چه كسی بچهها را دوست دارد ؟

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق:

هيچ جامعهشناس و روانشناسي حكم به طلاق نميدهد و نيز در هيچآييني، طلاق رسمي پسنديده تلقي نشده است. اما هنگامي كه همه راهها به تفاهم و پيوند ميان دو زوج بسته شده (اگرچه طلاقپيشتر رخ داده است)، به طلاق بهعنوان فرجامين راه نگريسته ميشود؛ اما اين طلاق باهمه اماها و اگرهايش، بيش از همه تاثيري آني بر فرزندان و آينده آنان دارد. به همينعلت، به پدر و مادراني كه به هر دليل طلاق گرفتهاند، گفته ميشود كه همچنان رابطهصميمانه و خوب خود را با فرزندان خويش حفظ كنند. مطلب حاضر به وظايف پدران و مادراندر قبال فرزندان طلاق اشاره دارد.مسئوليت والدين در بهترين شرايط هم سنگين است و درهنگام وقوع حادثه يا بحرانانجام اين وظايف دشوارتر بهنظر ميرسد.

در هنگام جدايي والدين ازيكديگر، زندگي خانواده دستخوش پارهاي بحرانها ميگرددبا اين حال شايسته نيست كه والدين از انجام وظايف خود غافل شوند. تقسيم وظايفسرپرستي در خانوادههاي از هم پاشيده را در اصطلاح حضانت مشترك مينامند. در ايننوع حضانت والدين بايد با وجود تمام مشكلات بهطور مشترك همانند يك خانواده همكاريداشته باشند. ممكن است اين كارتا حدود زيادي غيرممكن به نظر آيد اما خواندن مطالبزير ممكن است تا حدودي شما را در انجام اين وظيفه خطير ياري دهد.«ما تو را دوست داريم، جايت دركنار ما امن است. به خواسته هايت پاسخ ميدهيم واز تو مراقبت خواهيم كرد.» هنگامي كه كودكان در خانوادهاي به دنيا ميآيند اينپيامهاي مهم به آنها داده ميشود. براي بچهها طلاق به معني تغيير تمام چيزهايياست كه روزي به آنان ارزاني داشتيد. بنابراين تغيير بزرگترين تهديد براي كودكان درطول مراحل اوليه طلاق به شمار ميرود.«حالا چه كسي از من مراقبت خواهد كرد؟ كجا زندگي خواهم كرد؟ آيا بايد مدرسهامرا تغييردهم، دوستانم را از دست خواهم داد؟»اين تغييرات سؤالات زيادي در ذهن كودكتان به وجود ميآورد و باعث ايجاد احساساتمنفي نظير: ترس، ناراحتي، ناامني و نگراني در او خواهد شد.

والدين كارن وبابي چهار ماه پيش تصميم گرفتند از هم جدا شوند. آنها اوايل هفتهرا با مادرشان سپري ميكنند، هنوز به همان مدرسه هميشگي ميروند و همان دوستانهميشگي خود را دارند. ولي از پنجشنبه تا يكشنبه عصر در خانه پدر خود كه كمتر از يكمايل با آنها فاصله دارد، ميمانند.هر دو بچهها تا حدودي با همسايههاي پدرشان آشنا شدهاند و تعدادي از دوستانمدرسهاي كارن در نزديكي خانه پدرش زندگي ميكنند. پدر و مادر هر دو به خوبي دركميكنند اين دوره سختي براي همه آنان است و تمام تلاش خود را ميكنند تاحتيالامكان كمترين تغييرات را اعمال كنند. البته گاهي اوقات اين كار بسيار سختميشود اما آنها هر دو توافق كردهاند كه تمام تلاش خود را بكنند.والدين جني هشت ماه پيش از هم جدا شدند. مادرش بلافاصله از استان محل زندگي آنهارفت و جني تا زماني كه پدرش خانه را فروخت وبه آپارتمان جديد نقل مكان كرد، با اوزندگي ميكرد اما پس از اين او مجبور بود با مادرش زندگي كند، حالا او در مدرسهجديدي درس ميخواند كه مايلها با خانهاش فاصله داشت. اگرچه جني هفتهاي يكبار باپدرش تماس داشت ولي به ندرت او را ميديد. مادرش به او پيغامهايي ميداد كه جني بايد آنها را به پدرش منتقل ميكرد،پيغامهايي كه جني را بين والدينش قرارداده بود اين كار باعث شده بود تا پدرشعصباني شود و جني از اين وضعيت احساس ناراحتي ميكرد زيرا تغيير بزرگي در زندگي اورخ داده بود. او مجبور شده بود تا مدرسه اش، دوستان و پدرش را ترك كند و اينتغييرات دائما ادامه داشت. فكر كنيد جاي اين كودك بوديد، هنگامي كه همه نظرات شخصيخود را در رابطه با تغييرات زندگياشان دارند، چه كسي بيش از اين كودك لطمهميخورد؟ كدام كودك ميتواند با اين مشكلات كنار آيد؟

توصيه كلي ما اين است كه: هر چه تغييرات در سال اول كمتر باشد، بهتر است. اگرامكان دارد به نفع كودكتان است كه در همان خانه يا حداقل همان حوالي بمانيد و بههمان مدرسه هميشگي برود. سعي كنيد تا همان قواعد و عاداتي را كه قبل از جدايي درخانه وجود داشته تغيير ندهيد. اين كار كمك ميكند تا فرزندانتان كمترين ضرر روحي رامتحمل شوند. ممكن است نيازهاي عاطفي والدين در لحظات بحراني آنها را كوركند و ازنيازهاي فرزندان خود غافل شوند.اگرچه ممكن است والدين دچار چنين لحظاتي درز ندگي بشوند اما بايد به خاطر داشتكه آنها هنوز پدر و مادر هستند. هنگامي كه والدين به اين نكته توجه كنند كه طلاقبراي كودكان نيز به معني تغيير است، مشكلاتي كه همراه با اين تغييرات پديد ميآيدكاهش پيدا كرده و كار والدين آسانتر خواهد شد.

نكات زير باعث ميشود تا تغييراتبراي كودكتان آسانترشود:
v در مورد طلاق با فرزندانتان صحبت كنيد. به آنها بگوييد كه ديگر اين ازدواجنميتواند ادامه پيدا كند و شما بايد از يكديگر جدا شويد. بچهها ممكن است ابتداسؤالاتي بپرسند يا دليل بخواهند و حتي به مخالفت با دلايل شما بپردازند.
v با كودكتان صادق باشيد. اطلاعاتي كه در مورد جدايي به آنها ميدهيد بايدساده، خلاصه و مناسب سن آنها باشد. به آنها قول آشتي با همسرتان را ندهيد مگر اينكهاحتمال آن زياد باشد.
v سعي كنيد حتيالامكان سال اول جدايي تغييري صورت نپذيرد. كودكتان را به همانپزشك، مدرسه يا همان مكانهاي تفريحي هميشگي ببريد. اغلب اوقات مدرسه مكان امنيبراي كودكاني است كه والدينشان از هم جدا شدهاند.
v به كودكانتان اطمينان دهيد كه آنان را دوست داريد و هميشه والدين آنها باقيخواهيد ماند و تمام تلاش خود را براي آنها بكار خواهيد برد.
v به كودكانتان بگوييد كه حال دو خانه دارند، مراقب باشيد هيچگاه از واژهملاقات استفاده نكنيد.
v به كودكانتان بگوييد كه اين تغييرات بخاطر نيازهاي احساسي شماست. هركساحساساتي دارد و ميتواند آن را بيان كند. تغيير هميشه آسان نيست ولي بهزودي همهچيز روبراه خواهد شد.
v هيچگاه كودكتان را تهديد به ترك نكنيد. حتي به خاطر آنكه مجبور به اطاعت ازشما شود.
v به نگرانيهاي فرزند خويش گوش فرا دهيد. نگرانيهايي كه از نظر بزرگسالانكوچك بهنظر ميآيد ممكن است براي كودك معضلي بزرگ باشد.
v از خود اطمينان حاصل كنيد كه براي حمايت از كودكانتان به آنان متكي نيستيد. كودكان توانايي عاطفي لازم را براي حمايت از شما ندارند. از خود بپرسيد چه كسي بايدديگري را حمايت كند؟
v عشقتان را نسبت به كودكتان نشان دهيد. او را روي پاي خود بنشانيد، بغلشكنيد و با تماس چشمي محبت آميزي عشق خود را به آنان عرضه كنيد.
v از بودن با كودكانتان لذت ببريد و لحظات شادي را براي آنها فراهم كنيد. خنده بهترين درمان است.
v تا جايي كه ممكن است هر چه زودتر به پرستار و يا مربي كودكتان اطلاع دهيدكه از همسرتان جدا شدهايد. ممكن است اين كار براي شما در زماني كه احساس ناامني وسردرگمي ميكنيد مشكل باشد اما اين كار به ديگر بزرگسالان كه مورد علاقه كودك شماستكمك ميكند تا دليل تغيير رفتار كودكتان را بفهمند و او را در كنار آمدن با اينقضيه ياري دهند.
· هنگام برنامه ريزي يا درصورت هرگونه تغييري به كودكانتان اطلاع دهيد. بگذاريد آنها اول از همه از تغييرات مكان يا تغيير زمان بودن با والد ديگرش آگاهباشند.
· خودتان و استعدادهايتان را باور داشته باشيد و به كودكانتان اعتماد به نفسلازم براي تغيير و تحولات جديد را بدهيد.

گاهي اوقات با تمام تلاشي كه والدين در انجام وظايف خود ميكنند، ممكن است كودكهنوز نيز به زندگي جديد خود عادت نكرده باشد. در واقع اين كودكان به جاي آنكه خودرا با زندگي جديد تطبيق دهند بناي ناسازگاري را در پيش ميگيرند. اين نوع كودكاناحساس امنيت كمتري ميكنند و گوشهگير ميشوند. برخي از اين كودكان شديدا نياز بهيك مشاور دارند تا آنها را در تطبيق با زندگي جديد ياري دهند.پس دست به كار شويد و به يك روانشناس ماهر كه سابقه كار با بچهها را نيز داشتهو شما نيز به او اعتماد داريد، مراجعه كنيد. از بيان سؤالات و نگرانيهايتان واهمهنداشته باشيد. مهمتر از همه نااميد نشويد و فكر نكنيد يك بازندهايد.به جاي آن سعيكنيد تا اين دوره را بخشي از دوره تطابق كودكتان با شرايط جديد ببينيد و به او كمككنيد تا با اين شرايط سازگاري پيدا كند و همانند يك فرد سالم در جامعه زندگي کند.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 182]