مرد خرافاتی، زن را به لجبازی واداشت

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: زن و مردی به دادگاه خانواده ۲ آمدند و مدعی شدند باید از یكدیگر به دلیل بیماری و خرافاتی بودن مرد همچنین هماهنگ نبودن زن با سلیقه مرد جدا شوند.

زن ۳۳ ساله ای به همراه مردی ۴۳ ساله به دادگاه خانواده ۲ (ونك) مراجعه كرده و درخواست طلاق خود را به قاضی حسن عموزادی ارائه دادند.

زن در حضور قاضی عموزادی با بیان اینكه امنیت روحی و روانی ندارم و می خواهم از شوهرم كه شخصیت مرا زیر سؤال برده است، جدا شوم، گفت: با تمام مشكلات شوهرم كنار آمدم ولی دیگر طاقتم تمام شده و خواهان جدایی هستم.

وی در پاسخ به سؤال قاضی در خصوص اینكه آیا شوهرت را دوست داری و می خواهی به زندگی ادامه دهی یا نه، گفت: بحث دوست داشتن نیست چرا كه من تا جایی می توانستم با او كنار آمدم تا شخصیتم زیر سؤال نرود ولی او اصلاً مرا درك نمی كند و شخصیت مرا زیر سؤال برده است؛ با این شرایط دیگر حاضر نیستم در كنار شوهرم به زندگی ادامه دهم.

مرد نیز در دادگاه خانواده ونك حاضر بود و در برابر قاضی عموزادی با بیان اینكه همسرم از عید نوروز تا به حال قهر كرده و به خانه مادرش رفته است، گفت: هر بار بزرگترها را برای بازگشت همسرم واسطه كردم ولی فایده ای نداشت و حتی از او خواستم تا به خاطر پسر ۱۲ساله مان به خانه بازگردد ولی او قبول نكرد.

وی با اشاره به اینكه من مربی هنرستان هستم، افزود: حدود ۱۳ سال است كه ازدواج كردیم و می خواهم همسرم به خانه بازگردد.

مرد در پاسخ به سؤال قاضی این پرونده مبنی بر اینكه نحوه آشنایی شما به چه شكل بوده است، گفت: من معلم خصوصی برادر همسرم بودم و ما با یكدیگر از طریق مادر زنم دوست شدیم؛ پدر زنم یك بار قبل از ازدواجمان از من شكایت كرد و مرا به بازداشتگاه انداخت و مدعی شد كه من با دخترشان ارتباط دارم و من به خاطر اینكه نامردی نكرده باشم و مشكلی پیش نیاید، با او ازدواج كردم.

زن با بیان اینكه من ۱۵ سال داشتم كه با شوهرم عقد كردم و در ۲۰ سالگی ازدواج كردیم و در ۲۱ سالگی دارای فرزند شدیم، گفت: در رشته معماری تحصیل می كنم؛ یك بار شوهرم به من پیشنهاد طلاق داد و گفت اگر طلاق نگیرم وسایل منزلم را از خانه بیرون می ریزد.

مرد در حضور قاضی عموزادی بیان كرد: همسرم از سال اول دبیرستان در خانه من بود و او را در انواع و اقسام كلاس ها و حتی دانشگاه علمی ـ كاربردی ثبت نام كردم و هیچ چیزی در زندگی برایش كم نگذاشتم.

زن بار دیگر در حضور مرد و قاضی عموزادی گفت: شوهرم به من پیشنهاد داده بود كه وقتی از یكدیگر جدا شدیم، بار دیگر در كنار هم و در یك خانه زندگی كنیم و من دوست پسر و او دوست دختر داشته باشد ولی حرمت خانه را نگه داریم؛ وقتی من به دلیل این موضوع به مشاور مراجعه كردم، او گفت كه از هم جدا شویم چرا كه زندگی، حد وسط ندارد.

مرد در ادامه خطاب به زن بیان كرد: من اصلاً چنین حرفی را نزدم.

زن با بیان اینكه شوهرم دائم تنش ایجاد می كند و باعث می شود كه نه تنها روح بلكه جسم من نیز سالم نباشد، گفت: اگر شوهرم تغییر و تحولی در رفتارش ندهد من دیگر به زندگی با او ادامه نخواهم داد.

وی با اشاره به اینكه محل زندگیمان برای بزرگ كردن فرزندمان مناسب نیست، افزود: حقوق شوهرم ۳۰۰ الی ۴۰۰ هزار تومان بوده و او مدعی است كه مشكل مالی ندارد ولی نمی تواند وظیفه اش در تهیه مسكن مناسب را انجام دهد.

مرد به قاضی عموزادی بیان كرد: من حتی برای گذراندن زندگی و امرار معاش، در خانه لوبیا پختم و فروختم و حتی بر روی تاكسی كار كردم تا همسر و فرزندم احساس كمبود نكنند.

وی ادامه داد: در ابتدای ازدواج، همسرم می گفت كه حاضر است در یك اتاق كوچك با من زندگی كند اما حالا كه در یك ساختمان واقع در آزادی زندگی می كند، دائم شكایت دارد.

مرد بیان كرد: یك روز برای فروش زمین دامادمان به شمال رفتم و وقتی برگشتم دیدم ساعت ۱۲ شب است و فرزندم همراه همسرم در خانه دوستشان خوابیده اند و همسرم اصلاً اهمیتی به من نداد.

زن در جواب صحبت های مرد گفت: شوهرم گفته بود كه آن شب در خانه دوستم بمانم چرا كه دیر وقت به خانه می آید.

وی ادامه داد: من از نوجوانی با آداب و رسوم شوهرم و خانواده اش بزرگ شدم؛ شوهرم بیماری قند دارد و عصبی است و من حتی با این موضوع كنار آمدم.

مرد در پاسخ به سؤال قاضی عموزادی مبنی بر اینكه چه نوع بیماری داری و چه دارویی و مصرف می كنی، گفت: بیماری قند دارم و در پای چپم نیز لخته خونی وجود دارد؛ قندم را كنترل كرده و دارو مصرف می كنم و مشكلی وجود ندارد.

زن بار دیگر لب به سخن گشود و گفت: شوهرم حتی اجازه نداد كه من در اولین سالگرد فوت پدرم، خرما جلوی مهمان ها بگذارم و گفت ما این موضوع را بد می دانیم و حتی حاضر نیست عكس پدرم را به روی دیوار خانه مان نصب كنم ولی عكس پدر خودش روی دیوار است؛ در حقیقت من هیچ سهمی به عنوان همسر ندارم؛ او بسیار خرافاتی است.

مرد بیان كرد: آن سال، عید بود و من و خانواده ام چون دادن خرما در عید را بد می دانیم، نگذاشتیم همسرم خرما تعارف كند همچنین اگر عكس پدرش را به دیوار می زدیم از فردا باید هر كس را كه دوست داریم، عكسش را روی دیوار می زدیم.

زن با بیان اینكه همیشه مهمان های ما ۲۰ تا ۳۰ نفر بودند و من یك تنه از آنها پذیرایی می كردم، گفت: خانواده شوهرم بسیار پرجمعیت است و طی ۱۳سال كه عروس آنها بودم، همیشه نسبت به من بی اهمیت بودند.

مرد بیان كرد: تعداد ما آن قدر زیاد نیست كه همسرم می گوید بلكه من فقط ۳ خواهر، یك برادر و یك مادر دارم كه آنها همیشه از همسرم توهین می شنوند ولی چیزی نمی گویند؛ آنها فقط در روز تولد فرزند و همسرم با اصرار به خانه ما می آمدند.

قاضی عموزادی خطاب به مرد بیان كرد: بهتر است خودت با زبان معلمی و منطق، همسرت را راضی به بازگشت كنی و دلش را به دست بیاوری چرا كه با كاغذ فایده ندارد.

وی خطاب به زن ادامه داد: شما هم كوتاه آمده و به زندگی بازگردید، گل بی خار وجود ندارد؛ شاید همسرت در خصوص پیشنهاد جدایی و سپس زندگی مجدد، می خواست تو را محك بزند بنابراین گذشت كن.

زن بیان كرد: شوهرم باید تعهد دهد كه خرافی پرستی و بی تعهدی نسبت به من و فرزندش را كنار بگذارد تا من با او زندگی كنم.

مرد در پایان مدعی شد: لباس پوشیدن همسرم نیز باب میل من نیست و من خواهان هستم تا تیپ خود را تغییر دهد.

زن به مرد گفت: من همیشه مطابق سلیقه تو لباس پوشیدم و هیچ گاه نخواستم آزارت بدهم.

قاضی عموزادی در پایان جلسه گفت: زندگی شما حیف است بنابراین به زندگی مشترك بازگردید و به خاطر فرزندتان با هم كنار بیایید.