امام رضا(ع) درياي خروشان فضل و كرم

واضح آرشیو وب فارسی:خراسان: امام رضا(ع) درياي خروشان فضل و كرم
بر عجم تافت چو خورشيد ولايت ز عرب

پرچم كشور ما يافت از او زيب و طراز

مغتنم مقدم مهمان گرامي شمريد

كه ولي نعمت ما آمده از راه دراز

دهمين معصوم و هشتمين امام شيعيان حضرت علي بن موسي (ع) ملقب به رضا مي باشد.حضرت رضا در روز يازدهم ذي القعده سال 148 هجري در مدينه چشم به جهان گشود. پس از شهادت امام هفتم، حضرت موسي بن جعفر (ع) در زندان بغداد، به امر خدا و معرفي پدران بزرگوارش در سن 35 سالگي عهده دار مقام امامت و رهبري مسلمانان و نگهباني و نشر معارف و حقايق اسلام شد.دوران امامت آن حضرت مجموعا 20 سال بود كه ده سال اول مقارن خلافت هارون و 5 سال بعد با خلافت امين و 5 سال آخر با دوره خلافت مامون در خراسان سپري شد.امام از پايگاه مردمي شايسته اي برخوردار بود و در همان شهر كه مامون با زور حكومت مي كرد او مورد قبول و مراد همه مردم بود و بر دل ها حكم مي راند.گر چه در دوران امامت امام رضا (ع) دو مرحله فعاليت در سال هاي خلافت هارون و سال هاي خلافت مامون را مي توان از يكديگر جدا كرد و براي هر يك از دو مرحله ويژگي هاي متمايز از ديگري يافت؛ اما اگر به ويژگي عمومي اين دوران بنگريم خواهيم ديد هنگامي كه نوبت به امام هشتم مي رسد شيعه در همه جا گسترده اند و امكانات بسيار زياد است كه منتهي مي شود به مسئله ولايت عهدي. البته در دوران هارون، امام هشتم در نهايت تقيه زندگي مي كردند حقيقت آن است كه در اين دوران، بدي اوضاع بين امين و مامون به امام كمك كرد تا بار سنگين رسالت خويش را به دوش بكشد، بر تلاش هاي خود بيفزايد و فعاليت هاي خود را دو چندان كند چه در اين زمان زمينه آن فراهم گشت كه شيعيان با او تماس گيرند و از رهنمودهاي او بهره جويند و همين امر در كنار برخوردار بودن امام از ويژگي هاي منحصر به فرد و رفتار آرماني كه در پيش گرفته بود سرانجام به تحكيم پايگاه گسترش نفوذ امام در سرزمين هاي مختلف حكومت اسلامي انجاميد.پس از آن كه امام مسئوليت امامت را بر عهده گرفت همه توانايي خود را در آن دوره در توسعه دادن پايگاه هاي مردمي خود صرف كرد، اما رشد و گسترش آن پايگاه ها و هم دلي آنان با كار امام به اين معني نبود كه او زمام كارها را به دست گرفته باشد.زيرا با پايگاه هاي گسترده اي كه حضرت داشت، گر چه از او حمايت و پشتيباني مي كردند، اما نظير اين پايگاه ها به درد نمي خورد تا پايه حكومت امام رضا (ع) شود.چه، پيوند آن با امام پيوند فكري پيچيده و عمومي بود و از قهرماني عاطفي نشاني داشت.اين همان احساس هاي آتشين بود كه روزگاري پايه و اساسي بود كه بني عباس بر آن تكيه كردند و براي رسيدن به حكومت بر امواج آن عواطف سوار شدند.اما طبيعت آن پايگاه ها و مانند آن به درد آن نمي خوردكه راه را براي حكومت او و در دست گرفتن قدرت سياستش هموار سازد.امام رضا (ع) در اين مرحله خود را آماده آن مي كرد تا مهار حكومت را به دست گيرد، اما با شكلي كه خود مطرح كرده بود و مي خواست نه شكلي كه مامون اراده مي كرد و در آن شكل ولايت عهدي را به او عرضه داشت و او آن را رد كرد و نخواست.در دوران مامون شورش ها و فتنه هاي فراواني سراسر ولايت ها و شهرهاي بزرگ اسلامي را در برگرفته بود تا جايي كه مامون نمي دانست چه سان به حل مسئله بپردازد.همه اين ها او را بدان رهنمود كرد كه ابتكاري تازه بر روي صحنه آورد و امام هشتم را با تجربه اي بزرگ رويارو سازد و مسئله ولايت عهدي را پيش آورد، هر چند در اين زمينه نيز، تدبر امام (ع) او را ناكام ساخت.اگر چه پيشنهاد ولايت عهدي رنگ تهديد و اجبار نيز گرفته بود و اين مسئله با تلاش هاي امام براي افشاگري همراه بود.بدين ترتيب امام توطئه هاي مامون را يكي پس از ديگري خنثي مي كرد و كار بدان جا رسيد كه عرصه بر مامون تنگ شد و امام را بزرگ ترين خطر جدي براي بقاي حكومت خود مي دانست و چاره اي جز به شهادت رساندن امام رضا (ع) براي خود نديد.آري حضرت رضا (ع) دريايي خروشان از فضل و كرامت و بخشش و عاطفه و محبت بود او معدن جود و سخاوت و مناعت بود مكتبش قرآن و يكتاپرستي و عشق و صفا بود.آن حضرت در علوم متداول زمان خود سرآمد همه دانشمندان و در طب و حكمت و الهيات داراي آثار ارزنده و گران بها بوده است.احاديث و اخبار و كلمات گرانمايه آن حضرت در كتاب هاي عيون اخبار الرضا و علل الشرايع و تحف العقول و كتاب هاي معتبر بر جاي مانده و روشني بخش جهان اسلام و تشيع است.در سال دويست و يك هجري بود كه كشور ايران از پرتو جمال دل آراي حضرت علي بن موسي الرضا (ع) منور شد و از نور معرفت و صفاي باطن و كرامت و الطاف و احسان و فضل وجود و بخشش و توجه صوري و معنوي آن خورشيد آسمان ولايت و محبت، ضمير و جان و روان شيعيان روشن شد و هنوز آن جلوه ملكوتي درخشيدن دارد كساني كه مومن و شيعه واقعي باشند از منبع فيض و رحمتش استفاده كرده و مي كنند و در تحت قبه و بارگاه جلالش دست نياز به سوي پروردگاري بي نياز دراز كرده و از روح پر فتوح آن شهريار ملك دل ها استمداد مي جويند و مترنم به اين سروده اند

قبر امام هشتم و سلطان دين رضا

از جان ببوس و بر در آن بارگاه باش

و اثري كه از آستان ملك پاسبانش مي بينند و با بال جان در فضاي قدس آن سلطان سلاطين جهان به پرواز در مي آيند و از قيد تعلقات مادي و جسماني به عالم بي انتهاي معنوي و روحاني عروج مي كنند. توفيق همگان را از درگاه يزدان خواهانم.

فاطمه رحماني- دبير دبيرستان
يکشنبه 19 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خراسان]

[مشاهده در: www.khorasannews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 451]