شهادت شيخ الائمه/امام صادق(ع) ؛ احياگر معارف اسلامي

واضح آرشیو وب فارسی:مهر: شهادت شيخ الائمه/امام صادق(ع) ؛ احياگر معارف اسلامي
خبرگزاري مهر - گروه دين و انديشه: امام صادق(ع) با كناره‌گيري از سياست و جنجالهاي سياسي، از آغاز امامت در نشر معارف اسلام و گسترش قوانين و احاديث راستين دين مبين و تبليغ احكام و تعليم و تربيت مسلمانان كمر همت بست.

امام جعفر بن محمد بن علي بن الحسين بن علي ابن ابي طالب با كنيه ابوعبدالله امام ششم از ائمه اثني عشر و يكي از معصومان چهارده گانه است.

درباره تاريخ ولادت، وفات و عمر حضرت صادق شيخ مفيد آورده است: تولد آن حضرت در مدينه در سال 83 و وفات وي شوال سال 148 هجري و مدفن آن حضرت در بقيع، كنار پدر و جد بزرگوار و امام حسن (ع) است.

لقب آن حضرت "صادق" است زيرا هرگز جز سخن درست نفرمود. او را فاضل ، طاهر و صابر نيز مي خواندند ولي شناخته شده ترين لقب وي كه در تاريخ نيز به ثبت رسيده همان صادق است.

امام صادق (ع) حدود 12 سال دركنار جدش امام زين العابدين (ع) و 19 سال بعد از رحلت آن حضرت با پدرش امام محمد باقر (ع) به سر برد و بعد از پدر بزرگوارش مدت 34 سال بر مسند امامت مسلمانان بود.

امام و فقه اسلامي

فقه شيعه اماميه كه به فقه جعفري مشهور است منسوب به جعفر صادق (ع) است. زيرا قسمت عمده احكام فقه اسلامي بر طبق مذهب شيعه اماميه از آن حضرت است و آن اندازه كه از آن حضرت نقل شده است از هيچ يك از اهل بيت نقل نشده است.

در اين دوره است كه فقه اسلامي به معني امروزي آن تولد يافت و رشد كرد، آن دوره عصر شكوفايي حديث و ظهور مسائل و مباحث كلامي مهم در بصره و كوفه بود.

حضرت صادق در اين دوره در محيط مدينه كه محل ظهور تابعين، محدثان، راويان و فقهاي بزرگ بوده، رشد كرد اما منبع علم او در فقه نه تابعيان، نه محدثان و نه فقهاي آن عصر بودند، بلكه او تنها از يك طريق كه اعلا، موثق و مطمئن‌ترين روشها بود نقل مي كرد و آن همان از طريق پدر يعني امام محمد باقر (ع) بود .

اهل سنت و جماعت در برتري علمي و روحاني حضرت صادق اتفاق نظر دارند چنانكه امام ابوحنيفه گفته است "جعفر بن محمد افقه اهل زمان بود".

عصر امام

عصر امام صادق ( ع ) يكي از طوفاني ترين ادوار تاريخ اسلام است كه از يك سو اغتشاشها و انقلابهاي پياپي گروههاي مختلف ، به ويژه از طرف خونخواهان امام حسين ( ع ) رخ مي داد ، كه انقلاب "ابو سلمه " در كوفه و "ابو مسلم " در خراسان و ايران از مهمترين آنها بوده است و همين انقلاب سرانجام حكومت شوم بني اميه را برانداخت و مردم را از يوغ ستم و بيدادشان رها ساخت .

سوي ديگر عصر آن حضرت ، عصر برخورد مكتبها و ايده ئولوژيها و عصر تضاد افكار فلسفي و كلامي مختلف بود ، كه از برخورد ملتهاي اسلام با مردم كشورهاي فتح شده و نيز روابط مراكز اسلامي با دنياي خارج ، به وجود آمده و در مسلمانان نيز شور و هيجاني براي فهميدن و پژوهش پديد آورده بود .

اينجا بود كه امام دشواري فراوان در پيش و مسئوليت عظيم بر دوش داشت . پيشواي ششم در گير و دار چنين بحراني مي بايست از يك سو به فكر نجات افكار توده مسلمان از الحاد و بي ديني و كفر و نيز مانع انحراف اصول و معارف اسلامي از مسير راستين باشد و از توجيهات غلط و وارونه دستورات دين به وسيله خلفاي وقت جلوگيري كند .

شيعه مي رفت كه نابود شود ، يعني اسلام راستين به رنگ خلفا درآيد و به صورت اسلام بني اميه اي يا بني عباسي خودنمايي كند .

در چنين شرايط دشواري ، امام به احيا و بازسازي معارف اسلامي پرداخت و مكتب علمي عظيمي به وجود آورد كه محصول و بازده آن ، چهار هزار شاگرد متخصص در رشته هاي مختلف علوم بود، اينان در سراسر كشور پهناور اسلامي آن روز پخش شدند .

اختلافات سياسي بين امويان و عباسيان و تقسيم شدن اسلام به فرقه هاي مختلف و ظهور عقايد مادي و نفوذ فلسفه يونان در كشورهاي اسلامي ، موجب پيدايش يك نهضت علمي گرديد . نهضتي كه پايه هاي آن بر حقايق مسلم استوار بود . چنين نهضتي
لازم بود ، تا هم حقايق ديني را از ميان خرافات و موهومات و احاديث جعلي بيرون كشد و هم در برابر زنديقها و ماديها با نيروي منطق و قدرت استدلال مقاومت كند و آراي سست آنها را محكوم سازد .

به وجود آمدن چنين نهضت علمي در محيط آشفته و تاريك آن عصر ، كار هر كسي نبود ، فقط كسي شايسته اين مقام بزرگ بود كه مأموريت الهي داشته و از جانب خداوند پشتيباني شود ، تا بتواند به نيروي الهام و پاكي نفس و تقوا وجود خود را به مبدأ غيب ارتباط دهد، حقايق علمي را از درياي بيكران علم الهي به دست آورده و در دسترس گوهرشناسان حقيقت قرار دهد .

زمان امام صادق در حقيقت عصر طلايي دانش و ترويج احكام و تربيت شاگرداني بود كه هر يك مشعل نوراني علم را به گوشه و كنار بردند

امام مسائل فقهي و علمي و كلامي را كه پراكنده بود ، به صورت منظم درآورد و در هر رشته از علوم و فنون شاگردان زيادي تربيت كرد كه باعث گسترش معارف اسلامي در جهان شد . دانش گستري امام در رشته هاي مختلف فقه ، فلسفه و كلام و علوم طبيعي آغاز شد .

فقه جعفري همان فقه محمدي يا دستورهاي ديني است كه از سوي خدا به پيغمبر بزرگوارش از طريق قرآن و وحي رسيده است . بر خلاف ساير فرقه ها كه بر مبناي عقيده و رأي و نظر خود مطالبي را كم يا زياد مي كردند ، فقه جعفري توضيح و بيان همان اصول و فروعي بود كه در مكتب اسلام از آغاز مطرح بوده است .

حضرت صادق (ع) بر اثر توطئه هاي منصور عباسي در سال 148هجري مسموم و در قبرستان بقيع در مدينه مدفون شد . عمر شريفش در اين هنگام 65 سال بود . از جهت اينكه عمر بيشتري نصيب ايشان شده به "شيخ الائمه " موسوم است .
شنبه 4 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: مهر]

[مشاهده در: www.mehrnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 148]