پيام «جعفري جلوه» به جشن منتقدان؛ سينماي ملي، نقد ملي مي‌طلبد

واضح آرشیو وب فارسی:حيات: پيام «جعفري جلوه» به جشن منتقدان؛ سينماي ملي، نقد ملي مي‌طلبد
تهران-حيات

معاون سينمايي وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي در پيامي به جشن منتقدان نوشت:بي شك سينماي ملي نقد ملي ويژه خويش را با مباني هويت گرائي واقع نگري و اميد آفريني اما بي غرض مي طلبد.
به گزارش حيات به نقل از روابط عمومي معاونت سينمايي وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي،متن پيام معاون سينمايي اين وزارت خانه كه ديشب به علت تراكم برنامه ها و طولاني بودن مراسم قرائت نشد با اين شعر آغاز مي شود كه:«نقدها را بود آيا كه عياري گيرند تا همه صومعه داران پي كاري گيرند»
در اين پيام آمده:كدام نقد؟ كدام نقاد؟ وكدام مباني نقد را توان و عياري است كه زمانه را آنگونه كه بايد مي سازد؟ اين سئوال بدان جهت است كه در ساختن و پرداختن زمانه از منظر نقد و نقادي انسانهاي انديشه ورز و هنرمند و دستمايه هايشان ترديدي نيست.امروز اصلي ترين شيوه مديريت مؤثر عرصه فرهنگ و هنر در اين سوي و آنسوي عالم، عمل به روشهاي غير مستقيم و نهفته و پنهان در مديريت هاي حوزه هاي نشر و نقد است.
امروز كسي هنر و هنرمند را راهبري مي كند كه اول مديريت عرصه هاي فضاسازي ، انتشار اطلاعات و آكندن محيط از پيام را در دست دارد، اطلاعات و پيامهائي كه بي صدا و نام و هياهو و گاه حتي بي خبر و غافلانه در هنرمند انگيزه مي آفريند و او را خواسته و ناخواسته به سوي هدف مفروض به حركت مي آورد دوم كسي كه نيازهاي واقعي و غير واقعي فردي و جمعي را بهتر و دوست داشتني تر به چشم هنرمندان مي كشاند تا براي پاسخگويي به آن نيازها قدم در راه و كار بگذارند و كسي كه درمقام قضاوت و نقادي مقبوليت مي يابد و با ابزار نقد و تفكيك آنچه سره يا ناسره مي پندارد به تشويق يا تقبيح هنرمند مي پردازد. مديران واقعي و مؤثر عرصه فرهنگ و هنر در جهان امروز اينانند،ناشران و ناقدان، نويسندگان و منتقدان.
در ادامه اين پيام مي خوانيم:شمائيد شما كه فضا را مي سازيد و انگيزه ها را به اين سو و آن سو جريان مي دهيد. و بايدها و نبايدهايتان سو و جهت ميدهد و يا از سو و جهتي باز ميدارد در يادتان باشد يا نباشد،اين شمائيد كه سينماي ايران را راه مي‌بريد.پس در اصل مسئله ترديدي نيست اما كدام نقد؟ كدام نقاد؟ و كدام مباني نقد چنان عيار و اصالتي دارد كه سينماي اين سرزمين را در ظرف و مظروف،در شكل و معنا، در بافت و ساخت و در مفهوم و زبان به سينمائي ملي رهنمون مي باشد. سينمائي ديني ، شرقي و ايراني ، سينمائي هويت گرا ، واقعيت نگر و اميد آفرين، سينمائي كه به نام و مرام ايراني باشد حاوي جوهره وزين فرهنگ و منش پهلواني مشحون از شكوه حماسه و ايمان و مملو از محبت و عشق است.بي شك اين سينما نقد ملي ويژه خويش را مي طلبد با همان مباني هويت گرائي واقع نگري و اميد آفريني نقدي با چنين فرض هائي اما بي غرض
«چون غرض آمد نظر پوشيده شد
صد حجاب از دل به سوي ديده شد»
نقد مملو از پيش فرض هاي اصيل اما بدون هيچ پيش داوري، نقد بي غرض ، نقد عالمانه ، نقد منصفانه ، و در يك كلمه نقد مشفقانه و طبيبانه
«كمال سر محبت ببين نه نقص گناه
كه هر كه بي هنر افتد نظر به عيب كند»
در اين پيام با اشاره به جوهره حقيقي نقد آمده:در مكتب نقد ملي نقادي عيب جوئي نيست بلكه محك زدن پديده با چهار ملاك و محك سنجش گر خيال حقيقت زيبائي و هويت است.مباني چهارگانه كه توأمان و مكمل يكديگرند و نقد ديني شرقي و ايراني را تعبير و تفسير مي كنند همان اكسير حيات بخش سينمائي كه مي تواند و مي خواهد كليد پيشرفت و توسعه همه جانبه كشور باشد.
عزيزان بيائيم سينماي نجيب ، فضيلت پرور و انسان ساز سرزمينمان را بهتر و بيشتر ياري كنيم با نياز آفريني ، ارزش آفريني، زيبا آفريني و نگاه آفريني
«من اين وديعه به دست زمانه مي‌سپرم
زمانه زرگر و نقاد و هوشياري بود
سياه كرد مس و روي را به كوره وقت
نگاه داشت به هر جا زر عياري بود»

پايان پيام
سه شنبه 11 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: حيات]

[مشاهده در: www.hayat.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 94]