رژه مارك هاي خارجي در برابر چشمان كودكان دغدغه هاي خريد براي سال تحصيلي جديد ( بخش دوم)

واضح آرشیو وب فارسی:کيهان: رژه مارك هاي خارجي در برابر چشمان كودكان دغدغه هاي خريد براي سال تحصيلي جديد ( بخش دوم)
از نيمه دوم شهريور ماه تب وتاب خريد اول سال تحصيلي بالا مي گيرد و بازار لوازم التحرير و كيف و كفش داغ تر مي شود. بوي كاغذ دفترهاي نو و مدادهاي تراش نخورده خبر از آمدن فصل جديدي دارد، فصلي كه با مهر آغاز مي شود و هميشه يادآور يكرنگي، سادگي و تقسيم مهرباني هاست. به راستي چرا با بهانه گيري هايي كه از بطن كج سليقگي، تجمل گرايي و چشم و همچشمي ها برمي خيزد، بچه هاي خود را زياده خواه تربيت كرده و آنها را از صفا و صميميت ساده زيستي محروم كنيم؟
به فرزندان خود بياموزيم هميشه بايد بخشي از شادي ها و دارايي هايمان را با چشم هاي حسرت كشيده بچه هاي محروم قسمت كرده تا مفهوم واقعي زندگي در فصل مهر تبلور پيدا كند.
اولين كلمات را در يك دفتر مي شود ساده نوشت، مي شود اولين نقاشي را بر دل دفتري ساده به يادگار گذاشت و مي شود به همين سادگي چند دفتر، قلم و مداد رنگي را كادو گرفت و به دستان منتظري هديه كرد. طعم شادي حقيقي مهر را به فرزندان خود بچشانيم.
زن همسايه فخرفروشي مي كرد كه براي دخترش از كيش يك «ست» صورتي لوازم التحرير هديه آورده اند. روي كيفش عكس سيندرلا دارد و براي كتاني هايش 100 هزار تومان هزينه شده است!
اما به راستي آيا مي دانيد يكي از راه هاي تحقق توسعه همه جانبه كشور كاهش مصرف كالاهاي خارجي، اصلاح سليقه تجمل گرايي و حركت به سمت ساده زيستي، استفاده از كالاي با كيفيت داخلي به جاي كالاي پرزرق و برق بارنگ و لعاب چشم نواز اما بي كيفيت خارجي است؟
در بازار كيف و كفش كه قدم مي زني، چشمانت از ديدن اين همه مارك هاي خارجي، رنگ هاي تند و بي كيفيتي كالا خسته مي شوند و اين سوال بر ذهنت فشار مي آورد كه جايگاه كشور ايران به عنوان ديار قديمي ترين سراجي هاي دنيا كجاست؟
صنعت كيف و كفش فداي شغل هاي كاذب
ناصر مهرعلي مي گويد كه از 30 سال پيش تاكنون در خيابان منوچهري به شغل كيف فروشي مشغول است. از وي دليل قرق بازار كيف توسط مارك هاي خارجي را جويا مي شوم، وي منتقدانه مي گويد:«الان شرايط به گونه اي است كه هر جوان با 200، 300 هزار تومان مي تواند يك موتورسيكلت براي خود بخرد. با اين شغل هاي كاذبي كه قد علم كرده اند، ديگر كسي به كارگري و شغل هاي صنعتي نگاه نمي كند.»
وي با دردمندي مي گويد كه تا 5، 6 سال پيش كارگاه توليدي انواع و اقسام كيف داشته است:«همه توليدي را جمع كردم، چون ديدم برايم صرف نمي كند. اين اواخر با كارگرهاي جوان واقعاً مشكل داشتم. همين ماه پيش در اين مغازه كارگري براي فروش داشتم كه تمام شنبه ها را به بهانه هاي مختلف و به ميل خودش تعطيل مي كرد!
جوان هاي امروزي مي خواهند يك شبه و از آسان ترين راه ممكن پولدار شوند. در صورتي كه اگر صنعتي بياموزند، تضمين كننده آينده شان است.»
وي پس از شنيدن اذان مغرب در حالي كه همراه با نوشيدن استكان چاي در چند ثانيه، همه روزهاي اوج بودن شغلش را از ذهن مي گذراند، مي گويد:«چند سال پيش از روي يك مدل كيف، توليد ايراني داشتم كه بازار را تكان داد. آنقدر خوب و زيبا كار كرده بوديم كه حتي خبره هاي اين صنف هم متوجه ايراني بودن كار نشدند. در مدل هاي اوليه لايه كيف را مقوا مي زديم. مقوا در شهرهاي رطوبت خيز مثل شمال و جنوب موج برمي دارد. ضمناً وزن كيف را هم بالا مي برد. يكي از نمونه هاي وارداتي را كه برش دادم، متوجه شدم آنها به جاي مقوا از «تكسون» استفاده مي كنند. «تكسون» در رطوبت موج برنمي دارد و سبك است. وقتي دوخت كيف عالي بود و وزن آن هم با نمونه اصلي تفاوتي نداشت همه از آن استقبال كردند.»
وي عرق از چهره پرچين و چروك خود مي گيرد و ادامه مي دهد:«پيشينه ايران در صنف سراجي كه در قديم كار چرم مي كردند، دهنه اسب، كمربند، گهواره (ننو) چرمي مي ساختند، زبانزد بود. الان بايد در كيف و كفش حرف اول را بزنيم، اما متاسفانه مي بينيم كه بازار توليد داخلي به طور كل جمع شده است.»
كفش مناسب چگونه كفشي است؟
خانواده اي براي خريد كفش وارد مغازه مي شوند. پسر خانواده كه 10 ساله به نظر مي رسد به دنبال كتاني ساق بلند است و دختر خانواده هم كفش هاي پاپيون دار پاشنه بلند را از نظر مي گذراند. هر دو اين كفش ها يكي به دليل سنگيني بيش از حد و ديگري به خاطر پاشنه دار بودن از نظر استانداردهاي پزشكي مشكل ساز هستند.
يك متخصص ارتوپد در مورد انتخاب كفش مناسب مي گويد:«كفش بايد متناسب با سن و اندازه پاي دانش آموز باشد، يعني كوچكتر يا بزرگتر از پاي او نباشد.
اگر كفش بزرگ باشد، باعث نبود تعادل در راه رفتن، زمين خوردن و بروز حادثه مي شود. از سوي ديگر كفش كوچكتر ازاندازه پاي دانش آموز، موجب فشردگي پنجه و پاشنه و ايجاد تاول و ميخچه مي شود.»
وي مي افزايد: «وزن كفش ها نبايد زياد باشد. كفش هاي سنگين ضمن اين كه خستگي دانش آموز را در پي دارد، پاهاي او را زخمي مي كند.»
اين متخصص ارتوپد در مورد پاشنه كفش ها تأكيد مي كند:« پاشنه كفش بايد كمتر از سه سانتي متر باشد، زيرا با توجه به تحرك و فعاليت هاي مختلف دانش آموز، پاشنه هاي بلند تعادل او را از بين مي برد. بايد توجه داشت كفش هاي پاشنه بلند و بدون پاشنه، هر كدام باعث اختلال در راه رفتن دانش آموز شده و در مواردي باعث خستگي زودرس و فشار بر ستون فقرات و زانوها مي شود، البته منظور از پاشنه چيزي نيست كه شما حتماً به صورت جداگانه آن را مي بينيد. ممكن است كفش در قسمت پاشنه يا از داخل بلندتر باشد و پاشنه داشته باشد، ولي سطح بيروني كف آن صاف باشد.
اين ارتوپد بهترين جنس براي كفش را چرمي مي داند و مي گويد: «پوشش داخلي پلاستيكي مانع رسيدن هوا به پا مي شود.»
سليقه مخاطب، مدار اصلي توليد
حسين رنجبري فروشنده كفش هاي اسپرت هم مي گويد: «هر چه قدر درصد پلاستيك كه به مواد اوليه تزريق مي شود، كمتر باشد، جنس كفش مرغوب تر خواهد بود.»
اين فروشنده نيز با اشاره به حقيقت تلخ قرق بازار كفش توسط جنس هاي خارجي به ويژه چيني ادامه مي دهد: «آديداس درجه يك به قيمت 200هزارتومان به فروش مي رسد. كفش هاي 12 تا 18هزار توماني كيفيت متوسط دارند و به سليقه اكثر مشتري ها مناسب است.»
رنجبري يكي از دلايل استقبال بچه ها از كتاني هاي خارجي را تنوع رنگ و مدل آنها عنوان مي كند و مي گويد: «اگر مسئولين از توليدي ها حمايت كنند، دستگاه بدهند، توليدي ها هم مدل هاي قشنگ تر، متنوع تر و با كيفيت تري توليد كنند، چرا جنس ايراني نخريم؟ اخيراً چند شركت داخلي به تنوع توليد توجه خاص نشان داده كه فروش خوبي هم به همراه داشته است.»
ضرورت تحول اساسي در صنعت كيف و كفش
مرتضي شيرازي 47سال است كه در خيابان سعدي مغازه كفش فروشي دارد.
وي مي گويد كه پيش از اين يك واحد كوچك توليدي داشته است و با گلايه از وضعيت موجود ادامه مي دهد: «توان مالي براي ادامه فعاليت توليدي نداشتيم. كساني كه سرمايه دارند جنس خارجي وارد مي كنند و ما از آنها مي خريم.»
از او سؤال مي كنم :اين مدل هايي كه پشت ويترين چيده ايد، آخرين مدل هاي سال است؟ وي مي گويد: «معمولاً وارد كننده ها مدل هاي چند سال پيش را مي آورند. مثلاً كفش هاي ما مدل هاي 2005 است.»
وي با مقايسه شرايط كاري اين صنف در زمان حال و گذشته مي گويد: «قديم ها دو تا كارگر داشتم، ماهي 100 جفت كار مي كردند، اما با چه كيفيتي! الان دو تا كارگر افغاني روزي 100 جفت بيرون مي دهند، كه چنگي به دل نمي زند.»
مكث مي كند، نگاه خود را به دوردست ها مي دوزد و ادامه مي دهد: «يك زماني در فصل فروش مدارس روزي 50 جفت فروش داشتم، اما الان شايد در طول ماه 500 جفت فروش داشته باشم.»
اين فروشنده مي گويد: «به مسئولان بگوئيد به جاي برپايي يكي دو نمايشگاه فصلي آن هم با كيفيت پايين به فكر تحول اساسي در صنعت كيف و كفش باشند.»
كارشناسان اقتصادي نيز بارها نسبت به ضرورت توجه به فعاليت توليدي هاي كوچك و البته زود بازده تأكيد مي كنند. اگر چه طرح هايي در دست اجرا قرار دارد، اما موانعي مانند كمبود نقدينگي و عدم ارائه به موقع تسهيلات موانع پيش روي اين گونه طرح هاست.
توليدي هايي كه از صنعت خارج مي شوند
جواد عليزاده فروشنده كيف ضمن گلايه از اين كه طي اين دو سال قيمت چرم بيش از 10 بار نوسان داشته است، مي گويد: «هنوز هم ايراني هاي مقيم خارج از كشور كه چند سال از فضاي ما جدا بوده اند، مي آيند و مي پرسند: كيف 12 گره داريد؟ كيف و چمدان هايي كه در 12 سايز دوخته مي شد كار خبره هاي صنف كيف سازي بوده، اما الان بسياري از آنان به دليل شرايط نامساعد كاري تعطيل كرده اند.»
مهدي متين شجاعي 32 سال سابقه فعاليت در صنف فروش كيف و چمدان دارد، وي مي گويد: «بسياري از توليدي ها اكثراً وارد كننده شده اند. يك عده مواد خام اوليه توليد مي كنند وچون كيفيت اين مواد پايين است؛ در بين توليدي هاي كوچك شهرستان هاي دور افتاده توزيع مي شود. عده كمي ازتوليدي ها هم كه همچنان فعال هستند، كارهاي سفارشي براي ادارات و سمينارها انجام مي دهند.»
وي ادامه مي دهد: «حقيقت تلخ اين است كه با رها كردن اين صنف از سوي دولت اگر بخواهيم كار با كيفيت ايراني توليد كنيم، قيمتش چندين برابر كالاي خارجي مي شود. اگر هم بي كيفيت باشد در كلانشهري چون تهران مشتري ندارد.»
يکشنبه 17 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: کيهان]

[مشاهده در: www.kayhannews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 150]