فلج ناشي از نابودي پوشش سلول عصبي

واضح آرشیو وب فارسی:ابرار: فلج ناشي از نابودي پوشش سلول عصبي

نيلوفر جمشيدي : مالتيپل اسكلروز يا ام اس (MS) بيماري عصبي و نوعي درگيري مغز و نخاع است كه طي آن غلاف و پوشش روي سلول هاي عصبي كه نقش محافظتي دارند به دليل ناشناخته خورده شده و از بين مي رود و عبور سيگنال هاي عصبي را دچار اختلال مي كند. از اين جهت مشكلات خاصي در اندام هاي مختلف بدن ايجاد مي شود و مانع از تحرك شخص شده و اجازه فعاليت و تحصيل را به او نمي دهد.

علائم

علائم اين بيماري در افراد مختلف متفاوت است و نيز بستگي به بخش آسيب ديده دارد.
علائم ابتدايي بسيار خفيف هستند، از قبيل بي حسي اعضاي بدن نظير دست و پا، خستگي و ضعف، عدم تعادل و سرگيجه، سوزش موضعي در اندام ها، نقص در بينايي و درد شديد در ناحيه صورت.
با پيشرفت اين بيماري علائم شديدتر نيز بروز مي كند از جمله دردهاي مزمن كمر و ماهيچه ها، اسپاسم يا گرفتگي ماهيچه ها، فلج، ناتواني جنسي، اختلال در صحبت كردن، مشكل در بلع، مشكل در حافظه، از دست دادن بينايي و نابينايي كامل.
علائم اوليه بسيار خفيف بوده و امكان دارد در ابتدا تشخيص داده نشود اما با پيشرفت اين بيماري، علائم نيز شدت مي يابد و به قدري مي رسد كه فرد كاملاً فلج مي شود و حتي نمي تواند از خود مراقبت كند. مرگ افراد مبتلا به اين بيماري عموماً در اثر شرايط سخت ناشي از فلج آنهاست. همچنين از ديگر عوامل مرگ بروز زخم هاي بستري و در نتيجه بروز عفونت، ذات الريه، آمبولي ريوي، گرفتگي رگ هاي تغذيه كننده ريه ها توسط لخته هاي خوني و خودكشي اشاره كرد.

علت

فرضيه هايي در مورد علت اين بيماري وجود دارد كه به آنها اشاره مي كنيم.
1- اختلافات جغرافيايي: براساس اين فرضيه MS در مناطق دور از خط استوا بيشتر رخ مي دهد. برخي دانشمندان معتقدند، با توجه به اينكه ميزان مواجهه با نور آفتاب در طول سال، در مناطق نزديك به خط استوا بيشتر است و ويتامين D به طور طبيعي به دنبال مواجهه با آفتاب توليد مي شود، اين ويتامين اثر مفيدي بر عملكرد سيستم ايمني دارد و ممكن است به محافظت در برابر MS كمك كند.
همچنين مطالعه درباره الگوي مهاجرت نشانگر اين است كه اگر افراد متولد شده در يك منطقه جغرافيايي خاص كه با خطر بالاتري براي ابتلا به بيماري MS همراه است، قبل از 15 سالگي به يك منطقه جغرافيايي ديگر با خطر كمتر ابتلا مهاجرت كنند، خطر MS در آنها معادل با منطقه اي خواهد بود كه به آنجا مهاجرت كرده اند.
2- ژنتيك: اگرچه MS يك بيماري كاملاً ارثي به حساب نمي آيد، اما ريسك اين بيماري در افرادي كه يكي از اعضاي درجه اول آنها به MS مبتلا هستند، بالاتر است.
به گفته محققان زنان بيشتر از مردان
به اين بيماري دچار مي شوند.
3- عامل ايمني: به طور كلي بيماري MS نوعي اختلال در سيستم ايمني بدن است و افت عملكرد سيستم ايمني بدن به دلايل مختلف مي تواند باعث بروز اين بيماري شود.
4- عامل ويروسي: اين احتمال نيز وجود دارد كه يك عامل ويروسي در بروز MS نقش داشته باشد و عفونت با اين ويروس عامل اوليه يا عامل مساعدكننده در ابتلا به بيماري باشد.

تشخيص

براي تشخيص بيماري MS نمي توان گفت يك آزمايش خاص دقيق قطعي وجود دارد. تصاوير MRI معمولاً آسيب بافت ميلين در بافت مغز را نشان مي دهند اما در برخي افراد مبتلا به MS اين تصاوير كاملاً طبيعي بوده و هيچ گونه مشكلي را نشان نمي دهند. از ديگر روش هاي تشخيص آزمايش مايع مغزي نخاعي است.
MS در اكثر بيماران بين 20 تا 50 ساله تشخيص داده مي شود اما احتمال بيماري در كودكان و نوجوانان و افراد مسن بالاي 50 سال نيز وجود دارد.

انواع MS

بيماران مبتلا به MS يكي از چهار
فرم بيماري را تجربه مي كنند.
اين چهار نوع عبارتند از:
1- عودكننده- فروكش كننده: افراد مبتلا به اين نوع MS، دچار حملات تضعيف عملكرد عصبي مي شوند، به دنبال اين حملات كه عود ناميده مي شوند، بهبودي نسبي يا كاملي ظاهر مي شود كه خاموشي بيماري نام دارد. طي اين خاموشي، بيماري پيشرفت نمي كند.
85 درصد بيماران MS از اين نوع هستند.
2- پيشرونده اوليه: عملكرد عصبي فرد به آهستگي روبه وخامت مي رود و دوره هاي عود و خاموشي واضحي ندارد. سرعت پيشرفت بيماري متغير است و امكان بهبودي خفيف وجود دارد. اين نوع MS 10 درصد بيماران را شامل مي شود.
3- پيشرونده ثانويه: اين بيماري با سرعت ثابتي پيشروي مي كند و ممكن است گاهي بهبودي خفيفي ايجاد شود يا بيماري براي مدتي ثابت مي ماند.
(زماني كه داروهاي تعديل كننده بيماري هنوز كشف نشده بودند، حدود 50 درصد از بيماران مبتلا به نوع
عودكننده - فروكش كننده در عرض
10سال پس از تشخيص به نوع پيشرونده ثانويه مبتلا مي شدند.)
4- نوع پيشرونده عودكننده: اين نوع MS نسبتاً نادر است و شيوع آن پنج درصد بيماران را شامل مي شود. اين بيماري از ابتدا سير پيشرونده دارد اما در عين حال در سير آن حملات واضحي كه با بدتر شدن عملكرد عصبي همراه هستند نيز روي مي دهند، بعد از اين حملات چه بهبودي داشته يا نداشته باشد، روند پيشرفت همچنان ادامه دارد.

داروها

به دليل ظهور بيماري ها با علائم متفاوت و انواع گوناگون هر يك درمان دارويي خاصي دارد و تنها پزشكان با كمك معاينات پزشكي مي تواند راه درمان را تشخيص بدهند.
بيماران مبتلا به MS از نظر دارويي به سه گروه تقسيم مي شوند؛ گروه اول بيماراني كه بيماري جزئي دارند و از داروهاي سرپايي استفاده مي كنند.
گروه دوم نياز شديدي به دارو دارند و حتماً بايد بي وقفه داروهايشان را مصرف كنند كه داروها بايد در يخ و يخچال نگهداري شود.
گروه سوم كه نوع پيشرفته تري دارند،
به طور مطلق بستري شده و هيچ درمان دارويي براي بهبودي آنها فايده ندارد و به دليل معلوليت و از پا افتادگي در آسايشگاه به سر مي برند.
ساير معالجات شامل مصرف داروهايي ضدافسردگي براي كاهش خطر خودكشي، دارو براي كنترل مثانه و داروهايي براي رفع دردهاي عصبي و رفع گرفتگي عضلاني مي شود.
اثرات جانبي اين داروها متفاوت است كه مهم ترين آنها خواب آلودگي و به هم ريختن معده و آلرژي نسبت به داروهاست.
با مصرف دارو پيشرفت بيماري كاهش مي يابد همچنين با معالجه علائم بيماري، حالت فلج كاهش مي يابد.در سال هاي اخير درمان هاي جديد بسياري براي اين بيماري پيشنهاد شده و بسياري از آنها به كار گرفته شده است كه اميدواري هاي بسياري را براي درمان با بهبودي نسبي بيماران ارائه داده است و اميدواري هايي براي يافتن درمان هاي قطعي را رقم زده است.
پنجشنبه 7 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ابرار]

[مشاهده در: www.abrarnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 235]