شماره ۱۰ كيست؟

واضح آرشیو وب فارسی:هموطن سلام: شماره ۱۰ كيست؟
شماره ۱۰ نه به آن تعريف عجيب و نامرسومي كه اين روزها مرسوم شده و فقط به علي دايي و دوران بازيگري اش و صاحب جديد آن برمي گردد كه در حقيقت به دنبال شخصيت و هويت اين پيراهن هستيم.
ماجراي همان كوزه اي است كه شكسته و كوزه گر از آن آب مي خورد. كوزه پيراهن شماره ۱۰ شده و كوزه گر علي دايي. شماره ۱۰ نه به آن تعريف عجيب و نامرسومي كه اين روزها مرسوم شده و فقط به علي دايي و دوران بازيگري اش و صاحب جديد آن برمي گردد كه در حقيقت به دنبال شخصيت و هويت اين پيراهن هستيم.
تعريفي براي شماره ۱۰ كه در دنياي فوتبال يك چيز است: «مهاجم نوك…» آيا امروز در تيم ملي ايران، كسي با تعريف شماره ۱۰ وجود دارد محسن خليلي هر چند با پيراهن شماره ۹ براي تيم ملي به زمين مي رفت و خودش را با همين شماره در فوتبال ايران معني كرد، اما در حقيقت او نزديك ترين بازيكني بود كه در پايان دور اول انتخابي جام جهاني، به مهاجم هدف و نوك تيم ملي نزديك شد.
خليلي تا حدودي نشان داد و ثابت كرد كه تفاوت هايي ميان او و مهاجماني كه تخصص گلزني شان را هر بار در پيراهن باشگاهي جا مي گذارند و بعد به اردوي تيم ملي مي آيند وجود دارد. اما وقتي خليلي هم مصدوم مي شود و با قاطعيت مي فهميم دايي او را تا پايان دور رفت مقدماتي جام جهاني در اختيار نخواهد داشت، به اين علامت سؤال بزرگ مي رسيم كه حالا چه كسي قرار است در تيم ملي ايران مهاجم نوك و يا همان معني شماره ۱۰ تيم ملي باشد كسي كه قرار است مقابل عربستان، كره جنوبي و كره شمالي و امارات، آخرين توپ را وارد دروازه كند… آيا نام ها محدود نيست آيا از مرور اسامي كمي دچار دلهره و نگراني نمي شويد به آلترناتيوها دقت كنيد.

* رسول خطيبي
لحظه اي كه تك به تك رويايي اش را مقابل پرتغال از دست داد و توپ را به دروازه بان سپرد، روايت بازيهاي ملي اش به پايان رسيد. حتي اعتماد بي دليل و غير فني امير قلعه نويي هم بيش از قبل ثابت كرد كه رسول خطيبي صرفا يك مهاجم باشگاهي است، نه مردي براي تيم ملي! رسول خطيبي امروز شايد تنها مهاجم نوك حاضر در اردوي تيم ملي باشد كه بي شك نمي توان مايه اميدواري به حساب آيد. آن قدر خاطرات تاسف باري از حضورش در تيم ملي داريم كه ديگر نخواهيم به او به چشم يك ناجي نگاه كنيم. بهتر است سرمربي تيم ملي چندان وقتش را صرف آزمايش دوباره رسول نكند. خطيبي مهاجمي است كه قاعتدتا فقط بايد در سپاهان يا پاس و هر تيم ليگي ديگري، مقابل استقلال و پرسپوليس بازي كند.

* ميلاد ميداودي
تكنيك و هوش. اين دو خصوصيت در بازي ميلاد آنقدر فراوان هست كه به خاطرش او را ستايش كنيم. اما قدرت بدني، تجربه و اعتماد به نفس در ذات بازي ميداودي در حداقل ممكن قرار دارد. ميلاد ميداودي با بازيكناني مانند خليلي يا خود دايي (كه معني شماره ۱۰ هستند) در يك نقطه به تضاد مي خورد. ميلاد يك گل ساز است و آنها گلزن! از ميداوو دي مي توان در آرايش دو مهاجم به عنوان نفر دوم استفاده كرد ولي او هرگز يك تمام كننده صرف در چيدمان تك مهاجم نيست.
مشكل اينجا است كه زمان كافي براي كامل كردن او نداريم هرچند كه باز هم از گزينه هاي ديگر بهتر و كامل تر به نظر مي رسد ... آيا دايي اين بار هم با شهامت ريسك مي كند.

* رضا عنايتي
واقعا از خودتان پرسيده ايد چرا او هميشه فراموش مي شود يادتان هست قبل از جام جهاني علي دايي گفت كه عنايتي مهاجم بين المللي نيست در جام ملت هاي آسيا هم همين مساله تا حدودي به اثبات رسيد ولي دليلش هنوز يك علامت سؤال بزرگ است.
آيا فرشاد پيوس را به ياد مي آوريد عنايتي ركورد او را هم شكست ولي به اندازه فرشاد موقعيت بازي ملي پيدا نكرد.
شايد دايي يك بار ديگر به او فرصت عرض اندام بدهد. ميان نامي هاي ناكام، او واجد شرايط تر از سايرين است هرچند كه اردوهاي آماده سازي تيم ملي را از دست داد.

* وحيد هاشميان
همه نام ها را پشت سر مي گذاريم و «متاسفانه» دوباره به نام وحيد هاشميان مي رسيم. پسري كه علاقه اي به پيراهن تيم ملي ايران ندارد. آيا بايد ناز او را كشيد و متقاعدش كرد كه حالا پيراهني كه آروزي تمام مردم اين سرزمين است را بر تن كند ! حالا بيشتر افسوس مي خوريم و مي گوييم كاش دايي پير نمي شد، كاش عمر فوتبال عزيزي ادامه داشت ... يا امروز لعنت بر آن تكلي كه خليلي را مصدوم كرد.
به لحاظ فني ايده آل ترين گزينه براي تك مهاجم است اما از نظر رفتاري كسي او را ستايش نمي كند حتي تعارفات علي دايي در مورد هاشميان، توجيهاتي بيش نيست!

*و حرف آخر
و حالا چه بايد كرد علي دايي مطمئنا نگران آخرين پست تيمش خواهد شد. او هرچند موافق فرضيه اي است كه مي گويد در يك تيم فقط مهاجم نبايد گل بزند اما بايد به ياد داشت نبود يك مهاجم نوك حتي به لحاظ رواني هم روي ساير نفرات تأثير منفي و بسزايي مي گذارد. امروز تيم ملي بهترين هافبك ها را در اختيار مي بيند و تلفيقي از جوانگرايي و تجربه را مي بينيم اما در غياب يك نوك تمام كننده، توپ ها به كجا ختم خواهد شد دايي حالا بايد پستي را پر كند كه سال ها با حضور خودش تامين مي شد. نه پيراهن شماره ۱۰ كه پست شماره ۱۰ به چه كسي مي رسد انگار در فقر مهاجم هستيم!
دوشنبه 7 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: هموطن سلام]

[مشاهده در: www.hamvatansalam.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 104]