در قلمرو طالبان در پاكستان اتفاق مي افتد پيام مرگ روي امواج راديويي

واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: در قلمرو طالبان در پاكستان اتفاق مي افتد پيام مرگ روي امواج راديويي
گروه ترجمه، زويا چراغي؛ در دره سرسبز و خوش منظره سوات كه كيلومترها از سه شهر بزرگ پاكستان فاصله دارد، ساكناني كه ترس را در چهره تك تك شان مي توان ديد هر شب راس ساعت هشت دور هم جمع مي شوند تا به صداي راديوهاي قديمي شان گوش بدهند. آنها به خوبي مي دانند كوتاهي و قصور در شنيدن پيام هاي شبانه ممكن است به قيمت شلاق خوردن يا حتي بريدن گردن شان تمام شود.

بيشتر شب ها شاه دوران رهبر طالبان از يك فرستنده راديويي براي آگاه كردن ساكنان سوات از موارد به گمان خودش «غيراسلامي» جديد استفاده مي كند؛ كارهايي مثل ممنوع بودن خريد و فروش دي وي دي، تماشاي تلويزيون، آواز خواندن، انتقاد از طالبان، اصلاح ريش و رفتن دختران به مدرسه. گاهي اسامي افرادي كه طالبان به دليل تخطي از قوانين وضع شده اعدام شان كرده اند و حتي آنهايي كه قرار است اعدام شوند نيز توسط وي اعلام مي شود.

يكي از ساكنان سوات كه از گفتن نامش از ترس كشته شدن توسط طالبان اجتناب مي كند، مي گويد؛ «آنها همه چيز را از طريق راديو كنترل مي كنند. اينجا همه منتظر شنيدن اخبار از راديو هستند.» اخبار بين المللي حاكي از نفوذ طالبان در ميان قبايل نيمه خودمختار پاكستان است. در واقع حملات در افغانستان از همين مناطق هدايت و كنترل مي شود. اما براي پاكستان گمراهي اهالي دره سوات تنها نشانه ويراني و انهدام است.

بر خلاف مناطق ايلي ديگر، سوات با 3/1 ميليون جمعيت و پيشينه فرهنگي غني يكي از بخش هاي پاكستان است كه از پيشاور، راولپندي و اسلام آباد پايتخت نزديك به 160 كيلومتر فاصله دارد. در نهايت بعد از يك سال جنگ سخت به صورت مجازي تمام بخش هاي اين دره تحت كنترل طالبان درآمد. آنها براي تثبيت قدرت و نفوذ خود از هيچ اقدام خصمانه يي فروگذار نكردند. اين گروه با شكنجه، زندان، شلاق، گردن زدن، سنگسار و تهديد اهالي منطقه نه تنها ترس را در جامعه به وجود آوردند بلكه تمام تلاش خود را به كار بستند تا از فرهنگ منطقه يي كه به خاطر پيست اسكي منحصر به فرد، باغ هاي ميوه و سرزندگي و شوخ طبعي مردمش مشهور بود، چيزي در يادها باقي نماند.

ملك نويد خان سربازرس منطقه مرزي مي گويد در يك سال گذشته 70 پليس اين ناحيه گردن زده شده و 150 پليس نيز مجروح شده اند. كار به آنجا رسيده كه بسياري از نيروهاي پليس در روزنامه آگهي مي دهند كه از مقام شان استعفا داده اند يا حتي شغل خود را انكار مي كنند، تنها به اين اميد كه طالبان آنها را به قتل نرسانند. يكي از معدود افرادي كه تا آخرين لحظه به وظيفه اش پايبند ماند فاروغ خان افسر ميان پايه يي در مينگورا بود. او هر روز در اين بخش كه بزرگ ترين شهر دره سوات است پيكرهاي بي سر افسران پليس و ساير قربانيان را مي ديد، نام شان را ثبت مي كرد و به خانواده هايشان خبر مي داد. اما ماه گذشته در روز روشن دو مرد موتورسوار او را كه مشغول خريد روزانه بود، با شليك اسلحه به قتل رساندند. برادرش مي گويد؛ «فاروغ هميشه مي گفت من اينجا مي مانم و از خانه مان دفاع مي كنم.»

طبق اظهارات دولت، هم اكنون بين دو تا چهار هزار جنگ طلب طالبان در سوات پرسه مي زنند در حالي كه ارتش چهار تيپ يعني حدود 12 تا 15 هزار نفر را در ناحيه مستقر كرده است. اما به گفته ساكنان و رهبران سياسي اين سربازان در كمپ ها مي مانند و از گشت زني يا هر اقدامي كه باعث تحريك جنگ طلبان بشود، خودداري مي كنند.

نه از تخريب دستگاه فرستنده راديويي كه روي موتورسيكلت سوار شده خبري هست و نه از تعقيب خودروي كوچك نظامي كه شاه دوران و مولانا فضل الله (رهبر طالبان در سوات) با استادي تمام از آن براي وحشت زده كردن ساكنان استفاده مي كنند. هرچند همه مي دانند اين فركانس هاي راديويي پيامي جز نابودي و مرگ به ارمغان ندارند. اعلام اسامي افراد در يكي از اين اطلاعيه هاي شبانه راديويي تنها دو راه براي شخص باقي مي گذارد؛ فرار از سوات يا سلاخي شدن در ميدان دهكده.

حتي اگر گهگاهي شبيخوني يا حملاتي چريكي و ضربتي توسط ارتش انجام مي شود همان طور كه اهالي مي گويند شهروندان و غيرنظامي ها بيشتر آسيب مي بينند تا طالبان.

در بعضي مناطق پاكستان نيروهاي شبه نظامي مدت هاست جنگ با طالبان را آغاز كرده اند و به هيچ عنوان هم حاضر به عقب نشيني نيستند اما در سوات كشتار نيروهاي ارتش و به نوعي پاكسازي مخالفان باعث شده اكثر مردم متقاعد شوند كه نيروهاي ارتش بايد با طالبان هم پيمان باشند.

مظفرالملك خان يكي از اعضاي پارلمان سوات كه تازگي ها خانه اش در اطراف مينگورا با خاك يكسان شده در اين باره مي گويد؛ «خيلي اسرارآميز است كه اين همه سلاح و تجهيزات چطور به دست اينها مي رسد. ارتش ما را كاملاً گيج كرده است. آنها فقط در مينگورا گشت مي زنند. در بقيه مناطق سوات آنها در پايگاهشان مي نشينند و خود را بي اطلاع نشان مي دهند. حتي دولت هم در اين رابطه كاري انجام نمي دهد.» اطهر عباس سرلشگر و سخنگوي ارتش منطقه مي گويد نيروهايشان توانايي و استطاعت جلوگيري از مخابره پيام هاي راديويي طالبان را در اين منطقه وسيع ندارند. اما در عين حال نمي پذيرد كه دولتش كنترل مينگورا را از دست داده و منطقه را به طالبان واگذار كرده است؛ «فقط با استناد به اينكه آنها شب ها مي آيند و چهار يا پنج جسد در ميدان مي اندازند نمي شود ثابت كرد اين شورشيان جنگ طلب كنترل همه چيز را به دست گرفته اند.»

به هر حال تمام پاكستاني ها خوب مي دانند كه طالبان بي رحم و ظالم هستند و مخالفان را به هيچ عنوان تحمل نمي كنند. اگر همين جا نتوان آنها را مهار كرد به زودي مثل يك ويروس مسري در سراسر پاكستان پخش مي شوند.

منبع؛ هرالد تريبون

جمعه|ا|2|ا|اسفند|ا|1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جام جم آنلاین]

[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 76]