واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: جامعه > سلامت - روزنامه ایران نوشت: دلتان به حال کرمهای دندان خواهد سوخت اگر بدانید که تا چند سال آینده، دیگر دندان سالمی در دهان ایرانیها نخواهد ماند تا آنها به کار خود ادامه دهند و متأسفانه کرمها در میان دندان ایرانیها، خیلی زود از کار افتاده خواهند شد! میگویید اغراق است؟ فقط کافی است با کمی دقت در این آمارها نگاهی در آینه کرده و دندانهای پر شده، پر نشده و متأسفانه جای دندانهای کشیده شده خود را بشمارید. البته آخرین سرشماری وضع سلامت دهان و دندان در ایران در سال 83 انجام شده است و بعید نیست که دندان های کمتری برای45 سالههای امروز باقی نمانده باشد چه برسد به این که بخواهیم آماری از تعداد دندانهای ازدست رفته آنها بدهیم. DMFT شاخص نشاندهنده تعداد دندانهای پوسیده، کشیده و پر شده است که بر مبنای آن وضع سلامت دهان و دندان در کشورها سنجیده میشود. براساس سرشماری سال 83، شاخص DMFT در ایرانیان 86/1 تعیین شده که هر چند از نظر معیارهای سازمان بهداشت جهانی برای کشورهای در حال توسعه، رقم قابل قبولی است، اما در بررسی اجزای این شاخص شاهدیم که بیش از 90 درصد این شاخص متعلق به دندانهای پوسیده ایرانیها است که زنگ خطری برای نظام سلامت محسوب میشود. این حقایق که خرابی و پوسیدگی دندانهای کودکان ایرانی سه برابر بیشتر از استانداردهای جهانی است، رشد آمار شیوع بیماریهای دهان و دندان در گروه سنی زیر 6 سال و بویژه زیر سه سال بیشتر است، در حالی که براساس اهداف سازمان جهانی بهداشت باید 65 درصد دندانهای این گروه سالم باشد، بیش از 50 تا 60 درصد کودکان ایران در سه سالگی دندان پوسیده دارند در حالی که باید 90 درصد دندانهای آنها سالم باشد، 80 تا 85 درصد کودکان 6 ساله ایرانی باید دندان سالم داشته باشند و... واقعاً دردناک است، اما باید گفت ابعاد فاجعه وقتی نگرانکننده میشود که بدانیم هر فرد 18 ساله ایرانی، در حالی که باید همه دندانهایش سالم باشد، یک دندان از دست رفته دارد و بدتر از همه رشد آمار ازدست دادن دندان در بین بزرگسالان ایرانی است. 45 سالههای کشورمان 6 تا 7 دندان کشیده دارند در حالی که افراد این سن در کشورهای پیشرفته به طور متوسط هیچ دندان کشیدهای ندارند و در کشورهای منطقه هم - جز افغانستان و عراق - 45 سالهها 3 تا 4 دندان کشیده دارند. حال سؤال این است که: «چرا ایرانیها به بهداشت دهان و دندان خود بیتوجه هستند؟» و به عبارتی «چرا ما تا جایی به سلامت دندانهای خود بیتوجهی میکنیم تا در از دست دادن دندان، سرآمد گذر از استانداردهای جهانی شویم؟!» بررسیهای مختلفی درباره علت از دست رفتن دندان ایرانیها در سنین مختلف صورت گرفته و در مجموع چهار علت اصلی که در این مسئله مهم دخیل بوده، شناسایی شده است. به گفته استادیار دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران این چهار عامل شامل علل اقتصادی، فرهنگی، دسترسی فیزیکی و مانع سیستم میشود. در بخش مشکلات اقتصادی، افراد به نحوی که باید در برابر هزینههای بیماریهای مربوط به دندان خود، حمایت نمیشوند، علاوه بر این که حمایتهای بیمهای از خدمات دندانپزشکی مناسب نیست، برای گروههای آسیبپذیر و محروم که بخشی از خدمات دندانپزشکی برای آنها باید به شکل رایگان انجام شود هم حمایتهای مناسبی وجود ندارد. دکتر حسین حصاری توضیح میدهد که از نظر فرهنگی هم بیشتر افراد جامعه یا اطلاع دقیقی از نحوه مراقبت از دندانهای خود ندارند یا سلامت دهان و دندان برای آنها اهمیتی ندارد، البته برنامههای آموزشی برای اطلاعرسانی به مردم در سطح جامعه ارائه میشود، اما کفاف مسئله را نمیدهد به علاوه عدهای بر این باورند که تا 12 سالگی هنوز دندانهای دائمی درنیامده است یا دندان دائمی را با شیری اشتباه گرفته و وقتی خراب میشود فکر میکنند دندان شیری است دوباره رویش میکند. به گفته وی موانع فیزیکی در دسترسی افراد به خدمات دندانپزشکی مانند معلولیت افراد و دسترسی نداشتن به دندانپزشک، کامل نبودن پوشش خدمات در مراکز بهداشتی - درمانی و ارائه نشدن همه خدمات در مراکز یا نبود سیستم ارائه خدمات در برخی مناطق هم موجب دسترسی نامناسب مردم به خدمات دندانپزشکی میشود. وی با اشاره به اینکه از دست دادن دندان به مثابه از دست دادن عضو مهمی از بدن است، درباره نحوه حمایتهای سایر کشورها در زمینه تأمین سلامت دهان و دندان افراد جوامع خود میگوید: با توجه به قدرت مالی کشورها سیستمهای مختلفی به منظور تأمین سلامت دهان و دندان افراد جوامع تعریف شده است معمولاً در کشورهای با درآمد سرانه پائین عمده بودجهها به پیشگیری از ابتلای افراد به بیماری اختصاص مییابد و در کشورهای متمولتر، دستهای سیستمهای بیمهای را تقویت میکنند و در برخی کشورهای توسعه یافته دیگر که سیستم بیمهای قوی ندارند،در عوض مردم توانایی پرداخت هزینههای دندانپزشکی را دارند. حصاری با اشاره به اینکه در ایران مسائل پزشکی و داروهای تازه تولید شده با قدرتی که شرکتهای دارویی دارند به راحتی در فهرست بیمهای قرار میگیرد، اظهار میکند: متأسفانه نوبت به بیمه دندانپزشکی که میرسد، بیمههای عمومی یا فرمالیته این موضوع را پذیرفته یا اصلاً زیربار نمیروند، در این شرایط است که از 400 تا 500 خدمتی که اکنون در بخش دندانپزشکی به مردم ارائه میشود، 20 خدمت هم زیر پوشش بیمه نیست، شاید علت اصلی آن این باشد که گروه دندانپزشکی را با پزشک غریبه میبینند و معتقدند پوشش بیمهای در این حوزه موجب بالا رفتن هزینهها میشود. وی با اشاره به اینکه بارها با مسئولان بیمهای کشور درباره اولویتبندی خدمات سلامت مذاکره کردهایم، تصریح میکند: هر بار به علت کمتر هزینه کردن، از این اقدام سر باز زدهاند و لذا 30 سال است فهرست خدمات بیمهای دندانپزشکی دولتی تغییر نکرده و در همان کشیدن، پر کردن، جرمگیری و دندان مصنوعی قفل شده است که البته همین خدمات بیمهای هم به شکل کامل پرداخت نشده و یک چهارم تعرفه عادی دندانپزشکی آن هم با دردسر پرداخت میشود. وی با بیان اینکه شمار دندانپزشکان طرف قرارداد بیمهها بسیار کم است، میافزاید: وقتی خدمتی حداقلها را تأمین نمیکند و بیمههای دولتی تعرفه خدمات را در بخش دولتی محاسبه میکنند، در حالی که در بخش خصوصی هزینههای متعددی برای تعرفهگذاری وجود دارد که در تعرفههای دولتی دیده نمیشود مانند هزینه، محل، دستیار دندانپزشک و موقعیت جغرافیایی، در نهایت مبالغ تعرفهای پائینی در نظر گرفته میشود که دندانپزشک در محاسبات خود متوجه میشود که این تعرفهها حتی کفاف هزینه منشی که او استخدام کرده را نمیدهد، لذا انگیزه فعالیت خود را از دست داده و در نهایت رابطه میان دندانپزشک و بیمه قطع میشود. رئیس سابق اداره سلامت دهان و دندان وزارت بهداشت و درمان با اشاره به اینکه بیمهها در نهایت پوشش خدمات دندانپزشکی برای د ندان 6کودکان زیر 12 سال را تقبل کردند، توضیح میدهد: سه سال قبل باید 50 میلیاردتومان سرانه برای دندان 6 کودکان زیر 12سال پرداخت میشد، اما در آمارهایی که از بیمهها گرفتیم، فقط یک تا دو درصد این مبلغ به خدمت گیرندگان پرداخت شده بود، در این شرایط است که با توجه به هزینههای دندانپزشکی، شاهد کاهش تعداد مراجعهکنندهها به دندانپزشکی برای دریافت خدمات هستیم، چرا که مردم توان پرداخت هزینههای بالا را ندارند. وی همچنین بر مسئولیت مردم به منظور رعایت بهداشت دهان و دندان خود تأکید کرده و میگوید: مطالعات نشان میدهد 50درصد مشکلات دندانی مردم با مراقبتهای شخصی قابل رفع است، به عنوان مثال دوبار در روز مسواک زدن هزینهای برای افراد ندارد و اگر فرهنگسازی صحیحی صورت گیرد، هیچ بهانهای برای بیتوجهی مردم به بهداشت دهان و دندان وجود نخواهد داشت، به علاوه اینکه هزینههای دندانپزشکی در صورت بیتوجهی به مراقبتهای شخصی، به شکل تصاعدی بالا خواهد رفت و با خراب شدن هر دندان، به مرور هزینههای زیادی به افراد تحمیل خواهد شد. 30145
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 322]