پانزده خرداد نقطه عطفي در تاريخ معاصر

واضح آرشیو وب فارسی:ایسکانیوز: پانزده خرداد نقطه عطفي در تاريخ معاصر
پانزدهم خرداد سال 1342. اينجا قم است. مكاني كه يك روز خونين را براي مردم كشور آغاز كرد و شروعي بود براي پاياني بزرگ در پانزده سال بعد.

هوا هنوز گرگ و ميش است اما او مانند هميشه بيدار. برايش عجيب نيست پس از آن سخنراني كوبنده سه روز پيش در مدرسه فيضيه كه دست شاه و اربابان آمريكايي و اسرائيلي را رو كرده، اين طور بي رحمانه به خانه اش بريزند . اين هم برايش عجيب نيست كه چرا صبح به آن زودي! خوب مي داند امام و رهبر امتي است كه قيامشان ماموران آموزش ديده شاه را به لرزه مي اندازد و آنها چاره اي ندارند جز آنكه براي دستگيري امام اين امت از تاريكي و سكوت شب استفاده كنند.

اما هنوز چند ساعتي از اين دستگيري به اصطلاح مخفيانه امام نگذشته بود كه شهر به لرزه در آمد و همين لرزه بود كه تا انتهاي شب آن روز كل كشور را تكان داد آن طور كه پس از 45 سال هنوز هر سال مردم آثار اين لرزه را حس مي كنند.

در حدود ساعت شش بامداد بود كه مردان و زنان انقلابي قم به منزل امام رفتند و به اتفاق فرزندشان، حاج آقا مصطفي، به سمت حرم مطهر حضرت معصومه (س) حركت كردند. فرياد " يا مرگ يا خميني" صحن مطهر و خيابان هاي اطراف را پركرده بود. در همان زمان، علما و مراجع وقت هم با صدور بيانيه هايي، خواستار آزادي فوري حضرت امام (ره) شدند. در حدود ساعت ده صبح، با ورود نيروهاي مسلّح براي تقويت نيروهاي شهرباني قم، تيراندازي و رگبار مسلسل ها شروع شد و تعداد زيادي از مردم زخمي شده يا به شهادت رسيدند. شدّت تيراندازي به حدّي بود كه امكان انتقال زخمي ها و اجساد شهيدان نبود و اين كشتار، تا ساعت پنج عصر ادامه يافت.

اما اعتراض و كشتار به قم ختم نشد.اصطلاح حمام خون در تهران از همين روز بود كه بر سر زبانها افتاد . سيل خروشان كشاورزان غيور و كفن پوش ورامين، دهقانان كن و نيز مردم جماران به سوي تهران سرازير شد. جمعيت بازاري، بار فروش، دانشگاهي و اقشار مختلف مردم، با فريادهاي رعد آساي "يا مرگ يا خميني" و "مرگ بر شاه" شهر و شاهنشاهيان را به لرزه انداخته بودند و اين ترس به جز رگبار مسلسل به سوي مردم مظلوم چاره ديگري نداشت. تهران در پانزدهم خرداد 42 قتلگاه وحشت دژخيمان بود.

و البته كه اين قيام در تهران نيز پايان نيافت . آن روز خيابان هاي شهر هاي ديگر كشور نيز همچون شيراز، تبريز و مشهد با خون مردمي كه تنها آزادي رهبر آزادي خواهشان را مي خواستند رنگين شد.

قيام پانزده خرداد اولين خروش خود جوش مردم بود كه اگرچه با سرعت به نتيجه نرسيد اما آنقدر براي رژيم حاكم هراس انگيز بود كه تصميم بگيرد با استفاده از همه امكانات و ازجمله رسانه هاي گروهي، جنبه اسلامي و مردمي را از آن بگيرد و جهت خارجي به آن داده و افكار عمومي را فريب دهند.

رژيم مدعي شد ؛ عده اي از مردم، براي به دست آوردن پول، به تهاجم بر ضد دولت دست زده اند و ادعا كرد كه اين پول ها را شخصي به نام "جمال عبدالناصر" فرستاده تا در ايران، توطئه هايي صورت گيرد. البته با همه اين تلاش ها و ادعاهاي پوچ و بي اساس، شعله قيام پانزدهم خرداد 1342، روز به روز روشن تر مي شد.

با وجود سانسورهاي شديد دستگاه شاه، خبرهاي دستگيري امام خميني(ره) و قيام 15 خرداد؛ در مدت كوتاهي نه تنها در سراسر كشور كه به فراتر از مرزها گسترش يافت و موجي از نفرت و خشم بر ضد شاه به راه افتاد. حوزه هاي علميه نجف، كربلا و كاظمين، به حمايت از امام خميني (ره)، تلگراف هايي به سران كشورهاي اسلامي و سازمان هاي بين المللي مخابره و كشتار پانزدهم خرداد رژيم را به شدٌت محكوم كردند. تمام اين جريان ها در حالي صورت مي پذيرفت كه در مطبوعات كشور هيچ خبري ازحقايق و وقايع منعكس نمي شد و اين در حالي بود كه رسانه هاي خارجي با تيترهاي درشت از اين روز ياد مي كردند.

روزنامه "دي ولت" در شماره 129 خود نوشت: "در تهران، صدها نفر كشته شده اند. دولت عَلَم، حكومت نظامي اعلام كرد. ارتش با تانك و مسلسل، بر ضد طرفداران رهبر مسلمانان، [امام] خميني كه عليه اصلاحات شاه دست به اعتراض زده اند، وارد عمل شد".

روزنامه "الاهرام" در 16 خرداد نوشت: "ديروز تهران در آتش خشم شعله ور شد... اين، شديدترين تظاهرات ضد شاه بود وهنگامي آغاز شد كه رهبر ديني، روح الله خميني و ياوران او دستگير گرديدند".

از سوي ديگر شخصيت هاي سياسي و علمي نقاط مختلف جهان نيز با صدور اطلاعيه هايي، مراتب اعتراض خويش را اعلام مي كردند. شيخ محمود شلتوت، مفتي و رئيس دانشگاه الازهر مصر در اعلاميه اي اعتراض آميز كه شش روز پس از قيام پانزدهم خرداد صادر شد، تاكيد كرد: دستگيري علما و اهانت به ساحت مقدٌس آنان، داغ ننگي بر پيشاني عالم انساني است.

وي در تلگرافي، خطاب به شاه خواست از تجاوز به حريم روحانيت و علماي اسلام خودداري كند وهر چه زودتر، علماي بازداشت شده را آزاد سازد.

به هر حال با وجود همه اعتراض ها رژيم، حاضر به آزاد سازي امام نبود و به همين دليل نيز سرانجام علماي طراز اوٌل كشور،براي چاره جويي، در تهران اجتماع كردند. رژيم حاكم كه از يك پانزده خرداد ديگر بيمناك بود، كوشيد آنها را پراكنده سازد اما قدمي در راه خواست آنها برندارد و مراجع تقليد اين بار اعلاميه اي صادر كردند مبني بر اين كه امام خميني (ره) مجتهد جامع الشرايط و مرجع تقليد است و براساس قانون، از محاكمه و تعرٌض مصون است. بالاخره با انتشار اين اعلاميه رژيم خود به خود ناچار شد براي فرو نشاندن نارضايتي هاي عمومي، امام خميني را در هجدهم فروردين 1343 آزاد كند.

و به اين ترتيب است كه تحليلگران انقلاب ايران بر اين باورند؛ پانزده خرداد نقطه عطفي است در تاريخ معاصر و يادگاري است از پيوند معنوي توده هاي عظيم مردم كشور.واكنشي است از احساس عميق مذهبي ملت ايران و نمايشي از به پا خواستن مردمي كه مي خواستند ظلم و ستم را از بن بركنند. قيامي كه امام خود در باره آن فرمودند: "روز پانزده خرداد، در عين حال كه چون عاشورا، روز عزاي عمومي ملٌت مظلوم است، بزرگداشت ارزش هاي انساني در طول تاريخ است. قيام پانزده خرداد، اسطوره قدرت ستم شاهي را در هم شكست و افسون ها را باطل كرد. شهادت جوانان رشيد و زنان و مردان در آن روز، سد عظيم قدرت شيطاني را از بنيان سست كرد. خون سلحشوران كاخ نشين، كاخ هاي ستم را درهم كوبيد. ملت عظيم الشأن با قيام و نثار خون فرزندان عزيز راه قيام را براي نسل هاي آينده گشود و ناشدني ها را شدني كرد".
چهارشنبه 15 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایسکانیوز]

[مشاهده در: www.iscanews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 302]