانه ميان کاريکاتوريست‌ها همدلي لازم وجود ندارد. ما مثلا مديون مجلات گل آقا و کيهان کاريکاتور و... هستيم، ولي اغلب چيزي در اين باره نمي‌گوييم و پشت همديگر را دايم خالي ميکنيم. با وجود همه بزرگي که براي هم قايليم دوست داريم از ما تعريف کنند. کاش امروز تعداد بيشتري از کاريکاتوريست‌ها اينجا بودند تا همه سوءتفاهم‌ها رفع مي‌شد. عظيمي اما هم بر لزوم تشکيل انجمن صنفي کاريکاتوريست‌ها تاکيد کرد. امين مويدي آخرين سخنران جشن پنج سالگي پرشين کارتون بود. وي به مشکلات موجود بر سر راه کاريکاتوريست‌ها، کم توجهي مطبوعات به کاريکاتور، تعداد زياد جشنواره‌ها و نيز وجود توهم برتري و خود بزرگ بيني ميان کاريکاتوريست‌هاي جوان اشاره کرد و گفت: پرشين کارتون از جمله سايت‌هايي است که از محيط مجازي بهره‌ي خوبي برده و کار تخصصي انجام مي‌دهد. پرشين کارتون فقط يک سايت نيست، بلکه گروه و تشکلي است که از امکانات مطبوعات و کتاب هم به‌خوبي استفاده مي‌کند. وي تصريح کرد: قرار نيست دولت يا جايي ديگر براي ما انجمن صنفي تشکيل دهد. ما خودمان بايد براي کاريکاتور کاري بکنيم و انجمني را راه اندازي کنيم. در اين مراسم "لوح سپاس" به دو کاريکاتوريست با سابقه احمد عبداللهي‌نيا و حسين رحيم‌خاني اهدا شد و پلاک ويژه پرشين کارتون نيز به فيروزه مظفري - کاريکاتوريست مطبوعات - به خاطر تلاش مستمر و پي‌گير و نگاه لطيف وي به موضوعات اجتماعي تعلق گرفت. کاريكاتورهايي از کامبيز درم‌بخش و رامين درم‌بخش، بزرگمهر حسين‌پور، احمد عرباني، بهرام عظيمي و بر پرده‌ي نمايش محل برگزاري برنامه عرضه شد. انتهاي پيام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 277]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها