واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: پنير منبع غني پروتئين، كلسيم و فسفر مي باشد. پروتئين در بين ديگر اعضاي خانواده ي لبنيات، پنير داراي بيش ترين ميزان پروتئين مي باشد. پروتئين موجود در پنير از كيفيت خوبي برخوردار بوده و تقريبا داراي تمامي اسيد آمينه هاي ضروري مورد نياز بدن است. كازئين پروتئين اصلي پنير مي باشد، با اين حال پروتئين هاي محلول در آب شير(مانند لاكتالبومين و لاكتاگلوبولين) نيز بسته به ميزان آب پنيري كه در داخل آن باقي مي ماند، در پنير وجود دارند. پروتئين موجود در پنير، آماده ي هضم مي باشد، زيرا برخي از پروتئين ها در حين فرآيند رساندن پنير، به پپتيدها و آمينو اسيدها شكسته مي شوند. برخي افراد از واكنش به آمين هاي موجود در پنير به ويژه هيستامين و تريامين رنج مي برند. برخي پنيرهاي رسيده مقدار قابل توجهي از اين آمين ها را در بردارند كه مي تواند سبب بروز واكنش هاي آلرژيك، سردردها، خارش و افزايش فشار خون در اين افراد شود. كربوهيدرات پنير، به خصوص پنير تازه، حاوي مقدار قابل توجهي لاكتوز مي باشد كه كربوهيدرات اصلي شير مي باشد. اغلب پنيرهاي رسيده حاوي حداقل(3-1 درصد) لاكتوز بوده و يا به علت خارج شدن آب پنير و تبديل لاكتوز باقيمانده به اسيد لاكتيك و ديگر اسيدها در طول فرآيند رسيدن پنير، فاقد لاكتوز مي باشند. در فرآيند رسيدن پنير، با گذشت 28 – 21 روز زمان، لاكتوزي در پنير رسيده باقي نخواهد ماند. در پنيرهاي تازه(مانند پنير روستايي) 20- 15 درصد لاكتوز در مدت زمان چند ساعت به اسيد لاكتيك و ديگر اسيدها تبديل مي شود. افراد مبتلا به بيماري "عدم تحمل لاكتوز" كه قابليت هضم لاكتوز را ندارند، نبايد پنير تازه مصرف كنند، ليكن پنيرهايي مانند چدار و پنيرهاي رسيده را مي توانند مصرف كنند. چربي چربي موجود در پنير، عامل اصلي ايجاد طعم و بافت آن مي باشد و به همين دليل مشتريان به مصرف پنيرهاي پرچرب تمايل بيش تري دارند. پنيرها به علت نوع شير(شير كامل، شير كم چرب ، و شير بدون چربي) و محصول لبني مورد استفاده در تهيه پنير(مانند خامه)، از نظر ميزان چربي تنوع بسيار زيادي دارند. 30 گرم پنير چدار حاوي 9 گرم چربي، 6 گرم چربي اشباع و30 گرم كلسترول مي باشد. در حالي كه 120 گرم پنير چدار بدون چربي، 5/0 گرم چربي، 3/0 گرم چربي اشباع، و 8 گرم كلسترول وجود دارد. محققان، تكنولوژي ها، فرآيندها و تركيباتي را به كار برده اند تا كيفيت پنيرهاي كم چربي را بهبود دهند. پنيري كه به عنوان پنير كم چرب ناميده مي شود، بايد حداكثر 3 گرم چربي در 30 گرم داشته باشد. راهنماهاي تغذيه اي، رژيمي را توصيه مي كنند كه داراي ميزان چربي كمي باشد(حداكثر 30 درصد كالري را چربي تشكيل دهد) و اين رژيم بايستي داراي چربي اشباع كم(كمتر از 10 درصد كالري) و كلسترول كم(كم تر از 300 ميلي گرم در روز) باشد. مصرف پنير پرچرب حاوي چربي اشباع، خطر ابتلا به بيماري هاي قلبي را افزايش مي دهد. پنير منبع غني پروتئين، كلسيم و فسفر مي باشد. ويتامين ها ميزان ويتامين پنيرها بر حسب شير مورد استفاده و فرآيند توليد متفاوت مي باشد. از آن جايي كه اغلب ميزان چربي موجود در شير، در دلمه باقي مي ماند، پنير حاوي ويتامين هاي محلول در چربي شيري است كه پنير از آن گرفته مي شود. پنير چدار توليد شده از شير كامل حاوي 1059 واحد بين المللي ويتامين A در 100 گرم مي باشد، در حالي كه پنير روستايي خشك تهيه شده از شير خشك بدون چربي تنها حاوي 30 واحد ويتامين A در 100 گرم مي باشد. از آنجايي كه ويتامين هاي محلول در آب(مانند B1، B2، B3، پانتوتنيك اسيد، ويتامين B6 و فولات) در آب پنير باقي مي مانند، ميزان آن ها به ميزان آب پنيري بستگي دارد كه در داخل پنير باقي مي ماند. مواد معدني اگر چه ميزان مواد معدني پنيرهاي مختلف به روش هاي توليد پنير بستگي دارد، پنيرها، منبع خوبي از مواد معدني مي باشند. پنير يكي از منابع اصلي كلسيم مي باشد. ميزان كلسيم موجود در پنير به اسيديته ي مرحله ي انعقاد و ميزان خارج شدن آب پنير از لخته بستگي دارد. در پنير رسيده ي تهيه شده از شير كامل كه با آنزيم لخته شده است(مانند پنير چدار، سوييس و برايك)، كلسيم و فسفر به مقدار زيادي در لخته باقي مي مانند. در حالي كه در پنيرهايي كه تنها با اسيد، دلمه مي شوند(مانند پنير روستايي)، تنها مقدار كمي از كلسيم در لخته باقي مي ماند، زيرا نمك هاي كلسيم از كازئين جدا مي شود. پنيرهاي چدار حاوي 721 ميلي گرم كلسيم در 100 گرم مي باشند، در حالي كه پنير روستايي خشك حاوي 32 ميلي گرم كلسيم در 100 گرم مي باشد. در كل، پنيرهايي كه داراي ميزان كلسيم بالايي مي باشند، داراي مقادير قابل توجهي از املاح ديگر مانند فسفر و منيزيم نيز خواهند بود. ميزان سديم پنيرها با توجه به مقدار نمك افزوده شده به آن در حين فرآيند توليد متفاوت مي باشد. در كل، پنيرهاي طبيعي مانند سوييس(74 ميلي گرم سديم در هر 28 گرم) و چدار(176 ميلي گرم سديم در هر 28 گرم) حاوي مقادير كمتري سديم نسبت به ديگر پنيرهاي فرآوري شده(400 ميلي گرم سديم در هر 28 گرم) مي باشند. همچنين، پنيرهايي كه از شيرهاي خام تهيه مي شوند، مي توانند عفونت هاي جدي مانند ليستريوز، تب مالت، سالمونلوز و سل را نيز ايجاد نمايند. لذا بهتر است پنيري كه از شير خام تهيه مي شود، حداقل به مدت 60 روز رسانيده شود. gtalk.ir پایگاه اینترنتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 754]