طناب

واضح آرشیو وب فارسی:ابرار: طناب
حجازى آدم را به ياد شخصيت اصلى فيلم «طناب» هيچكاك مى اندازد كه تا آخرين لحظات به درست بودن ارتكاب قتل دوست قديمى اش اعتقاد داشت و با تعابير فلسفى و بعضاً اجتماعى از كرده خويش دفاع مى كرد. هيچكاك در اين اثر به يك بحران تقريباً پيچيده روانشناختى پرداخته تا به نوعى «منيت » ها را كالبد شكافى كند و به ما نشان بدهد كه برداشت هاى شخصى تا چه اندازه مى توانند به دليل ريشه اى كه در خاك گذشته ها دارند خطرناك باشند. در واقع نقد ناپذيرى، شاه كليد عاقل فريبى است تاثير به عوض تكاپوى بيرونى دچار اكتسابات درونى شود و تعادل خويش در معيارهاى اجتماعى را از دست بدهد.اسطوره آبى ها نيز - احتمالاً - متأثر از چنين فرآيندى است كه نمى تواند دست از سر تيم سابقش بردارد. او چندى پيش مصاحبه كرده و گفته كه «سازمان از ابتداى فصل قلعه نويى را مى خواست و هيأت مديره نيز به سمت امير بيشتر از من گرايش داشتند.» حجازى به همين سادگى براى ناكامى اش در اين باشگاه دليل تراشيده و جالب اينكه در همان مصاحبه خيلى غير مستقيم از ضعف فتح الله زاده در تصميم گيرى و نيز نداشتن «استقلال عملى» براى مديرعامل انتقاد كرده است. با توجه به اين ادله اين سؤال پيش مى آيد كه اگر حاجى به آن اندازه كه ناصر در موردش گفته «فاقد» قدرت و استقلال است پس چگونه در ابتداى فصل كه سازمان و هيأت مديره «قلعه نويى» را مى خواستند توانستند حجازى را سرمربى كند و بودجه لازم براى جذب مهره هايى كه در فهرست اين سرمربى حضور داشتند را فراهم آورد(؟!) و بعد هم به جاى قلعه نويى «كريمى» را بياورد؟ جالب تر اينكه مديرفنى مستعفى دوباره بازگشته به موضع انتقاد از قلعه نويى و گويى فراموش كرده كه وقتى استقلال مى خواست با مربيگرى كريمى به مصاف مس كرمان برود، او چگونه در مطبوعات به جريان سازى پرداخت و وجود هرگونه اختلافى با امير را تكذيب كرد. آن روزها ناصر «قلعه نويى» را با لفظ «شاگرد سابق» مى خواند و بسيارى از مشكلات فى ما بين را ناشى از شيطنت رسانه ها مى دانست(!) با اين حال امروز كه امير به نيمكت پسران آبى بازگشته است، حجازى هم مجدداً تغيير موضع داده و مى گويد چون از ابتداى فصل دنبال اين مربى جوان بودند، من شكست خوردم!سرمربى اسبق در ادامه فيناليست شدن استقلال در جام حذفى را مرهون هنر خويش مى داند، در حالى كه به اعتقاد حجازى او هيچ نقشى در سيزدهمى تيمش در ليگ نداشته است. تا جايى كه حافظه مان يارى مى كند استقلال، «فولاد» را با سرمربيگرى امير برد و راه آهن و ذوب آهن هم زمان كريمى به آبى ها باختند. بنابراين دليل اين ادعا كه حجازى گفته: نصف راه جام حذفى را من پيموده ام(!) احتمالاً مثل حلقه گمشده نظريه داروين است و دور از دسترس همگان.
سه شنبه 21 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ابرار]

[مشاهده در: www.abrarnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 267]