پشت پرده يك پروژه ملي در گفتگو با استاندار سابق ؛ رسولي : منوريل شكست خورده است ، اجرا نكنيد !

واضح آرشیو وب فارسی:قدس: پشت پرده يك پروژه ملي در گفتگو با استاندار سابق ؛ رسولي : منوريل شكست خورده است ، اجرا نكنيد !
* سرور هاديان

سيد حسن رسولي، فوق ليسانس مديريت و متولد 1337 است. وي سمتهاي گوناگوني چون فرماندار، مدير كل، معاون سازمان حمل و نقل، عضو هيأت مديره راه آهن جمهوري اسلامي، استاندار لرستان و خراسان و ... را عهده دار بوده است.
رسولي جزو آن دسته از استانداراني بود كه در زمان مديريت خويش به عنوان استاندار خراسان عهده دار پيگيري بخشي از پروژه قطار شهري مشهد بود. از اين رو، گفتگويي را با وي در خصوص علل عدم راه اندازي پروژه قطار شهري مشهد انجام داده ايم كه ماحصل آن پيش روي شماست.
***
* جناب آقاي رسولي، پس از گذشت 10 سال از پروژه قطار شهري مشهد، علت اين همه تأخير را در چه مي دانيد؟
** پروژه قطار شهري مشهد بعد از مترو تهران، اولين و مهمترين پروژه حمل و نقل ريلي بزرگ كشور بود كه در دولت اصلاحات در آذرماه سال 1378 عمليات اجرايي آن آغاز شد و فاز اول خط يك آن تا پايان سال 1383 به پايان رسيد و عملاً امكان بهره برداري از بخش اول خط يك يعني از ابتدا تا انتهاي بولوار وكيل آباد و برعكس آماده شد.
اين پروژه تا سالي كه عرض كردم، حدود 150 ميليارد تومان هزينه داشته است كه عمدتاً اين هزينه توسط دولت و بخشي نيز توسط شهرداري مشهد تأمين گرديد. از اين رو، تا پايان فاز يك هم به لحاظ كيفيت اجراي پروژه و هم كاهش هزينه، اقتصاد پروژه و سرعت آن، براساس ارزيابي هايي كه سازمان مديريت و برنامه ريزي كشور از كل پروژه هاي كشور داشت، اين پروژه از هر جهت به عنوان پروژه موفق نمونه ملي به صورت رسمي معرفي شد و بارها، كارشناسان دستگاه ها از ساير استانهاي مركز و دانشجويان دانشكده هاي فني - مهندسي براي بازديد از اين پروژه به مشهد آمدند تا از آن بازديد كنند.
بنابراين، در كنار احداث 1000 كيلومتر راه آهن حد فاصل بافق - مشهد طي 4 سال انجام شد كه يكي از پروژه هاي بزرگ موفق ملي در استان خراسان در دوره مسؤوليت من و آقاي مهرعليزاده بود. در پايان سال 83 تاكنون كه نزديك به 4 سال مي گذرد، علت عدم بهره برداري از اين پروژه مشكلات تأمين ناوگان بوده كه متأسفانه همچنان ادامه دارد.
من به صورت خيلي كوتاه در اين بخش اشاره مي كنم، در دوره آينده اي كه بنده مسؤوليت داشتم، و اصرار مي كردم كه خريد واگن به معناي انتخاب دانش و نيز تكنولوژي قطارهاي سبك شهري، امري بسيار مهم، حساس و تخصصي است. از اين رو بايد وزارت صنايع به عنوان متولي حوزه صنعت در انعقاد قرارداد و خريد واگنها به گونه اي وارد شود كه بقيه واگنها (بجز تعداد محدودي كه اول به صورت مونتاژ شده وارد كشور مي شود) در ايران در كارخانه اي كه احداث مي گردد، ساخته شود. بخش تخصصي آن توسط وزارت صنايع و معادن قراردادهايش منعقد شد و استانداري و ساير وزارتخانه ها، شهرداري مشهد، شوراي شهر مشهد و ساير مسؤولان استان تا پايان دوره اي كه من در مشهد بودم، يعني مهر 1384 تمامي اقدامهاي فني و حقوقي و مالي مورد نياز را براي آنكه اين خريد توسط سازمان گسترش به نمايندگي از وزارت صنايع و معادن انجام شود، پيگيري كردند و به پايان رسيد.
همچنين موافقت وزير اقتصاد، وزير صنايع، وزير كشور و بانك مركزي را هم گرفتيم.
من به اتفاق وزير وقت صنايع دو سفر به اروپا داشتيم و قرارداد نهايي بسته و تأمين ازر شد و مقرر گرديد 20 دستگاه واگن به صورت مونتاژ شده به ما بدهند و تا مرز 100 واگن با انتقال تكنولوژي، ما بقي واگنها در داخل كشور ساخته شود كه در مراحل پاياني وزير صنايع از نهايي كردن قرارداد منع شده و پيگيريهايي را هم كه انجام داده بوديم، به نتيجه نرسيد.
* آيا علل فقط همين موارد بود يا مسايل ديگري هم در حاشيه بود كه مانع اجراي اين پروژه شد؟
** به دلايلي اكنون عنوان كردن آن را به مصلحت پروژه نمي دانم كه چرا به نتيجه نرسيد. به صورت غيررسمي شايعه اي مطرح شد و آن اين كه در خريد واگنها پورسانتي بنا بوده است كه به فردي داده شود و اين پورسانت در فعاليت ديگري به كار گرفته شود كه كذب محض بود و اصلاً چنين چيزي نبود.
يادآوري مي كنم، موافقت تمامي بخشهاي دولت كه به صورت مستقيم و غيرمستقيم به اين بخش مربوط بودند را به صورت كتبي گرفته بودم.
در نهايت، علت توقف ناتواني مديريت استان يا دولت نبود بلكه يك تصميم ملي بود كه در آن مقطع قرار شد اين خريد صورت نگيرد.
به دليل آنكه خودم خراساني هستم و علاقه مندم كه اين پروژه تمام شود، حتي در دوره اي كه عضو هيأت مديره راه آهن بودم، آقاي محمدي زاده از من خواستند كمكشان كنم و من نيز ايشان را با رئيس راه آهن روسيه مرتبط كردم كه آن زمان ميهمان ما بودند.
وي همچنين كانديداي رياست جمهوري روسيه بود، لذا از استاندار دعوت كردم و آنها را با هم آشنا كردم و علاقه مند بودم دنبال اين كار گرفته شود .كه البته با پيگيري كه از طرف چيني ها صورت گرفته است، اميد مي رود در آينده نزديك اين واگنها تأمين شود و طلسم بهره برداري از اين پروژه خواهد شكست.
البته، انتظار داشتم در دوره مديريت جديد اين پروژه زودتر به نتيجه برسد. در واقع، ما يك سرمايه گذاري كرديم، ولي بهره برداري از آن نمي كنيم.
مديران كم كاري نكردند
* آقاي مهندس رسولي، متأسفانه به علت پايان پذيرفتن دوره مسؤوليت هر مديري، باب شده است كه مديران كم كاريشان را به گردن يكديگر مي اندازند؟ نظر شما در اين خصوص چيست؟
** طي چهار سالي كه من در خراسان بودم، حتي يك مورد از مشكلات استان را به گردن مديران سابق نينداختم، بلكه با دعوت از همه استانداران خراسان بعد از انقلاب، يعني آقاي طاهر احمدزاده تا آقاي مهرعليزاده، از ديدگاه ايشان به جهت مديريتي و از تجارب اين دوستان در اداره امور استان استفاده مي كردم. به طور مشخص مي توانم به مورد ايران خودرو خراسان اشاره كنم كه همه تعهداتي كه آقاي مهرعليزاده قبل از من داده بودند عيناً توسط مديريت جديد پذيرفته شد و با سرعت بيشتري در خراسان انجام گرديد يا حتي در حادثه انفجار قطار در نيشابور كه بطور مستقيم موضوع به مديريت استان مربوط نمي شد؛ اما چون به دولت مربوط مي شد، من مسؤوليت آن را پذيرفتم و مديريت شد و جبران خسارت نيز گرديد.
* به اعتقاد شما، خريد واگنهاي آلماني شتاب زده انجام نگرفت؟ و چرا اكنون اين سرمايه ملي بدون هيچ استفاده اي در گوشه اي باقي مانده است؟
** اين واگنها توسط (...) از آلمان به تعداد 15 دستگاه در اوايل دهه 70 به قيمت بسيار ناچيز (حدود 10 هزار دلار) خريداري شد. به نظر من اقدام ايشان در آن زمان كه پروژه قطار شهري فاقد رديف اعتباري بود، ضروري به نظر مي رسيد، من از آن دفاع مي كنم. برحسب ظاهر اگر از منظر غيراجرايي نگاه شود، شايد اقدام توجيه ناپذير باشد، اما باعث شد پروژه قطار شهري مشهد پذيرفته شود و رديف اعتباري پيدا كند. تا پايان دوره بنده 150 ميليارد تومان هزينه شد و الان قيمت آهن قراضه اين واگنهاي باقي مانده چند برابر شده است.
به هر حال، بعد از تهران تا نيمه سال 84 قطار شهري مشهد اولين پروژه موفق ملي بود، اما از مقايسه روند فعلي اين پروژه با پروژه هاي قطار شهري شهرهاي ديگري چون اصفهان، شيراز، كرج و ... بي اطلاع هستم.
* چه پيشنهادي براي تسريع روند پروژه قطار شهري داريد؟
** مديران سابق و فعلي صرف نظر از اختلاف سليقه هايي كه دارند، در اجراي مسؤوليت مشترك و تعلق خاطري كه به اين سرزمين دارند، بايد تشريك مساعي كنند و اين پروژه با سرعت بيشتري پيش برود و مشكلاتش حل شود.
* مدتي است بحث راه اندازي مونوريل در مشهد مطرح است. با توجه به آنكه اين طرح جزو طرحهاي پرهزينه مي باشد، با آن موافقيد؟به نظر شما، طرحهاي جايگزيني زودبازده بهتري از اين طرح را نمي توان جايگزين آن كرد؟
** طرح جامع حمل و نقل شهر مشهد، اولين طرح جامعي است كه در گذشته به تصويب شوراي عالي ترافيك شهرهاي كشور رسيده است. اين طرح، طرح منسجم، همه جانبه، فني، اقتصادي و اجرايي است كه طرحهاي لازم براي حل معضل دراز مدت حمل و نقل درون شهري مشهد به صورت دقيق و تسهيلي در اين طرح آمده است. مونوريل يك پروژه فاقد توجيه فني و اقتصادي و شكست خورده است.
به نظر من، در تهران يك پروژه سياسي - انتخاباتي است كه به مصلحت مشهد نيست كه دوباره گرفتار اين تجربه شكست خورده بشوند. به نظر من توسعه ساير خطوط قطار شهري مشهد و تكميل حلقه هاي اتوبوسراني، ميني بوسراني، تاكسيراني نسبت به پروژه مونوريل توجيه منطقي و عقلايي بيشتري دارد.
* به نظر شما، خريداري واگن از چين راهكار مناسبي براي تسهيل در پروژه قطار شهري مشهد است؟
** اطلاع دقيقي به صورت مستقيم ندارم، اما از طريق رسانه ها آن هم به دليل علاقه اي كه دارم و مسايل آن را دنبال مي كنم، شنيدم كه مديريت استان موفق به گشايش اعتبار براي خريد واگن چيني شده است. اگر مي توانستيم قرارداد با اروپايي ها را عملياتي كنيم و واگن مرغوب تري را از اروپا تهيه كنيم، نسبت به تكنولوژي چين بسيار بهتر بود كه البته بايد به مديريت استان اعتماد كرد و انتظار داشته باشيم كار را سريع تمام كنند.
شنبه 30 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: قدس]

[مشاهده در: www.qudsdaily.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 1376]