به بچه‌‌ها ياد بدهيم قلدري نكنند

واضح آرشیو وب فارسی:سایت دانلود رایگان: خيلي ناراحت‌‌كننده است كه بفهميد فرزندتان به ديگران زورگويي مي‌كند و در مدرسه به عنوان قلدر شناخته مي‌شود. به همان اندازه كه پذيرش اين امر سخت است، مهم است كه همان موقع با آن برخورد كنيد.

اين زورگويي و قلدري چه فيزيكي باشد و چه كلامي، اگر متوقف نشود موجب بروز رفتارهاي خشونت‌‌آميز و ضداجتماعي بيشتر شده و در موفقيت فرزندتان در درس، تحصيل و توانايي او براي دوستيابي و حفظ دوستانش، اختلال ايجاد مي‌كند.

درك رفتار قلدرمآبانه

بچه‌ها به دلايل مختلف قلدري مي‌كنند. بعضي از آنها به‌ خاطر احساس ناامني اين‌كار را مي‌كنند. زورگفتن به يك نفر كه به نظر مي‌رسد از نظر احساسي و فيزيكي ضعيف‌‌تر است فرد را دچار اين احساس مي‌كند كه مهم‌تر و محبوب‌تر است و كنترل اوضاع را در دست دارد. در ساير موارد، بچه‌ها به اين دليل قلدري مي‌كنند كه نمي‌دانند زورگفتن به بچه‌هاي ديگر كه به خاطر جثه، ظاهر، نژاد يا مذهب متفاوت با اوست، كاري اشتباه و غيرقابل قبول است.

در برخي موارد، قلدري جزئي از يك روند مداوم از رفتارهاي خشونت‌ آميز و جسورانه است. اين بچه‌‌ها براي يادگرفتن نحوه كنترل خشم و عصبانيت يا ساير احساسات قوي خود نياز به كمك دارند و شايد مهارت لازم براي همكاري و مشاركت با ديگران را نداشته باشند. مشاوره‌‌هاي تخصصي مي‌تواند به كودكان در كنار آمدن با احساسات، محدود كردن قلدري‌ها و بالا بردن مهارت‌هاي اجتماعي كمك كند. بعضي از بچه‌‌هايي كه در مدرسه قلدري مي‌كنند، رفتار ديده شده در خانه را تقليد مي‌كنند. بچه‌هايي كه درمعرض رفتارها و روابط خشونت‌ آميز در خانواده خود هستند معمولاً ياد مي‌گيرند كه با ديگران هم همانطور برخورد كنند و فكر مي‌كنند كه با قلدري كردن مي‌توانند كنترل بچه‌هاي ديگر كه به نظرشان ضعيف مي‌آيند را در دست بگيرند.

كمك به بچه‌‌ها براي كنار گذاشتن قلدري

اجازه بدهيد فرزندتان بداند كه قلدري كردن رفتاري غيرقابل‌ قبول است و مي‌تواند عواقب جدي در خانه، مدرسه و اجتماع براي آنها داشته باشد. سعي كنيد دليل پشت اين رفتار فرزندتان را بفهميد. در برخي موارد، بچه‌‌ها به اين دليل قلدري مي‌كنند كه در كنترل احساساتي مثل عصبانيت، خستگي يا عدم ‌امنيت مشكل دارند. در ساير موارد، اين بچه‌‌ها راه‌‌هاي همكاري كردن براي حل مشكلات و تعارضات و همچنين درك تفاوت‌‌ها را ياد نگرفته‌‌اند.

چند راهكار

قلدري را جدي بگيريد. كاري كنيد كه فرزندتان حتماً بفهمد كه شما قلدري كردن در خانه يا هر جاي ديگر را تحمل نمي‌كنيد. قوانيني براي قلدري‌‌ها و رعايت كردن آن بگذاريد. اگر با گرفتن امتيازهايي كه به فرزندتان داده‌ايد مي‌خواهيد او را تنبيه كنيد، دقت كنيد كه اين كار حتما به‌ جا و مناسب باشد. مثلا اگر فرزندتان از طريق ايميل، اس‌‌ام‌‌اس يا سايت‌هاي اجتماعي قلدري مي‌كند، ارتباطات كامپيوتري و تلفني او را براي مدتي محدود كنيد. اگر فرزندتان در خانه با خواهر و برادرها يا ديگران رفتاري خشن دارد، آن را متوقف كنيد.

راه‌هاي مناسب‌‌تري براي واكنش و دور شدن از موقعيت به كودك آموزش دهيد. به بچه‌ها ياد بدهيد با ديگران با مهرباني و احترام رفتار كنند. به فرزندتان ياد بدهيد كه درست نيست تفاوت‌ها را مسخره كند (مثلا تفاوت‌هاي نژادي، قومي، ظاهري، مذهبي، نيازهاي خاص، جنسيتي، وضعيت مالي و اقتصادي) و سعي كنيد حس همدردي براي افرادي كه با او متفاوت هستند در او ايجاد كنيد.

در مورد زندگي اجتماعي فرزندتان بيشتر بدانيد. بر عواملي كه ممكن است بر رفتار فرزندتان در محيط مدرسه يا هر مكاني كه قلدري كردن در آنجا اتفاق مي‌افتد تاثيرگذار است، دقت كنيد. با والدين دوستان فرزندتان، همسالان او، معلمان و مشاوران مدرسه گفت‌وگو كنيد. آيا بقيه بچه‌ها هم قلدري مي‌كنند؟ دوستان فرزندتان چه طور؟ در مدرسه بچه‌ها با چه فشارهايي روبه‌‌رو هستند؟ درمورد اين روابط با فرزندتان حرف بزنيد و سعي كنيد آنها را در فعاليت‌‌هاي خارج از مدرسه شركت دهيد تا دوستي‌هاي جديد ايجاد كنند.

رفتار خوب را در آنها تقويت كنيد. تقويت مثبت از تاديب منفي بسيار موثرتر است. كارهاي خوب فرزندتان را ببينيد و زماني كه رفتارهايي مثبت و سازنده از خود نشان مي‌دهد، او را تحسين كنيد.

الگوي خوبي باشيد. به نحوه حرف زدن خود و نحوه برخورد با مشكلات دقت كنيد. اگر با خشونت رفتار كنيد اين احتمال وجود دارد كه شما را الگوي خودشان قرار دهند. سعي كنيد رفتارهاي مثبت هركس را به فرزندتان نشان دهيد نه رفتارهاي منفي آنها را و وقتي در زندگي خودتان مشكلاتي ايجاد مي‌شود، در مورد سختي‌ها و دشواري‌‌هايي كه داريد و طريقه برخوردتان با احساساتتان با كودكتان صادق باشيد.

از خانه شروع كنيد

وقتي به دنبال تاثيراتي كه بر فرزندتان وجود دارد هستيد، اول به اتفاقاتي كه در خانه مي‌افتد دقت كنيد. بچه‌هايي كه با داد و فرياد، فحش دادن، تحقير كردن، انتقادهاي خشن يا عصبانيت فيزيكي بزرگ مي‌شوند، احتمال اين‌كه آن رفتارها را در اجتماع نشان دهند بسيار بالاست.

كاملا طبيعي است كه بچه‌ها با خواهر و برادرهاي خود در خانه دعوا كنند. تا زماني كه احتمال خطر خشونت فيزيكي وجود ندارد، عاقلانه است كه خودتان را دخالت ندهيد، اما بايد فحش دادن‌ها و رفتارهاي فيزيكي آنها را بخوبي تحت نظر داشته باشيد تا بتوانيد هرازگاهي در مورد رفتارهاي قابل‌ قبول با فرزندتان صحبت كنيد. خيلي مهم است كه رفتار خودتان را هم كنترل كنيد. به نحوه حرف زدنتان با كودك و واكنشي كه به احساسات قوي خود مي‌دهيد، دقت كنيد. ممكن است موقعيت‌هايي ايجاد شود كه نياز به تاديب و انتقاد سازنده داشته باشد، اما اجازه ندهيد كه اين مساله به فحش دادن و تهمت زدن كشيده شود. اگر از رفتار فرزندتان راضي نيستيد، به او بگوييد كه دوست داريد رفتارش را تغيير دهد. اگر خانواده شما زندگي پر استرسي دارند كه فكر مي‌كنيد ممكن است با رفتار فرزندتان در ارتباط باشد، مي‌توانيد از مشاوران و معلمان مدرسه او كمك بگيريد. پزشكان روان‌شناس و مشاوران هم مي‌توانند در اين زمينه به شما كمك كنند.

درخواست كمك

براي كمك به يك كودك به منظور دست كشيدن از قلدري، با معلمان، مشاوران و ساير مسوولان مدرسه صحبت كنيد تا آنها موقعيت‌هايي كه موجب قلدري كردن مي‌شود را پيدا كنند. همچنين پزشكتان هم مي‌تواند كمكتان كند. اگر فرزندتان سابقه جنگ‌طلبي و مشكل در كنترل عصبانيت دارد، حتما او را براي ارزيابي نزد متخصص ببريد. در كمك به كودكان براي كنار گذاشتن قلدري، يادتان باشد كه رفتار بد، خود به‌ خود از بين نمي‌رود. به موفقيت و خوشبختي كه دوست داريد فرزندتان در مدرسه، كار و روابط خود در طول زندگي داشته باشد فكر كنيد و بدانيد كه متوقف كردن قلدري در اين لحظه به شما براي رسيدن به آن اهداف كمك مي‌كند.
daneshju.ir

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت دانلود رایگان]

[مشاهده در: www.freedownload.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 62]