پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1851638990
دارم کفش تق تقی درست می کنم
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: دارم كفش تَقتَقی درست میكنم بچه كه بودم خیلی دوست داشتم كه كفشهای پاشنه بلند داشته باشم. یادم میآید كفشهای مامان را كه پاشنههایش بلند بود، می‌پوشیدم و توی كوچه راه می‌رفتم. آن‌قدر هم این كار را می‌كردم كه یا پایم به چیزی گیر می‌كرد و روی زمین می‌افتادم و زانوهای شلوارم پاره می‌شد، یا این‌كه مامان می‌آمد و دعوایم می‌كرد؛ حتی یادم میآید ظهر، وقتی همه خواب بودند، می‌رفتم توی حیاط و از باغچه‌ی مان یك عالمه سنگ جمع می‌كردم و سنگ‌ها را توی سوراخ دمپایی‌هایم می‌كردم. صدای تق‌تقی كه هنگام راه رفتن از برخورد سنگ‌ها با موزاییك‌های كف حیاط بلند می‌شد، آن‌قدر برایم جالب بود كه حاضر بودم همه‌ی پول توجیبی‌هایم را به خواهرم بدهم تا چغلی‌ام را پیش مامان و بابا نكند؛ هر چند كه مامان و بابا از سنگ‌هایی كه توی حیاط یا كنار باغچه ریخته بود، می‌فهمیدند كه موضوع از چه قرار است.
تا این‌كه یك روز دایی و مادربزرگم از تبریز آمدند خانه‌ی‌مان مثل هر روز داشتم سنگ‌هایی را كه از باغچه مان جمع كرده بودم توی سوراخ‌های دمپایی‌ام می‌كردم كه دایی آمد حیاط. وقتی دید دارم توی سوراخ‌های دمپایی‌ام سنگ میكنم، با تعجب پرسید: «چی كار می‌كنی دایی جان؟» با خوش‌حالی گفتم: «دارم كفش تق‌تَقی درست میكنم.» دایی كه حسابی خنده‌اش گرفته بود، گفت: «آخر این‌طوری كه نمیشود كفش تَقتَقی درست كرد.» همان‌طور كه با سبیل‌هایش بازی می‌كرد، پرسید: «خیلی دوست داری؟» با سر جواب دادم: «آره!» فردای آن روز دایی‌ام من و خواهرم را برد بیرون. وقتی برمی‌گشتیم خانه، توی دست هر كدام‌مان یك جفت كفش تق‌تَقی بود. نوشته: لعیا اعتمادی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-