واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: زندگی ، پشت هیچستان
مهاجرت، جدا از نابسامانیها و مشكلات فراوانش، زمانی به عنوان یك آسیب جدی مطرح میشود كه بدانیم مهاجرت ، وسیلهای برای آزار مهاجران به دست كارفرمایان است.كار طاقتفرسا، سوء استفادههای مختلف اعم از فیزیكی، روحی- روانی و... عدم دسترسی به یك وعده غذای كامل، بیماری و در اختیار نداشتن بودجه و امكانات لازم برای درمان، زندگی در نامناسبترین شرایط ممكن ، ساعت كاری نامحدود و طاقت فرسا و... همگی گوشهای از تبعات نامطلوب مهاجرت است.«نیشاواریا» مشاور ارشد مركز تحقیقات حقوق زنان و دیدهبانان حقوق بشر میگوید: «گذشته از توجه به توان كاری مهاجران كه اغلب نادیده گرفته میشود، كشورهای مهاجرپذیر هیچ اقدامی برای بهبود شرایط نامناسب مهاجران به ویژه درباره ی خشونتهای اعمال شده علیه آنها انجام نمیدهند. »وی در ادامه میافزاید:«در بین مهاجران، زنان و كودكان شاخصترین گروههای هدف برای هرگونه آسیب و خشونتی هستند.»یكی از اصلیترین دلایل خشونت علیه كودكان و زنان، كار آنها عنوان شده است. اغلب آنها برخلاف مردها ،در منازل، ادارهها، هتلها و به طور كلی مكانهایی كار میكنند كه تمركزی بر كار این مراكز به صورت شاخص وجود ندارد. عدم نظارت بر نحوه ی كار این مراكز، یكی از دلایل خشونت و تجاوز علیه زنان و كودكان اعلام شده است. از سوی دیگر آمارهای سازمان بینالمللی كار(ILO) نشان میدهد بیشتر آمار كودكان كار متعلق به دختران زیر 16سال است؛ دخترانی كه اغلب آنها از میان مهاجران هستند. گزارشهای ILO همچنین نشان میدهد در اندونزی نزدیك به 700هزار كودك غیربومی در حال حاضر در مراكز مختلف این كشور بیگاری میكنند. تعداد این كودكان در السالوادور رقمی بیش از 200هزار نفر است، كه دختران جوان بین 14 تا19سال، رده ی سنی غالب آن را تشكیل میدهند. زنان و مهاجرت آمار دیده بانان حقوق بشر (hrw) نشان میدهد از 3 دهه پیش، شاخصترین آمار مهاجرت متعلق به زنان مهاجر است، به طوری كه چیزی حدود 200میلیون زن و دختر جوان طی 3 دهه اخیر دست به مهاجرت زدهاند؛ این آمار تا قبل از این تاریخ، كمتر از نیمی از این مقدار بوده است. آمار بخش مهاجرت و توسعه دیدهبانان حقوق بشرهم نشان میدهد به همان نسبت كه آمار مهاجرت در منطقه آسیا و آسیای پاسفیك درباره زنان و دختران جوان بالا گزارش شده است؛ به همان نسبت هم آمار خشونت و جنایت علیه آنها بالاست. جامعهشناسان، این شكل مهاجرت را «مهاجرت فمینیستی» نامگذاری كرده و معتقدند مهاجرت زنان از 3دهه پیش به این طرف، نشان دهنده ی تغییر الگوی سرپرستی خانواده است. به عبارتی اكنون زنان سهم بیشتری در سرپرستی خانواده دارند. شاخصترین شكل مهاجرت فمینیستی یا زنانه را میتوان در كشـــورهایی چون فیلیپین، اندونزی و سریلانكا دید، به طوری كه طی یك دهه گذشته، بین 30تا75درصد از زنان این كشورها به كشورهای دیگر مهاجرت كردهاند. هرچند اغلب آنها به كشورهای اروپایی به ویژه اروپای شرقی مهاجرت كردهاند، اما تعدادی از آنها نیز دست به مهاجرت «درون منطقهای» زدهاند و كشورهای همسایه یا اندكی آن سوتر را برای زندگی جدیدشان برگزیدهاند. به این ترتیب میتوان گفت منطقه آسیای میانه و به طور كلی آسیا، به ترتیب شاخصترین آمار مهاجرت به ویژه مهاجرت زنانه را به خود اختصاص دادهاند. وحشت مهاجران بررسیهای مسئولان WHO بیانگر شاخصهایی به عنوان ادامه خشونت علیه مهاجران به ویژه كودكان و نوجوانان است. از شاخصترین این دلایل میتوان به این نكات اشاره كرد: - بیتوجهی به حق مهاجران به عنوان یك شهروند جدید. - نادیده گرفتن نیازهای انسانی آنها. - استفاده از آنها به عنوان ابزاری برای رسیدن به برنامههای خود، بدون قائل شدن حقی برای آنها. - پایین بودن مزد كارگران مهاجر. - بیاعتنایی مراجع مسئول به نیازهای مهاجران؛ حتی نیازهای ابتدایی اما ضروری آنها مانند خوراك، پوشاك، مسكن، دارو و درمان و... و تلاش مهاجران برای برآوردن این نیازها به هر شكل ممكن. و در نهایت اینكه مهاجرت تلاشی برای دستیابی به نیازهای برآورده نشده مهاجران در زادگاهشان بوده و همین نیاز، آنها را به پذیرش هر امری مطیع میكند. تردیدی نیست كه مهاجران یا به آنچه حق آنهاست، نمیرسند یا به آنچه میپندارند حقشان است، میرسند،اما برای رسیدن به آن بهای سنگینی میپردازند. منبع : همشهری
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 215]