محافل سياسي غربي در تقابل با تحريم ها؛ نمي توان، منابع عظيم گاز ايران را ناديده گرفت

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: محافل سياسي غربي در تقابل با تحريم ها؛ نمي توان، منابع عظيم گاز ايران را ناديده گرفت
خبرگزاري انتخاب : كنسرسيوم تحت رهبري ÖMV ( شركت ملي نفت و گاز اتريش ) تاكنون نتوانسته است به اندازه كافي قراردادهاي گازي به امضاء رساند. گاز آذربايجان براي نخستين مرحله توسعه اين پروژه، منبع اصلي تأمين گاز است. البته در پروژه نوباكو بايد به ساير كشورهاي ارسال‌كننده گاز نيز رجوع شود. روسيه نيز مي‌تواند جزو اين كشورها باشد، حتي اگر با اين كار هدف استراتژيك تنوع كشورهاي تامين‌كننده تضعيف شود. از اينرو اولين گزينه براي كنسرسيوم نوباكو، گاز تركمنستان مي‌باشد.

اتحاديه اروپا به شدت به واردات سوخت‌هاي فسيلي وابسته است و اين وابستگي در مورد گاز نيز همواره بيشتر شده است.

به گزارش خبرنگار سرويس بين الملل خبرگزاري انتخاب از وين؛ روزنامه دي پرسه چاپ اتريش مي نويسد: با توجه به وابستگي به واردات گاز از تنها چند كشور معدود فروشنده آن، اتحاديه اروپا بسيار متمايل است كه به ارسال‌‌كنندگان و همچنين مسيرهاي تأمين گاز خود تنوع بخشد. در‌اين ميان خط لوله نوباكو يكي از طرح‌هاي كليدي است كه گاز كشورهاي خاورميانه‌اي كه در حوزه درياي خزر قرار دارند را از ارزرم تركيه با عبور از بلغارستان، روماني و مجارستان به بومگارتن اتريش[ترمينال توزيع] منتقل كرده و سپس ميان كشورهاي اتحاديه اروپا توزيع مي‌كند.

كنسرسيوم تحت رهبري ÖMV ( شركت ملي نفت و گاز اتريش ) تاكنون نتوانسته است به اندازه كافي قراردادهاي گازي به امضاء رساند. گاز آذربايجان براي نخستين مرحله توسعه اين پروژه، منبع اصلي تأمين گاز است. البته در پروژه نوباكو بايد به ساير كشورهاي ارسال‌كننده گاز نيز رجوع شود. روسيه نيز مي‌تواند جزو اين كشورها باشد، حتي اگر با اين كار هدف استراتژيك تنوع كشورهاي تامين‌كننده تضعيف شود. از اينرو اولين گزينه براي كنسرسيوم نوباكو، گاز تركمنستان مي‌باشد.

البته تركمنستان نيز حداقل در آينده قابل پيش بيني نمي‌تواند براي نوباكو حجم بالا و كافي از گاز را تأمين كند. علاوه براين به اين منظور بايد يك خط لوله از تركمنستان به باكو ايجاد شود كه به دليل وضعيت مجادله‌‌ انگيز حقوق بين‌المللي درياي خزر طرحي دشوار مي‌باشد. گذشته از اين تركمنستان درحال مذاكره درمورد افزايش حجم صادرات گاز خود به شمال ايران و گسترش آن به خط لوله "تاپي" مي‌باشد. اين خط لوله، گاز تركمنستان را با عبور از غرب افغانستان به پاكستان و هند صادر خواهد كرد.

علاوه بر گاز تركمنستان مي‌توان به گاز مصر نيز كه اكنون تا سوريه منتقل مي‌شود، رجوع كرد. اين "خط لوله عربي" بايد تا تركيه امتداد يابد تا گاز آن بتواند نوباكو را تغذيه كند. همچنين تركيه مي‌تواند گاز را در بندر سيحان به گاز مايع(LNG) تبديل كند و از طريق مسير دريايي صادر كند. در طولاني مدت نيز مي‌توان تصور كرد كه گاز ميدان گازي بزرگ و توسعه نيافته اي در جنوب عراق، از طريق خط لوله عربي به تركيه منتقل و سپس وارد خط لوله نوباكو شود.

براي سوددهي‌ پروژه نوباكو، انتقال 31 ميليارد متر مكعب‌ گاز ضروري است. از منظر كنوني، اين ميزان بدون گاز ايران قابل دستيابي نيست. ايران پس از روسيه دومين ذخاير بزرگ گاز جهان را (16 درصد) دراختيار دارد. تا حدود 60 درصد اين منابع در ميدان عمدتاً توسعه نيافته "پارس جنوبي" قرار دارد. دسترسي به اين گاز براي تامين انرژي اتحاديه اروپا از نظر استراتژيك غير قابل صرفنظر است. از اين رو سرمايه‌گذاري‌هاي OMV ) شركت ملي نفت و گاز اتريش) در بخش گاز ايران منطقي است.

محدوديت‌ها عليه ايران و قصد اين كشور جهت حركت در برنامه هاي هسته اي، قابل درك است. ولي ممانعت از همكاري‌ها در بخش انرژي به دليل تأملات استراتژيك، به مصلحت و قابل توصيه نيست. البته درست است كه افزايش ظرفيت صادرات در بخش گاز درآمدهاي جديدي را براي ايران ممكن مي‌سازد، ولي اين تنها كنسرسيوم‌هاي اتحاديه اروپا نيستند كه به ذخاير گاز ايران علاقمند مي‌باشند. هند، چين و در ميان مدت ژاپن نيز براي واردات عظيم گاز از ايران تلاش مي‌كنند. ايجاد شبكه انتقال گاز از ايران به هند و پاكستان (موسوم به "خط لوله صلح")، مي‌تواند تا چين نيز امتداد يابد. همچنين انتظار مي‌رود كه ظرفيت گاز مايع ايران نيز توسعه يابد و از اين طريق بازارهاي جديدي براي صادرات حاصل شود. شركت روسي گازپروم نيز خود را براي مشاركت عظيم در بازار ايران آماده مي‌كند. بنابراين دولت ايران در هر‌صورت از صادرات گاز درآمدهاي جديدي را بدست خواهد آورد.

البته اينكه تكنولوژي اروپا در اين زمينه نسبت به چين آشكارا برتر است، درست است. همچنين عدم علاقه ايران جهت گسترش خط لوله‌هاي صادرات گاز خود تنها در مسير شرق نيز صحيح مي‌باشد، دقيقاً به همين خاطر علاقه مشترك ايران و اتحاديه اروپا در بخش گاز حاصل مي‌شود. سرمايه‌گذاري‌هاي OMV در اقتصاد گاز ايران، بويژه به دليل ملاحظات تأمين انرژي اتحاديه اروپا، گريز ناپذير است.

در‌كنار آمريكا، روسيه نيز علاقه‌اي به صادرات گاز ايران به اتحاديه اروپا ندارد. گازپروم خواهان آن است كه به بازار اروپا بطور انحصاري خدمت كند و از اين رو تمام تلاش خود را خواهد نمود تا مانع صادرات گاز ايران به اتحاديه اروپا شده و اين صادرات را به سمت شرق هدايت كند. به اين دليل صرفنظر كردن اتحاديه اروپا از گاز ايران كمكي احمقانه به ايجاد يك كارتل‌ گازي خواهد بود كه مي‌تواند به عنوان اهرم فشاري عظيم بر قيمت بازار گاز اروپا عمل كند.‌
سه شنبه 4 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 133]