حضرت حمزه(ع)؛ شير خدا و رسول

واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاري قرآني ايران: حضرت حمزه(ع)؛ شير خدا و رسول
گروه گزارش: حمزة بن عبدالمطلب، عموي پيامبر گرامي اسلام بود، دو سال پيش از ولادت رسول خدا(صلي الله عليه وآله) ديده ‏به جهان گشود. در ميان جوانان قريش در دلاوري و بزرگواري برجسته و در آزادانديشي، آزادمنشي وستم‏ستيزي سرآمد بود. سلحشوري و توان رزمي وي همزمان با آغاز دوره جواني نمودار شد.
به گزارش خبرگزاري قرآني ايران(ايكنا) آن آزادمرد، حتي پيش از پذيرش اسلام، از رسول خدا در برابر آزارهاي مشركان‏حمايت مي‏كرد. گرويدن وي به اسلام موجب سربلندي دين خدا شد، زيرا پس از آن مسلمانان از انزوا بيرون آمدند و قريش با درك پشتيباني توانا و استوار حمزه از پيامبر اكرم(صلي الله عليه وآله) از آزارهاي خود كاستند و رفتارشان با رسول خدا و مسلمانان‏ ملايم‌تر شد.

حمزه(عليه السلام) همراه ديگر مسلمانان به مدينه هجرت كرد و خدمات ارزنده‏اي بويژه درامور نظامي ارائه داد. هفت ماه پس از هجرت، پيامبر(ص) نخستين‏ گروه گشتي رزمي را به فرماندهي حضرت حمزه (عليه السلام)، اعزام نمودند. گرچه اين‏رويارويي بدون درگيري پايان يافت ولي نشانه‏اي از اقتدار سپاه اندك اسلام دربرابر كاروان بزرگ مشركان بود.

رسول گرامي اسلام در ربيع‏الاول سال دوم هجرت غزوه «ابواء» را تدارك ديد و درجمادي‏الاولي غزوه «ذات العشيره‏» را به قصد تعقيب كاروان قريش سازماندهي كرد. در اين دو غزوه نيز پرچمدار سپاه اسلام، حضرت حمزه بود.

آن رزمنده نستوه در جنگ بدر حضوري درخشنده داشت. اين نبرد با امدادهاي الهي ودلاوري‏هاي بي‏مانند اميرمومنان علي (عليه السلام) و سلحشوري حمزه، با پيروزي قاطع سپاه اسلام‏ به پايان رسيد. در اين پيكار تني چند از سران كفر به دست تواناي حمزه به هلاكت ‏رسيده يا به اسارت درآمدند. سيدالشهدا حمزة ‏بن ‏عبدالمطلب در غزوه بني قينقاع پرچمدار سپاه اسلام بود. يهوديان بني‏ قينقاع ‏نخستين گروه يهود بودند كه با اسلام اعلام جنگ نمودند. سپاه اسلام قلعه آنها رامحاصره كرد. آنگاه رسول خدا(صلي الله عليه وآله) آنان را از مدينه تبعيد نمود و اموالشان را مصادره كرد.

يك سال پس از جنگ بدر، غزوه احد با هدف مقابله با مشركاني كه براي انتقام‏گيري‏ از مسلمانان و جبران شكست‏ بدر به سمت مدينه آمده بودند آغاز گرديد. حمزه و برخي ديگر از مسلمانان سلحشور، معتقد به جنگ برون‏ شهري بودند، حمزه به رسول خدا عرض كرد: سوگند به آن كه قرآن را بر تو فرستاد امروز دست‏ به غذا نخواهم برد، مگرآنكه بيرون مدينه با شمشير خود بر دشمن بتازم!

حضرت حمزه (عليه السلام) از معدود قهرماناني‏ بود كه در جنگ، نشان بر خود مي‏نهاد و بدين وسيله خود را به دوست و دشمن معرفي‏ مي‏كرد. او نمونه‏اي از شجاعت و دليري در ميدان نبرد بود، خود را به اعماق صفوف‏ دشمن مي‏رساند و با دشمن درگير مي‏شد، از قدرت بازوي برجسته‏اي بهره‌مند بود. در احد با دو شمشير پيش رسول خدا مي‏جنگيد و مي‏گفت: من شير خدا هستم!

در احد، به هنگام تهاجم دشمن، وفادار و ثابت ‏قدم از رسول خدا دفاع ميكرد و توانست ‏سى مشرك جنگجو را به هلاكت ‏برساند. ولي كينه ديرينه هند همسر ابوسفيان كه پدر و برادر خود را در جنگ بدر بدست جنگجوي حمزه بن عبدالمطلب از دست داده بود، او را واداشت كه غلام حبشي خود، «وحشى‏» را در صورت به شهادت رساندن حمزه، وعده آزادي و رهايي از بردگي دهد. و بدينگونه حين جنگ حضرت حمزه بن عبدالمطلب با زوبين غلام كه در كمين آن سردار دلاور بود، مورد نشان قرار گرفته شد و آن بزرگوار پس از عمرى جهاد در راه خدا و يارى پيامبر گرامى به ملكوت اعلى پيوست و آن سردار رشيد، شهيد شاهد بارگاه ‏الهى شد. رسول خدا (ص) در منزلت او فرمود:

«سالار شهيدان در روز قيامت نزد خداوند حمزه است.‏» قبر مطهر حمزه سيد الشهدا در قبرستان احد (محل واقعه جنگ احد) در مدينه منوره واقع شده و مزار آن سردار شهيد و ديگر شهيدان احد همواره زيارتگاه عاشقان و عارفان الهى و الهام ‏بخش جهاد و شهادت به ‏مبارزان بوده است.
چهارشنبه 24 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبرگزاري قرآني ايران]

[مشاهده در: www.iqna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 128]