تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1819667900
وقتی«دیجیمون» جای «بارباپاپا» را میگیرد
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: وقتی«دیجیمون» جای «بارباپاپا» را میگیرد
نسلی كه فانتزیاش را بارباپاپاها عینیت میبخشیدند، نسلی است كه همواره معتقد بوده تماشاگر بهترین و به یاد ماندنی‌ترین برنامه‌های كودكی بوده كه در دوران برنامه‌سازی سیما پخش شده‌اندحالا این نسل بزرگ شده و در كنار كوچك‌ترها تماشاچی برنامه‌هایی است كه به آنچه در دوران او تهیه یا برای پخش انتخاب و خریداری می‌شود فاصله‌ای بسیار دارد، فاصله‌ای به اندازه فاصله بین بارباپاپاها و دیجیمون‌ها كه فانتزی هر 2 در تغییرشان بوده اما این نسل همیشه گفته كه این كجا و آن كجا؟چه بهانه‌ای بهتر از روزی كه به نام كودك و تلویزیون نامگذاری شده برای نشستن پای صحبت بزرگترها و گپ زدن با آنها درباره كودكی.تقریباً همه كودكان دیروز كه پدر و مادرهای جوان امروز هستند از برنامه‌های كودكی كه تماشا كرده‌اند و با آنها بزرگ شده اند، به مثابه یكی از بهترین و زیباترین خاطرات دوران كودكی خود یاد می‌كنند، هنوز موسیقی تیتراژ برنامه كودك یا خیلی از برنامه‌های كارتونی یا عروسكی را به یاد دارند و حتی همین حالا هم یكی از سرگرمی هایشان به یاد آوردن شخصیت‌های كارتونی برخی از سریال هاست: مثلا اینكه اسم سگ گالیور چه بود؟ بازرس دودو چه می‌كرد؟ فلان قسمت از ماجراهای پلنگ صورتی به چه داستانی اختصاص داشت؟ اسم مأمورهایی كه همیشه نل و پدر بزرگش را تعقیب می‌كردند چه بود؟ و سؤالاتی از این دست. البته گاهی هم این شخصیت‌ها چندان معروف شده‌اند كه این نسل نامشان بر تمام آدم‌هایی با خصوصیات مشترك نسبت می‌دهد مثل اسكروچ به‌عنوان نماد آدم‌های خسیس، ای‌كیوسان برای آدم‌های باهوش و متفكر، كمد آقای ووپی برای هر جای شلوغ، كیف دكتر بالتازار برای هر كیف پر از چیزهای به درد بخور و البته شخصیت‌های معروفی مثل خپل، نارنجی، مخمل، پشندی و... .بزرگترهای امروز چندان به این برنامه ها، شخصیت‌های كارتونی و عروسكی دل بسته و از آنها آموخته‌اند كه معتقدند این برنامه‌ها بهترین برنامه‌های كودك تلویزیون بوده و بعد از آن دیگر تلویزیون نتوانسته تولیدات ارزشمندی برای كودكان داشته باشد. اینكه خاطرات زیبای آنها از كودكی و سرگرمی هایشان باعث چنین قضاوتی می‌شود یا اینكه واقعا تلویزیون در طول این سال‌ها در تولید برنامه‌های كودك نه تنها پیش نرفته، بلكه پس هم رفته است سؤالی است كه پاسخش را باید از اهالی فن و دست اندركاران تولید برنامه‌های كودك پرسید؛ هم آنهایی كه در آن سال‌ها مشغول كار بوده‌اند و هم آنها كه امروز مشغول به كارند و نیز آنهایی كه از آن روزها تا امروز برای كودكان هر نسل برنامه‌سازی می‌كنند. این مجال تنها به گفت‌وگو با 3 نفر از برنامه سازان حوزه كودك قد داده و لاجرم نمی‌تواند معیار مناسبی برای قضاوت باشد اما بی‌شك نه خالی از لطف است و نه خالی از فایده. كیفیت فدای كمیتمحمدرضا بادكوبه‌ای، نویسنده و تهیه‌كننده نمایش تلویزیونی «هادی و هدی» و سریال «در خانه» كه ما با نام عزیز خانم بیشتر به یاد می‌آوریم درباره تولیدات تلویزیون در حوزه كودك می‌گوید: من معتقدم برنامه‌های كودك در مقایسه با قبل واقعاً ضعیف‌تر شده است. زمانی برنامه‌های كودك جنبه تربیتی داشتند و پر بودند از نكات آموزنده اما حالا برنامه‌های كودك خشونت را به نمایش می‌گذارند. مخصوصا سریال‌های خارجی كودكان. البته خوشبختانه هنوز تولیدات داخلی نشانه‌هایی از آداب و رسوم و سنن ما ایرانی‌ها را دارند اما اینها هم چندان كه باید نمی‌توانند به تربیت نسل جدید كمك كنند.به اعتقاد بادكوبه‌ای بیشترین نكات آموزنده برنامه‌های كودك و نوجوان این روزها هم به مقولاتی مانند راهنمایی و رانندگی، بهداشت و حفاظت از محیط‌زیست اختصاص دارد و اینها هم كافی نیستند . بادكوبه‌ای می‌گوید: برنامه‌های كودك وسیله‌ای برای تربیت نسل هاست و باید محتوای قوی داشته باشد. باید در كنار عوامل تولید برنامه كارشناسان تربیتی هم حضور داشته باشند و كمك كنند تا برنامه‌ساز بتواند برنامه‌هایی تولید كند كه هم بچه‌ها را سرگرم كند و هم به آنها درس زندگی بدهد. مثلا در ماجراهای «هادی و هدی» كلی اتفاق سرگرم كنده رخ می‌داد اما ضمن آن به بچه‌ها نشان می‌دادیم كه هادی و هدی جلوی بزرگتر پایشان را دراز نمی‌كنند و به آق‌بابا احترام می‌گذارند. آنچه با این برنامه به بچه‌ها می‌دادیم تنها سرگرمی صرف نبود و مستقیم هم نمی‌گفتیم چه كاری را بكنند، چه كاری را نكنند. یك برنامه خوب باید بتواند عمیقا در كودكان تأثیر بگذارد. اما متأسفانه حالا كمتر شاهد ساخت چنین برنامه‌هایی هستیم.به اعتقاد این نویسنده و كارگردان دلایل بسیاری سبب شده كه دیگر كمتر نویسندگان و كارگردانان حوزه كودك به این موارد خیلی ظریف توجه داشته باشند. تعدد شبكه‌ها و حجم تولید برنامه و مواردی از این دست را كه ندیده بگیریم باز هم دلایلی برای افت كیفی برنامه‌های كودك تلویزیون وجود دارد. به نظر او متأسفانه تلویزیون كمتر برنامه‌های كیفی ارائه می‌كند و از همه بیشتر هم كودكان به‌عنوان نسل آینده ساز، از این بابت دچار خسران می‌شوند. شادی و سرگرمی از نوع جمعیاز میان برنامه سازان و دست اندركاران برنامه‌های تلویزیونی عده‌ای هم معتقدند كه روندی كه برنامه‌های كودك و نوجوان سیما داشته رو به رشد بوده است. از این جمله می‌توان به مجید قناد اشاره كرد كه همچنان برنامه «فیتیله» را صبح جمعه برای كودكان و خردسالان ارائه می‌كند. قناد می‌گوید: به‌عنوان یك پدر و كسی كه همواره تماشاگر برنامه‌های تلویزیون است، معتقدم برنامه كودك تلویزیون روند رو به رشدی داشته و اگر هم گاهی خطایی از برنامه سازان دیده‌ایم دلیل بر این نیست كه رشد نكرده بلكه نتیجه سرعت در كار و مشكلات جانبی است. البته درست است كه جای برنامه‌های خوب عروسكی خالی است برنامه‌هایی مثل «هادی و هدی»، «خونه مادر بزرگه»، «مدرسه موش‌ها» و غیره اما همین برنامه سازها هنوز هستند، امكانات هم فراهم است پس اگر بخواهند می‌توانند كار كنند. فقط باید به آنها فضای بهتری برای كار داد. برنامه‌سازی كه 20 دقیقه از آنتن برنامه را فقط به چاق سلامتی به بچه‌ای كه شركت‌كننده مسابقه است اختصاص می‌دهد بقیه مخاطبان را از خود می‌راند. بعضی برنامه‌های كودك كه فقط تبدیل شده به این احوال پرسی‌ها و این نوع وقت پركنی‌ها! حكایت آن روزهاآقای حكایتی، اما حكایت‌های دیگری درباره برنامه‌های كودك سیما دارد. بهرام شاه محمدلو كه بسیاری از ما او را با شخصیت آقای حكایتی به خاطر سپرده‌ایم درباره برنامه‌های كودك تلویزیون می‌گوید: چندان ساده نیست كه مقوله‌ای چنین وسیع را در فرصتی اندك بررسی كرد. اما زمانی بود كه انواع خاصی از برنامه‌سازی در تلویزیون ما تجربه می‌شد، فضا محدودتر بود و دیدگاه‌ها تنوع و وسعت چندانی نداشتند. 2یا 3 گروه كار می‌كردند و لاجرم برخورد حرفه‌ای با این مقوله داشتند. اما حالا تجربه‌ها زیاد شده، افراد زیادی در حوزه كودك مشغول به كار شده‌اند. دانشگاه‌ها، خروجی بیشتری دارد و آموزشكده‌ها هم نیروی برنامه ساز تربیت می‌كنند. این است كه آنچه امروز در عرصه تولید برای كودكان اتفاق می‌افتد با آنچه در گذشته شاهد بوده‌ایم تفاوت بسیار دارد.شاه محمدلو معتقد است : برای بهتر شدن وضعیت و سامان دادن به این گستردگی‌ها باید به 2 مقوله آموزش و تخصص تكمیلی نیروها و فراهم شدن امكان تجربه بیشتر توجه شود. او در این باره می‌گوید: باید شرایطی فراهم شود كه تولیدات تلویزیون از همان مراحل اجرا كیفیت لازم را داشته باشند. پژوهش و آموزش به بالا رفتن كیفیت كمك می‌كند. برای پژوهش و آموزش مناسب می‌شود از وزارتخانه‌های آموزش و پرورش، فرهنگ و ارشاد و حتی شهرداری‌ها توقع همكاری داشت. كارگاه‌ها و ورك شاپ‌ها می‌توانند علاقه‌مندان و فارغ التحصیلان را برای كار آموزش بدهند و فرصت تجربه بیشتر را برایشان فراهم كنند. در مقایسه با زمانی كه از تولید برنامه برای تلویزیون در كشور ما گذشته، كیفیت رشد خوبی نداشته است. لازم است كیفیت و كمیت رشدی متناسب داشته باشند اما متأسفانه برای كیفیت برنامه‌های ما این اتفاق رخ نداده و راهش هم همان است كه امكان رشد كمیت و كیفیت را به یك میزان فراهم كنیم و زمینه برای رقابت هم فراهم شود.شاه محمد لو قبول دارد كه این اتفاق به سادگی رخ نخواهد داد و نیازمند پیش زمینه‌ها و تلاش بسیار است. به اعتقاد او در كنار مدیرانی كه باید بتوانند در این باره برنامه‌ریزی، هماهنگی و اجرا كنند باید فضای رقابت هم حتما فراهم شود. او می‌گوید: مفاهیمی هستند كه در هر دوره و زمانه‌ای قابلیت طرح كردن و پرداختن را دارند. آرامش نیاز همیشه همه ماست. باید فضا برای ایجاد آرامش بیشتر فراهم شود و هر چند برای ایجاد آرامش از ابزار استفاده می‌كنیم اما در نهایت كنترل‌كننده و برنامه‌ریز همه ابزار تكنولوژیك و غیرتكنولوژیك نیروی انسانی است و برنامه‌ریزی از كانال ذهنیت انسان عبور می‌كند. پس متعدد شدن ابزارها در كلیت ماجرا تغییری ایجاد نمی‌كند. مسئله مهم این است كه تربیت نسل‌ها مقوله حساسی است و باید برایش ارزش بسیار قائل شد. منبع : همشهری
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 284]
-
گوناگون
پربازدیدترینها