ياد يار مهربان بخير! در جامعه ما هنوز كتاب‌خواني به يك نياز تبديل نشده است

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: ياد يار مهربان بخير! در جامعه ما هنوز كتاب‌خواني به يك نياز تبديل نشده است

خبرگزاري دانشجويان ايران - كرمانشاه
سرويس: شهرستان‌ها

زماني كتاب، همراه اول هر انسان با دانشي بود، اما اين همراه اول به مرور زمان جاي خود را به وسايل ديگر و امروز به موبايل يا همان تلفن همراه داده است، به گونه‌اي كه با توجه به دوري مردم با اين يار مهربان، فقط بايد بگوييم كه اي كاش كتاب، همراه اول بود!

به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، منطقه كرمانشاه، چرا نقش و جايگاه كتاب در زندگي مردم ما كمرنگ شده و كتاب و كتابخواني به عنوان يك ارزش محسوب نمي‌شود؟

اگر بخواهيم در ميان كالاهايي كه مردم ما براي زندگي خود تهيه مي كنند‌ جايي براي كتاب بياييم، بطور حتم اين جايگاه اصلا چشمگير نخواهد بود و شايد هم هيچ جايگاهي نداشته باشد، اين در حاليست كه اهميت اين كالاي فرهنگي كمتر از ديگر مايحتاج زندگي نيست.

البته اين صورت مساله است و بايد براي حل اين بحران همه چيز را خوب بررسي كنيم. آمار نشان مي دهد كه جامعه ما وقت و انرژي خود را براي خواندن كتاب صرف نمي كند.

يك جامعه شناس كرمانشاهي سرانه مطالعه در كشور را دو دقيقه عنوان كرد و گفت: اگر مطالعه كتب درسي را نيز به آن اضافه كنيم در كل سرانه مطالعه در كشور شش دقيقه است كه اين براي كشوري كه ‌٨٥ درصد جمعيت آن را با سوادان تشكيل مي‌دهد، اصلاً خوشايند نيست.

علي اكبر ده حقي افزود: متأسفانه هر ايراني در هر هزار و ‌٨٩٢ روز تنها يك كتاب مي‌خواند يعني حدود پنج سال و دو ماه طول مي كشد تا يك ايراني كتاب بخواند و اين نگران كننده است.

وي دختران ايراني را علاقمند‌تر از پسران به مطالعه دانست و گفت: دختران ايراني حدود

‌٩/٥ دقيقه و پسران ‌٣/٣ دقيقه مطالعه مي‌كنند.

ده حقي تعداد كتابخانه‌هاي عمومي كشور را هزار و ‌٧٧٥ كتابخانه با ‌١٥ ميليون جلد كتاب عنوان كرد و يادآور شد: ايران با جمعيت حدود ‌٧٥ ميليون نفر فقط يك ميليون و ‌٢٩٠ هزار نفر عضو كتابخانه دارد، در حاليكه در كشورهاي توسعه يافته حدود ‌٤٠ درصد مردم عضو كتابخانه‌هاي عمومي هستند.

- ما كتاب نمي خوانيم و ماندن تيراژ كتاب در حد دو تا سه هزار جلد ملاك اين گفته است

شايد عمده‌ترين دليل اين آمار پايين و تاسف بار سرانه مطالعه در كشور، نداشتن تاثير كتابخواني بر افزايش فضاي آسايشي و امنيتي فرد و يا حتي كاهش ضريب تهديدها در جامعه باشد.

در هر جامعه‌اي و براي هر شخصي مولفه‌هاي آسايشي و امنيتي جزو مهمترين نيازها به شمار مي آيد كه اين نياز در جامعه ما بيش از هر نياز ديگري احساس مي‌شود.

اين درحالي است كه افزايش سرانه مطالعه هيچ كمكي به تامين اين نياز نمي كند. اگر نخواهيم اغراق كنيم شايد بتوان گفت كه افزايش سرانه مطالعه در جامعه ما به جاي اينكه به عنوان يك ارزش در بين مردم مورد توجه قرار گيرد، گاها به صورت شگفت انگيزي كم اهميت هم تلقي مي‌شود.

شايد در بين مردم ما كسب موفقيت به معناي افزايش ميزان دارايي‌ها و افزايش سطح رفاه خانواده باشد و با توجه به بحران بيكاري به ويژه در قشر تحصيلكرده جامعه، مردم رغبتي به مطالعه نشان نمي دهند و ترجيح مي دهند به جاي اينكه ساعت‌ها وقت خود را صرف مطالعه كنند، به دنبال كسب كار و درآمد و كمك به اقتصاد و معيشت خانواده باشند.

مبدل كردن كتابخواني به عنوان يك كار كم اهميت به يك ارزش كار بسيار دشواري باشد، اما اگر بخواهيم به جوامع ديگر كه با اين به اصطلاح كار كم اهميت به ارزش‌هاي والايي دست پيدا كرده‌اند، نگاه كنيم، بدون شك تنها راه براي نزديك شدن به چنين جامعه‌اي راهي جز تغيير نگرش مردم نيست و اين مهم تنها از عهده يك نهاد يا ارگان خاص بر نخواهد آمد، مگر اينكه تمامي اركان جامعه ما دست به دست هم داده و در اين راستا گام بردارند.

البته در بررسي دلايل عدم مطالعه از سوي مردم عوامل ديگري نيز نقش دارند كه از آن جمله مي توان به بالابودن قيمت كتاب، فراهم نبودن برخي زيرساخت‌هاي مورد نياز از جمله كتابخانه‌هاي عمومي، عدم آشنايي با مطالعه از سنين پايين و ... اشاره كرد، اما آنچه مهم تر به نظر مي رسد آن است كه هنوز در جامعه ما كتاب‌خواني به يك نياز تبديل نشده است و اگر اين مهم تحقق يابد ديگر عوامل نمي‌توانند چندان مانع باشند.

انتهاي پيام
سه شنبه 5 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 131]