نقدي بر نزاع بدفرجام دولت و مجلس!

واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: نقدي بر نزاع بدفرجام دولت و مجلس!
محمد علي جمال زاده در شاهكار خود " يكي بود يكي نبود" كه موجب تحولي شگرف در نگارش ادبيات داستاني كشور شد، داستاني را بسان مثنوي مولانا مد نظر قرار داده و از آن نتايج ناگفته ولي تكان دهنده اي را برداشت كرده كه بسيار حائز اهميت و شايسته مداقه است.

اين داستان كه با نام "فارسي شكر است" شناخته مي شود داستان جواني كلاه نمدي است كه در محبسي تنگ و تاريك و در معركه بزرگترين نزاع فلسفي و جامعه شناختي معاصر، يعني تضاد سنت و مدرنيته گرفتار مي آيد. اين جوان كه همراه سه نفر ديگر در زنداني گرفتار شده است، به دليل دل تنگي و ناخوش احوالي خود قصد مصاحبت با دو تن از هم بندي هاي خود را مي كند كه از قضا يكي از آنها به شدت فرورفته در عوالم سنتي و به دور از هر گونه موانست و هم زيستي با زبان فارسي عاميانه كه زبان جوانك كلاه نمدي است مي باشد و ديگري نيز كه چند صباحي را در فرنگ گذرانيده، رداي روشن فكري در بر كشيده، كمترين لفظش، معادل ده ها صفحه معني فلسفي و سياسي را كه در زير شاخ و برگ ايسم هاي مكتبي پنهان مانده، به همراه دارد.

جوانك درمانده كه از پرت و پلا گفتن مدعيان روشنفكري و سنت، كه به عقيده او جن زده اند خسته شده به هر زحمتي قصد دارد تا خود را از شر زنداني بودن با كساني كه نه زبانش را مي فهمند و نه به زبان او تكلم مي كنند راحت شود، كه در آخر نيز همين گونه مي شود.

الغرض، برخي اقدامات سياسي كه در جامعه سياست زده فعلي مشاهده مي شود، براي مردم و افكار عمومي حكم همان جواني را دارد كه از رفتن مانده و از ماندن رانده شده اند.
چندي پيش در بي سابقه ترين اقدام چند دوره اخير مجلس شوراي اسلامي، تيتر اول تمامي مطبوعات و رسانه هاي كشور به خبري اختصاص يافت كه در آن از آماده شدن طرح استيضاح وزير آموزش و پرورش با نزديك به 80 امضا كه در لحظه تحويل به هيات رئيسه نيز اعلام وصول شده بود، خبر مي دادند و شگرف تر آنكه به همان سرعتي كه اين امضاها جمع آوري و سپس اعلام وصول شده بود، نمايندگان خواستار استيضاح، امضاي خود را پس گرفته و منحني امضاهاي نمايندگان، به عددي تك رقمي كه بنابر آئين نامه مجلس، استيضاح را منتفي مي كرد، رسيد.

هر چند استيضاح حق قانوني نمايندگان و از لوازم نظارتي مجلس است اما مروري بر سخنان نمايندگان و تحليل هايي كه در رابطه با استيضاح وزير آموزش و پرورش صورت گرفته نشان مي دهد كه هدف طراحان استيضاح، پيش از آنكه ايفاي نقش قانوني و بهره بردن از اهرم فشار خود براي مطيع كردن وزارت و وزير آموزش و پرورش باشد، اقدامي سياسي و با هدف متقاعد كردن رئيس جمهور به متابعت از مجلس در برخي موارد اختلافي بود.

اما داستان سردرگمي مردم، با طرح استيضاح صوري وزير آموزش و پرورش شروع، ولي با آن خاتمه نيافت. چرا كه ساعاتي از پس گرفتن امضاها و انصراف از به خانه ملت كشاندن علي احمدي، نگذشته بود كه خبري بسان بمب تمامي اخبار داخلي سياسي را تحت الشعاع داد. جمع آوري امضا براي طرح سوال از رئيس دولت كه در سالهاي پس از انقلاب اقدامي بي سابقه به شمار مي آمد، از سوي برخي نمايندگان نزديك به دولت كه در راس آنها علي مطهري قرار داشت شروع شده بود. طرحي كه در صورت انجام، نسخه اي را كه از سوي مجالس مختلف و در دوره‌هاي گوناگون براي هيچ رئيس جمهوري پيچيده نشده بود، در زمان حاكميت كابينه اصولگراي احمدي نژاد از سوي مجلس شوراي اسلامي با اكثريت اصولگرايان، به معرض اجرا مي‌ گذاشت.

طراحان اصلي سوال كه تمامي هم و غم خود را به ميدان آوردن نيروهاي اصولگرا و تا حد توان، استفاده نكردن از اقليت اصلاح طلب اعلام مي كردند، بدون هيچ واهمه خواسته اي را سرلوحه اقدام غير منتظره خود معرفي مي كردند؛ عذر خواهي رئيس سازمان ميراث فرهنگي كه روز به روز بر تيرگي روابطش با ارگان ها، شخصيت ها و مقامات مذهبي و سياسي كشور افزوده مي شود، يا عزل وي از جانب رئيس جمهور. هر چند در كنار اين خواسته، طرح فوريت دار خروج سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري از زير مجموعه رياست جمهوري و الحاق آن به وزارت ارشاد براي پاسخگو بودن به مجلس هم مطرح مي شد، اما چارچوب و خواستگاه اصلي درخواست طراحان سوال از رئيس جمهور همان بود كه گذشت.

نكته جالب توجه در اين ميان اينست كه به همان اندازه كه قاموس سياسي ايران در سال هاي پس از انقلاب با سوال از رئيس جمهور بيگانه است به همان اندازه علت و يا عللي كه براي به مجلس كشاندن عالي ترين مقام اجرايي كشور ذكر شده غريب و غير قابل هضم است.

و در اين ميان به نظر مي رسد، سخن راندن بي واهمه از دلايل ضعيف سوال و تاكيد بر پس نگرفتن امضاها – ادعايي كه در مراحل جمع آوري امضا براي تماي استيضاح ها كه اغلب نيز با شكست روبرو بوده بر زبان رانده مي شود – با وجود دلايلي چون نارضايتي مردم از گراني ها، عملكرد ديپلماسي خارجي دولت، كيفيت تعامل با بزرگان نظام، وضعيت اقتصادي و معيشتي مردم، از نشانه هايي است كه نمايندگان ملت نيز با در نظر داشتن آنها، چندان از اعلام سياسي بودن اين اقدام و رو كردن برگه اي جديد در كيفيت مواجهه خود با دولت واهمه نداشته و از باب اينكه "كنايه بليغ تر از صراحت است" بالكنايه بر اين موضوع كه قصد اتخاذ رويكردي جديد و قاطع در مقابل دولت را دارند، تصريح مي كنند.

بايد در نظر داشت كه اين گونه استفاده مجلس از اهرم هاي فشار خود براي تحت فرمان در آوردن دولت، كه در اولي، ركورد جمع آوري و وصول امضاهاي استيضاح با ركورد پس گرفتن آنها، برخورد دوگانه و عجيبي را شكل داده و ثبت مي كند و در ديگري نيز نيت سوال از رئيس جمهور و دلايل ارائه شده براي اين اقدام كه همگان را به حيرت وادشته، سبب شده تا افكار عمومي و تحليل گران به مانند جوان كلاه نمدي داستان، نه كلمه اي از دلايل رد استيضاح را بفهمند و نه براي لحظه اي در برابر دلايل سوال از رئيس جمهور قانع شوند.

فارغ از امكان به انجام رسيدن طرح سوال، كه به احتمال قريب به يقين سر سالم به صحن علني و هيات رئيسه و پايداري در كشاندن رئيس جمهور به مجلس نمي رساند، ملاحظاتي چند را بايد نمايندگان عزيز و بزرگوار، در باب آتش تهيه نامرغوبي كه تدارك ديده اند مد نظر داشته باشند تا خداي ناكرده از زير باران سياست زدگي تفريط آلود به زير ناودان عمل گرايي مفرط نلغرند:

1- در صورتي كه به هر دليل اين طرح، اثرات پنهاني و آشكار خود را بر روي كابينه نگذارد و رئيس جمهور به خواسته هاي نمايندگان تمكين نكند آيا عزيزان ساكن در ساختمان بهارستان به پس لرزه هاي طرح پيشنهادي خود براي الحاق سازمان ميراث فرهنگي به وزارت ارشاد انديشيده اند؟ كافي است نيم نگاهي به مشكلات عديده كشور در موضوعاتي چون نگهداري ميراث كهن و نمادهاي فرهنگي كشور، توسعه و تبليغ ميراث فرهنگي به مردم و جهانيان، مشكلات فعالان حوزه صنايع دستي و هزاران معضل ديگر بيندازند تا متوجه شوند كه هم اكنون كه اين سازمان به عنوان معاونت رياست جمهوري مشغول فعاليت است نتوانسته حتي اندكي گليم خود را از آب بيرون بكشد، زنهار از روزي كه سازمان ميراث فرهنگي وگردشگري، تبديل به زير مجموعه يك وزارت خانه اي كه چندان سمبه پر زوري از لحاظ مالي و معنوي در هيات دولت و مجلس ندارد، بشود.

2- شك و شبهه اي در كيفيت تعامل مجلس با دولت و اثرات مخرب به جاي مانده از نوع مواجهه مجلس هفتم با دولت نهم وجود ندارد، اما تساهل و تسامح تفريط گونه كه با هر قصد و غرضي انجام شده است، نبايد امروزه چون دملي چركين با افراطي نابخشودني، اصلاح تمامي امور و مشكلات را كه در وهله اول وظيفه مجلس و نمايندگان است، موكول به زير سوال بردن دومين شخص عالي رتبه كشور كند كه با اين اقدام، اولين بهره را مخالفان نظام و كساني كه سعي در القاي لجام گسيختگي و عدم استواري برنامه هاي نظام دارند، خواهند برد.

بايستي از مدتها پيش و با بروز كوچك ترين خطا و اجحافي، مجلس به وظيفه خود عمل مي كرد تا فكر قطع دست و پا براي زنده ماندن جسم، در اين زمانه بحراني به ذهن ها خطور نكند.
وكلاي ملت مي توانستند به راحتي از حق خود براي استيضاح وزير آموزش و پرورش استفاده كنند تا هم از اهرم فشار خود بهره وافي و كافي را برده باشند و هم دولت مرداني كه به هر دليل از در تعامل و رفع اختلافات وارد نمي شوند، حساب كار خود را كرده و در مسائل آتي دقيق تر و حساب شده تر عمل كنند.

مشكل كار دقيقا زماني اوج پيدا مي كند كه طراحان اصلي طرح گفته اند كه سعي دارند رئيس جمهور بدون آراي اقليت به مجلس كشانده شود و با اين مدعا رسما حوزه مرافعه را ميدان اصولگرايي تعريف كرده اند، ولي به نظر مي رسد در صورت چنين اقدامي با پاسخ هاي رييس جمهور و اظهارات نمايندگان سوال كننده و اعلام قانع شدن يا نشدن كه فرجام آن نا مشخص است، عملكرد خود را نيز در بوته نقد و ابهام قرار مي دهند كه اگر تعامل بود چرا اين گونه؟ و اگر نزاعي بود و ختم به خير نشد چرا نهايتش اينگونه ختم شد؟

3- نگارنده به هيچ وجه در صدد رتق و قتق كم كاري ها و نارسايي هاي معاون رئيس جمهور و برخي اقدامات دولت نيست اما علي رغم انتقادات اساسي كه به مجموعه اقدامات دولت دارد، انگيزه سوال از رئيس كابينه نهم را سياستي احساسي كه مي بايستي بسياري پيش از اين، نواقص موجِد آن شناسايي و رفع مي شدند، مي داند و از همين رو در برهه فعلي كه مهمترين حربه دشمنان، شكستن هيمنه اتحاد وانسجامي است كه از جانب رهبر فرزانه انقلاب سرلوحه برنامه هاي مردم و مسئولان قرار گرفته و نتيجه اين اقدام را جز غبار آلود كردن بيشتر اوضاع، چيز ديگري ارزيابي نكرده و به سود كشور و ملت نمي بيند.

هر چند قبل از تلاشي كه بايد ريش سفيدان تاثير گذار كشور براي ختم اين ماجرا از خود نشان داده و باقيات و صالحاتي بر جاي بگذارند، اين را وظيفه دولت مي داند كه به نظر مراجع و خبرگان و نمايندگان ملت تمكين كرده، عامل اصلي ايجاد اين كدورت ها را به بيرون از كابينه رهنمون شود تا دود سفيدي كه چند صباحي است غلظت تيره اي يافته به مدد اين اقدام، جاي خود را به دود روشن دودكش وحدت و هم دلي اصولگرايان دهد.
يکشنبه 24 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: تابناک]

[مشاهده در: www.tabnak.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 239]