حسن روحاني و سوداي بازگشت؟

واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاين: حسن روحاني و سوداي بازگشت؟

كد خبر:4063

زمان انتشار:چهارشنبه 30 بهمن 1387 - 16:59:26

Print نسخه چاپي

سياست > چهره ها - حسن روحاني درباره‌ احتمال كانديداتوري اش در انتخابات دهم رياست‌جمهوري مي گويد كه«هم‌چنان در حال تصميم‌گيري در اين باره هستم و هنوز به تصميم نرسيده‌ام.»

سعيد نوايي: انتقادات چند روزگذشته حسن روحاني، نماينده مقام معظم رهبري در شوراي عالي امنيت ملي و رييس مركز تحقيقات استراتژيك مجمع تشخيص مصلحت نظام از عملكرد دولت نهم را مي‌توان سرآغاز فصل جديدي از رقابت‌هاي ماههاي آتي تا انتخابات قلمداد كرد؛ رقابت‌هايي كه انتظار مي‌رود تا انتخابات رياست جمهوري پيش رو تشديد شود.

او در تازه‌ترين اظهاراتش كه اين بار با واكنش برخي نمايندگان مجلس همراه شد، در همايش تطبيق بودجه سال 88 با سند چشم‌انداز و سياست‌هاي كلان برنامه چهارم دولت را به كم كاري در مسائل اقتصادي متهم كرد و گفت سال آينده با مشكلات و سختي‌هاي فراوان توأم خواهد بود.

انتقادات روحاني به عملكرد دولت به همين جا ختم نمي‌شود. او در سخنراني‌هاي گذشته خود نيز انتقادات به مراتب تندتري از عملكرد دولت ابراز كرده بود اما اين بار به واسطه نزديكي به انتخابات رياست جمهوري، سخنان او موجب شد تا برخي فعالان سياسي اصولگرا و حامي دولت، سخنان او را داراي جهت‌گيري انتخاباتي قلمداد كنند.

سخنان حسن روحاني به دليل موقعيت شغلي‌اش، جذاب و داراي مفهوم بوده است. حضور در راس عالي‌ترين شوراي امنيتي كشور در سالهاي متمادي و اكنون رياست بر مركز تحقيقات استراتژيك عالي‌ترين نهاد سياست‌گذاري در كشور، موجب شده كه روحاني به مدارك و مستنداتي دسترسي داشته باشد كه با اتكا به آنها مدعي شود؛ چه آنكه استناد به مدارك و شواهد، ابتدايي‌ترين روش براي يك مقام سياسي و امنيتي است.

در مردادماه 1384 ، روحاني ديپلمات، پس از روي كار آمدن محمود احمدي‌نژاد، شوراي عالي امنيت ملي را واگذاشت و به ساختمان مركز تحقيقات استراتژيك مجمع تشخيص مصلحت بازگشت و اين فرصتي شد تا او در اين مدت آزادانه به انتقاد از عملكرد دولت بپردازد تا جايي كه يك بار از تخريب بزرگان انتقاد و اعلام كرد كه «تازه به دوران‌رسيده‌ها نمي‌توانند كشور را اداره كنند.» باري ديگر نيز آنچنان به انتقاد از سياست‌هاي هسته‌اي دولت در اجلاس خبرگان رهبري پرداخت كه فضاي جلسه را متشنج ساخت و انتقاد مخالفان خويش را در جلسه رسمي برانگيخت. حسن روحاني بدين ترتيب جانب محافظه‌كاري را رها كرد و در كانون توجه سياستمداران تكنوكرات قرار گرفت. او اكنون در زمانه‌اي كه منتقدان محمود احمدي‌نژاد نه فقط در اردوگاه چپ كه در اردوگاه راست نيز به سر مي‌برند، سوداي ميدان‌داري دارد؛ اگرچه به موازات ميانه‌روي او، چپ‌ها و راست‌هاي منتقد رئيس دولت نيز در كار خويش‌اند و راه خود مي‌روند.

شباهت با هاشمي
روحاني شبيه‌ترين سياستمدار به هاشمي رفسنجاني است؛ سياستمداري كه در درجه اول به مانند او يك روحاني است كه سابقه چشمگيري نيز در تاريخ انقلاب اسلامي دارد؛روحاني‌اي كه جانب اعتدال را فرو نمي‌گذارد و اسرار هويدا نمي‌سازد مگر به وقت اضطرار و هنگام مواجهه نابرابر با مخالفان و نشستن تيرهاي بلا بر كمان. روحاني سياستمداري كه همچون هاشمي، از بستر راست‌هاي محافظه‌كار برخاسته است و در پي نشستن با چپ‌هاي راست ‌شده نيز هست. يك روحاني آريستوكرات كه پيش از سياست، اهل كياست است و پيش از آن به اقتدار و توسعه مي‌انديشد.

حسن روحاني مجسمه‌اي خوش‌ تراش از اكبر هاشمي است. اما انتقادات اخير او نشان داده است كه ميان او و محافظه‌كاري سابقش فاصله افتاده است.

او با ورود به مجلس اول و آغاز همكاري‌اش با اكبر هاشمي رفسنجاني، سياست را در ركاب رئيس، پي گرفت و عمري در التزام ركاب او حركت كرد. آنچنانكه در ميانه جنگ ايران و عراق، وقتي اكبر هاشمي فرماندهي جنگ را عهده‌دار شد، حسن روحاني را نيز به نيابت و معاونت خويش برگزيد.

از سمنان تا لندن
حسن فريدون روحاني 60 سال پيش در سمنان - بخش سرخه - به دنيا آمد. در سيزده سالگي براي تحصيل علوم حوزوي رهسپار قم شد. پس از 8 سال به تهران آمد و از حوزه به تحصيل در رشته حقوق دانشگاه تهران مشغول شد و پس از گذراندن دوران سربازي، راهي لندن شد تا در سال 1357 تحصيل در مقطع دكترا در جامعه‌شناسي حقوق در دانشگاه اسكاتلند را آغاز كند.

در سال 56، روحاني 29 ساله از اولين افرادي بود كه به جامعه روحانيت مبارز در تهران پيوست. او اما يكسال بعد به بريتانياي كبير رفت تا ارجحيت تحصيل بر مبارزه را از نگاه خود، نمايش داده باشد و با آداب ملل آشنا شود.

با پايان دوران تحصيل، به ايران بازگشت، در اداره عقيدتي سياسي ارتش مشغول به كار شد و با ورود به مجلس اول، به رياست كميسيون دفاعي مجلس انتخاب شد. رياست ستاد قرارگاه نظامي خاتم‌الانبيا و فرماندهي ستاد كل پدافند هوايي كشور نيز از جمله مسووليت‌هاي او به شمار مي‌رفت و بدين‌ترتيب حسن روحاني، چهره يك استراتژيست نظامي را نيز به خود گرفت.

روحاني به قدري مورد اعتماد هاشمي رفسنجاني بود كه در ميانه عمليات پراهميتي همچون خيبر و شبانهنگام، هاشمي با اطمينان خاطر استراحت كند. او در خاطرات روز سوم اسفند 1362 مي‌نويسد: «من رفتم خوابيدم و از آقاي حسن روحاني و جلال ساداتيان خواستم كه عمليات را تعقيب كنند و اگر در ترديدند و مشكلي دارند، مرا بيدار كنند.»

روحاني سياستمدار
روحاني گاهي در لباس نظامي و گاهي در لباس سياسي، آنقدر به چشم‌ها و ذهن‌ها نشسته بود كه در مجالس دوم، سوم، چهارم و پنجم از تهران به مجلس راه يافت.

حسن روحاني اكنون يك سياستمدار باكياست بود؛ سياستمداري از جنس اكبر هاشمي‌رفسنجاني كه رمز و راز حركت بر طناب باريك «فراجناحي بودن» را فراگرفته بود. در پايان هشت سال رياست هاشمي، حسن روحاني با طرح سخناني درخصوص جايگاه متمايز هاشمي رفسنجاني، جنجال فراواني در محافل سياسي آن روز برانگيخت. او مي‌گفت: «آقاي هاشمي در زمان حضرت امام، نفر دوم كشورمان بودند و در زمان حال نيز نفر دوم هستند و رئيس‌جمهور آينده نفر سوم خواهد بود.» او حتي سخن از تغيير قانون اساسي به ميان آورد تا راه را براي رياست‌ جمهوري مجدد هاشمي رفسنجاني بگشايد، مسيري كه البته گشوده نشد و با در بسته قانون مواجه شد.

روحاني كانديداي رياست‌جمهوري نشد و در انتخابات مجلس ششم نيز نامزدي در انتخابات را نپذيرفت. شايد او مي‌دانست كه در بازي باخت - باخت، ورودش بي‌معناست.

شيخ ديپلمات
حسن روحاني از دولت و مجلس بي‌نصيب ماند. اما او آنقدر درس ديپلماسي آموخته بود كه اكنون به يك ديپلمات تبديل شود. بيست سال نمايندگي مجلس و سفرهاي متناوب خارجي، روحاني را در قامت يك ديپلمات درآورده بود. روحاني در جايگاه دبيري شوراي عالي امنيت ملي فقط يك ديپلمات نبود بلكه در راس شوراي عالي امنيت ملي كشور نيز بود. اين چنين بود كه پس از وقايع هجدهم تيرماه 1378 و حوادث كوي دانشگاه او سخنران راهپيمايي‌اي بود كه 23 تيرماه برگزار شد و با اشاره به حوادث كوي دانشگاه از فرصت‌طلبي «گروهك‌هاي سياسي ورشكسته و منزوي» و «افراد شرور و وابسته» سخن گفت و اعلام كرد: «اگر منع مسوولان نبود، مردم ما، جوانان مسلمان، غيور و انقلابي ما با اين عناصر و اوباش به شديدترين وجه برخورد مي‌كردند و آنها را به سزاي اعمال‌شان مي‌رساندند.»

با پايان كار دولت خاتمي، روحاني نيز عطاي همكاري با احمدي‌نژاد را به لقايش بخشيد و دوباره به مركز تحقيقات استراتژيك مجمع تشخيص رفت و همچون رئيس خويش لب به انتقاد از رئيس دولت گشود.

اكنون در آستانه انتخابات دهمين دوره رياست جمهوري، روحاني بار ديگر سوداي بازگشت به قدرت را در سر مي‌پروراند؛ اما كم و كيف و چگونگي آن هنوز در معادلات سياسي جامعه امروز مشخص نشده است. اما شايد بتوان علت اصلي انتقادات حسن روحاني را در منازعات انتخاباتي پيش رو دانست. به اين ترتيب اين سوال مطرح مي‌شود كه روحاني نماينده كدام طيف از جريانات سياسي امروز خواهد بود؟ آيا اصلاح‌طلبان با وجود خاتمي حاضر مي‌شوند يك روحاني عضو جامعه روحانيت مبارز را حمايت كنند؟ و آيا اصولگرايان ناراضي از عملكرد دولت، روحاني را با چراغ خاموش به ميدان رقابت‌هاي انتخاباتي مي‌فرستند؟ و آيا چپ و راست در حسن روحاني به يكديگر مي‌رسند؟

كد خبر:4063

تاريخ درج خبر:چهارشنبه 30 بهمن 1387 - 16:59:26

Print نسخه چاپي

يکشنبه|ا|4|ا|اسفند|ا|1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبر آنلاين]

[مشاهده در: www.khabaronline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 260]