انفجار پس از سکوت

واضح آرشیو وب فارسی:پی سی سیتی: انفجار پس از سکوت

http://img.tebyan.net/big/1388/12/7314620133197962002511652181584713124999230.jpg

لکنت زبان نوعی اختلال گفتاری است که مشکلاتی را در برقراری ارتباط با سرعت مناسب و به طور پیوسته و عادی ایجاد می کند و به شکل های مختلف از جمله تکرار کلمه، قفل شدن غیرارادی و کشش بروز می نماید. این اختلال از سنین 2 سالگی و پیش از ورود به مدرسه شروع می شود و شروع آن پس از 12سالگی معمولاً دیده نمی شود. لکنت معمولاً از تقابل عوامل موروثی و محیطی به وجود می آید و در برخی افراد که به ندرت دیده می شود ناشی از ضربه های ناگهانی، مشکلات مغزی نیز می تواند باشد. لکنت زبان به دلیل دارا بودن علائم عیان و آشکار در گفتار فرد باعث می شود که پس از مدتی ارتباطات و خود پنداره او را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین خانواده باید هم در گفتار خود تغییراتی را ایجاد کنند و هم نسبت به درمان آن در اولین فرصت ها اقدام کنند.

متاسفانه بسیاری از پدران و مادران نه تنها این مسئله را جدی تلقی نمی کنند بلکه گمان می کنند با تذکرهای پیامی و مستقیم و نصیحت و اندرز می توانند این علائم را بهبود بخشند. از آنجایی که یکی از علل لکنت زبان انقباض و گرفتگی عضلات است پیش از هر چیز باید شرایطی را فراهم نمود که کودک بتواند با آرامش خیال و انبساط خاطر و عضلاتی شل و راحت سخن بگوید. لذا والدین باید حتی الامکان هرگونه اضطراب عمومی را در محیط خانواده به پایین ترین سطح خود برسانند و از هر گونه ابزار آرامش بخش در هنگام مواجهه با کودک دارای این اختلال استفاده کنند. گاه لحن تهدیدآمیز و تحقیرآمیز یک پدر یا مادر باعث می شود که کودک حس کند مورد پذیرش قرار نمی گیرد و در اثر این تشویش درونی لکنت تشدید شده داشته باشد.
در برخی موارد که کودکان تازه تکلم را آغاز می کنند به دلیل انتظارات بالای خود و یا اطرافیان دچار نوعی لکنت زبان می شوند که به مرور زمان از بین خواهد رفت

البته منظور این نیست که در رابطه با این کودکان از شیوه های تربیتی بازدارنده و به جا استفاده نکنیم بلکه این کودکان هم مثل بقیه در روند تربیت به تشویق و بازدارنده های مناسب برای تنظیم رفتار خود نیاز دارند و اگر فقط شرایط خوب و مثبت حتی در قبال رفتارهای منفی او فراهم کنیم توقع و انتظار نابجایی را در او پدید می آوریم که با ورود به اجتماع و جمع همسالان جز ناکامی و سرخوردگی پیامد دیگری ندارد وممکن است لکنت او را نیز دو چندان نماید. در باب درمان این مسئله می توان تاکید جدی بر تسریع آن داشت. البته در برخی موارد که کودکان تازه تکلم را آغاز می کنند به دلیل انتظارات بالای خود و یا اطرافیان دچار نوعی لکنت زبان می شوند که به مرور زمان از بین خواهد رفت اما در صورت ادامه و یا تشدید آن حتماً باید با گفتار درمان گران مشوت نمود. در مواجهه با کودک هیچ گاه بر چسب لکنتی بودن را به او نزنید و این موضوع را با اهمیت و جدی تلقی نکنید.

همچنین عباراتی مثل « چرا هول میشی؟، اگر آرام تر باشی اینطوری نمیشی،» و یا کامل کردن جملات ناتمام کودک می تواند اضطراب او را برای ادای کلمات و جملات بیشتر کند. والدین باید در نظر داشته باشند همانطور که ایجاد لکنت تدریجی و آرام بوده برای درمان نیز به روندی آهسته و صبورانه نیاز است و هر گونه امید و پشتکار و تکرار در روال درمان لکنت موثر است. اگر کودک شما پس از یک خواب ترسناک و یا یک حادثه هراسناک مثل تصادف دچار لکنت می شود در این مواقع گفت و گو و صحبت با کودک در مورد حادثه نکته مهمی تلقی می شود. از او بخواهید احساساتش را بیان کند. این موضوع نباید به یادآوری مجدد و افراطی حادثه منجر شود. بلکه تخلیه و برون ریزی احساسات می تواند او را سبک تر و مسیری را برای گذرا و موقتی بودن علائم هموار سازد.

*****
چند توصیه برای آنانکه همچنان پس از کودکی، لکنت را به همراه دارند.
1- بدون ترس و اضطراب از وقوع لکنت، حساسیت خود را کاهش دهید.
2- به خود مسلط باشید و از نظرات دیگران نسبت به تکلم خود نترسید.
3- در هنگام صحبت بدون توجه به حرکات مخاطب و میزان خوشایندی و یا استقبال او، تمرکز خود را برشمرده صحبت کردن و آهسته ادا کردن کلمات قرار دهید.
4- افکاری را که باعث می شود قدرت ادای کلمات را به صورت مناسب در شما کاهش دهد کشف و تصحیح کنید.
5- سعی در انکار لکنت خود نکنید و آن را به عنوان یک ویژگی بپذیرید.
6- گاه در تکلم خود به قطع یا تکرار عمدی کلمات بپردازید تا احساس کنترل بیشتری در تکلم به شما ارائه دهد.
7- از کلمات سخت و دشوار دوری نکنید. بلکه در هنگام ادای آنها آهسته تر رفتار کنید.
8- در هنگام صحبت تصور کنید که در جلو آینه هستید. کاملاً شل و آزاد و راحت صحبت کنید.

فهیمه کهتری/ خانواده و زندگی

لکنت زبان

نگاه اجمالی

انواع لکنت

لکنت کلونیک یا حالت تکراری در بیان کلمه

در این نوع از لکنت زبان کودک یک سیلاب از کلمه‌ای را (که معمولا اولین سیلاب کلمه را) با سرعت و تشنج تکرار می‌کند. مثلا کلمه پدر را چنین بیان می‌کند : پ پ پ پدر.

لکنت تونیک یا توقف در تلفظ

در این حالت در فعالیت عضلات تلفظی چند ثانیه توقف و سکون بوجود می‌آید و کودک دچار وقفه در تلفظ و ادای کلمه همراه با فشار ، کوشش و حرکات خاصی است. کودک مبتلا به این لکنت برای ادای کلمه شدیدا به خودش فشار می‌آورد و پس از لحظاتی سکون بطور ناگهانی و با تشنج کلمه را ادا می‌کند.

مراحل مختلف لکنت

کودکانی که دچار لکنت زبان هستند معمولا و از بدو پیدایش لکنت تا مرحله نهایی مراحل مختلفی را به شرح زیر می‌گذراند.

لکنتی که کودک پذیرفته است.

کودک در این مرحله متوجه می‌شود که برخی از حروف و کلمات را بطور غیرطبیعی تکرار می‌کند. اما به نظر می‌رسد که نگران حالت گویایی خودش نیست. کودک از این که اختلال تکلمی دارد ناراحت نبوده و رنجی نمی‌برد و کوششی هم برای رفع آن نمی‌نماید. در این مرحله ،‌ لکنت کودک معمولا همراه با اختلالات تنفسی و یا علایم و عوارض بیماری نمی‌باشد. نوع لکنت کودک در این مرحله بیشتر از لکنت تکراری است و به همین دلیل در این حالت برنامه‌های گفتار درمانی موثر است.

لکنتی که کودک در برابر آن عکس العمل نشان می دهد (لکنت پس رانده)

بتدریج که کودک بزرگ شده و دامنه مکالمات وسیع تر می‌شود به واسطه رفتار‌های خاص و فشارهایی معمولا از سوی همسالان ، والدین و معلمان متوجه کودک می‌شود، که کودک بطور قابل توجهی با تعجب و گاه همراه با دلسردی نسبت به چگونگی اختلالات گویایی خود عکس العمل نشان می‌دهد. مثلا به محض اینکه برخی از اعضای فامیل و نزدیکان و اطرافیان کودک متوجه می‌شوند که او لکنت دارد، رفتارها و واکنش‌های مختلفی نشان می‌دهند. وی این واکنشها را درک کرده و بالطبع عدم اطمینان و تنش عضلانی او بیشتر می‌شود.

لکنت پیچیده و شدید

بتدریج که حرکات و رفتار ضمنی همراه با لکنت به صورت غیر ارادی ظاهر می‌گردد، شدت لکنت افزایش می‌یابد. به نحوی که کودک نسبت به همه موفقیتها و به همه کلمات و همه اصواتی که با عدم روانی و سلامت او در صحبت توام می‌شوند، حساسیت و نگرانی پیدا می‌کند. در این شرایط لکنت خود ، روز به روز پیچیده تر و شدیدتر می‌شود. بطوری که هر چقدر بیشتر نسبت به موفقیتها ، کلمات و جملات از خود نگرانی و ترس نشان می‌دهد، لکنت او بیشتر می‌شود و هر چقدر لکنت او بیشتر می‌شود نگرانی و ترس او از شرایط و موقعیتها و کلمات و اصوات افزایش می‌یابد.

علل لکنت

در واقع دلایل بروز لکنت زبان در کودکان ، تا کنون بطور دقیقی روشن نشده است. اما آنچه که تا حدودی مشخص است، آن است که لکنت نمی‌تواند علت واحدی داشته باشد. بلکه همواره معلول علت بدنی ، عاطفی ، اجتماعی و یا ترکیب این عوامل است. بسیاری از افرادی که لکنت زبان دارند دچار بعضی از ناراحتیهای عصبی و ناسازگاری‌های اجتماعی هستند. اما تشخیص اینکه آیا اینگونه ناراحتیهای روانی علت لکنت زبان است و یا لکنت خود حاصل حالات و فشارهای ناشی از اختلالات روانی است، بسیار مشکل است. در بعضی از مواقع لکنت ربان ممکن است حاصل نارساییها و اختلالات دستگاه عصبی باشد و یا در مواردی نیز لکنت زبان از زمان کودکی در اثر بعضی ناهنجاریهای خفیف فیزیولوژیکی پدید می‌آید.

روشهای اصلاح و درمان لکنت زبان

امروزه از روشهای مختلفی برای اصلاح ، درمان و بازپروری اختلالات گویایی و لکنت زبان استفاده می‌نمایند. از جمله این روشها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.

روشهای زبانی یا تلفظی

برای انجام این عمل بهترین هماهنگی‌ها بین حنجره ، گونه‌ها ، زبان و لب‌ها لازم است؛ اما همین که در این هماهنگی خللی ایجاد شود، زبان به لکنت می‌افتد. پیش از سن 4 یا 5 سالگی به‌ندرت معلوم می‌شود که کودک لکنت زبان دارد. کندی زبان بر اثر اختلال‌های بدنی یا برآشفتگی‌های عاطفی، در انسان رشد می‌یابد. گویا بتوان در پاره‌ای موارد ، کند زبانی را از راه آموزش برطرف کرد؛ یعنی به شخص مبتلا آموخت که چگونه آهسته آهسته چیزی را بخواند؛ آهسته آهسته و با توجه خاص به حرف زدن خود ، سخن بگوید و هر هجایی را با کمال دقت ادا کند.

همچنین به وی می‌آموزند چگونه به هنگام بند آمدن زبانش ، تنفس خود را تنظیم کند. بر اثر مطالعه درباره صوتها یا ترکیب صوتهایی که چنین مشکلی را فراهم می‌آورند، به پاره‌ای از تمرینهای مرحله‌ به مرحله‌ای ، برای خواندن دست یافته‌ایم که با انجام آن می‌توان تا حدود زیادی بر مشکل «کند زبانی» چیره شد. به هر حال ، درمان لکنت ‌زبان باید بوسیله متخصص انجام گیرد. این نکته نیز بسیار قابل توجه است که نباید مبنای عاطفی را در کند زبانی نادیده گرفت.

روش دو جانبه یا مکمل

در این روش به بازپروری و پرورش جنبه‌های دوگانه فکری و زبانی اهمیت فراوان داده می‌شود. این روش بیشتر در مورد کودکان 3 تا 7 ساله استفاده می‌شود و معمولا نتایج ثمر بخشی دارد. هدف این روش در واقع پرورش دوگانه‌ای از قدرت و صحت تفکر ، قدرت و صحت بیان است. به عنوان مثال برای نیل به این منظور به کودک می‌آموزند که افکار خود را اصلاح و روشن دریابد، فقط افکار واضح و روشن خود را به زبان جاری نماید و کلمات و جملات را دقیق و رسا بازگو نماید.

روشهای روان درمانی

این روشها بویژه در مورد افرادی که دچار کشمکش‌های عاطفی و اختلالات روانی عصبی هستند بکار می‌رود. روش روان درمانی برای کودکان سنین پایین ثمر بخش نمی‌باشد.

روش دارو درمانی

برخی اعتقاد دارند که یکی از عوامل لکنت تنش‌ها و اضطراب و هیجانات عاطفی است. لذا داروهای آرام بخش می‌توانند تا حدودی کودک را از اضطراب و هیجانات عاطفی به دور داشته و در نتیجه لکنت زبان او را تقلیل دهند.

رفتار درمانی

یکی دیگر از روشهای متداول و نسبتا جدید در اصلاح و بازپروری لکنت زبان روش تغییرات و اصلاحات رفتاری می‌باشد. نظریه مدافعان این روش در این است که یکی از علل لکنت زبان کودک رفتارهای سازش نایافته و یا ناهنجار اوست. لذا در این روش سعی بر اصلاح رفتارها و بالطبع تقلیل لکنت زبان کودک است.

روش خود درمان گری

این روش که در واقع می‌تواند نوعی روش رفتار درمانی نیز تلقی شود، بر این اساس استوار است که فرد لکنتی با انگیزه قوی و ایجاد تغییرات لازم در زمینه بازخوردها و نگرشهایش نسبت به لکنت خود به برنامه‌ای منظم ، مشخص و بطور جدی و مصمم تلاش کند که اختلال گویایی خود را اصلاح کند.

تعریفی از لکنت

لکنت زبان
یک اختلال سیالی بیانِ لفظی است که بر اساس تکرارها و تطویلهای غیر ارادی، صدادار یا بی صدا، به هنگام انتشار واحدهای کوچک سخن یعنی اصوات، هجاهای مجزا یا هجاهای کلمات مشخص می شود.این اختلالها معمولآ بسیار فراوانند و به آسانی مهار نمی شوند.

بر اساس DSM4 (چهارمین راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انجمن روان پزشکی آمریکا)،اختلال سیالی بهنجار و آهنگ سخن گفتن که با سن فرد نامتناسب است، ویژگی اصلی لکنت زبان را تشکیل می دهد. این اختلال با تکرارها و تطویلهای صوتها و هجاها و همچنین دیگر اختلالهای سیالی گفتار (روانی کلام) همراه است.

به زبان ساده،این اختلال موجب تکرار و طولانی شدن کلمات و از بین رفتن روانی کلام می شود. لکنت زبان در میان پسران ۳ تا ۴ برابر دختران است.سن آغاز بین ۲ تا ۷ سالگی و بیشترین فراوانی در حدود ۵ سالگی ذکر شده است. بطور کلی در ۹۸٪ موارد لکنت زبان قبل از ۱۰ سالگی آغاز شده و به تدریج استقرار می یابد. این اختلال در آغاز موقت، وهله ای و نا آشکار است و به تدریج بصورت مزمن در می آید.معمولآ اختلال با تکرار حروف صامت آغاز کلمه یا تکرار بعضی از کلمات(نخستین کلمه ی جمله یا طولانی ترین کلمه) شروع می شود. در آغاز بروز لکنت، کودک ممکن است نسبت به مشکل خود هشیار نباشد اما به تدریج هشیاری نسبت به اختلال پیدا کرده و مکانیزمهایی برای اجتناب از ضایعات سیالی کلامی و پاسخهای هیجانی به وجود می آیند.

تقریبآ ۵/۴ کودکان درمان می شوند. براساس DSM4 نیز معمولآ ۸۰٪ افراد الکن قبل از ۱۶سالگی درمان می شوند که ۶۰٪ این افراد بدون استفاده از روش درمانی خاصی بهبود می یابند.

ویژگی
ویژگیهای خاص لکنت زبان در افراد مختلف بسیار متغیرند. برخی از افراد الکن تنها در تلفظ هجاها مشکلاتی دارند و برخی دیگر، نخستین تکرارها و تردیدها با شکلکها و یا حرکاتی در قسمتهای مختلف بدن همراهند(مانند:چشمک زدن، تیکهای مختلف،لرزش لبها یا چهره، تکان دادن سر،حرکتهای تنفسی، گره کردن مشتها و…). همچنین اغلب دیده می شود که فرد دستخوش یک حالت هیجانی مانند: ترس، خشم وشرم و…می شود.تحقیقات نشان داده اند که تنیدگی(stress) یا اضطراب ، لکنت زبان را تشدید می کند.

عوامل مؤثر بر لکنت زبان
۱- ضربه های شدید و شوکهای عاطفی و روانی
۲- احساس تهدید و ناامنی در خانواده
۳- تنبیه بدنی در مدرسه و خانه
۴- انتقاد شدید از کودک در هنگام زبان باز کردن
۵- اصرار والدینِ کودک چپ دست برای استفاده از دست راست
۶- تکرار والدین و اطرافیان در موقعی که کودک کلمات را نادرست بیان می کند.
۷- ابتلا به بیماریهای شدید عفونی
۸- آسیبهای قبل از تولد، حین تولد و دوران کودکی
زمانی که یک فرد الکن کمک می خواهد،احتمالا دچار تنش و قابل ملاحظه ای است که از مشکل گویایی و بزرگ جلوه دادن آن ناشی می شود.سه روش برای درمان لکنت زبان وجود دارد.روش اول:پسخوراند شنیداری درنگیده نامیده می شود و به این صورت اجرا می شود که شخص با یک ثانیه تاخیر گفتار خود را از یک گوشی می شنود.این کار باعث می شود که به تدریج گفتار افراد الکن روان شود در حالیکه اگر افرادی با گفتار روان این کار را انجام دهند به شدت دچار لکنت می شوند.مشکل اصلی این درمان اینست که بیشتردر کلینیک جواب می دهد ودر خارج از اتاق مشاوره فرد را با مشکل روبهرو می کند.

تعقیب سایه به سایه،شکلی از شیوخ پسخوراند شنیداری درنگیده است.در این روش،درمانگر از روی یک کتاب می خواند و و فرد الکن کلمات وی را بعد از مدت کوتاهی که درمانگر آنها را بیان کرد،تکرار می کند.برای انجام این درمان لازم است که فرد الکن،به خوبی بر آنچه که درمانگر می خواند تمرکز کند و لنکت زبان خود را در این فرایند نادیده بگیرد.

در سومین روش به نام گفتار تنظیم شده با هجا،از فرد الکن می خواهند همزمان با یک مترونوم(دستگاهی که در فواصل زمانی معین صدای تیک می دهد و درموسیقی نیز کاربرد دارد)صحبت کند.این شیوه نیزمی تواند در منحرف کردن فرد الکن از لکنت زبان خودش تاثیر بگذارد.تحقیقات نشان داده است که وقتی این شیوه را با پاداشهایی برای لکنت نکردن همراه می کنند نتایج خوبی در جهت درمان فرد به همراه دارد.با این حال این سه روش تنها امیدوار کننده هستند.
سیر دراز مدت وهمراه دوره های بهبود سنی
۸۰- ۵۰% کودکان خود بخودخوب می شوند
در سنین مدرسه طرد اجتماعی از سوی همکلاسی ها و مشکلات تحصیلی
محدودیت انتخاب شغل ،تحصیلات عالیه

درمان :
نه جراحی ، نه قزص ، نه شربت ، نه گفتار درمان ،نه ……!
در مان یک تغییرات و تصمیم این تغییر، فرد لکنتی است
تأکید درمانهای نوین براینکه ؛ لکنت رفتاری آموخته شده است نه اختلال !

خود درمانی :
حساسیت زدایی
کاهش واکنش هیجانی و ترس نسبت به لکنت
جایگزینی رفتاری مثبت در لحظه لکنت

والدین :

بدانند لکنت کودک با در مان دارویی بهبود نمی یابد ، بلکه نباید رفتار وی عوض شود .
با کودک به آرامی صحبت کنند واو را تشویق کنند relax باشد .
اطمینان خاطر بدهند و کودک را تشویق کنند درباره لکنت با ایشان صحبت کنند .
واقع دلایل بروز لکنت زبان در کودکان، تا کنون بطور دقیقی روشن نشده است. اما آنچه که تا حدودی مشخص است، آن است که لکنت نمی‌تواند علت واحدی داشته باشد. بلکه همواره معلول علت بدنی، عاطفی، اجتماعی و یا ترکیب این عوامل است. بسیاری از افرادی که لکنت زبان دارند دچار بعضی از ناراحتیهای عصبی و ناسازگاری‌های اجتماعی هستند. اما تشخیص اینکه آیا اینگونه ناراحتیهای روانی علت لکنت زبان است و یا لکنت خود حاصل حالات و فشارهای ناشی از اختلالات روانی است، بسیار مشکل است. در بعضی از مواقع لکنت ربان ممکن است حاصل نارساییها و اختلالات دستگاه عصبی باشد و یا در مواردی نیز لکنت زبان از زمان کودکی در اثر بعضی ناهنجاریهای خفیف فیزیولوژیکی پدید می‌آید.

روشهای اصلاح و درمان لکنت زبان امروزه از روشهای مختلفی برای اصلاح، درمان و بازپروری اختلالات گویایی و لکنت زبان استفاده می‌نمایند. از جمله این روشها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.
روشهای زبانی یا تلفظی برای انجام این عمل بهترین هماهنگی‌ها بین حنجره ، گونه‌ها، زبان و لب‌ها لازم است؛ اما همین که در این هماهنگی خللی ایجاد شود، زبان به لکنت می‌افتد. پیش از سن ۴ یا ۵ سالگی به‌ندرت معلوم می‌شود که کودک لکنت زبان دارد. کندی زبان بر اثر اختلال‌های بدنی یا برآشفتگی‌های عاطفی، در انسان رشد می‌یابد. گویا بتوان در پاره‌ای موارد، کند زبانی را از راه آموزش برطرف کرد؛ یعنی به شخص مبتلا آموخت که چگونه آهسته آهسته چیزی را بخواند؛ آهسته آهسته و با توجه خاص به حرف زدن خود، سخن بگوید و هر هجایی را با کمال دقت ادا کند.

همچنین به وی می‌آموزند چگونه به هنگام بند آمدن زبانش، تنفس خود را تنظیم کند. بر اثر مطالعه درباره صوتها یا ترکیب صوتهایی که چنین مشکلی را فراهم می‌آورند، به پاره‌ای از تمرینهای مرحله‌ به مرحله‌ای، برای خواندن دست یافته‌ایم که با انجام آن می‌توان تا حدود زیادی بر مشکل «کند زبانی» چیره شد. به هر حال، درمان لکنت ‌زبان باید بوسیله متخصص انجام گیرد. این نکته نیز بسیار قابل توجه است که نباید مبنای عاطفی را در کند زبانی نادیده گرفت.

روش دو جانبه یا مکمل در این روش به بازپروری و پرورش جنبه‌های دوگانه فکری و زبانی اهمیت فراوان داده می‌شود. این روش بیشتر در مورد کودکان ۳ تا ۷ ساله استفاده می‌شود و معمولا نتایج ثمر بخشی دارد. هدف این روش در واقع پرورش دوگانه‌ای از قدرت و صحت تفکر، قدرت و صحت بیان است. به عنوان مثال برای نیل به این منظور به کودک می‌آموزند که افکار خود را اصلاح و روشن دریابد، فقط افکار واضح و روشن خود را به زبان جاری نماید و کلمات و جملات را دقیق و رسا بازگو نماید.

روشهای روان درمانی این روشها بویژه در مورد افرادی که دچار کشمکش‌های عاطفی و اختلالات روانی عصبی هستند بکار می‌رود. روش روان درمانی برای کودکان سنین پایین ثمر بخش نمی‌باشد.
روش دارو درمانی برخی اعتقاد دارند که یکی از عوامل لکنت تنش‌ها و اضطراب و هیجانات عاطفی است. لذا داروهای آرام بخش می‌توانند تا حدودی کودک را از اضطراب و هیجانات عاطفی به دور داشته و در نتیجه لکنت زبان او را تقلیل دهند.

رفتار درمانی یکی دیگر از روشهای متداول و نسبتا جدید در اصلاح و بازپروری لکنت زبان روش تغییرات و اصلاحات رفتاری می‌باشد. نظریه مدافعان این روش در این است که یکی از علل لکنت زبان کودک رفتارهای سازش نایافته و یا ناهنجار اوست. لذا در این روش سعی بر اصلاح رفتارها و بالطبع تقلیل لکنت زبان کودک است.

روش خود درمان گری این روش که در واقع می‌تواند نوعی روش رفتار درمانی نیز تلقی شود، بر این اساس استوار است که فرد لکنتی با انگیزه قوی و ایجاد تغییرات لازم در زمینه بازخوردها و نگرشهایش نسبت به لکنت خود به برنامه‌ای منظم، مشخص و بطور جدی و مصمم تلاش کند که اختلال گویایی خود را اصلاح کند.

دستورالعمل‌های اساسی برای لکنـت (خوددرمانگری)

من این مطلب رو در جایی خوندم از شیوه هایی که ذکر شده خیلی خوشم اومده:

ــ عادت کنید که همیشه آرام و شمرده صحبت کنید،چه زمانی که دچار لکنت می‌شوید و یا بدون لکنت صحبت می‌کنید.

ــ وقتی دچار لکنت می‌شوید راحت و آرام باشیدهیچگونه فشاری به خودتان نیاورید.

ــ خیلی راحت و آزاد لکنت نمایید و سعی نکنیدکه مسئله لکنتی بودن خودتان را مخفی نگه دارید.

ـ همه تلاش خود را برای توقف طفره رفتن‌ها، به تعویق انداختن‌ها و عادات نامطلوب جانشین‌سازی، که ممکن است شما در جریان مخفی نمودن لکنت و یا تقلیل آن پیدا کرده‌اید، بکار گیرید.

ــ سعی کنید عادت ها و یا حرکات غیرطبیعی و زایدی را که به هنگام صحبت کردن از خود نشان می‌دهید شناسایی نموده و حذف نمایید.

ــ ارتباط بصری خودتان را با شخصی که صحبت می‌کنیدحفظ نمایید.

ـ سعی نمایید با وارسی و تجزیه و تحلیل دقیق،حرکات ناموزون عضلات دستگاه گویایی خودتان را به هنگام بروز لکنت مشخص نمایید.

ــ از روش‌های اصلاح گیر زبان برای تغییر و حذف رفتار زاید (رفتار لکنتی) و حرکات غیرطبیعی عضلات گویایی استفاده کنید.

ــ همیشه سعی کنید به هنگام صحبت کردن متوقف نشده و به صحبت خود ادامه دهید مگر اینکه شما بخواهید عمداً کلمه یا موضوعی رابرای تأکید تکرار نمایید.

ــ سعی کنید با صدای خیلی رسا و موزون و بدون اینکه تلفظ غیرطبیعی مصنوعی داشته باشید صحبت نمایید.

ــ به هنگام صحبت کردن به گویش‌های روان و سلیس هم که دارید توجه نمایید.

ــ تا زمانی که مطابق این برنامه کار می‌کنیدسعی کنید تا مقدور است صحبت کنید.

باور کنید اگر این نکات را به درستی رعایت کنیم خیلی از مشکلاتمون حل میشه.

چرا در بیان بعضی از هجاها مشکل داریم؟

بعضی از افراد در ادای بعضی هجاها مشکل دارند به خصوص اگر این هجا در اول کلمه باشد، علت مشکل این افراد درست مانند لکنت شدید به دوران کودکی بر میگردد،به احتمال قوی در کودکی و دوران شکل گیری زبان در شرایطی که برای هر نفر فرق می کند (مثلا ترس، قرار گرفتن در شرایط اضطراب) دچار مشکلی شده اند.
در این افراد این فکر ایجاد شده است که در بیان این واج ها در آن شرایط خاص مشکل دارند و با تکرار شرایط و پاسخ آنها به این رفتار این فکر در آنها تلقین شده است که در ادای هجای مورد نظر مشکل دارند و هنگامی که می خواهند کلمه ای را که با آن هجا شروع می شود ادا کنند دچار مشکل می شوند.
برخی برای فرار از این مسئله این هجا را به صورت غیرعادی و با تغییر شکل تلفظ واقعی آن سعی در مخفی کردن آن دارند، در حالی که نمی دانند با این کار باعث ریشه دار شدن این فکر در خود می شوند که نمی توانند به صورت عادی این هجا را ادا کنند.

راه درمان
بهترین راه درمان برای این افراد این است که ابتدا فکر خود را نسبت به این مسئله تغییر دهند و همچنین هنگامی که در صحبت کردن به این کلمات می رسند آن ها را به آرامی ادا کنند،از این کلمات فرار نکنند و آن ها را واژه ای دیگر تغییر ندهند.
آیا می دانستید که اگر الکن ها 6 ماه با یک چهارم سرعت معمول صحبت کنند مشکلشان برطرف می شود.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: پی سی سیتی]

[مشاهده در: www.p30city.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 264]