در گفت وگوى «جوان» با رسايى:مجلس ابزار فشار زخم خوردگان بر دولت نيست

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:

در گفت وگوى «جوان» با حجت الاسلام حميد رسايى مجلس ابزار فشار زخم خوردگان بر دولت نيست گفت وگو درباره چگونگى تعامل و همكارى بين مجلس هشتم و دولت دهم و دغدغه هاى نمايندگان درباره راى اعتماد به وزراى پيشنهادى دولت با حميد رسايى، نماينده مردم تهران در مجلس شوراى اسلامى طراوت خاص خود را دارد چرا كه وى از نمايندگان پرشور و باطراوت اصولگراست كه از همسو نبودن برخى از چهره هاى اصولگراى مجلس با دولت گله مند است.ضمن تشكر از حجت الاسلام رسايى كه در عين آنكه حسابى سرشان شلوغ بود اما وقتى را لحاظ كرد تا با ما درباره چگونگى تعامل بين مجلس و دولت به سخن بنشيند، شما را به متن گفت و گو با وى دعوت مى كنيم. به نظر شما تعامل دولت با مجلس در روزهاى آينده خصوصاً در معرفى كابينه و گرفتن راى اعتماد نمايندگان چگونه بايد باشد؟ مجلس نسبت خاصى با دولت دارد، به دليل اينكه لوايح دولت بايد در مجلس به تصويب برسد، وزرا و كارگزاران هر دولتى از جمله دولت دهم بايد به تاييد نمايندگان مجلس برسند و اين رابطه اقتضائاتى را به دنبال دارد و آن اقتضائات اين است كه دولت سعى كند، با اطلاع رسانى به نمايندگان و با تعامل خوب سطح اطلاعات نمايندگان را با سطح اطلاعات خودش هم تراز كند، اگر دولت، نمايندگان مجلس را به اين سطح نرساند طبيعى است كه دچار مشكل و معضل مى شود.به نفع دولت است كه براى كم شدن چالش ها، فعاليت و تحريك خود را در اين ايام بيشتر كند تا مجلس را همراه خود ببيند ولى متاسفانه دراين ميان برخى از دوستان نماينده توقعشان بيشتر از اين است و طبيعى است كه دولت هر كارى را انجام بدهد اين نمايندگان نگاه خاص خود را مبنى بر اعتراض و به چالش كشيدن دولت دارند. تلاش اصلى دولت بايد بر اين باشد كه اين تعامل را با مجلس به وجود بياورد و طبيعى است چون دولت به مجلس نياز دارد بايد دولت قدم هاى اوليه را بردارد. البته به نظر من تعامل دولت و مجلس دوطرفه است؛بخشى از آن به رفتارهاى دولت ارتباطى دارد و بخشى از آن به مجلس بر مى گردد. دولت دهم و رئيس دولت اگر رفتارهايش لجبازانه باشد طبيعتاً مجلس را به واكنش وا مى دارد و اين را نمى شود كارى كرد. چگونگى معرفى وزرا، ويژگى و توانايى هاى وزرا و مسائلى از اين دست در تعامل دولت با مجلس تاثيرگذار است و واقعاً همه چيز به مجلس بستگى ندارد و احمدى نژاد مى تواند در همكارى و تعامل يا عدم همكارى نقش داشته باشد. در مجلس هم اصلاح طلبان جهت گيريشان كاملاً مشخص و آشكار است و به عقيده من اين گروه سياسى هميشه منافع حزبى را بر منافع ملى ترجيح داده اند و در دوره اى كه حاكم بودند اين موضوع را كاملاً مشخص كرده اند و الان كه حاكم نيستند اين ارجحيت را كاملاً بيشتر نشان داده اند. اصولگرايان مجلس هم دو دسته اند كه دسته اى همسو با دولت هستند و به سياست ها و جهت گيرى هاى دولت و شخص رئيس جمهور اعتقاد دارند و مى خواهند دولت را كمك كنند. گروه ديگر اصولگرايان هم هستند كه دولت را قبول ندارند و به عقيده من جزو دسته سومى هستند كه مقام معظم رهبرى به آن اشاره كرده اند .اگر دولت خوب رفتار نكند هر دو دسته اصولگراى مجلس را به واكنش وا مى دارد. البته بايد اين را هم گفت كه مجلس به صورت كل وظيفه دارد با دولت همكارى و هميارى داشته باشد و از لجبازى و تعاملى كه بوى فتنه و معامله بدهد بايد پرهيز كرد. به عقيده شما كابينه دولت دهم و به ويژه وزراى پيشنهادى دولت بايد چه ويژگى هايى داشته باشند كه هم پاسخگوى مطالبات مردم و هم رفع كننده نقايص و ضعف هاى دولت گذشته باشند؟ مردم وقتى رئيس جمهور را انتخاب مى كنند انتظار دارند جنس وزرا هم از جنس او باشد. مهم ترين ويژگى احمدى نژاد، سادگى، مردمى بودن، پركار بودن، داشتن روحيه استكبارستيزى، مبارزه با مفاسد، جسارت، شجاعت و صراحت است كه بايد اين شاخصه ها در وزراى پيشنهادى دولت باشد كه بتوانند كارايى لازم را داشته باشند و انتظارات مردم را هم برآورده كنند. اگر وزرا اين ويژگى ها را نداشته باشند نمى توانند واجد كارايى لازم باشند و با عدم كارايى لازم نمى توانند نظر مساعد مردم را جلب كنند. برخى از وزراى دولت گذشته موفق نبودند و با رئيس جمهور چالش پيدا كردند و وزراى دولت آينده بايد افرادى باشند كه در جهت مرتفع كردن نقايص دولت نهم قدم بردارند. پيشنهاد تشكيل كميته اى از دولت و مجلس براى بررسى كابينه دولت دهم را چگونه ارزيابى مى كنيد؟ البته گروه هاى مختلفى در حال تعامل و رايزنى با رئيس جمهور هستند و اين ارتباط هر چقدر بيشتر باشدكمك مى كند كه دولت و مجلس زودتر به اشتراك نظر در زمينه هاى گوناگون از جمله انتخاب وزرا برسند. اگر عنصر سهم خواهى پس زمينه اين ارتباط نباشد، مى تواند كمك بكند كه اين ارتباط و نزديكى بين دولت و مجلس بيشتر شود. البته بايد موافقت احمدى نژاد را در زمينه تشكيل كميته مشترك دولت و مجلس قدم خوبى در جهت رسيدن به اشتراكات توصيف كرد. برخى از زخم خوردگان سياسى در پى ايجاد تفرقه بين دولت و مجلس هستند و اين تفرقه را مى خواهند در جلسات راى اعتماد وزرا تسرى دهند، به نظر شما نمايندگان چگونه مى توانند مانع اين كار بشوند؟ رهبر معظم انقلاب سطح اطلاع رسانى را بالا آوردند، ايشان در نماز جمعه گفتند كه با هاشمى اختلافات جدى داريم، البته در كنار دوستى و بعد فرمودند كه در بين شخصيت ها تفكر احمدى نژاد به تفكر ايشان نزديك تر است. اين كد بود به جامعه كه اين كشمكش ها و اختلافات وجود دارد و درعين حال تاييد رهبرى خارج مى كنند و به انحراف مى كشانند. گهگاه مشاهده مى شود چنين استفاده ابزارى از نمايندگان با چند لايه فاصله ايجاد مى شود تا اين لايه خط و جهت گيرى خاصى به نمايندگان بدهد و نمايندگان را در مقابل دولت به واكنش وا دارد. برخى از نمايندگان اصولگراى مجلس خواسته يا ناخواسته به فضا سازى عليه دولت دهم كمك مى كنند، به نظر شما اين فضاسازى در جلسات راى اعتماد تاثير منفى نمى گذارد؟ همانطور كه در يك دوره واژه هاى چپ و راست ديگر ظرفيت بار سياسى كشور را نداشتند در زمان كنونى هم شاهد هستيم كه واژه اصولگرايى و اصلاح طلبى ديگر توان بار سياسى كشور را ندارند و صف بندى سياسى هم دچار تغيير و تحول خاص شده است. انتخابات دوره دهم رياست جمهورى اين صف بندى را به هم زد و يك صف بندى جديدى را درست كرد و آن صف بندى روشن فقر و غناست كه وارد جامعه شد. به جاى جنگ اصلاح طلبى و اصولگرايى، جنگ مرفهين بى درد و پا برهنگان است و از اين زاويه نگاه برخى اصولگرايان گذشته ديگر اصولگرا نيستند و تغيير پيدا كرده اند و ديگر نتوانستند خودشان را بالا بكشند.من نمى خواهم دايره اصولگرايى را محدود كنم. من بيشتر به دنبال تعريف اصولگرايى واقعى هستم و مى خواهم محدوده اصولگرايى جابه جا شده را نشان دهم. هر كسى نمى تواند پايبند به اصولگرايى واقعى باشد آن هم در مواقع سخت مثل انتخابات اخير؛ در انتخابات كسانى را در مجلس داشتيم كه ستاد اصولگرايان حامى موسوى را تشكيل دادند كه موسوى هم بالاخره هم خودش را خراب كرد و هم كسانى كه به وى وصل بودند. بعد از انتخابات هم همان افراد به خاطر حب و بغضى كه با احمدى نژاد داشتند همچنان روى موضع خودشان اصرار كردند و در شرايط كنونى نمى توانند علم موسوى را به دست بگيرند و چاقوى حمله به احمدى نژاد را به دست گرفته اند و شروع كرده اند به تخريب و توهين نسبت به دولت.احمدى نژاد بالاخره با راى بالا و تاييد رهبر انقلاب رئيس جمهور شده است. اين جور شمشيركشيدن عليه دولت معنى ندارد و اين شمشير كشيدن ها بيشتر به خاطر حب و بغض هاى سياسى است. برخى از رفتارها از جبهه اصولگرا در مجلس از كينه هاى گذشته ناشى مى شود و برخى هم به دليل حسادت است و مى گويند چون ،۱۰ ۱۵ سال در عرصه سياست كشور بوديم چرا يكدفعه كسى مثل احمدى نژاد پيدا شد و رفت توى دل مردم، آنها مى گويند ما بايد توى چشم مردم باشيم و به هر حال از رفتارهاى اينگونه احمدى نژاد خوششان نمى آيد. دليل بخش عمده اى از رفتارهاى آنها اينگونه است كه توضيح دادم البته اندكى هم به رفتارهاى نامناسب احمدى نژاد برمى گردد كه اين بيمارى ها را تشديد مى كند و بهانه به دست اشخاصى در مجلس و بيرون مجلس مى دهد. چرا مجلس در قبال جلسه دوم دادگاه عاملان اغتشاشات اخير موضع صريح و روشنى نگرفت؟ همانطور كه چند روز پيش در يادداشتى در سايت خودم نوشتم لاريجانى جهت گيرى خاصى در انتخابات داشت ومن معتقد نبودم كه لاريجانى با احمدى نژاد است و آقايان موسوى، كروبى و رضايى هر كدام ادعا مى كردند كه لاريجانى با ماست ولى خودش مى گفت نظر من احمدى نژاد است ولى ما قانع نشديم. به اعتقاد من لاريجانى با رياست احمدى نژاد موافق نبود، البته وى دلايل و استدلال هاى مشخص خود را دارد. هر چند احمدى نژاد در قبال رياست لاريجانى بر مجلس نظر مثبتى داشت و با اين ديدگاه توانست طيف زيادى از نمايندگان را قانع بكند كه به لاريجانى راى بدهند. اما لاريجانى بعد از اينكه رئيس مجلس شد، نوع نگاهش به دولت آن چيزى نبود كه قبلاً ابراز كرده بود و بعد از آن شمشير را براى احمدى نژاد و دولت وى از رو بست. لاريجانى آمد و با فراكسيون اصولگرايان مقابله كرد، وى عملاً فراكسيون اصولگرايان مجلس را فلج و متوقف كرد. لاريجانى اجازه فعاليت به فراكسيون اصولگرايان را نمى دهد و نمى خواهد از رياست اين فراكسيون بگذرد و دليل آن است كه نمى خواهد قدرتى را هم عرض خودش در مجلس داشته باشد. لاريجانى احساس مى كند اگر كسى رياست فراكسيون را برعهده بگيرد مى تواند در مناسبات مجلس تاثير بگذارد، به همين دليل لاريجانى دلش مى خواهد رئيس فراكسيون باشد و تمام مقدمات را مى چيند كه رئيس فراكسيون باشد. لاريجانى در انتخابات دهم گفت كه صلاح نيست مجلس ابراز نظر كند پس چطور در انتخابات نهم لاريجانى مرده هاى مجلس را هم پشت سر خود آورد و خروجى آن هم حدود يك ميليون شد. اين انتقاد بر لاريجانى وارد بود كه چرا شما بر خلاف نظر نمايندگان اجازه بروز تصميم فراكسيون را نداديد و آقاى لاريجانى به همراه باهنر اجازه انتشار تصميم فراكسيون در مورد انتخابات را ندادند. دليل رفتار آنها هم مخالفت با احمدى نژاد بود وكار به جايى رسيد كه خود نمايندگان مجلس بيانيه اى را تنظيم و در مجلس امضا كردند و بيش از ۲۰۰ نماينده گفتند كانديداى ما احمدى نژاد است. سه روز قبل از انتخابات بيانيه اصولگرايان روى خروجى خبرگزارى ها قرار گرفت و بى خاصيت ترين بيانيه را رسانه اى كردند. لاريجانى عملاً فراكسيون اصولگرايان را كشت، آن هم به خاطر زنده نگه داشتن خود، لاريجانى نگذاشت فراكسيون اصولگرايان نفس بكشد و كار كند، فراكسيون اصولگرايان در هيچ جا بروز نكرد و تاثير خاصى در هيچ جا نگذاشت. بعد از انتخابات مسير لاريجانى بر خلاف مسير فراكسيون اصولگرايان بود. لاريجانى در موضع گيرى هاى خود در قبال اغتشاشات كاملاً دو پهلو موضع گرفت و به يكباره از تريبون مجلس ماجراى كوى دانشگاه و مجتمع سبحان بزرگنمايى و خوراك تهيه شده اى براى روزنامه هاى اصلاح طلب شد. بعد از خطبه هاى نماز جمعه مقام معظم رهبرى، لاريجانى به رغم اكراهى كه داشت در گفت وگوى ويژه خبرى حاضر شد و شوراى نگهبان را زير سؤال برد، نهادهاى امنيتى كشور را كه زير مشت و لگد بودند، به جاى حمايت از آنها كه امنيت جامعه را برقرار مى كردند زير سؤال برد.لاريجانى از حضور خيابانى اغتشاشگران دفاع كرد كه برخلاف نظرات صريح رهبر انقلاب بود و بعد آن هم مسير وى مسيرى نبود كه در آن تاييد و حمايت دولت بتوان استنباط كرد. من هم حامى همه جانبه احمدى نژاد و دولت آينده نيستم و اگر كابينه ضعيف باشد بنده هم مخالفت مى كنم، همانطور كه به آقاى كردان راى ندادم احتمالاً به وزراى ضعيف و ناكارآمد راى نمى دهم. انتظار اين است كه رئيس فراكسيون بيايد توى ميدان و جمع كننده قصه باشد نه آنكه خود پهن كننده قصه باشد. صحبت هاى لاريجانى در مراسم تحليف رئيس جمهور هم شمشير از رو بستن تلقى مى شود و مخالفت خود را با رياست جمهورى احمدى نژاد به نوعى نشان داد. وقتى ما مى بينيم از تريبون مجلس موضوعات غيرضرورى بيان مى شود چطور نبايد انتظار داشته باشيم از اين تريبون درباره جلسه دادگاه دوم اعلام موضع كند. همانطور كه در سايت شخصى خود نوشتم لاريجانى بايد از تريبون مجلس موضع مشخصى را در قبال جلسه دوم دادگاه مى گرفت و ارتباط ستاد انتخاباتى برخى از كانديداهاى رياست جمهورى را با سفارتخانه هاى كشورهاى بيگانه محكوم مى كرد. وقتى ما مى بينيم عوامل سفارتخانه هاى كشورهاى خارجى در اغتشاشات شركت و فضاى جامعه را ناامن مى كنند چرا نبايد رئيس مجلس اعلام موضع كند. متاسفانه رفتار مجلس هشتم رفتار همسو با جهت گيرى ها، سياست گذارى ها و فرمايشات مقام معظم رهبرى نبوده است. برداشت من اين است كه رهبر انقلاب از عملكرد يك ساله مجلس هشتم راضى نبودند كه مى تواند دلايل مختلفى داشته باشد، بند بند صحبت هاى ولى فقيه تذكر بود و هيچ كجا ايشان از مجلس حمايت نكرد. لاريجانى به عنوان رئيس مجلس گزارشى از عملكرد مجلس ارائه داد كه رهبر معظم انقلاب هيچ واكنشى به اين گزارش نشان ندادند كه آيا مجلس كارهاى خوبى انجام داده، يا چرا آن كار را انجام نداديد. ما مى بينيم زمانى كه رؤساى قوه مجريه يا قضائيه در ديدار با مقام معظم رهبرى گزارش عملكرد مى دهند، ايشان واكنش نشان مى دهند، نسبت به آن گزارشات حساسيت به خرج مى دهند، بعضى جاها حمايت مى كنند اما در جلسه با نمايندگان مجلس چنين اتفاقى نيفتاد.صحبت هاى مقام معظم رهبرى در ديدار با نمايندگان مجلس عمدتاً تذكر بود كه مجلس نياز به اخلاق دارد، اجازه حرف زدن به يكديگر بدهيد و مواردى از اين دست. حتى اين قابل مرور است كه مقام ولى فقيه در صحبت هايشان هيچ اشاره اى به رئيس مجلس نمى كند و من اينها را نشانه عدم رضايت رهبر معظم انقلاب از عملكرد مجلس مى دانم و تصور مى كنم جهت گيرى هاى مجلس جهت گيرى هاى درستى نبوده است. /1001/

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 176]