نوجوانان استقلال مي خواهند

واضح آرشیو وب فارسی:کيهان: نوجوانان استقلال مي خواهند
معمولا وقتي كودكان پا به مرحله نوجواني مي گذارند خواستار آزادي بيشتري مي شوند. والدين از سويي دوست دارند فرزندان آنها اعتماد به نفس بالايي داشته باشند و خودشان كارهاي شان را انجام دهند و از سوي ديگر به خوبي مي دانند كه جهان پيرامون مي تواند بسيار خطرناك باشد.
برخي از والدين قبل از آمادگي فرزندان خود، آنها را آزاد مي گذارند و يا اينكه آزادي بي حد و حصري براي آنها قائل مي شوند.
ساير والدين سختگيري بي موردي نشان مي دهند. فرزندان اين والدين نمي توانند دست به انتخاب بزنند و عواقب تصميمات خود را بپذيرند.
تحقيقات نشان مي دهد زماني كه نوجوانان پيوند خوبي با والدين خود دارند و مي توانند آزادانه به ابراز عقيده بپردازند- و حتي با والدين خود مخالفت كنند- بهترين رفتار را خواهند داشت.
با به كار بستن توصيه هاي زير مي توانيد ميان صميميت و استقلال تعادل برقرار كنيد؟
1- محدوديت قائل شدن: تمام كودكان گاهي در برابر محدوديت ها مقاومت مي كنند ولي اعمال محدوديت ضروري است و موجب ايجاد امنيت آنها مي شود.
غالباً نوجواناني كه والدين آنها ميانه اي با اعمال محدوديت ندارند احساس مي كنند كه كسي آنها را دوست ندارد. اگر والدين از همان سنين پائين براي فرزندان خود محدوديت هايي قائل شوند نتيجه بخش تر خواهد بود.
هرچند اين كار در اوايل دوران نوجواني دشوارتر است ولي غيرممكن نيست.
2- صريح باشيد: بيشتر نوجوانان به خواسته هاي صريحي كه به طور مداوم تكرار مي شود واكنش بهتري نشان مي دهند. به عنوان مثال به فرزندتان نگوئيد: «دلم مي خواهد اتاقت را تميز كني» بلكه نظر خود را در مورد ويژگي هاي يك اتاق مرتب با او در ميان بگذاريد.
اجازه دهيد فرزندتان در مورد اين مسئله به اظهارنظر بپردازد.
3- به فرزند خود فرصت انتخاب هاي عاقلانه بدهيد: اگر فرزندتان قدرت انتخاب داشته باشد به راهنمايي هاي شما توجه بيشتري خواهد كرد.
به عنوان مثال شما مي توانيد به پسر خود بگوييد كه او بايد تكاليف مدرسه را قبل از خوابيدن انجام دهد ولي او را آزاد بگذاريد كه اين كار را قبل و يا بعد از صرف شام انجام دهد. يادتان باشد با خوشرويي و كمي خلاقيت بهتر مي توانيد كارها را پيش ببريد.
خانم «الف» مي گويد: «دختر من علاقه اي به جمع كردن لباس هاي خود نداشت. بنابراين تصميم گرفتم پس از شستن لباس ها، آنها را بر روي زمين روي هم بريزم. پس از دو هفته دخترم كه از اين وضع خسته شده بود به جمع كردن لباس هاي خود پرداخت».
4- قدم به قدم پيش برويد: هر چقدر يك نوجوان مسئوليت پذيرتر باشد والدين به نتايج بهتري دست خواهند يافت.
به فرزند خود اجازه دهيد با در نظر داشتن مبلغي مشخص اقدام به خريد كفش كند. مدتي بعد شما مي توانيد اقدام ديگري را نيز وارد برنامه كنيد.
5- سلامتي و امنيت فرزند شما در اولويت قرار دارد: مهم ترين وظيفه شما در قبال فرزندانتان اين است كه مراقب سلامتي و امنيت آنها باشيد. يك نوجوان بايد بداند كه والدين فقط به علت نگراني از امنيت آنهاست كه محدوديت هايي قائل مي شوند. البته اين كار آسان نيست زيرا نوجوانان غالباً فكر مي كنند كه هيچ چيز امنيت آنها را تهديد نمي كند و حوادثي كه براي ديگران پيش مي آيد براي آنان روي نمي دهد!
اين طرز تفكر از آنجا ناشي مي شود كه نوجواني سالم ترين دوران زندگي ما محسوب مي شود و نوجوانان به ندرت دچار بيماري خطرناك مي شوند. شما بايد به فرزند خود گوشزد كنيد كه خشونت و تصادفات عامل بيشترين مرگ و ميرها و جراحات در ميان نوجوانان مي باشد.
6- به انتخاب هايي كه عواقب بسيار ناگواري دارد «نه» بگوييد:
برخي از مسائل ارزش جر و بحث كردن را ندارند. ممكن است شما از پيراهن فرزندتان خوشتان نيايد ولي اين مساله اهميت چنداني ندارد. نوجوانان كاملا به پيامدهاي اقدامات خود واقف نيستند. آنها ممكن است راجع به مضرات سيگار شنيده باشند ولي كاملا درك نمي كنند كه مرگ در 45 سالگي بر اثر سرطان ريه چه مفهومي دارد. در مورد عواقب بلندمدت تصميمات فرزندتان با او حرف بزنيد، او بايد بداند تا زماني كه به رشد فكري لازم نرسيده شما به جاي او دست به انتخاب مي زنيد.
7-فرزندتان را راهنمايي كنيد نه كنترل: در توصيه اول به اهميت برقراري تعادل ميان قوانين و آزادي نوجوانان پرداختيم. در بسياري از موارد شما مي توانيد با راهنمايي فرزندتان به اين تعادل دست يابيد.
نوجوانان براي كسب تجربه به فرصت هايي نياز دارند و در اين راه ممكن است دچار اشتباهاتي شوند. براي اينكه تعداد اشتباهات نوجوانان از حد نگذرد والدين بايد آنها را راهنمايي كنند.
شما بايد به حرف هاي فرزندتان با دقت گوش دهيد و براي اينكه او در مورد عواقب اعمال خود به فكر فرو برود سوالاتي را مطرح كنيد و نظرات فرزندتان را جويا شويد. مرز باريك ميان راهنمايي و كنترل در كودكان مختلف تفاوت مي كند، با برخي از كودكان بايد رفتاري قاطعانه در پيش گرفت.
خانم «ب» مي گويد: «فرزند من به اين نتيجه رسيده كه اگر ديروقت به خانه بيايد با در بسته روبرو مي شود!»
8- به فرزندتان اجازه اشتباه كردن بدهيد: همه ما مي خواهيم فرزنداني داشته باشيم كه به حل مشكلات مي پردازند و دست به انتخاب هاي درستي مي زنند. اين توانايي بخش مهمي از مستقل بودن محسوب مي شود و گاهي رسيدن به آن مستلزم ارتكاب اشتباهات است.
نوجوانان از طريق اشتباه كردن مهارت «از صفر شروع كردن» را مي آموزند و اگر والدين همواره خودشان مشكلات فرزندان را حل كنند آنها در كسب اين مهارت دچار مشكل مي شوند.
9- هر عمل، عواقبي دارد: اگر از فرزندتان خواسته ايد قبل از ساعت ده در خانه باشد بي اعتنايي او را ناديده نگيريد زيرا در اين صورت اعتبار شما زير سوال مي رود.
يادتان باشد مجازات بايد با جرم تناسب داشته باشد.
در مورد اثرات بي اعتنايي فرزندتان نسبت به قوانين با او حرف بزنيد و از وي بخواهيد تا حد امكان به جبران خطاي خود بپردازد.
رفتار والدين بر آينده نوجوانان نقش مهمي دارد و آنها بايد فراتر از مسائل سطحي را ببينند. برخي از رفتارهاي نوجوانان بي ضرر است ولي برخي از آنها حقيقتا خطرناك مي باشند.
در اين باره با فرزند خود حرف بزنيد و به او تفهيم كنيد كه عواقب رفتار خود را خواهيد ديد.
تحقيقات نشان مي دهد نوجواناني كه دست به يك كار خطرناك مي زنند به احتمال زياد ساير كارهاي خطرناك را نيز تجربه مي كنند و والدين بايد عواقب ناگوار اين مساله را به آنها گوشزد كنند.
آذرشايان

پنجشنبه|ا|20|ا|بهمن|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: کيهان]

[مشاهده در: www.kayhannews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 133]