اسير فلسطيني در گفت‌وگو با فارس از 31 سال اسارتش مي‌گويد

واضح آرشیو وب فارسی:فارس: اسير فلسطيني در گفت‌وگو با فارس از 31 سال اسارتش مي‌گويد
خبرگزاري فارس: فواد رازم گفت: در يكي از روزهاي زندان "الرمله" يكي از زندانبانان به رسول اكرم (ص) دشنام داد. اسيري هم كه در مقابل او بود كاري نمي توانست بكند جز اين كه با دهانش به او حمله كند.

"فواد رازم" آزاده فلسطيني كه 31 سال در بند رژيم صهيونيستي بوده است، در گفت وگو با خبرنگار فارس در فلسطين تاكيد كرد: اقدامات صهيونيست ها عليه اسرا بر روي معنويات و روحيه اسرا تاثير نخواهد گذاشت. ضمن اين كه اسراي فلسطيني در زندان ها نيز ناگزيرند براي گرفتن حقوق خود با زندانبانان صهيونيست با چاقو و ابزارهاي ساده اي كه در دسترسشان است، درگير شوند و با آنها مبارزه كنند.

اين آزاده فلسطيني از شهر قدس كه طي سند تبادل اسراي فلسطيني با "گلعاد شاليت" نظامي صهيونيستي اسير در نزد گروه هاي مقاومت فلسطين آزاد شد درباره شيوه هاي مختلف شكنجه اي كه او و ساير هم بندانش در زندان هاي اسرائيل متحمل مي شدند و نيز جشن هايي كه اسراي فلسطيني در زندان هاي اسرائيل براي مقابله با زندانبانان صهيونيستي را در اين گفت وگو تشريح كرد.

وي در ادامه به شرح خاطرات دردناكي كه در زندان در هنگام ملاقات با مادرش داشت، اشاره كرد و توضيح داد كه چگونه با مادرش كه با آمبولانس آمده بود ديدار كرد و پس از مدتي مادرش درگذشت.

در ذيل متن اين گفت وگو آمده است:

1- در كجا و چگونه دستگير شديد و دليل اين دستگيري چه بود؟

من در شهر "قدس" و از خانه ام در منطقه "سلوان" در تاريخ 30/1/1981 دستگير شدم. تعداد زيادي از نيروهاي اشغالگر اسرائيلي منزلم را محاصره كردند و پس از يورش به منزل و تفتيش كامل آن، پس از آنكه نتوانستند چيزي در خانه ام بيابند، دستها و چشمهايم را بستند و من را به مركز بازپرسي "المسكوبيه" منتقل كردند. بهانه آنها اين بود كه دو نفر از كساني كه دستگير شده بودند، اعتراف كرده بودند كه من سلاح دارم و يك گروهك فدائي در قدس و حوالي آن تشكيل داده ام.

2- آيا دادگاهي براي شما تشكيل شد؟

پس از گذشت مدتي از بازجويي، لايحه اتهام من شامل 17 بند نوشته شد و در بيش از 30 جلسه در دادگاه مركزي قدس محاكمه شدند. مهمترين اتهامات من قتل يك سرباز صهيونيست و يك شهرك نشين بود.

3- چند سال در زندان مانديد؟

31 سال زنداني شدم.

4- در زندان انفرادي بوديد يا در بند عمومي؟

بخش اول اسارتم را در سلول انفرادي بودم، بخش ديگري را در بند عمومي و بخش سوم اسارتم رابا ساير اسرا [در يك سالن عمومي بزرگ] بودم.

5- اتهامهاي اصلي شما چه بود؟

قتل يك شهرك نشين و يك سرباز اسرائيلي، همچنين تلاش براي كشتن دو مزدور، ربودن مسلسل، پرتاب بمب هاي دست ساط به سوي تجمعات صهيونيستي، در اختيار داشتن اسلحه، آتش زدن خودروهاي اسرائيلي، توزيع شب نامه علي اشغالگران، تهديد كساني كه قصد فروش منازل خود به يهوديان را داشتند و مواردي از همين قبيل كه معمولا عنوان مي شود.

6- در كدام زندان بازداشت شديد و اوضاع چگونه بود؟

زندان "المسكوبيه". اوضاع آن بسيار بد بود و براي ما مثل مسلخ بود زيرا متعلق به مركز تحقيقات امنيت داخلي اسرائيل بود. سپس من را به زندان "الرمله" (نتسان) منتقل كردند و من مدت يك سال و نيم در آن اسير بودم تا اين كه حكمم را براي من خواندند و به زندان "عسقلان" منتقل كردند. من تقريبا در تمام زندانهاي صهيونيستي مدتي را سپري كرده اند تا اينكه در نهايت به زندان "نفحه" منتقل شدم كه طي سند تبادل اسرا آزاد شدم.

7- زندانبانان زن بودند يا مرد؟

در ابتدا تمام زندانبانان مرد بودند اما پس از سال 2004، زنان نيز وارد اين حرفه شدند و به زندانباني از اسرا پرداختند.

8- وضعيت غذا در زندان چگونه بود؟

وضعيت تغذيه هم شديدا بد بود و در سالهاي اخير بدتر هم شده بود زيرا آشپزان ما مجرمان يهودي بود كه در زندانها به سر مي بردند. تا جايي كه ما اصلا بخش عمده اي از سهميه غذايي خود را دريافت نمي كرديم و اگر هم به ما غذايي داده مي شد، آنقدر بي كيفيت و بد بود كه قابل خوردن نبود زيرا مواد غذايي دورريز را براي ما طبخ مي كردند. به همين دليل اسرا مجبور مي شدند كه غذاي خود را از فروشگاه زندان تامين كنند كه هزينه زيادي براي اسرا داشت.

9- چگونه شما را شكنجه مي دادند؟

در سال 1981 و در هوايي مشابه هواي اين روزهاي سرد دستگير شدم. ما را در حياط زندان زير باران و سرماي شديد بدون آنكه لباس خاصي بر تن داشته باشيم نگه مي داشتند. صرفا يك شلوار نازك و زيرپوش به تن داشتيم. شدت سرما به حدي بود كه ما احساس مي كرديم كه اعضاي بدن ما فلج شده است و از حركت ساقط شده ايم. همچنين ما را با دست هايي بسته به ديوارهاي زندان مي بستند، كيسه اي بدبو را كه هيچ منفذي نداشت تا بيرون را ببينيم بر سر ما مي كشيدند و ما را جوري مي بستند كه نه بتوانيم بايستيم و نه بنشينيم. چندين روز ما را از خواب محروم مي كردند يا چندين روز پياپي به ما غذا نمي دادند. ضرب و شتم، كندن ريش با دست و ساير شكنجه هاي غيراخلاقي و ضربه زدن به مناطق حساس بدن و حتي توهين به قرآن براي تحقير كردن تدينمان. علاوه بر اينها شكنجه گران در مقابل ما به ذات الهي دشنام مي دادند در دهان زندانيان تف مي كردند يا خانواده هاي آنها را حاضر مي كردند و به كشتن آنها تهديد مي كردند و مي گفتند كه آنها را به گونه اي مي كشند كه تصادف به نظر آيد. همچنين بعد از حمام با آب سرد ما را مجبور مي كردند كه در هواي سر بمانيم تا جايي كه كتفها و سر ما مي لرزيد.

10- بدترين خاطره شما از زندان چيست؟

بدترين خاطره زندان من مربوط به ملاقات آخرم با مادرم است كه بدليل دوري از من و ساير رنج هايي كه در طول زندگي كشيده بود، به بستر مرگ افتاده بود. او را با يك آمبولانس به زندان "هولي كيدار" در بئر السبع آوردند و من به مدت سه ربع با او در مكاني تاريك و بسته ملاقات كردم. او به حدي حالش بد بود كه نمي توانست حرف بزند. فقط من حرف زدم و او تنها گفت: «فواز». اين اسم، نام ديگر من بود. خداوند او را رحمت كند. من در آخر اين ديدار برايش شهادتين خواندم و اين تمام آن ملاقات بود. من در 24/8/2005 با مادرم ديدار كردم و او بيست روز بعد در 13/9/2005 درگذشت.

11- صهيونيست ها در زندان روي چه امري حساسيت بيشتري داشتند؟

آنها از همه بيشتر روي سازماندهي داخلي اسرا حساسيت داشتند. زيرا اين اسرا داراي نمايندگاني بودند كه در مقابل بخش اداره امور زندان مي ايستادند و با تشكيل كميته گفت وگو يا كميته مبارزاتي سخنگوي اسرا مي شدند. اين نمايندگان كساني بود كه مثلا به اداره زندانها مواضع ما از جمله اعتصاب هاي عمومي يا امتناع از ملاقات يا پس دادن غذاها را اعلام مي كردند. به همين دليل اداره زندانها حساسيت خاصي روي اين امر داشت زيرا تلاش داشت كه با اسرا به طور انفرادي و مانند يك جنايتكار رفتار كند.

12- چند فلسطيني در زندان آرمان فلسطين را زير پا گذاشتند؟

حقيقت اين است كه هيچ اسير فلسطيني قضيه خود را فراموش نكرد و تنها تعداد نادري حاضر به زيرپا گذاشتن اين قضيه شدند. حتي آنهايي كه براي حل و فصل اين قضيه به روند سياسي و مذاكره ايمان داشتند، در حالي كه اسير بودند، قضيه فلسطين را زير پا نگذاشتند و تمام ابعاد اين انتخاب را متحمل مي شدند. در اين ميان اسراي جنبش جهاد اسلامي و جنبش حماس بيش از ديگران بر اين امر پافشاري مي كردند. ما هميشه تلاش مي كرديم روحيه اسراي اطراف خود را بالا ببريم. اما تعداد اندك و نادري بودند كه قضيه فلسطين براي آنها از ابتدا هم معنايي نداشت و پس از ورود به زندان نيز مثل گذشته فكر مي كردند.

13- در زندان با چه چيزي زندگي مي كرديد؟

امور زيادي بود. هم و غم اصلي من ملت فلسطين بود. چيزي كه من را آزار داد اين بود كه عربها و مسلمانان از قضيه فلسطين شانه خالي كردند و آن را يك مسئله صرفا فلسطيني دانستند. اما من معتقدم كه قضيه فلسطين بايد يك مسئله اصلي و مركزي براي امت اسلام باشد.

تجاوز اسرائيل به غزه و جنگ وحشيانه صهيونيست ها عليه ساكنان بيگناه نوار غزه و كشتار فلسطيني هاي بيگناه در نوار غزه، كرانه باختري، قدس يا هر مكان ديگري در فلسطين من را آزار مي داد. ما در انتفاضه اول تلاش زيادي كرديم اما با پيمان اسلو كه 80 درصد فلسطين را به صهيونيست ها تقديم كرد، غافلگير شديم. بطور كلي ما در اسارت هم و غم تمام امت و در راس آنها قضيه فلسطين، قدس و مسجدالاقصي را تحمل مي كرديم و از توطئه هاي صهيونيست ها براي تخريب مسجدالاقصي، يهودي سازي و ساخت هيكل سليمان در آن آگاه بوديم.

14- زماني كه در زندان بوديد، وضعيت خانواده شما چگونه بود؟ ملاقات ها و موانع آن چه بود؟

حقيقت اين است كه خانواده هاي تمام اسرا از مشكلات زيادي رنج مي برند. اين امر در ملاقاتها بيشتر نشان داده مي شد بطوري كه تنها برخي اسرا اجازه مي يافتند با خانواده خود ديدار كنند. خانواده هاي تمام اسرا از راه هاي دور به زندان مي آمدند اما همه اجازه نمي يافتند با اسير خود ديدار كنند. گاه برخي خانواده ها 24 ساعت در راه بودند تا مادري فرزند خود را براي نيم ساعت ملاقات كند. در ايست هاي بازرسي به خانواده هاي اسرا توهين مي شد. در هنگام تفتيش بويژه تفتيش زنان آنها را آزار مي دادند و تحقير مي كردند. برخي از زنان زماني كه حاضر نمي شدند در بازرسي بدني عريان شوند، از ديدار با اسير خود محروم مي شدند. تازه زماني كه ديداري ميسر مي شد در تمام طول ملاقات يك پليس بالاي سر آنها قرار مي گرفت با اين كه ميان اسير و خانواده اش يك ديوار شيشه اي بود و از طريق تلفن آنها با يكديگر ديدار مي كردند. اين تنها بخشي از رنجي بود كه خانواده هاي اسرا شاهد آن بودند. علاوه بر اينها زندانبانان بر سر آنها فرياد مي كشيدند، از روبروي زندان طرد مي كردند و به آنها مي گفتند كه اسيرشان در اين زندان نيست. گاه لباسي به تن اسرا نمي كردند و كودكان را از تماس با پدرشان منع مي كردند... از همه دشوارتر اين بود كه اسيري پسرش را مي ديد اما نمي توانست آن را در آغوش بگيرد، لمسش كند يا ببوسد. حقيقت اين است كه رنجي كه خانواده هاي اسرا مي كشيدند گاه از شكنجه اي كه اسرا تحمل مي كردند، شديدتر بود.

15- زماني كه دستگير شديد، همسر شما چه واكنشي داشت؟

زماني كه دستگير شدم، مجرد بودم و اكنون پس از آزادي ازدواج كرده ام. اما خانواده ام پس از دستگيري ام بسيار سختي كشيدند و رنج زيادي تحمل كردند. بدتر از همه زماني بود كه من محكوم به حبس ابد شدم زيرا آنها انتظارش را نداشتند كه من روزي از روزها حتي يك صهيونيست را به قتل رسانده باشم. آنها تصور هم نمي كردند كه من سلاحي داشته باشم و از اين سلاح ها براي كشتار دشمنان خدا و اشغالگران صهيونيست استفاده كرده باشم. اين اتهام براي دوستانم نيز سنگين تمام شد زيرا من داراي روحيه اي آرام بودم.

16- برغم تمام اين مشكلاتي كه از آن سخن گفتيد و برغم تمام اين اقدامات وحشيانه اي كه اشغالگران عليه شما انجام مي دادند، چه چيزي باعث شد كه به مقاومت روي آوريد؟

تمام اقدامات اسرائيلي ها در زندان و حتي سالهاي طولاني كه من در پشت ميله هاي زندان بودم، نتوانست در روحيه، اراده و عزم من تاثيري منفي بگذارد. زيرا من در درجه نخست به خداوند صادقانه ايمان داشتم. دوم اين كه اعتقاد قلبي ام اين بود كه ما طرفدار قضيه اي عادلانه هستيم كه در درجه نخست يك مسئله اسلامي است. قضيه ما فلسطين و سرزمين مقدسي است كه خداي متعال در آن كتابش را نازل كرده است و بيت المقدس ناميده شده است. ما براي قدس جنگيده اين و براي آن زنداني و آزاد شده ايم. به همين دليل همين راه را به اذن الهي براي آزادسازي قدس و رهايي ان از چنگال صهيونيست ها ادامه خواهيم داد.

17- خاطرات ماندگار شما در طول اسارت چيست؟

خاطرات زيادي در زندان داشته ام كه مي توان گفت همه آنها روتيني بود. دوستي هايي كه ما در دوره اسارت داشتيم، خاطرات دردها و رنجهايي كه همه در آن شريك بوديم، اعتصاب غذاهاي پياپي كه انجام داديم، يادآوري خاطرات شادي هاي انتفاضه اول و دوم. من همواره قدس، مسجد الاقصي را به ياد داشتم و خاطرات آن و گشت هايي كه در خيابان هاي قدس در شب هاي ماه مبارك رمضان مي زدم را به ياد مي آوردم. خاطرات اعيادي كه در زندان سپري كرديم و برغم رنجي كه مي كشيديم به يكديگر اين روزها و مناسبت ها را تبريك مي گفتيم. ما تلاش مي كرديم كه براي ناراحت كردن زندانيانان شاد باشيم و از زخمها و رنجهاي خود عبور كنيم تا به دشمن ثابت كنيم كه زندانشان براي ما اهميتي ندارد و نتوانسته بر روحيه مه تاثيري بگذارد... خاطرات زيادي دارم كه اغلب آنها دردناك و غمناك است.

18- آيا نمونه اي در ذهن شما هست كه زندانبانان از صبوريتان تحت تاثير قرار گرفته باشند؟

طبعا بسيار مي شد كه زندانبانان مي شنيدند كه مثلا فلاني 30 سال در اسارت بوده است و مي گفتند كه واقعا چه كسي مي تواند اين امر را تحمل كند. دسته اي از زندانبانان زماني كه مي فهميدند ما سالهاي سال است كه در اسارتيم اما از اصول و مبادي خود دست نكشيده ايم به ديده احترام به ما مي نگريستند. زماني كه ما داشتيم آزاد مي شديم برخي از زندانبانان زير لب پچ پچ مي كردند و ابراز ناراحتي مي كردند زيرا دوست داشتند كه جسد ما از آن زندان بيرون ايد..برخي از آنها به ما مي گفتند: شما چگونه صبر كرده ايد و اين همه سال در زندان دوام آورده ايد؟ اين امر براي آنها عجيب بود و مي گفتند كه شما بشر هستيد يا سنگ؟ طبيعتا تمام اينها نتيجه اراده و عزم راسخ ما بود زيرا ما داراي قضيه اي اسلامي بوديم كه فلسطين بود.

19- آيا شما نمونه اي به خاطر داريد كه ميان شما و زندانبانان مشاجره شديدي درباره مسائل اساسي بويژه قضيه اي مقدس روي داده باشد؟

اين امر بسيار روي مي داد. در يكي از روزهاي زندان "الرمله" يكي از زندانبانان به رسول اكرم (ص) دشنام داد. اسيري هم كه در مقابل او بود كاري نمي توانست بكند جز اين كه با دهانش به او حمله كند. اسير مذكور با دندانهايش گردن زندانبان فحاش را گرفت و داشت او را خفه مي كرد كار به جايي رسيد كه زندانبان به شدت زخمي شد و به بيمارستان انتقال داده شد. اين اسير نيز به شدت شكنجه شد و استخوانهايش را شكستند و به او اتهام زدند كه قصد كشتن يكي از زندانبانان را داشته و به همين دليل به 10 سال زندان ديگر محكوم شد. سپس براي سالهاي طولاني او را به سلول انفرادي انداختند. اين اسير وابسته به جنبش جهاد اسلامي بود.
در سال 2002 نيز اداره زندانها اقدام به تفتيش يك زن و عريان كردن او در زندان "نفحه" كرد تا جايي كه او به كما رفت. زماني كه اسرا از اين جريان آگاه شدند يكي از زندانيان به تنهايي نقشه اي كشيد تا به اداره زندانها برده شود. به اين ترتيب كه از حضور در مراسم حضور و غياب صبحگاهي خودداري كرد. وي در حالي كه يك چاقوي دست ساز در لباس خود مخفي كرده بود به اداره زندانها برده شد تا محاكمه شود. در همين حين وي به رئيس زندان حمله كرد و چندين ضربه چاقو به او وارد كرد در نتيجه داد و فرياد رئيس زندان تعداد زيادي از نيروهاي پليس در محل حادثه حاضر شدند. وي به همين دليل به چند سال زنداني محكوم شد كه سه سال آن سلول انفرادي بود.

20- اسرائيل تا چه اندازه از ايران مي هراسد؟

اسرائيل از ايران بسيار مي ترسد. به همين دليل رژيم صهيونيستي به شيوه هاي مختلف تلاش مي كند تا عليه جمهوري اسلامي ايران بويژه در مسئله هسته اي كه تا آنجا كه ما مي دانيم كاملا صلح آميز است، اقداماتي تحريك آميز انجام دهد. اسرائيل همچنين بدليل آنكه ايران از مقاومت چه در لبنان و چه در نوار غزه حمايت مي كند، عليه اين كشور دشمني مي ورزد. اين اقدامات اسرائيل نتيجه ترس و وحشت آن از وجود يك نيروي توانمند در منطقه است بويژه اين كه توانمندي ايران در مقابل قدرت اسرائيل حالتي از توازن را ايجاد مي كند و در بسياري از موارد ايران از اسرائيل توانمندتر است. تمام اين هراس ها به اين دليل است كه دشمن صهيونيست به خوبي مي داند كه موجوديتش در سرزمين فلسطين موقتي است و زوال و نابودي آن بر اساس آنچه كه در قرآن آمده، حتمي و قطعي است.
در چنين شرايطي ايران كه شعار وحدت اسلامي سر مي دهد و اسلام را شيوه زندگي مي داند و قضيه فلسطين را يك قضيه اسلامي مي شمارد، يك خطر و تهديد براي اسرائيل به شمار مي آيد به همين دليل اين دشمن حساب زيادي از ايران بعنوان يك قدرت منطقه اي مي برد. ايران نيرويي توانمند است كه موجوديت رژيم صهيونيستي را تهديد مي كند. به همين دليل است كه روزي نيست كه فرماندهي اسرائيل يا رسانه هاي آن به موضوع تهديدهاي ايران عليه اسرائيل نپردازند.

21- چه چيزي اسرائيلي ها را بيش از هرچيز ديگر مي ترساند؟

ظهور جريان اسلامي و حاكميت آن در منطقه به جاي حاكميت نظام ها و رژيمهاي كنونوي حاكم بر كشورهاي عربي.

22- آينده زندگي را چگونه مي بينيد؟

آينده بسيار زيباتر و بهتر خواهد بود. آينده اي بدون حضور و موجوديت رژيم صهيونيستي در سرزمين فسلطين و بدون وجود استكبار جهاني كه بر سرنوشت ملتها حكومت مي كند. اگر به ملت ها اجازه داده شود كه آينده و سرنوشت خود را خود رقم بزنند و انتخاب كنند، مي بينيم كه 90 درصد ملتهاي عربي و اسلامي، حاكميتي اسلامي را براي خود برمي گزينند. آينده موعود، متعلق به امت اسلامي در شرق و غرب جهان است.

انتهاي پيام/

دوشنبه|ا|19|ا|دي|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس]

[مشاهده در: www.farsnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 173]