كمانچه

واضح آرشیو وب فارسی:سایت رسیک: شکل ظاهری
شکم ساز کروی و توخالی است که مقطع نسبتا کوچکی از آن در جلو به دهانه ای اختصاص یافته و روی دهانه پوست کشیده شده و بر روی پوست،خرکی تقریبا شبیه به خرک تار و نه کاملا عمود بر سیم ها قرار گرفته است.دسته ی ساز ،لوله ای تو پر است و به طور نامحسوس به شکل مخروط وارونه خراطی شده است.انتهای بالایی این لوله؛توخالی و در طرف جلو شکاف دارد که نقش جعبه ی گوشی ها را می یابد.دسته فاقد پرده می باشد. سر ساز متشکل است از جعبه ی گوشی ها که در دو طرف آن هر یک دو گوشی کار گذاشته شده و یک قبه که در بالای جعبه قرار گرفته است.طول ساز تا سر قبه حدود ۸۰ سانتی متر است این ساز جز دسته سازهای زهی است.کمانچه ی امروزی دارای ۴ سیم می‌باشد.می گویند کمانچه در زمان قدیم فقط سه سیم داشته و احتمالاً از زمان ورود ویولن به ایران به تقلید از آن سیم چهارم به آن افزوده شده است.این سیم‌ها به موازات درازای ساز گستردگی دارد و آوای آن خیلی خوش و دلکش می‌باشد.این گرانبها ساز میتواند آواهای گوناکون بسیاری را برآرد. آوا دهی گسترده کمانچه این ساز را پادشاه سازها ساخته و در همنوازی بزرگترین پایه خنیاگری در خاور زمین و بویژه زادگاهش ایران است.کاسه صوتی این ساز از چوب توت است که با برش‌های از عاج تزیین شده‌است.

کوک
کوک کمانچه(نسبت فاصله سیم ها به یکدیگر)در دستگاه های مختلف موسیقی ایرانی تفاوت می کند.معمول ترین کوک این است که سیم های اول و دوم نسبت به هم فاصله چهارم(یا پنجم)داشته،سیم سوم یک اکتاو بم تر از سیم اول و سیم چهارم یک اکتاو بم تر از سیم دوم می باشد.

طرز نواختن
نوازنده ی ساز در حالت نشسته پایه ی کمانچه را روی زمین(یا صندلی) یا زانو قرار می دهد.ساز در موقع اجرا کمی حول محور خود می چرخد و هیم عمل تماس آرشه با سیم ها را آسان تر می کند.نوازنده ساز را به طور قائم در دست چپ م یگیرد و انگشتان همان دست را روی دسته می لغزاند و آرشه را با دست راست به سیم ها تماس می دهد.

نوازندگان کنونی
اصغر بهاری
رحمت‌الله بدیعی
اردشیر کامکار
مجتبی میرزاده
سعید فرجپوری
داوود گنجه‌ای
کیهان کلهر
علی اکبر شکارچی
هادی منتظری
درویش‌رضا منظمی
مهدی باقری
ابراهیم نقدیان
شروین مهاجر
کوروش بابایی

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت رسیک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 149]