روزنامه آمريكايي : سازمان ملل مي‌تواند در عراق و افغانستان صلح ايجاد كند

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: روزنامه آمريكايي : سازمان ملل مي‌تواند در عراق و افغانستان صلح ايجاد كند
نيويورك - روزنامه آمريكايي كريستين ساينس مانيتور روز دوشنبه در گزارشي نوشته است سازمان ملل مي‌تواند در عراق و افغانستان صلح ايجاد كند و آمريكا نبايد به اميد پيروزي در اين كشورها بماند.

اين روزنامه نوشت : آمريكا پس از جنگ‌هايي طولاني و پر هزينه در عراق و افغانستان چگونه مي‌تواند برنامه ريزي كند تا در هر دو كشور پيروز شود؟ و يك پيروزي دست يافتني چگونه خواهد بود؟
به نوشته اين روزنامه ،باتوجه به اينكه اخيرا خشونت در افغانستان افزايش يافته و در بين بسياري از رهبران آمريكا (از هر دو حزب ) اين احساس در حال شكل‌گيري است كه منابع نظامي فورا بايد از عراق به افغانستان انتقال داده شود، اين سئوال‌ها از فوريت بيشتري برخوردار شده اند.

كريستين ساينس مانيتور افزوده است : آنچه كاملا مشخص است اين است كه هيچ كدام از اين پيروزي‌ها شبيه به پيروزي پدربزرگان شما در سال ‪ ۱۹۴۵‬در اقيانوس آرام نخواهد داشت كه بازندگان يك نبرد دريايي براي امضاي سند تسليم راهي ديدار با فرمانده آمريكايي شوند.

پيروزي در عراق و افغانستان همچون پيروزي در ژاپن به شكست دادن يك ارتش دايمي ملي بستگي ندارد. در عوض در هر كدام از اين كشورها به شكست يا خنثي‌سازي شورشيان ضد دولتي و كمك كردن به يك سيستم حكومتي بستگي دارد كه از مشروعيت سياسي داخلي برخوردار باشد و به عبارت ديگر از حمايت اكثريت مردم آن كشور برخوردار باشد.

يكي ديگر از مسائلي كه پيروزي در عراق و افغانستان به آن بستگي دارد اين است كه بتوان در سراسر اين كشورها امنيت عمومي و خدمات اوليه را ارائه نمود و ديگر اينكه از ابزارهاي لازم براي حل غير خشونت آميز مسائلي كه هنوز حل نشده‌اند و درگيري‌هايي كه ممكن است بين شهروندان صورت گيرد برخوردار باشيم .

آنچه ما نمي‌خواهيم تكرار مجدد اتفاقي است كه در ويتنام رخ داد. در آنجا آمريكا اعلام پيروزي كرد ولي به صورتي تحقير آميز و تحت حملات دشمن از اين كشور عقب نشيني كرد و اين امكان را به برندگان جنگ داد تا آزادانه دست به مجازاتي وحشيانه عليه متحدان پيشين ما بزنند.

تنها يك نهاد وجود دارد كه مي‌تواند رهبري مورد نياز براي شكست شورشيان در عراق و در يك جدول زماني طولاني تر در افغانستان را ارائه كند و آن هم سازمان ملل متحد است .

سازمان ملل عليرغم بي‌عيب و نقص نبودن از كيفيت ضروري مشروعيت جهاني برخوردار است كه به آن اين اجازه را مي‌دهد منابع و تخصص‌هاي جهاني را بسيج كرده و تصميمات دشوار لازمه در اين دو كشور را اتخاذ كند.

در مورد عراق ما بايد از سازمان ملل بخواهيم فورا دو اجلاس برگزار نمايد. يكي از اين اجلاس به حل معماهاي سياسي باقي مانده در داخل عراق خواهد پرداخت و اجلاس ديگر با حضور عراق ، تمامي همسايگان آن ، آمريكا و حتي اتحاديه عرب تشكيل خواهد شد كه در آن همگي بر سر برنامه‌اي براي كاهش تعداد نيروهاي نظامي آمريكا (يا عقب نشيني كامل آنها) به گونه‌اي كه باعث پر شدن خلاء‌هاي بوجود آمده توسط همسايگان عراق نشود به توافق دست يابند.

آمريكايي‌ها نيازمند افزايش مديريت مشابهي توسط سازمان ملل در افغانستان هستند. باتوجه به وضعيت كنوني سياست‌هاي جهان ، بسيار غير محتمل است كه آمريكا و متحدان آن در سازمان ناتو بتوانند افغانستان را آرام سازند زيرا اين كشور از نظر جغرافيايي ، فرهنگ و سياست فاصله زيادي با ناتو دارد.

زبيگنيو برژينسكي مشاور اسبق امنيت ملي آمريكا تنها يكي از افرادي است كه هم اكنون به آمريكا در مورد قرار گرفتن در دامي كه باعث ورود شوروي به افغانستان شده بود هشدار مي‌دهد.

ساير كشورهايي كه عضو ناتو نيستند هم بايد وارد تصميم‌گيري ها شوند خصوصا كه برخي از كشورهاي ديگر به اندازه آمريكا و حتي ممكن است بيشتر از آمريكا علاقمند به جلوگيري از سقوط كشور افغانستان باشند.

اين مساله بايد فراموش نشود كه سازمان ناتو بر خلاف سازمان ملل همواره يك ائتلاف نظامي بوده و خواهد بود لذا تنها سازمان ملل است كه مي تواند حوزه بسيار گسترده‌اي از ابزارهاي لازم براي ايجاد صلح در افغانستان را گردهم آورد درست همانگونه كه سازمان ملل اين كار را در موزامبيك ، كامبوج و ديگر نقاط جهان انجام داده است .

هرچند اين ابزارها احتمالا شامل يگان‌هايي به سبك نظامي براي حفظ صلح و اجراي صلح باشد، ولي بسياري از ابزارهاي غير نظامي ديگر هم نياز خواهند بود.

هدف تبديل افغانستان به كشوري داير و مستقل است كه مردم آن ديگر انگيزه‌اي براي پناه دادن به تروريست‌ها يا ارباب‌هاي مواد مخدر نداشته باشند لذا بار ديگر سازمان ملل است كه از مشروعيت بين‌المللي و توانايي هاي فني و فرهنگي براي پيش بردن اين تلاش‌ها برخوردار است .

اين اقدامات قطعا نيازمند توافقنامه‌اي جديد بين آمريكا و سازمان ملل خواهد بود كه توانايي‌هاي آن بخاطر اينكه واشنگتن در سال‌هاي اخير عميقا با آن بيگانگي داشته است دچار مشكلاتي شده است .

ما بايد به خاطر آوريم كه سازمان ملل توسط نسلي داناتر از رهبران آمريكايي تاسيس شده بود و همچنان به عنوان يكي از بهترين موفقيت‌هاي كشور ما محسوب مي‌شود.

پس به اين ترتيب براي همه و از جمله كشور ما (آمريكا) راهي براي پيروزي در عراق و افغانستان وجود دارد. اين بدان معني است كه ما ديگر نخواهيم واشنگتن كنترل تمامي تصميم‌گيري هاي بزرگ در اين دو كشور را برعهده داشته باشد.

اين همچنين به معني درك اين مساله است كه در قرن كنوني ، مردم جهان همگي براي امنيت ما به يكديگر وابسته هستند. امنيت ديگر تابعي از صرفا قدرت نظامي نيست ، بلكه تابعي از كمك به مردم سراسر جهان براي دستيابي به جوامعي اميدواركننده و رشدكننده است .

سازمان ملل متحد اين ايده آل‌ها را براي امنيت بشريت و وابستگي جهاني در بر دارد.
دوشنبه 14 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 89]