عصبانيت هاي آني

واضح آرشیو وب فارسی:خراسان: عصبانيت هاي آني
" باز هم يك خبر تلخ ديگر، انگار اين خبرها تمامي ندارد، اگر در موارد ديگر، متهمان مدعي بودند تحت تاثير موادمخدر و روان گردان ها دست به جنايت زده اند، اين بار، پدر، تحت تاثير عصبانيت، كودك ٣ ماهه را به آغوش مرگ پرتاب مي كند، تا سريال شوم «مرگ هاي سياه» همچنان ادامه يابد! سريالي كه پاييز را شرمنده كرد، با مرگ «علي اكبر» و در قسمت هاي بعد جان «پريا» ٦ ماهه، پسرك ٢٤ روزه، «اميرحسين» ٦ ساله، «سارا» ١١ ساله و ... را گرفت.تا در فصل برگ ريز، زندگي هاي معصومانه هم ريزش لحظه هاي زندگي را تجربه كند اما ما ... راستي كاري از دست ما برنمي آيد؟ آيا «قانون مردان» اين ديار نمي توانند با وضع قوانين بازدارنده، جلوي تكرار چنين جرايمي را كه بيم عادي شدن آن جامعه را تهديد مي كند، بگيرند؟ آيا راهي نيست؟

"فرزندكش هاي گذشته مدعي بودند تحت تاثير مخدرها و روان گردان ها دست به جنايت زده اند و ... اگرچه آن ها مي خواهند توجيهي براي كارهاي خود بيابند و عذري بتراشند، غافل اند از اين كه اين عذر، از گناه بدتر است؛ چه اگر به دام اعتياد تن نمي دادند، به جنايت هاي گوناگون هم دست نمي آلودند.

"در اين جرم اما، قصه عصبانيت آني مطرح است، چيزي كه مثل يك جرقه مي آيد، اما قبل از آن كه خاموش شود، خرمني را به آتش مي كشد و آن وقت آن خاموشي چه فايده اي دارد وقتي آتش همه چيز را سوزانده است؟

"اگر براي مقابله با مخدرها و روان گردان ها، بايد هزينه كرد و مرزها را بست و با قاچاقچيان در افتاد و اين همه شهيد داد و ... براي مقابله با عصبانيت ها مي توان يك لحظه صبر هزينه كرد، يك لبخند، يك لحظه چشم بستن، يك لحظه ايستادن، يك لحظه نشستن و ... هر حركتي كه انسان عصباني را تغيير وضعيت دهد.

در آموزه هاي اسلامي هم شاهد تاكيد بر خويشتن داري، بر گذشت و به آرامش هستيم كه مي تواند چونان آبي، فرو بنشاند اين آتش هاي سوزنده را...

"فشارهاي رواني، استرس هاي كاري، فزون خواهي ها، چالش هاي روزمره، نداشتن درآمد بر اندازه توقع، چند برابر بودن توقعات به نسبت تلاش ها و بر هم خوردن تعادل توان ها و توقع ها، از ما آدم هاي كم طاقتي ساخته است. به راحتي آستانه تحمل مان پايين مي آيد، به زودي از ديوارهاي كوتاه شده كوره، در مي رويم و دست به كاري مي زنيم كه نامش جنايت است به رنگ خون. جان مي ستانيم از فرزند دلبندي كه جان ماست و آن وقت تا عمر داريم بايد بسوزيم. سوختني كه ساختن در پي ندارد.

"بايد از شيطان عصبانيت ها به خداي آرامش ها و پروردگار مهرباني ها پناه برد بايد توقعات را با تلاش ها همسان كرد تا آرزوها سر به فلك نكشد در زماني كه توان ها اندك است. پس بايد مرز «خواسته ها» را بست، بايد استرس ها را كاهش داد. بايد از عصبانيت ها پرهيز كرد. بايد به زندگي مهربانانه نگاه كرد.
شنبه 23 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خراسان]

[مشاهده در: www.khorasannews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 97]