تئاتر دولتي، تئاتر خصوصي

واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: تئاتر دولتي، تئاتر خصوصي

پيمان شيخي: نشست مديران كمپاني‌ها و جشنواره‌هاي تئاتر آلمان، هلند، انگلستان و آمريكا با حضور فريندخت زاهدي، محمد اطبايي مسئول امور بين‌الملل مركز هنرهاي نمايشي و حسين مسافرآستانه دبير بيست‌وهفتمين جشنواره بين‌المللي تئاتر فجر در سالن كنفرانس مجموعه تئاترشهر برگزار شد.

به گزارش سايت ايران تئاتر، در ابتداي اين نشست فريندخت زاهدي دبير برگزاري اين نشست‌ گفت: امروز از مديران تئاترها و جشنواره‌هاي كشورهاي مختلف دعوت كرده‌ايم تا بتوانيم با گفت‌وگو در رابطه با مشكلات و راهكارها براي رسيدن به تئاتر خصوصي صحبت كنيم. لازم است اين نكته را ذكر كنيم كه تئاتر ايران دولتي است و تا به حال سوبسيد گرفته و تحت نظر دولت عمل كرده است، اما با برنامه‌ريزي جديد، دولت تصميم گرفته به شكل گيري تئاتر خصوصي كمك كند. در اين نشست ما دو پرسش اساسي را مطرح مي‌كنيم: نخست اين كه تا چه حد كمپاني‌هايي كه آن‌ها مسئول آن هستند به دولت وابستگي دارد و تا چه حد از طريق درآمدهاي گيشه مي‌توانند به ادامه كار هنري خود بپردازند.

دوم اين كه مديران جشنواره‌ها از تجربيات خود ما را بهره‌مند كنند كه با چه معيارهايي آثار خود را انتخاب مي‌كنند و آيا جشنواره‌هاي آن‌ها تماتيك برگزار مي‌شود و يا براي آثار اجرا شده طي سال گذشته انتخاب شده است.

در ادامه‌ روبرتو چولي مدير تئاتر روهر آلمان گفت: من مخالفتي با تئاتر خصوصي ندارم و اگر در كشوري امكانات متعددي براي تئاتر وجود داشته باشد، من آرزو مي‌كنم كه تمام مردم بتوانند تئاتر كار كنند ولي طرز تفكر اين است كه در كشور سوبسيد كافي و قوي از سوي دولت وجود داشته باشد. من معتقدم در كشوري مثل ايران بايد دولت حمايت بيشتري از تئاتر ‌بكند تا ساختمان تئاتر‌ از اين كه وجود دارد نيز محكم‌تر شود. نيروهاي هنري كه در كشور وجود دارند نياز به پايگاه محكمي دارند كه در صورت حمايت دولت، شرايط بهتري به وجود مي‌آيد.

‌چولي ‌‌ادامه داد: در غرب نيز خواسته‌هاي زيادي وجود دارد كه تئاتر را به صورت خصوصي اداره كنند و‌ در كشورهايي مثل آلمان، فرانسه، ايتاليا و اسپانيا نخستين خواسته‌ از سوي سياستمداران ارائه مي‌شود كه تئاتر از سوي حاميان خصوصي حمايت شده و ماليات‌ها كمتر صرف آن شود. شايد تجارب من فقط منفي بوده چون من حامي مالي نمي‌شناسم كه در راه خدا كمك كند، بلكه آنان براي خواسته‌هاي خود اين كار را انجام دهند. وقتي حامي مالي وجود نداشته باشد، كمپاني‌هاي تئاتر تحت فشار قرار مي‌گيرند تا به چه نحوي پول را تهيه كنند. نتيجه اين است كه افكار تجاري به وجود مي‌آيد و اين آخر كار تحقيقي و هنري تئاتر خواهد بود.

سپس ‌وايلند از تئاتر فرايبورگ آلمان‌ گفت: براي من مشكل است كه برخلاف چولي در مورد حمايت‌هاي دولتي اظهار نظر كنم. من معتقدم كه تئاتر هنري بومي است و بايد در اين ثروت بومي همه سهم داشته باشند. من معتقدم براي پيشرفت تئاتر به حمايت دولتي نيازمنديم و بايد براي سال‌هاي زيادي برنامه‌ريزي مالي شود. ‌اين ‌مهم است كه يك زيربناي مناسب به وجود بياوريم تا از طريق آن امكانات تئاتري به وجود آيد. در كشور ايران ما يك تئاتر مركزي داريم كه در تهران است و بعد تئاتر شهرستان‌ها قرار دارد. بايد حمايت‌ها به اين صورت باشد كه تئاترهاي شهرستاني از طريق افرادي حمايت شوند كه به عنوان نماينده در مركز كشور حضور دارند.

در ادامه فريندخت زاهدي با اشاره به اين كه مركز هنرهاي نمايشي متولي تئاتر در ساير استان‌هاست، تصريح كرد: مركز هنرهاي نمايشي به عنوان متولي مركزي عمل مي‌كند تا بودجه مورد نظر را از طريق وزارت فرهنگ كه از مجلس تعيين مي‌شود كسب ‌‌كند و بنا به نوع فعاليت‌هاي استان‌ها، بودجه استان‌هاي مختلف تعيين مي‌شود. مشكل ما اين است كه تمام كساني كه تئاتر كار مي‌كنند علاقه‌مندند در تهران فعاليت كنند.

ما به دنبال راهي هستيم كه هم در تهران و هم در شهرستان‌ها نوعي گرايش به داشتن تئاتر خصوصي نيز به وجود آيد، چرا كه ما در كشوري بزرگ زندگي مي‌كنيم كه در هر منطقه زبان‌ها، موسيقي و آئين‌هاي مختلف داريم كه مي‌تواند مواد خوبي را براي تئاترمان به وجود آورد.

وي با دعوت از بخش دوم مهمانان اين نشست اين موضوع را مطرح كرد كه در آمريكا بيشتر كمپاني‌هاي تئاتر متكي به درآمد خودشان هستند، پس چطور عمل مي‌كنند؟ كه ‌ليندا هرتزل از ايالت متحده در پاسخ به اين پرسش گفت: يك سيستم تجاري خارج از نيويورك وجود دارد و طي 50 سال اتفاق مثبتي افتاده كه در شهرهاي با جمعيت متوسط يكسري تئاتر‌ راه افتاده است. ما تئاتر خود را داريم و معتقديم كه پرداختن به تئاتر به صورت جدي و قدرتمند موجب پيشرفت‌ مي‌شود. تئاتر ما خيلي بزرگ شده و در واقع ما برنامه‌ريزي براي آن نكرده‌ايم؛ چرا كه مردم به سمت آن جذب شدند، البته در شهر من، مردم ‌اين هنر‌ را دنبال مي‌كنند. 70 درصد بودجه ما از طريق فروش بليت تأمين مي‌شود و 30 درصد مابقي را نيز مردم تأمين مي‌كنند با كمك‌هاي مالي استان و همچنين بنيان‌هاي مختلف كمك به تئاتر‌.

وي اضافه كرد: ما در آمريكا اجازه نمي‌دهيم كه به ما بگويند چگونه عمل كنيم. حاميان ما فقط سه خواسته از ما دارند كه ابتدا در اجراي نمايش از آن‌ها نامبرده و تشكر كنيم، دوم بنر تبليغاتي آن‌ها را نصب كنيم و برخي اوقات نيز تقاضاي چند بليت رايگان دارند تا به كاركنان‌شان ارائه كنند. به نظر من اين خوب است. بگذاريم مردم ياد بگيرند كه هنر بخشي از زندگي روزمره‌شان است. من به عنوان ‌هنرمند يك وظيفه دارم، ولي بايد به جنبه تجاري تئاتر نيز فكر كنم. ‌من به همكاران كشورهاي ديگرم حسودي مي‌كنم چرا كه مي‌بينم گاهي تا 90 درصد به تئاتر آن‌ها كمك دولتي مي‌شود. ما آثار جديد را در كنار شكسپير و ‌تئاتر كلاسيك اجرا مي‌كنيم و حتي وقتي كارهاي تجاري مردم پسند ارائه مي‌كنيم از بهترين‌هاي تئاتر استفاده مي‌كنيم.

ديويد سار از ايالت فينكس نيز گفت: كمپاني‌هاي تئاترهاي مختلف راه‌هاي مختلفي براي حل مشكلات دارند. من در ابتدا قصد راه‌اندازي يك كمپاني نداشتم و مي‌خواستم تئاترهايي براي كودكان اجرا كنيم تا آنان راه‌هايي براي تغيير بهتر دنيا بياموزند.

ما نيز وابسته به اجتماع محلي هستيم. طي اين سال‌ها فعاليت‌مان از حالت محلي به حالت ملي تغيير كرده ‌و هر قدر جلوتر رفته‌ايم بيشتر در اين مسير قرار گرفته‌ايم. واقعاً هيچ راهي وجود ندارد كه من تئاترم را فقط براساس گيشه جلو ببرم بنابراين 50 درصد از گيشه و 50 درصد از سازمان‌هاي مختلف و حتي از دولت تأمين مالي مي‌شود. ما كارگاه‌هاي آموزشي داريم و اهداف تئاتر را از طريق ارگان‌هاي مختلف تأمين مي‌كنيم. ما در شهرمان با حمايت دولت دو تئاتر ساختيم، به اين صورت كه دولت از مردم اجازه گرفت كه براي ساخت تئاتر ماليات ‌را افزايش دهد تا از اين طريق، دو ساختمان تئاتر‌ بسازد.

وي با اشاره به اين كه پول گيشه به صورت صرف نمي‌تواند هزينه تئاتر ‌را تأمين كند، خاطر نشان كرد: بنابراين ما تئاتر را به مراكز مختلف مي‌بريم تا آن جا اجرا شود. در شهرهاي مختلف امريكا شرايط مختلفي وجود دارد ولي ما در اين انديشه هستيم كه تئاتر را در اجتماعات خودمان غني‌تر كنيم.

اليزابت شك از جشنواره تئاتر وين نيز ‌‌گفت: در وين سوبسيد تئاتر را از شهر مي‌گيريم و از دولت كمكي دريافت نمي‌كنيم. در آن جا ما به دنبال اسپانسر هستيم. البته معمولاً هنرمندان با مشكل مواجه مي‌شوند تا به زبان مشتركي با اسپانسرها برسند. ما نيز در مدارس حضور پيدا مي‌كنيم و تئاتر اجرا مي‌كنيم. از سوي ديگر هنرمندان بين‌المللي را در وين جمع مي‌كنيم و سعي مي‌كنيم جوانان با آن‌ها در ارتباط قرار گيرند. همچنين كارگاه‌هاي آموزشي براي جوانان برگزار مي‌كنيم. البته فقط جوان‌ها مسأله ما نيستند بلكه پروژه‌هايي را نيز تعريف مي‌كنيم كه ساير افراد نيز از آن استفاده كنند.

ساندرو لونين مدير هنري جشنواره تئاتر زوريخ نيز گفت: تئاتر زوريخ هم مثل تئاتر فجر 30 سال است كه پايه‌گذاري شده ‌و ما در مقابل تئاتر دولتي قرار داريم و در تقابل با تئاتر بورژوايي شكل گرفته‌ايم كه يك سري تئاتر كلاسيك اجرا مي‌كرد و كودكان مجبور به ديدن آن بودند. فستيوال ما طي دو هفته در دو سوي يك درياچه برگزار مي‌شود و كاملاً شهري است و نيمي از هزينه آن را يك روزنامه تأمين مي‌كند. در اين جشنواره تئاترها در چادرهاي بزرگ اجرا مي‌شود كه ميزبان آثار مختلف از سراسر دنيا هستند.

سارابر مدير صندوق حمايتي از هنرهاي نمايشي هلند نيز گفت: در هلند 15 درصد بودجه تئاتر را دولت تأمين مي‌كند و بخشي از 85 درصد پولي كه بايد فراهم شود توسط دولت‌هاي محلي و بخشي ديگر توسط بانك‌ها و اسپانسرها تأمين مي‌شود و بخشي نيز متعلق به تئاتر تجاري و عامه‌پسند است.

در ادامه ساسكيا جانسون از هلند نيز با اشاره به فعاليتش در زمينه تئاتر كودكان توضيح داد: كمپاني ما با تئاتر كودكان سر و كار دارد و توسط دولت پايه‌گذاري شده و 85 درصد از بودجه آن توسط دولت تأمين مي‌شود و ما برنامه‌هاي خود را براي چهار سال آينده ‌پي‌ريزي مي‌كنيم. ما حدوداً طي سال 150 نمايش اجرا مي‌كنيم و حتي در ساير كشورها مثل انگليس و امريكا اجرا داريم. اكنون 30 سال است كه كار مي‌كنيم و به ساير فرهنگ‌‌ها علاقه‌منديم و سعي مي‌كنيم با ايران نيز همكاري كنيم و يك مثلث هنري بين هلند، ايران و ايالات متحده امريكا تشكيل دهيم.

ويلمين لامپ از هلند نيز گفت: ما يك تشكل هنري هستيم كه انواع هنر را در برمي‌گيرد و ‌‌روايتي از تئاتر در هلند است. كار ما فقط تئاتر نيست بلكه نمايشگاه هم برگزار مي‌كنيم و كتاب چاپ مي‌كنيم و به طور كلي مجبوريم خيلي سخت كار كنيم تا هزينه‌هايمان را تأمين كنيم. بودجه ما را دولت ملي و ايالت‌ها تأمين مي‌كنند و به طور مثال از مراكز مختلف فرهنگي و هنري استفاده مي‌كنيم. ما برنامه يك ساله تنظيم مي‌كنيم و تمام هدف‌مان اين است كه آمستردام را به عنوان شهر كتاب معرفي كنيم.

پيتر كايل مدير شكسپير كلوب نيز گفت: من از دولت هيچ پولي دريافت نمي‌كنم و از اين بابت خوشحالم. من براي مدت زيادي عضو گروهي بودم كه تصميم مي‌گرفت چه نوع هنري بايد از دولت پول دريافت كند و بخش قابل توجهي از عمرم وابسته به دولت بودم تا براي كمپاني باله كه مديريت آن را به عهده داشتم پول دريافت كنم. اكنون ‌رئيس دو كمپاني هستم كه به طور مستقل عمل مي‌كنم و به همين دليل خودمان تصميم مي‌گيريم كه همكار ما چه كسي باشد و مي‌خواهم تا زماني كه امكان دارد از نظر مالي مستقل بمانم.

چهارشنبه|ا|16|ا|بهمن|ا|1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: اطلاعات]

[مشاهده در: www.ettelaat.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 295]