تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1806386438
كیست این عبد صالح؟
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: كیست این عبد صالح؟
غروبى دیگر به قادسیه رسیدیم. كاروان در كاروانسرایى بزرگ و قدیمى از حركت باز ایستاد. مسافران خسته از چارپایان فرود آمدند و بارها بر زمین نهادند. من نیز پیاده شدم و بار اندكم را كنجى گذاردم. كاروانسرا پر از مسافر بود. گروهى سر بر بارهاشان نهاده ، خفته بودند ; دستهاى پیرامون چاه سر و صورت مىشستند ; برخى نماز مىخواندند ; گروهى گرم گفتگو بودند و تعدادى به چارپایانشان مىرسیدند. سمت چاه رفتم ، دلوى آب كشیدم ، سر و صورت شستم. آب نوشیدم و به سوى دوستانم حركت كردم. در این لحظه جوانى نحیف ، زیبا و گندمگون توجه ام را جلب كرد. همهمه بسیار بود ; هر مسافرى بارى همراه داشت ، ولى او با جامه پشمین و بىهیچ ره توشه اى تنها نشسته بود. پروردگارا ، این كیست؟ اگر سفر مىرود ، چرا توشه اى ندارد؟ این پرسشها رهایم نمىكرد. با خود گفتم: بىتردید از صوفیان است. این جماعت سبكبار راه مىسپارند و با دریوزگى روزگار مىگذرانند. شایسته است نزدش شتابم و لب به نكوهشش گشایم. چنین كردارى زیبنده این مسیر نیست. چون به وى نزدیك شدم ، در چهره ام نگریست و گفت: یا شفیق ، «... اِجْتَنِبوُا کَثیراً مِن الظَّنِّ اِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ اِثمٌ ...» (حجرات/12) اى شفیق ، از بسیارى گمانها بپرهیزید ، همانا برخى از گمانها گناه است. از این سخن در شگفتى فرو رفتم. با خود گفتم: عبد صالح پروردگار است. بىآنكه مرا قبلاً دیده باشد ، نامم را بر زبان راند و از آنچه در اندیشه داشتم خبر داد. باید از وى پوزش بخواهم. سر بلند كردم تا چیزى بگویم ، ولى او از من دور شده بود ... جوان پشمینه پوش به شدت مرا جذب كرده بود. احساس مىكردم باید او رابیابم و به خاطر پندار نادرستم پوزش بخواهم. در منزلگاه «واقصه» دیگر بار آن بزرگمرد را دیدم. نماز مىگزارد ؛ اشك از دیدگانش روان بود و پیكر نحیفش مىلرزید. با خود اندیشیدم: این همان جوان فرخنده است ، باید به نزدش بروم و پوزش بخواهم. اندكى درنگ كردم. چون نمازش پایان یافت ، به وى نزدیك شدم. هنگامى كه مرا دید ، فرمود: یا شقیق، « وَ انّی لغَفّارٌ لِمَنْ تَابَ وَ اَمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً ثُمَّ اهتَدیَ » ( طه/82)اى شقیق ، "همانا من بر كسى كه توبه كند ، ایمان آورد ، كردار نیك پیشه سازد و در مسیر هدایت گام بردارد ، بسیار بخشنده ام." آنگاه از من دور شد. با خود گفتم: بىتردید این جوان نزد خداوند جایگاهى والا دارد ، تاكنون دو بار از آنچه در درونم مىگذرد ، خبر داده است. سرنوشت در منزلگاهى دیگر ما را به هم رساند. ظرفى در دست داشت ، كنار چاهى ایستاده بود و مىخواست آب بكشد. ناگاه ظرف از دستش لغزید و در چاه فرو غلتید. سر سمت آسمان بلند كرد و گفت: پروردگارا ، هرگاه تشنه شوم ، عطشم را فرو مىنشانى و هر گاه غذایى بخواهم ، گرسنگىام را پایان مىبخشى. سرورم ، جز این ظرف ندارم ، آن را از من مگیر! به آفریدگار سوگند! یكباره آب چاه چنان بالا آمد كه با چشم مشاهده مىشد. جوان دست دراز كرد ، ظرفش را برداشت ، از آب آكنده ساخت ، وضو گرفت و چهار ركعت نماز گزارد. آنگاه به سمت انبوهی از ریگ ها شتافت ، مشتى ریگ در ظرفش ریخت ، تكان داد و آشامید. چون چنین دیدم ، نزدیك رفتم و سلام كردم. وقتى پاسخ داد ، گفتم: كرم كنید و از آنچه پروردگار به شما ارزانى داشته ، بهره مندم سازید. جوان فرمود: نعمت خدا پیوسته ، آشكار و پنهان ، بر ما فرو مىبارد. به پروردگارت گمان نیك داشته باش. پس ظرفى كه در دست داشت به من سپرد غذایى لذیذ بود ; غذایى كه گواراتر و خوشبوى تر از آن ندیده بودم ... دیگر آن بزرگوار را ندیدم. تا آنكه در مكه ، نیمه شبى در كنار «قبه السراب» ، توفیق به یارى ام شتافت و آن جوان را دیدم. پیوسته مىگریست و با فروتنی نماز مىگزارد. چون بامدادان فرا رسید ، ذكر خداوند بر زبان راند ; نماز صبح گزارد ; هفت بار پیرامون كعبه طواف كرد و از مسجد الحرام برون رفت. در پى او از مسجد بیرون شدم. مردم گرداگردش حلقه زده ، از هر سوى بر وى سلام مىكردند. به یكى از حاضران گفتم: این جوان کیست؟ پاسخ داد: موسى بن جعفر بن محمد بن على بن الحسین بن على بن ابیطالب علیهم السلام .
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 422]
-
گوناگون
پربازدیدترینها