محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803974766
سینمای ایران بی «داد» شد
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > سینما - سیف الله داد دیروز در سن 54 سالگی درگذشت. علی اناری: مدت‌ها بود که حال آقای کارگردان خوب نبود. از پنج، شش سال قبل همه این را می‌دانستند. نگرانش بودند و بعضی که دلسوزتر دم به دم زیر گوشش می‌خواندند: «بابا این‌قدر سیگار نکش، برات خوب نیست.» اما او می‌خندید و توجه نمی‌کرد. کنترل سرطان خون با یک نخ سیگار کمتر و بیشتر فقط به یک شوخی می‌ماند که آقای کارگردان حاضر نبود به آن تن بدهد. اما عاقبت قصه به سر رسید و سیف‌الله داد، بامداد روز سه‌شنبه 6 مرداد ماه در 54 سالگی از دنیا رفت، به همین سادگی. او دیروز تا ساعت‌ها خبر اول خبرگزاری‌ها را به خود اختصاص داده بود، درست مثل همان روزهایی که در سمت معاونت سینمایی ارشاد سیاست‌های سینمایی دولت اول سیدمحمد خاتمی را تبیین و اجرا می‌کرد. دیروز همه نوشتند «سیف‌الله داد، کارگردان فیلم ماندگار «بازمانده» درگذشت.» «داد» به داد سینما رسیدسال 1334 در خرمشهر به دنیا آمد و سال 58 لیسانس جامعه‌شناسی‌اش را از دانشگاه شیراز گرفت. سرپرستی تولید رادیو و تلویزیون مرکز شیراز، عضویت در شورای بررسی فیلمنامه و گروه فیلم شبکه یک سیما، حضور در شورای بررسی فیلمنامه و بازبینی فیلم، عضو شورای فرهنگی بنیاد سینمایی فارابی، مسئول واحد تهیه طرح بنیاد سینمایی فارابی و مدیریت دفتر سینمایی «سینا فیلم» از جمله فعالیت‌های فرهنگی «داد» تا پیش از احراز سمت معاونت سینمایی وزارت ارشاد بود. او در طی این سالها و در مقام کارگردان دو فیلم سینمایی «زیر باران» و «کانی مانگا» را نیز جلوی دوربین برد. شاه‌بیت زندگی حرفه‌ای «داد» را شاید بتوان دوران حضور او در سمت معاونت سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دانست. ایامی که بسیاری از آن با نام «دوران خوب سینمای ایران» یاد می‌کنند و البته امروز حسرتش را می‌خورند. در این دوره فیلم‌هایی ساخته شدند که هنوز هم در جرگه بهترین فیلمهای سینمایی دهه‌های اخیر قرار دارند. تا پیش از حضور «داد» در معاونت سینمایی، سینماگران ایرانی حسرت‌خوار ایام خوش اما «داد» که آمد خود نمونه و شاخصی شد برای سنجش دیگرانی که قبل از او بودند و کسانی که بعد از او آمدند. مقصد نهایی همه این انتظارها و خواسته‌ها در سال‌های اواخر دهه 70، دفتر معاونت سینمایی بود. «داد» بر خلاف دیگرانی که در راستای تحلیل شرایط موجود خواستار یک انقلاب سینمایی بودند خوب می‌دانست که تسلط دولت بر ارکان فرهنگی به این معنا نیست که می‌توان به هر سو بی‌خیال ترکتازی کرد، آن هم بی‌توجه به عکس‌العمل صاحبان افکاری که سینما را چون فرزندی نامشروع و عاملی جهت قلب فرهنگ اسلامی و ملی، چون استخوانی در گلو تحمل می‌کردند. «داد» آهسته و پیوسته رفتن را برگزید و همین باعث شد عده‌ای او را محافظه‌کار و فاقد شجاعت لازم برای ایجاد رفرم در ساختار محتوایی سینمایی ایران بخوانند. «داد» تا روزی که بود حد اعتدال را وانگذاشت و روزی که از معاونت سینمایی رفت مغضوب تندروهای هر دو طیف بود. کم‌کار اما تأثیر گذاراگر فیلم سینمایی «زیر باران» را به عنوان اثر ابتدایی یک کارگردان جوان در نظر محاسبه نکنیم، بی‌شک «کانی‌مانگا» مهم‌ترین فیلمی است که «سیف‌الله داد» در مقام کارگردان به تصویر کشیده است. تا قبل از ساخته شدن «کانی مانگا» تنها صحنه‌های قابل توجه مربوط به نبرد هوایی در سینمای دفاع مقدس ما مربوط به فیلم «عقاب‌ها» ساخته ساموئل خاچیکیان بود. نبرد هواپیماها در فیلم «عقاب‌ها» بسیار ابتدایی و سردستی به تصویر کشیده بود و نماهای آرشیوی که برای نشان دادن درگیری هواپیماهای ایرانی و عراقی به کار گرفته شده بودند باسمه‌ای‌تر از آن بودند که موجب شور و حال مخاطبان شوند. با همه این احوال «عقاب‌ها» فارغ از همه کاستی‌های تکنیکی ریز و درشتش مورد توجه تماشاگران قرار گرفت و تا سالها پرمخاطب‌ترین فیلم تاریخ سینمای ایران بود اما «کانی مانگا» در مقطعی که به نمایش درآمد خاطره «عقاب‌ها» را به نوعی از یادها محو کرد. «داد» فیلم «کانی‌مانگا» را در دورانی ساخت که جنگ بین ایران و عراق همچنان در جریان بود و همین امر موجب شد بنا به ضرورت آن ایام تمام جنبه‌های تهییج مردم و همچنین المان‌های قهرمان‌پروری از سوی او در فیلم رعایت شود. نبرد هلیکوپترهای ایرانی و عراقی، درگیری تکاورهای ایرانی و نیروهای ضد انقلاب و در آخر تعقیب و گریزی جانفرسا و هیجان‌انگیز همه مولفه‌هایی بودند که «کانی‌مانگا» را برای مخاطبانش جذاب و قابل پیگیری می‌کردند. «کانی مانگا» امروز هم فیلم جذابی است. «داد» به اذعان همگان کارگردان خوبی بود اما سخت تن به کارگردانی می‌داد. پس از «کانی‌مانگا» مدتی خود را سرگرم کارهای فنی و اجرایی سینما کرد. در فیلم «همسر» به عنوان تهیه کننده، در فیلم «از کرخه تا راین» به عنوان مجری طرح، و در فیلمهای «عملیات کرکوک»، «هور در آتش»، «ابلیس»، «در مسلخ عشق» و «بچه‌های طلاق» با سمت تدوینگر به فعالیت در سینما ادامه داد. «بازمانده» سومین و در واقع آخرین فیلم «داد» در مقام کارگردان تا به امروز است. به تصویر کشیدن واقعیت اشغال فلسطین در سال 1948 میلادی دست مایه‌ای شد تا «سیف‌الله داد» پس از هفت سال دوباره پشت دوربین برود و این بار در کشور سوریه کارگردانی جدیدترین فیلم خود را تجربه کند. «بازمانده» اگرچه در زمان اکران آنچنان که باید و شاید مورد توجه قرار نگرفت اما در پخش‌های چندین و چندباره فیلم از شبکه‌های مختلف سیما توجه اکثریت مخاطبان تلویزیون را به خود جلب کرد. داد در این فیلم ماندگار آنچنان به پختگی درکارگردانی رسیده بود و سکانس‌های دشوار را خوب کارگردانی کرده بود که بسیاری از کارشناسان و منتقدان کم‌کاری او را به زیان سینمای ایران می‌دانستند. داد در بازمانده فیلمنامه درخشانی هم نگاشته. فیلمنامه این فیلم چه به لحاظ ساختار و چه مضمون از برجسته‌ترین‌های سینمای ایران به حساب می‌آید. فضاسازی منحصربه‌فرد، قصه روان و سرراست به همراه تحقیق و پژوهشی کم‌سابقه موجب شد بازمانده، تصویری راستین از اوضاع فلسطین باشد و ظلمی که بر ملت فلسطین رفت. این فیلم نشان داد خالقش سینما را بسیار خوب می‌شناسد و بر ابزار سینما و قابلیت‌های زبان سینما مسلط است. سال گذشته در دوازدهمین جشن خانه سینما طی مراسمی از سیف‌الله داد تقدیر شد. خود او با اشاره به مراسم بزرگداشتش در جشن خانه سینما گفته بود: «من کاری نکردم که شایسته بزرگداشت باشم. به‌خصوص در مقایسه با کسانی که درشرایط سخت این سالها فیلمهای زیادی ساختند، بنابراین نسبت به من که فیلم کمی ساختم ارجحیت دارند و این برنامه بیشتر لطف دوستان بوده است. حتی از آقای تارخ خواهش کردم منصرف شوند اما توضیحاتی دادند که تسلیم شدم.» سیف‌الله داد یکی از برنامه‌های مهمش را ساخت فیلمی درباره زندگی حضرت رسول (ص) می‌دانست: «بیش از یک سال و نیم درمورد زندگی حضرت رسول (ص) بخصوص دوران قبل از هجرت درمکه از زاویه حضرت خدیجه مطالعه کردم و منابع مختلف قدیمی و جدید را خواندم. چهارچوب اولیه قصه را هم به‌دست آوردم اما هنوز راضی نیستم و احساس می‌کنم باید فرقی بین فیلم تاریخی که در سینما ساخته میشود با این مجموعه‌های تلویزیونی که بیانشان تاریخی است، باشد.» او معتقد بود: «آنقدر در مجموعه‌های تلویزیونی به تاریخ و حوادث آن و بخصوص به سرگرم کردن بیننده اهمیت داده میشود که روح شخصیت‌های اصلی و پیام و مضمون اصلی فدا میشود، مانند داستان یوسف که احسن‌‌القصص قرآن است اما با این شگردها به یک داستان عادی تبدیل شده است. در ساخت فیلمی درباره حضرت رسول (ص) برایم اهمیت اصلی این است که در زمانه‌ای که اسلام را با انواع تهمت‌ها به دینی خشن معرفی می‌کنند، ما وقت بیننده و فرصت‌هایی که به‌دست می‌آید را صرف داستان‌پردازی‌های سرگرم‌کننده نکنیم و چهره‌ای از پیغمبر اکرم (ص) القا کنیم که بخشی از این سوء تبلیغات را خنثی کند. برای همین هم نزدیک به دوسال روی این قضیه کارکردم و هنوز هم ناامید نیستم و امیدوارم روزی این اتفاق در قالب یک کار سینمایی بیفتد.» سکانس پایانی«داد» پس از انتصاب به سمت معاونت سینمایی وزارت ارشاد بیشتر وقت خود را صرف کارهای اجرایی کرد. این دوری از صحنه تولید طولانی‌تر از آنی شد که همه انتظارش را داشتند. «داد» مدیر از معاونت سینمایی رفت اما همچنان خبری از «داد» کارگردان نبود. مدت‌ها نام او را به عنوان تدوینگر فیلم «فرزند صبح» در فهرست عوامل فیلم مشاهده می‌کردیم اما همچنان خبری از «داد» کارگردان نمی‌خواندیم و نمی‌دیدیم. همزمان با شنیده شدن شایعاتی که از شدت گرفتن بیماری آقای کارگردان حکایت داشتند خبر ساخت یکی از اپیزودهای پروژه «تهران در جست‌وجوی زیبایی» با نام «تهران و ماورا» به دست آقای کارگردان خوشحال و در عین حال متعجب‌مان کرد. تقریباً همه می‌دانستیم که «داد» خسته از بیماری توان به سرانجام رساندن آخرین فیلم خود را ندارد که متأسفانه این‌چنین هم شد. او در ایستگاه آخر داستان مرگ را کلید زد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 349]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها