لزوم تلاش براي به دست آوردن اخلاص نيت

واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: ** امامت جماعت و وعظ از كارهاي مهم در اين ماه براي اهل علم، امامت جماعت و وعظ مي‏باشد. آنچه بطور اختصار درباره اين دو مي‏توان گفت اين است كه اگر عالم، قوي و مجاهد بوده و از كساني باشد كه مدتي با نفس خود جهاد كرده و در طول جهاد راه هاي پنهان نفوذ شيطان و پوشش هاي هواي نفس را پيدا كرده، نبايد امامت جماعت و وعظ را به كلي رها كند. زيرا اين دو، به ويژه وعظ مورد اهتمام شرع است. زيرا هيچكدام از كارهاي خوب، فايده وعظ را نداشته و تمامي اعمال خير، نتيجه وعظ است و سخن گفتن به طور مفصل در اين مورد و ذكر فوايد آن از عهده اين كتاب خارج است. عالم بايد با جديت براي به دست آوردن اخلاص نيت، و صدق در اخلاص تلاش كند. زيرا آفات وعظ و امامت خيلي زياد است و كمتر از فضايل و فوايد آن نيست. بنابراين پس از مراقبت كامل، اگر انگيزه خود را خالص ديد، اقدام كند و اگر ديد بر عكس است، يا هم براي خدا و هم براي غير اوست يا نفهميد كه مخلص است يا نه، بايد آن را ترك و به تحصيل صدق و اخلاص بپردازد. اگر عالم در به دست آوردن صدق در اخلاص راستگو باشد، خداوند بحكم آيه و آنان كه در راه ما تلاش و كوشش كردند، آنان را حتما به راه خويش هدايت مي‏كنيم او را هدايت مي‏كند. ** آزمايش اخلاص در امامت و وعظ عالم بايد براي شناخت نيت خالص در امامت جماعت به روش هاي زير خود را بيازمايد. اول - خود و ميل خود را به امامت ملاحظه كرده و بنگرد كه آيا به خاطر دوستي مقام و عزت امامت، به آن راغب است يا به خاطر امر خدا و خوشنودي او. اگر ديد در صورتي كه مامومين او كم يا كساني كه از امامت او اطلاع دارند، كم مي‏باشند؛ ميل او هم به امامت كمتر است، يا ببيند رغبت او به امامت اعيان و اشراف و پادشاهان بيش از رغبت او به امامت ديگران است؛ بايد بداند قصدش يا خالص براي جاه و مقام است يا مخلوط با آن. اگر نفس و شيطانش ميل او را آراسته و به او بگويند ميل تو به زيادي مامومين به خاطر زيادي ثواب و از جهت ترويج دين و بزرگداشت شعائر خداوند است نبايد با اين وسوسه فريب بخورد، مگر زماني كه صدق قصد خود را در به دست آوردن ثواب بيشتر، بررسي نمايد. دوم - يا اين كه فرض كن، اگر امامت يك يا دو نفر را كه به جهات مختلفي به رضايت خداوند نزديكتر و پاداش آن، از امامت انبوهي از مردم بيشتر است را داشته باشي، آيا رغبت و ميل تو در اين صورت به اين جماعت كم، بيشتر از جماعت زياد است، يا نه. شناخت صدق نيت در ترويج دين و بزرگداشت شعائر از اين راه نيز ميسر است كه فرض كني اين مطلب، با امامت شخص ديگري بيش از امامت تو تحقق پيدا مي‏كند - بخصوص زماني كه تو نيز به او اقتدا كرده‏اي- و ببيني آيا رغبت تو به ترويج و بزرگداشت در اين صورت، با زماني كه تو امام جماعت بودي، تفاوت دارد يا نه. اگر نفس و شيطان باز وسوسه كند كه ميل تو، به ترويج با امامت خودت به اين جهت است كه مي‏خواهي سعادت اين عبادت نصيب تو شود نه ديگران، زيرا عابدين در اين عبادات با هم مسابقه مي‏دهند، باز هم تا موقعي كه صدق نيت را آزمايش ننموده‏اي از صدق اين نيت مطمئن نشو. و امتحان اين نيت هم به اين ترتيب است كه فرض كني، اگر به ديگري اقتدا كني و اين ترويج و بزرگداشت تحقق پيدا كند، آيا رغبت تو به اقتدا نمودن بيش از امامت خواهد بود يا خير؟ امر صدق و اخلاص باريكتر از مو بوده و بر بسياري از عاملين مدت هاي طولاني پوشيده مي ماند و با اتفاق رويدادي ارشاد شده‏اند. از بعضي از علماي بزرگ نقل شده است كه 30 سال در صف اول نماز جماعت حاضر مي‏شد و بعد از اين مدت طولاني به دليل مانعي نتوانست به صف اول برسد و در صف دوم ايستاد و گويا از اين كه او را در صف دوم مي‏ديدند، خجالت مي‏كشيد. اين جا بود كه فهميد مواظبت او بر صف اول همراه با ريا بوده است و به همين جهت تمام نمازهاي اين مدت را قضا كرد. برادرم! به اين عالم مجاهد بنگر و در مقام والاي او در تلاش و كوشش تامل كن كه چگونه در اين مدت طولاني هميشه در نماز جماعت در صف اول حاضر بود و عهده‏دار امامت جماعت نشد و آنگاه به خاطر اين شبهه، نماز 30 سال خود را قضا كرد و از اين مطلب به عظمت كار و اهتمام زياد گذشتگان در اخلاص و تلاش پي‏ببر. وعظ نيز مانند امامت است. علاوه بر اين كه وعظ نيز خود آفات بسيار دقيقي دارد و اكثر آن از آفات زبان بشمار مي‏آيد. آفاتي كه بزرگان نتوانستند از آن دوري كنند و به همين جهت سكوت را اختيار كرده و آن را مطلقا بهتر از سخن دانستند، با اين كه سخن قطعا بهتر از آن است. زيرا تمامي خيرات با سخن گفتن بوجود آمده و با كلام است كه خير در ميان مردم جاري مي‏گردد. برگرفته از كتاب المراقبات نوشته مرحوم آيت الله ميرزا جوادآقا ملكي تبريزي فراهنگ**1003**1588

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 220]