- اکبر عبدی،بازیگری با کارنامه‌ای پر فراز و نشیب

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:

راسخون: "اخراجی‌ها" به کارگردانی مسعود ده‌نمکی از معدود کمدی‌های پرفروش و رکوردشکن این سال‌های سینمای ایران، اکبر عبدی را دوباره به سینمای کمدی بازگرداند، یکی از استعدادهای تکرارنشدنی این سینما که از جعبه جادو به سینما آمد در دهه 80 نتوانست موفقیت روزهای اوج خود را تکرار کند. به گزارش خبرنگار مهر، عبدی بازیگری را از اواخر دهه 50 و با تئاتر شروع کرد، محبوبیت و شهرت او از اوایل دهه 60 و با بازی در مجموعه‌های "بازم مدرسه‌ام دیر شد" و "محله بر و بیا" و "محله بهداشت" شروع شد، این ستاره که سیمایی کودکانه و معصوم داشت خیلی زود و در غیبت ستاره‌های سینمای ایران در سال‌های پیش از پیروزی انقلاب اسلامی به سینما آمد. اکبر عبدی در سینما هم به پرکاری رسید و طبیعی بود که فروش خوب فیلم‌هایش باعث شود اغلب فیلمنامه‌های آن سال‌ها به دست او برسد، کارنامه عبدی را که نگاهی بیندازیم پر از تناقض‌های عجیب و غریب است، بازیگری که کارش را در سینما با "جنجال بزرگ" و "مردی که موش شد" شروع کرد، توانست در میانه راه بخت همکاری با کارگردان‌های بزرگ سینمای ایران را به دست بیاورد و اتفاقا نشان بدهند که بازیگری منعطف و با قابلیت‌های فراوان است، بازیگری که نمی‌توان قابلیت‌هایش را فقط محدود به تقلید صدا و تیپ سازی دانست. دهه 60 تعداد تولیدات باارزش سینمای ایران بیشتر بود و کارگردان‌های مطرح و شاخص حضوری پررنگ در بطن سینمای حرفه‌ای داشتند، طبیعی بود که سهم ستاره‌ای مانند اکبر عبدی که روی فروش فیلم‌ها تاثیر داشت از این فیلم‌ها بیشتر باشد، همکاری با ناصر تقوایی در "ای ایران"، داریوش مهرجویی در "اجاره‌نشین‌ها" و علی حاتمی در "دلشدگان" و "مادر" فرصت‌هایی حرفه‌ای بود که به نقاطی درخشان در کارنامه عبدی تبدیل شدند و موقعیت او را به عنوان ستاره- بازیگر تثبیت کردند. خورشید بخت عبدی در سینما، در دهه 70 افول کرد، جوانان به سینما آمدند و فیلم‌های جوان‌پسند با ستاره‌های خوش سیما و موضوع‌های اجتماعی بیش از کمدی‌ها مورد توجه قرار گرفتند، اکبر عبدی البته همچنان بازیگری با قابلیت‌های فراوان بود، اما هر چه زمان می‌گذشت تعداد فیلم‌های تجاری کارنامه‌اش بیشتر می‌شد. نقطه عطف کارنامه عبدی در دهه 70 "آدم برفی" بود که مشکل نمایش پیدا کرد و دیر اکران عمومی شد، "هنرپیشه" هم یکی از بهترین فیلم‌های عبدی در این دوره است. دهه 70 و 80 عبدی گاهی به تلویزیون آمد اما حاصل کار اعتباری ویژه برایش نداشت، فیلم‌های کمدی که او بازی می‌کرد بیشتر انرژی‌شان را از این بازیگر می‌گرفتند، بازیگری که حضورش در هر فیلمی می‌توانست خنده را به لب تماشاگر بیاورد حتی اگر قصه و کارگردانی ضعف‌های فاحش داشتند، در این سال‌ها عبدی زینت‌دهنده فیلم‌هایی بود که در قواره استعدادش نبودند اما از نظر مالی او را تامین می‌کردند. تجربه نقش‌های جدی در فیلم‌های "دلشکسته" یا "کلاغ پر" هم چیزی به کارنامه عبدی نیفزود، او با "اخراجی‌ها" دوباره احیا شد، نقش بایرام در این سه‌گانه جای کار زیادی ندارد، اما پتانسیلی را در اختیار عبدی می‌گذاشت تا کارهایی را که دوست دارد مقابل دوربین انجام بدهد، میمیک چهره‌اش را عوض کند، با لهجه حرف بزند و بداهه‌گویی کند. در "اخراجی‌ها 3" که این روزها فروش میلیاردی دارد، بایرام مثل دیگر شخصیت‌های "اخراجی‌ها" مسن‌تر شده اما کاراکترش تغییر نکرده و همان سلوک را دارد! عبدی بازهم آزاد است تا هر کاری دوست دارد مقابل دوربین انجام بدهد، فیلم مانند دیگر بخش‌های این سه‌گانه به تلاش فردی بازیگرانش متکی است و عبدی با مزه‌پرانی‌هایش سعی می‌کند خودش را میان انبوه بازیگران نشان بدهد. نگاهی اجمالی به کارنامه عبدی وضعیت سینمای کمدی ایران در دهه‌های مختلف را نشان می‌‌دهد، کمدینی محبوب که فرصت شکستن کلیشه بازیگری‌اش را داشت این روزها در دام سینماگرانی افتاده که کمترین خلاقیتی دارند و به دنبال استفاده مجدد از تجربه‌هایی هستند که نمره قبولی گرفته‌اند. عبدی "اجاره‌نشین‌ها"، "آدم برفی"، "هنرپیشه"، "روز فرشته"، "نان، عشق و موتور 1000" و... در این سال‌ها به "افراطی‌ها"، "زمهریر"، "چشمک" و... رسیده است. 999

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 246]