محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827652067
هنوز هم حقیقت را درک نکردهایم
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: ورزش > مدیریت ورزش - علی جوادی «اختلاف ما با کره همان ضربهای بود که پارک در بازی با ما زد و ما به همان دلیل ناکام شدیم». این عبارت یا عباراتی که بدشانسی را بشود از آن تعبیر کرد، این روزها فراوان شنیده میشود و متأسفانه فقط یک معنا دارد: ما حتی از این سیلی محکم هم درس نگرفته‌ایم. مشکل فوتبال ایران فقط آن ضربهای نبود که پارک در بازی با ایران زد. ما اگر هم آن ضربه به ثمر نمی‌نشست، تیرهایمان را جای دیگر به هدر داده بودیم. مشکل ما این است که هیچ کس نمی‌خواهد مشکل واقعی این فوتبال را بشناسد. درد ما از این است که دردمان را باور نمی‌کنیم. فوتبال مدتهاست که علمی شده و ما هنوز آن را سنتی میشناسیم. هنوز فکر می‌کنیم اگر آن ضربه زده نمی‌شد فوتبال ما مترقی و بابرنامه و مدرن می‌شد. اتفاقا اگر گل دقیقه 81 کره جنوبی زده نمی‌شد ما هنوز بر این باور بودیم که فدراسیون فوتبال واقعاً بهترین فدراسیون فوتبال آسیاست. باور نمی‌کردیم که چون همه عناوین به کشورهای دیگر داده شد و فوتبال ایران باید سهمی از عناوین کنفدراسیون می‌داشت، این عنوان به ما داده شد. باور نمی‌کردیم که برنامه و قانون نداریم و این را بر سر انتخاب سرمربی تیم‌ملی نشان دادیم. نمی‌خواهیم بپذیریم که فوتبال ما همان زمانی که بر سر اختلافات شخصی و کوتاه نیامدن طرفین یک جنگ دو نفره به تعلیق رفت و همان زمانی که رئیس سازمان ورزش برای ریاست بر فدراسیون فوتبال پیشگام شد و نتوانست به خواسته‌اش برسد، رو به فترت گذاشت و از جام‌جهانی حذف شد. تیم‌ملی ما به همان دلیلی ناکام شد که تیم‌های باشگاهی‌مان در لیگ قهرمانان آسیا از میدان خارج شدند. فوتبال بیبرنامه ایران که قانون را در کمتر دورهای به رسمیت شناخته، باز هم نمی‌خواهد ایرادهای متعددش را باور کند. ما حذف شدیم چون باید حذف می‌شدیم. این چیزی است که باید در بیانیه هیأت‌رئیسه فدراسیون فوتبال دیده می‌شد ولی نشد. آنها عذرخواهی کردند. فقط همین. برای آنکه بعدها گفته نشود فدراسیون عذرخواهی هم نکرد؛ اما در همین نامه عذرخواهی هم چیزی که نشانه شرمساری از مردم باشد دیده نمی‌شود. چرا فدراسیون فوتبال نمی‌خواهد باور کند که بی‌برنامگی‌هایش فوتبال ما را حذف کرد و در نامه‌اش می‌خواهد روی تعداد سفرهای تیم ملی و بازی‌های تدارکاتی تأکید کند؟ چرا فدراسیون فوتبال نمی‌خواهد نقش دخالت‌های سازمان ورزش را بیان یا حداقل باور کند تا به این ترتیب به شعور اهالی فوتبال احترام گذاشته باشد؟ فوتبال ما به جام‌جهانی نرسید چون نباید می‌رسید.چون مدتهاست که فوتبال فقط به احترام فوتبال کلاه از سر برمی‌دارد نه نام‌هایی که در این ورزش مطرح می‌شوند که اگر غیر از این می‌بود، مصر به نیمه‌نهایی جام کنفدراسیون‌ها صعود نمی‌کرد و قهرمان جام جهانی از گروهش حذف نمی‌شد. ما آنقدر جسارت هم نداریم که مانند لیپی بگوییم شایسته صعود نبودیم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 219]
-
گوناگون
پربازدیدترینها