زماني براي ديده شدن

واضح آرشیو وب فارسی:هموطن سلام: زماني براي ديده شدن
از 116 ورزشكار مصري حاضر در چين، 26 ورزشكار زن هستند كه حيات فدك در ميان آنها چهره ويژه اي است.

رامين طبرسي : راي تماشاگران مسابقه دوي صد متر بانوان، پوشش دونده بحريني بسيار جالب بود. رقيه القصارا كه به چين رفته در خط استارت با پوشش اسلامي حاضر شد، به طوري كه فقط دست و صورت او معلوم بود. البته او تنها دونده محجبه اين مسابقه نبود و بولتانيا اليعقوبي- نخستين ورزشكار زن عماني كه فرصت حضور در المپيك را پيدا كرده - و روبينا مقيم يار از افغانستان هم با پوشش اسلامي آماده مسابقه شدند. القصارا يكي از دو بانويي است كه در مراسم افتتاحيه المپيك پرچمدار كشورش بود و هما حسيني از ايران هم در راس كاروان ورزش كشورش قرار داشت.
البته شيخي ميتاين محمد بن رشيد آل مكتوم هم پرچمدار كاروان ورزش امارات بود اما او بدون حجاب اسلامي در مراسم افتتاحيه شركت كرد. حضور ورزشكاران بانوي عرب و مسلمان- بدون توجه به پوشش ظاهري آنها - در المپيك نكته قابل توجهي بود. از 116 ورزشكار مصري حاضر در چين، 26 ورزشكار زن هستند كه حيات فدك در ميان آنها چهره ويژه اي است. او كه كشتي گير است با پوشش اسلامي روي تشك ظاهر مي شود. چهار نفر از هفت عضو كاروان ورزش اردن، زن هستند و اين در حالي است كه عربستان فقط با ورزشكاران مردش به چين آمده بود.
در آن كشور ازحضور زنان در ورزش به دلايل فرهنگي و مذهبي جلوگيري مي شود. در مدارس اين كشور دختران اجازه ورزش ندارند و هيچ نهاد رسمي و ويژه زنان در اين كشور وجود ندارد.
جهان در مورد حضور زنان در المپيك دچار تناقض شده و تفاوت پوشش زناني كه در المپيك حاضر هستند براي همه عجيب است. هرچند يكي از اهداف اصلي كميته بين المللي المپيك جلوگيري از تبعيض بين مردان و زنان براي حضور در اين تورنمت است اما تنها 16 نفر از 110 عضو اين كميته، زن هستند و تنها دو فدراسيون از 35 فدراسيون ورزشي رئيس زن دارد.
ليندبرگ از سوئد نخستين زني بود كه توانست رياست يكي از جلسات كميته بين المللي المپيك را برعهده داشته باشد كه دليل اين قضيه حضور ژاك روگ رئيس كميته بين المللي المپيك در مراسم برافراشته شدن پرچم بلژيك در چين بود.
آنيتا دي فرانس آمريكايي رئيس كميسيون زنان و ورزش كميته بين المللي المپيك است.
او مي خواهد عربستان و برونئي را از حضور در المپيك 2012 محروم كند چرا كه آنها به زنان شان اجازه حضور در رقابت هاي بين المللي را نمي دهند. نكته ديگر در مورد ورزش زنان به كليه محدوديت ها برمي گردد. هرچند زنان ورزشكار در سال هاي اخير بالاخره توانستند در ورزش هايي مثل كشتي و دوي ماراتن حاضر شوند با اين همه آنها هنوز نمي توانند در اسكي و در بخش پرش شركت كنند. با اينكه جسيكا زلينكا ورزشكار كانادايي مي تواند در رقابت هاي هفت گانه شركت كند اما او نمي تواند در رقابت هاي ده گانه شركت كند چرا كه فقط مردان اجازه اين كار را دارند. در مسابقات پياده روي هم اين تفاوت به چشم مي خورد. مردان پياده روي 20 كيلومتري و 50 كيلومتري دارند، در حالي كه زنان فقط در مسافت 20 كيلومتري با هم مسابقه مي دهند.
مسافت دوي با مانع براي بانوان 100 متر است، در حالي كه اين فاصله براي مردان به 110 متر مي رسد.در ساير مسابقات هم بخش مردان با سختي ها و پيچيدگي هاي بيشتري همراه است. مثلاً در تيراندازي زنان تنها 75 هدف را جلوي رويشان دارند، در حالي كه اين اهداف در بخش مردان به 125 مي رسد. تنها در مسابقات قهرماني جهان است كه هر دو گروه بايد تعداد معيني هدف -125- را نشانه بگيرند.
سوزان ناتراس تيرانداز كانادايي مي گويد: «اين قضيه غيرمنطقي است و ما آن طور كه شما فكر مي كنيد شكستني و حساس نيستيم.» جالب اينكه او اين قضيه را با مسوولان كميته بين المللي المپيك در ميان گذاشته اما آنها توپ را به زمين مسوولان فدراسيون جهاني تيراندازي انداختند. المپيك براي بازيكنان سافت بال به مانند بانوان هاكي باز است. هيچ خبري از ليگ حرفه اي نيست.
مشكلات مربوط به قرارداد وجود ندارد و كسي به فكر دوپينگ نيست. از تمام اين مسائل مهم تر سافت بال ورزش پرطرفداري در دنيا است و صدها هزار دختر در 131 كشور دنيا طرفدار اين ورزش هستند و اين در حالي است كه ورزش هايي مثل كشتي و وزنه برداري آنچنان در بين زنان ورزشكار محبوب نيست.
به عقيده بيل هوگارت ليدر ورزشكاران كانادايي در المپيك وجود ورزش هايي مثل كشتي زنان در المپيك باعث مي شود زنان آسان تر به سوي ورزش جذب شوند:«دختران ورزشكار مي خواهند به بقيه نشان دهند از پس كارهاي سخت هم بر مي آيند و نمي خواهند به آنها مثل يك رقاص باله نگاه شود.» البته هوگارت اين نكته را اضافه مي كند كه به صرف حضور زنان در ورزش آنها به آساني از سوي بقيه پذيرفته نخواهند شد. ناتالي وولفلك قبل از اينكه سراغ وزنه برداري بيايد، يك ژيمناست بود. اودر 13 سالگي پيشنهاد پدرش مبني بر اينكه وزنه برداري را امتحان كند، قبول نكرد: «دوست نداشتم شبيه مردها شوم.» اما پدرش عكس هاي ملاني روچ را كه در آن زمان بهترين وزنه بردار زن آمريكا بود به او نشان داد.
روچ در حال حاضر هم اتاقي وولفلك در پكن است. ناتالي كه در وزن 63 كيلوگرم به رتبه دوازدهم رسيد درباره آن روزها مي گويد: «بعد از ديدن عكس هاي ملاني به اين نتيجه رسيدم كه مي توانم از پس اين كار بربيايم. مي دانيد مردم نگاه چندان مثبتي نسبت به يك وزنه بردار ندارند اما من معتقدم يك زن مي تواند در عين لطيف بودن، قوي هم باشد.
من به رغم وزنه برداري هيچ شباهتي به مردان ندارم، البته شايد هم من اشتباه كنم.» براي زنان ورزشكار المپيك پكن يك رويداد ويژه است. 42 درصد از شركت كنندگان در اين تورنمنت را زنان تشكيل مي دهند كه نسبت به حضور 26 درصدي آنها در المپيك 1988 كاملاً روند صعودي داشته. ناتراس تيرانداز آمريكايي در اين مدت تغييرات زيادي را ديده. قبل از اينكه از سال 1976 مسابقات به طور مجزا برگزار شود، او مجبور بود با حريفان مردش رقابت كند. جدايي مسابقات زنان از مسابقات مردان بعد از كسب مدال نقره مارگارت مورداك آمريكايي در المپيك 1968 مكزيك اتفاق افتاد. ناتراس مي گويد: «مردها از اينكه با زنان رقابت كنند و ببازند خوششان نمي آيد.» او كه در مجزا شدن رقابت ها نقش موثري داشت در پايان اضافه مي كند: «از سال 1976 تا به امروز زنان در عرصه ورزش صاحب قدرت بيشتري شدند.»
جمعه 1 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: هموطن سلام]

[مشاهده در: www.hamvatansalam.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 170]