واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > سینما - رامتین شهبازی دوشنبه صبح اسکار هشتاد و سوم توانست خاطره بد اسکار سال قبل را از بین ببرد. سال پیش که تام هنکس نام بهترین فیلم را اعلام کرد گویی خود نیز از نامی که بر برگه بهترین فیلم سینمایی دیده بود کمی تعجب کرد. حداقل من حس کردم دوربینها لحظه ای بر چشمان متعجب وی مکث کردند.اما ظاهرا اسکار امسال چهره نگرانی را در سالن به خود ندید و همه از نحوه اهدای جوایز - حداقل آن چیزی که دوربینها نشان میدادند- راضی بودند. نبرد و رقابت اسکار امسال میان تخیل و واقعیت بود. البته این اتفاق سال گذشته هم رخ داد و با این نگاه که واقعیت سال گذشته چندان به واقعیت نزدیک نبود و فیلم تخیلی آواتار در نبرد با این واقعیت چند پله بالاتر میایستاد.امسال از همان ابتدا که بحث مراسم اسکار مطرح شد و فیلمها یک به یک به نمایش در آمدند آثار مختلفی در ذهن علاقمندان به سینما نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین فیلم بودند، اما در این میان چهار فیلم «تلقین» («آغاز»)، «سخنرانی پادشاه» («گفتار پادشاه»)، «شبکه اجتماعی» و «قوی سیاه» بیشترین شانس را داشتند. دو فیلم «شبکه اجتماعی» و «گفتار پادشاه» از منظر موضوعاتی که برگزیده بودند تقریبا در یک صف میایستادند؛ «آغاز» به سینمای تخیلی تعلق دارد و «قوی سیاه» نیز یک درام روانکاوانه شخصی است. در این میان فیلم «قوی سیاه» مستقلتر از بقیه به نظر میرسید. «آغاز» یک اثر هالیوودی تمام و کمال بود و دو فیلم دیگر دو اثر زندگینامهای. فیلم «گفتار پادشاه» از منظر تاریخی منظری دورتر دارد و فیلم «شبکه اجتماعی» به سالهای نزدیک ما؛ که چگونگی طراحی و تاسیس شبکه فیسبوک را مورد توجه قرار میدهد.اگرچه در ماههای اخیر تقریبا بجز »گفتار پادشاه» و «شبکه اجتماعی» باقی رقبا حذف شده بودند، اما بر سر همین دو فیلم نیز بحث و جدلهای بسیار بود. هر دو فیلم «شبکه اجتماعی» و «گفتار پادشاه» داستانهای سادهای دارند با شخصیتهای پیچیده. هر دو فیلم موضوعات جذابی دارند. با این توجه که داستان «گفتار پادشاه» دراماتیکتر به نظر میرسد. هر دو اثر هم تا انتها رقابتی فشرده داشتند، اما فیلم «گفتار پادشاه» جایی از فیلم رقیب خود، «شبکه اجتماعی» پیشی می گیرد که روایت را قربانی موضوع نمیکند. این اتفاق در «شبکه اجتماعی» هم رخ داده و دیوید فینچر که بیش از حد مشعوف موضوع خود شده و میداند این اثر به دلیل حساسیت موضوع مورد توجه عام و خاص قرار میگیرد چندان توجه خود را به روایت اثرش معطوف نمیدارد.تام هوپر اما اینگونه عمل نمیکند و از ابتدای داستان مبنایی را تدارک میبیند که ابتدا مخاطب را به خوبی درگیر شخصیت کرده و سپس وجوه بیرونی داستان را برای بینندهاش آشکار میکند. در این فیلم شاهزاده ابتدا سعی میکند از آسیب پذیری عبور کند تا بتواند بر مسند تکیه بزند، در صورتی که برادرش این خصلت را ندارد. البته کارگردان چندان به مقایسه او با برادرش نمیپردازد، اما به هرحال زمانیکه میبینیم اعضای دولت این برادر خوشگذران را به دلیل فساد اخلاقی کنار میگذارند، ناخودآگاه بستر ایجاد مقایسه گسترده میشود.فیلمنامه «گفتار پادشاه» بر خلاف فیلمنامه «شبکه اجتماعی» هیجان بیرونی زیادی ندارد، اما فیلم آنقدر بطئی به شخصیتهای خود نزدیک میشود که این نگاه موجب همذاتپنداری تماشاگر شده و موجبات تعلیقی آرام را در هسته مرکزی اثر پدید میآورد که ریتم فیلم را تا انتها حفظ کرده و موجب ملال نمیشود.اگرچه در این میان نمیتوان نگاه تاریخی نویسنده و کارگردان فیلم «گفتار پادشاه» را نیز از نظر دور داشت. به هرحال نمیشود درباره دربار یک کشوری همانند انگلستان فیلم ساخت و از مسائل سیاسی آن غافل بود، اما پرداختن به این موضوع و بررسی جایگاه شخصیت اصلی این فیلمنامه در تاریخ و ارتباط او با این مقوله فرصتی افزون طلب میکند که در حوصله این مقال نیست.در هرحال کارنامه اعضای آکادمی اسکار در سال 2001 آبرومند و قابل دفاع بود. این نکته شاید شرم جایزه سال گذشته را از پیشانی این هیئت داوری پاک کند. 52
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 534]