واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: بيشتر آنهايي که به مطب هاي دندان پزشکي مراجعه مي کنند و قرار است درمان هاي دندان پزشکي يا جراحي هاي داخل دهان انجام دهند، درباره داروهاي بي حسي موضعي زياد مي پرسند... گاهي بعضي ها باوجود تزريق ۴ يا ۵ داروي بي حسي، اصلا بي حسي عميقي را تجربه نمي کنند و مجبور مي شوند درمان هاي دردناکي را تحمل کنند. دکتر امين يمني، متخصص جراحي دهان و فک و صورت و عضو هيات مديره انجمن جراحان فک و صورت ايران، در گفتگو با «سلامت» به اين پرسش و پرسش هايي از اين دست پاسخ مي دهد که چرا گاهي داروهاي بي حسي دندان پزشکي روي بعضي ها چندان اثر نمي کند؟! ▪ در چه مواردي، داروهاي بي حسي خوب اثر نمي کنند؟ ـ ببينيد؛ علت هاي زيادي براي نرسيدن به يک بي حسي خوب وجود دارد؛ مثلا عفونت در محل تزريق مي تواند يکي از عوامل بي حس نشدن دندان هاي مجاور باشد، چرا که به خاطر عفونت ما محيطي اسيدي داريم که اثر داروي بي حسي را خنثي مي کند يا وقتي که عفونت وجود دارد، تعداد پالس هاي دردناک به قدري زياد است که داروي بي حسي نمي تواند تمام آنها را بلوک کند. در شرايط عفوني همچنين به علت التهاب، عروق خوني اطراف ناحيه عفونت زيادتر مي شود و داروي بي حسي را خيلي سريع از محيط خارج مي کند. گاهي بعضي از نواحي فک داراي عصب گيري چندگانه است و وقتي ناحيه با روش معمول بي حس مي شود، عصب هاي فرعي ناحيه بي حس نمي شوند و بيمار هنوز درد دارد. ضمن اينکه فک همه آدم ها مثل هم نيست و تفاوت هاي آناتوميک زيادي بين آنها وجود دارد. از آنجايي که دندان پزشکان به طور معمول براي بيماران تزريقات مشابهي را انجام مي دهند، اين تفاوت آناتوميکي مي تواند باعث شود تا تزريق در محل مناسب صورت نگرفته باشد. همچنين در مواردي که بيماران از داروهاي مخدر، آرام بخش و مواد اعتيادآور استفاده مي کنند، آستانه تحمل دردشان کاهش پيدا مي کند. به همين دليل اين افراد با ميزان مصرف داروهاي متداول بي حسي، بي حس نمي شوند و نياز به مقدار بيشتري تزريق براي رسيدن به بي دردي کامل دارند. در خصوص موارد ديگر هم بايد بگويم که گاهي تکنيک هاي غلط تزريق توسط دندان پزشک يا استفاده از داروهاي تاريخ گذشته باعث مي شود داروي بي حسي، اثر خودش را از دست بدهد. ▪ حساسيت داروي بي حسي چه علايمي دارد؟ و چه فرقي با حساسيت هاي متداول دارد؟ ـ خب، تزريق هاي داروهاي بي حسي موضعي حاوي مواد رگ فشار هستند. بعضي وقت ها اتفاق مي افتد که مواد بي حسي مستقيما داخل عروق تزريق مي شوند و مواد رگ فشار باعث افزايش ضربان قلب مي شود و بيمار تپش قلب شديدي را حس مي کند. اين حالت مي تواند تا چند دقيقه ادامه داشته باشد و بعد برطرف بشود. راه جلوگيري از بروز اين حالت اين است که تمام تزريق هاي دندان پزشکي را آهسته انجام داد. در اين حالت هم درد تزريق خيلي کم مي شود و هم اگر درون رگ تزريق بشود به آرامي انجام مي شود و تپش قلب به ندرت رخ مي دهد. اما بعضي افراد به خاطر ترس از تزريق بي حسي در دندان پزشکي (مثل ترس از ديدن خون) به محض ديدن سرنگ تزريق، دچار برخي واکنش هاي رواني و فيزيولوژيک ناخواسته مي شوند که نتيجه اش از دست دادن هوشياري و سنکوپ (از حال رفتگي) است. اين حالت معمولا در آقايان ۳۰ تا ۴۰ سال شايع است. بهترين حالت براي رفع اين مشکل خواباندن بيمار به حالت طاق باز و بالا گرفتن پاهاي او توسط همراهان يا پزشک است. با اين کار برگشت خون به مغز تسريع شده و هوشياري بيمار برمي گردد. گزارش هاي خيلي کمي از آلرژي به ماده بي حسي ليدوکايين موجود است. با مصرف داروهاي بي حسي آميدي (ليدوکايين) معمولا واکنش ايجاد نمي شود. با اين حال گزارش هايي در تاريخچه پزشکي بيماران يا مقاله هايي ارايه شده که نشان مي دهد آمار بروز آلرژي افزايش يافته است. مهم ترين ماده اي که باعث بروز آلرژي مي شود عامل محافظت کننده دارو است. امروزه سعي مي شود تا موادي را توليد کنند که فاقد اين گونه مواد افزودني باشد. علايم آلرژي نسبت به داروهاي بي حس موضعي عبارتند از درماتيت (التهاب پوست)، اسپاسم برونش ها (حمله آسمي) و آنافيلاکسي سيستميک (واکنش حساسيت عمومي). ▪ در چه مواردي از آمپول هاي مخصوص بي حسي استفاده مي شود؟ ـ از ديد بعضي ها، ما در دندان پزشکي دو نوع آمپول داريم؛ آمپول هاي معمولي و آمپول هاي مخصوص. واقعيت اين است که براي بي حسي دنداني، دو نوع آمپول وجود دارد. يکي ليدوکايين با تنگ کننده هاي عروقي (اپي نفرين) است و ديگري آمپول هاي بي حسي بدون اپي نفرين. در مواردي بايد از داروهاي بي حسي موضعي حاوي تنگ کننده هاي عروق اجتناب کرد يا حداقل ميزان ممکن را استفاده کرد؛ اين موارد عبارتند از: ۱) بيماراني که فشارخون سيستوليک آنها بيش از ۲۰۰ ميلي متر جيوه يا فشارخون دياستوليک آنها بيش از ۱۱۵ ميلي متر جيوه باشد، ۲) بيماراني که پرکاري تيروييد کنترل نشده دارند، ۳) کمتر از ۶ ماه از سکته مغزي يا قلبي شان گذشته يا آنژين صدري ناپايدار دارند و يا ضربان قلبشان نامنظم است يا کمتر از ۶ماه از انجام جراحي پيوند شريان کرونري قلب (باي پس) آنها گذشته، ۴) بيماراني که تحت بي هوشي عمومي با ترکيب هاي هالوژن هستند. منابع : aftab.ir
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 601]