ورزش - شاهزاده فريدون و پرنس مسعود

واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: ورزش - شاهزاده فريدون و پرنس مسعود

ورزش - شاهزاده فريدون و پرنس مسعود

عليرضا خطيبي:90 دقيقه، اين همه آن وقتي بود كه اماراتي‌ها داشتند تا گل عقب افتاده را جبران كنند. گلي كه ناگهان آنها را از صدر جدول و خواب‌هاي رويايي بيرون آورد. آنها در اين مدت طولاني صاحب تمام و كمال توپ بودند اما به جز ضربه اسماعيل مطر، دريغ از يك خطر نصفه و نيمه ديگر. علي دايي يك استراتژي مدرن را براي اين بازي در نظر گرفته بود، ايران صاحب زمين و حريف مالك توپ. اماراتي‌هاي دو برابر ما صاحب توپ و مالك آن بودند اما بيشتر اين زمان صرف پاس‌هاي عرضي مي‌شد تا بالاخره يك بار خط دفاع ايران تمركزش را از دست بدهد. برونو متسو كنار زمين در آرزوهاي رنگارنگش سير مي‌كرد و اما حيف كه غول از خواب بيدار شده بود. مرد فرانسوي در جهنم العين فهميد كه ما خودمان كارها را سخت مي‌كنيم اما باز هم اين خودمان هستيم كه گره‌ها را، ولو با دندان، باز مي‌كنيم. طلسم هم بر جا ماند. اماراتي‌ها هنوز نتوانسته‌اند در يك بازي رسمي دروازه ايران را باز كنند. تاكتيك تيم‌ملي خيلي راحت بود اما همين نهايت سادگي هم با پيچيدگي‌هاي خاص خودش اجرا مي‌شد، يك تركيب متفاوت با بازي رفت كه متسو توقع آن را نداشت، تيمي كه در ضد حملات مثل برق و باد باز مي‌شد. اگر تيم‌ملي صاحب يك علي دايي در خط حمله بود، اماراتي‌ها يك شكست سنگين در خانه مهمان مي‌شدند. تيمي كه پس از تساوي در بازي رفت سر به آسمان مي‌ساييد و فكر مي‌كرد همه چيز تمام شده است. اما يك جاي كار ايراد داشت 90 دقيقه تمام دنبال بازيكنان ما دويدند تا حداقل گل مساوي را بزنند اما اين اتفاق هرگز نيفتاد. خط دفاع تيم‌ملي اجازه قدرت‌نمايي نداد و ژنرالي به نام جواد نكونام محشر بود، شماره 6 كامل‌ترين بازيكن زمين بود. متسو چقدر دوست داشت يك نكونام داشته باشد؟

يك ضربه چيپ با پاي چپ. يك ضربه تمام‌حرفه‌اي كه بي‌شك فقط از عهده فريدون زندي بر مي‌آمد. پسرك ژرمن‌ ما يك ضربه فوق‌العاده زد، دو مدافع امارات هر چقدر كه تلاش كردند به توپ نرسيدند و حالا بايد پرسيد كه شماره 14 در بازي رفت كجا بود؟ زندي را مي‌توان بدون نوسان‌ترين بازيكن اين چند سال اخير تيم‌ملي ناميد. يك حرفه‌اي تمام عيار كه شايد تكنيك بالايي نداشته باشد اما اگر وقت كند قادر است يك‌تنه قفل‌ها را باز كند. فراري كه او از پشت دفاع امارات آغاز كرد را بايد بارها ديد. گويا يك حركت خط‌كشي شده اتفاق افتاد. لحظه پرتاب اوت با استارت فريدون همراه شد و كمر خط دفاع امارات روي اين سرعت و آفسايد‌گيري غلط شكست. زندي در تمام نيمه‌اول يك چهره متمايز بود. بازيكني كه حالا ايراني‌تر شده و چشم‌نواز بازي مي‌كند. چيپ او بود كه به آسيا هشدار داد. بازي تمام شده، منتظر ايران باشيد. خاطرات برونو متسو تكرار شد. مرد فرانسوي دو سال قبل در جايگاه ويژه نشسته بود و بازي ستاره‌اي را مي‌ديد كه با پيراهن شماره 9 الشارجه همه كار مي‌كرد. متسو پس از پايان بازي اعتراف كرد كاش من هم يك شماره 9 داشتم و حالا سناريو با همان ظرافت اجرا شد. مسعود شجاعي بهترين نمايش همه عمرش را انجام داد و يك‌تنه تيم مقابل را نابود كرد، با تكنيك بالايش يك سري دريبل مدرن به اماراتي‌ها زد. بي‌جهت نبود كه گزارشگر دوبي اسپورت مي‌گفت (روي يكي از حركاتش) بايد از او متنفر بود. شجاعي يك پاس طلايي داد، از آن دست پاس‌هايي كه فقط در بازي‌هاي اروپايي بايد به دنبالش گشت. يك مانور كامل در ميانه ميدان و سپس پاس با پاي راست به نقطه كور دفاعي حريف آن‌هم در حالي‌كه توپ زير پاي چپ قرار دارد و نگاه به يك سمت ديگر است. پرنس فوتبال ايران يك شب دردناك را رقم زد. شبي به گرماي جهنم براي متسو و سايرين! كاش متسو يك شجاعي داشت.
يك آرايش جديد در العين؛ محروميت آندرانيك تيموريان يك توفيق اجباري بود. دايي نسبت به بازي رفت با چند تغيير وارد زمين شد. يك آرايش 1-3-2-4 جديد. اين بار دو هافبك دفاعي ما، ابراهيم صادقي و جواد نكونام، در طول هم قرار داشته و بيشتر سيستم 1-4-1-4 ملكه ذهن تيم‌ملي شده بود. غلامرضا رضايي در هواي شرجي امارات دويد و دويد و دقيقا در آن لحظه‌اي كه مدافعان حريف منتظر خستگي او بودند باز هم استارت زد. در مورد بازي مسعود شجاعي نمي‌توان حرفي زد كه حق مطلب را ادا كند و كلا يك تيم خوب داشتيم، تيمي كه يكجا به اندازه سه بازي دور رفت امتياز جمع كرد. تساوي‌هاي پردامنه در سه بازي اول يك انگاره خاص را در ذهن سوري‌ها و اماراتي‌ها تقويت كرده بود اما اين روياي شيرين ناگهان به يك كابوس دهشتناك تبديل شد. حالا بازي در عباسيون مانده است. ورزشگاهي كه سال‌هاست منتظر شكست تيم‌ملي باقي‌مانده است. سوري‌ها هر‌ بار اين ورزشگاه 70 هزار نفري را آذين مي‌بندند اما وقتي داور سوت پايان را مي‌زند، قطرات اشك تنها پناه آنهاست. امارات ، سوريه و حتي كويت مي‌توانستند نقش يك گربه سياه را بازي كنند اما سلطان‌ كس ديگري ‌بود. سلطان ناگهان خشمگين شد و امارات قرباني اول اين خشم. ايراني‌هاي امارات حالا در خيابان‌هاي القطاره سرشان را بالا مي‌گيرند، يك هفته قبل سر و صداي دشداشه‌پوش‌ها را نمي‌توانستند جوابي بدهند اما حالا مي‌توان لبخند زد، در چشمان آنها نگاه كرد و گفت: «از شكست شما لذت برديم...» هنوز زود است كه امثال امارات خدشه‌اي به حاشيه امنيت ايران وارد كنند در تمام مرحله رفت آنها در باد تساوي‌هاي ايران خوابيدند اما ناگهان يك توفان همه چيز را عوض كرد. اماراتي‌ها آماده جشن ملي بودند اما باز هم نشد پس شب بخير موفق باشيد تا بعد!
دوشنبه 20 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: همشهری]

[مشاهده در: www.hamshahrionline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 151]