وسيع باش و سخت

واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: وسيع باش و سخت
شبنم شكوريان: سفر مرا به سرزمين هاي استوايي برد و زير سايه آن « بانبان» سبز تنومند چه خوب يادم هست عبارتي كه به ييلاق ذهن وارد شد: وسيع باش و تنها و سر به زير و سخت. به اينجا كه مي رسي انگار به دنياي ديگري وارد شده اي. دنياي خالي از غر زدن هاي معمول هر روزه، دنياي ساده نوجواني كه پر است از آرزوها و روياهاي بسيار، صورت هاي شاد و چشمان سرشار از محبت و شيطنت، خالي از حسادت، دورويي و حرص. به اينجا كه مي رسي انگار وارد عالم ديگري مي شوي به نام دنياي ساده نوجوانان ورزشكار ناشنوا.

وقتي صحبت مي كنند صدايشان گنگ است از تكرار حرف هاي بي هجا و كشدار اما به چشمان شان كه خيره مي شوي، تلاش شان را مي بيني كه چطور با كمترين امكانات مصمم به ورزش كردن هستند. آن وقت زندگي برايت رنگ ديگري پيدا مي كند و رنگي كه با ورود به ورزشگاه ناشنوايان در خيابان دماوند مي توان آن را ديد. محسن حميدي پدر فاطمه حميدي شناگر 12 ساله مي گويد: « ورزشكاران ناشنوا نيازمند توجه بيشتر مسوولان سازمان تربيت بدني هستند.» فاطمه از پنج سالگي به دليل بيماري، شنوايي اش را از دست داده، شناگر خوبي است و مي خواهد در آينده اي نزديك خودش را به تيم ملي برساند. او كه در كنار پدر ايستاده، با حركات دست چيزي مي گويد و پدر اينطور برايمان ترجمه مي كند: تنها آرزويم اين است كه روزي ورزشكار بزرگي شوم. مي خواهم يك روز مانند ساير ورزشكاران در مسابقات كشوري شركت كنم. اما پدر نگران است كه با وجود كمبودها و مشكلاتي كه وجود دارد، دختر كوچكش به آرزويش نرسد. او در اين باره مي گويد: بي توجهي به اين قشر از ورزشكاران باعث خواهد شد آنها روحيه ورزشي خود را از دست بدهند و از ورزش فاصله بگيرند. متاسفانه نبود امكانات مناسب و كافي براي اين قشر منجر به گرايش كمتر آنها به سمت ورزش مي شود. سارا ساعدي بدنساز 16 ساله ورزشكار ناشنواي ديگري است كه سعي دارد با صداي كشدار و بمي كه از دهانش خارج مي شود، مشكلاتش را بگويد. او با زحمت بسيار به ما مي فهماند كه براي ورزش كردن با مشكلات زيادي روبه روست و بايد مسافت زيادي را براي استفاده از سالن بدنسازي طي كند. يكي از كاركنان ورزشگاه ناشنوايان خيابان دماوند به كمك سارا مي آيد و حرف هايش را برايمان ترجمه مي كند: مشكل سالن و هزينه تا حد زيادي براي ورزشكاران مرد استثنايي حل شده اما اين مشكلات در ورزش بانوان همچنان باقي است. من فكر مي كنم ندادن امكانات به ورزشكاراني كه داراي معلوليت هستند، باعث شده اين افراد رغبت كمتري به ورزش داشته باشند. نبود امكانات و فضاي لازم منجر به ناتواني ورزشكاران براي شركت در رشته هايي شده كه مي توانند در آن فعال باشند. رها صديق دوست سارا است. 17 ساله است و به مدت پنج سال بدنسازي تمرين مي كند. او هم مانند سارا به خاطر كمبود امكانات و مشكلاتي كه ورزشكاران زن ناشنوا دارند، از مسوولان ورزشي گله دارد. آن طور كه ساعدي مربي بدنسازي بچه ها مي گويد، رها براي استفاده از سالن بدنسازي مجموعه بايد از بومهن به تهران بيايد. او از مسوولان ورزشي مي خواهد فكري به حال ورزشكاران زن استثنايي كشور كنند. - مسوولان به فكر چاره باشند مريم برزگر، مربي شنا كه سال هاست با نوجوانان ناشنوا كار مي كند، با تاييد صحبت هاي ورزشكاران ناشنوا مي گويد: ورزش ناشنوايان درآمدزا نيست. لذا بايد مورد حمايت هر چه بيشتر تربيت بدني و بهزيستي قرار گيرد. مسوولان ورزشي در زمينه ورزش بانوان ناشنوا ضعيف عمل كرده اند. مشكلات مالي و عدم اختصاص بودجه كافي باعث شده اينگونه علاقه مندان به ورزش نتوانند در تمام رشته هاي مربوط فعاليت كنند. علاوه بر اينها نياز به مربيان كارآمد براي آموزش اين ورزشكاران است كه متاسفانه در اين سال ها كمتر به پرورش شان توجه شده است. برزگر اعتقاد دارد با توجه به افزايش ورزشكاران زن پارالمپيكي مسوولان بايد براي رفع مشكلات ورزشكاران زن چاره اي بينديشند تا آنها با مشكلات كمتري به ورزش بپردازند. - ورزش ناشنوايان چيست بعضي ها ممكن است تصور كنند ورزش ناشنوايان تنها بازيچه اي است كه نه جزء ورزش قهرماني مي توان گنجاند و نه جزء ورزش همگاني. پس در اين صورت شايد بد نباشد اگر بگوييم فدراسيون هاي ورزشي بين المللي و ملي ناشنوايان وجود دارند كه هر يك قدمتي به ترتيب 72 و 53 سال دارند. همچنين فدراسيون ملي ناشنوايان ايران به بازي هاي المپيك ناشنوايان 2009 در تايوان چشم دوخته كه پرويز سيروس پور (دبير فدراسيون) در اين خصوص گفت: فدراسيون ناشنوايان خود را براي حضور در مسابقه هاي جهاني واليبال ناشنوايان در آرژانتين، كشتي آزاد و فرنگي در ارمنستان و دووميداني در تركيه آماده مي كند. پس از پايان اين اردوها و حضور در مسابقه هاي جهاني، فدراسيون تمام تلاش و كوشش خود را معطوف بازي هاي المپيك 2009 ناشنوايان تايوان خواهد كرد. بازي هاي آسيايي ناشنوايان هر سه سال يك بار و بازي هاي المپيك ناشنوايان هر چهار سال يك بار در يكي از كشورهاي جهان براي بانوان و آقايان برگزار مي شود. پس از انقلاب، ورزشكاران ناشنواي ايران در سال هاي 1989 ،1993 ،1997 و2001 به ترتيب در بازي هاي المپيك كه در كشور هاي نيوزيلند، بلغارستان، دانمارك و ايتاليا برگزار شده، شركت كرده اند. همچنين آنها در سال هاي 1992 ،1996 و2000 در بازي هاي آسيايي كه در كشور هاي كره، مالزي و چين تايپه برگزار شده است، گويا حضور فعالي داشته اند. در مجموع تيم هاي ايران تاكنون در بازي هاي آسيايي 17 مدال طلا، 9 مدال نقره و چهار مدال برنز جمعاً در سه دوره بازي هاي آسيايي 30 مدال كسب كرده اند. اما با اين حال به نظر مي رسد اين فدراسيون در بخش زنان، سابقه چندان درخشاني به جا نگذاشته و تنها در بعضي رشته ها نظير شطرنج، واليبال و تنيس روي ميز مسابقات قهرماني كشور برگزار مي كند. منبع: http://www.shirzanan.net
پنجشنبه 3 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]

[مشاهده در: www.iribnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 159]