واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
سرطان نجيب نويسنده:دکتر فاطمه فراهاني گفتگو با دکترسيديوسف حسيني، استاد دانشگاه علوم پزشکي شهيد بهشتي و جراح کليه و مجاري ادراري سرطان پرستات، سرطان نجینی است! سرطان پروستات به نژاد، جنس و نوع تغذيه افراد بستگي دارد. تاکنون آمار دقيقي در مورد شيوع اين سرطان در ايران وجود نداشت، اما مطالعات اخير نشان ميدهد که شيوع اين بيماري در کشور ما چندان هم ناچيز نيست. دکترسيديوسف حسيني، استاد دانشگاه علوم پزشکي شهيد بهشتي و جراح کليه و مجاري ادراري در بيمارستان مدرس تهران معتقد است: «امروزه اميدهايي براي درمان اين بيماري و طول عمر زياد، حتي در موارد دستاندازي تومور به ساير ارگانها وجود دارد.» نکته در اينجاست: طول عمر زياد، در شرايطي که ما به سرطان مبتلا هستيم. اين بيماري به اين زوديها جان ما را نميگيرد، پس چگونه بايد با آن زندگي کنيم؟ آقاي دکتر! يک بيمار که مبتلا به سرطان پيشرفته پروستات ميشود، معمولا چند سال اميد به زندگي دارد؟حالا چرا سرطان پيشرفته؟ خب! موضوع گفتگوی ما در مورد کساني است که مبتلا به سرطان پيشرفته پروستات هستند ولي نبايد بگذاريم اين اتفاق بيفتد، يعني حيف است که با وجود اين همه امکانات تشخيصي و درماني شاهد چنين چيزي باشيم. چهطور؟ امروزه توصيه و تاکيد ميشود که همه مردان بالاي50 سال تحت نظر متخصص اورولوژي از نظر رشد خارج از حد پروستات، خود را کنترل کنند تا به اين ترتيب در مراحل اوليه ابتلا به سرطان پروستات، اين بيماري را تشخيص دهيم. تشخيص به موقع فايدهاي هم دارد؟ اگر قبل از اينکه سلولهاي سرطاني از کپسول پروستات تجاوز کنند، ما اين بيماري را تشخيص بدهيم، ميتوانيم به کمک روشهاي جراحي يا اشعهدرماني به صورت صددرصد، بيماري را درمان کنيم. و اگر تشخيص ندهيم؟ بايد تشخيص بدهيم. در گذشته شايد امکان آن وجود نداشت ولي از 30 سال پيش به کمک آزمايش نشانگر تومور پروستات (پياسآ)، امکان تشخيص زودهنگام و درمان قطعي اين بيماري وجود دارد. پس حيف نيست که ما اين فرصت طلايي را که علم در اختيارمان گذاشته از دست بدهيم؟ اگر يک نفر اين فرصت را از دست داد، آنوقت بايد چه کار کند؟ تازه ميرسيم به موضوع مورد نظر شما. فردي را در نظر ميگيريم که به سرطان پروستات مبتلا شده، کاهلي کرده و در حال حاضر سلولها متاستاز دادهاند. بايد در نظر داشت که حتي در مراحل پيشرفته هم ممکن است بيماران تا 10 سال يا بيشتر زنده بمانند. با توجه به اينکه اکثر اين افراد خود دچار کهولت سن هستند و با توجه به رشد آهسته سلولهاي سرطاني پروستات، همچنان هم اميدهاي زيادي براي اين بيمار وجود خواهد داشت. در مطالعهاي که در آمريکا صورت گرفت، نشان داده شد که 10 درصد مردان مورد مطالعه مبتلا به شکل باليني و آشکار سرطان پروستات شده بودند اما از اين تعداد تنها 25 درصد، در اثر خود بيماري سرطان از دنيا رفتند. 75 درصد باقيمانده در اثر ساير بيماريهاي ناشي از کهولت سن (در حالي که هنوز به سرطان پروستات مبتلا بودند) فوت کردند. پس انگار سرطان اين عضو کوچک، رفتار نجيبانهاي دارد! حالا در اين مرحله طولاني از زندگي که فرد در آن به سرطان پروستات مبتلاست آيا ميتوان کمکي به او کرد؟ خوشبختانه ما در اين مرحله هورمون درماني را داريم که در حدود دهه 40 ميلادي ابداع شده است. اين درمان بسيار مفيد و موثر است تا حدي که پزشک ابداعکننده آن به خاطر اين خدمت بزرگ جايزه نوبل پزشکي دريافت کرده است. به کمک اين روش درماني ما ميتوانيم در مراحلي روي تومور اعمال اثر کرده و باعث پسرفت سرطان شويم. اگر چه به مرور زمان بيماران به هورمون درماني مقاوم ميشوند، اما در مرحله مقاومت نيز درمانهايي براي بيمار وجود دارند. در هر صورت هورمون درماني هنوز هم بسيار موثر و بسيار مورد توجه است. مردان مبتلا به سرطان پيشرفته پروستات از مشکلات حين ادرار کردن شکايت ميکنند. چه کمکهايي براي آنان وجود دارد؟ در بيماري که به سرطان پروستات مبتلاست همزمان بزرگي خوشخيم پروستات هم وجود دارد. همچنين بهخاطر وجود اجزاي فيبري عضلاني در بافت پروستات، هورمون درماني کمکي به علايم ادراري بيمار نميکند، بنابراين ناچاريم براي بهبود علايم ادراري بيمار از جراحيهاي تسکيني از راه مجرا کمک بگيريم که خوشبختانه اثراتي کاملا مفيد در بهبود ادرار کردن بيمار دارد و ديگر از بين نميرود، بنابراين بيمار تا آخر عمر مشکلي در ادرار کردن نخواهد داشت. خانواده مردي که سرطان پروستات دارد، بايد چهکار کند؟ اولين صحبت من با پسران اين پدر است. اين زنگ خطر را جدي بگيرند و از 40 سالگي براي غربالگري و تشخيص زودهنگام سرطان پروستات به پزشک مراجعه کنند. در مرحله بعد صحبتي کلي با همه اعضاي خانواده اين بيمار ميکنم: ممکن است پدر شما در اثر هورمون درماني دچار افسردگي شود، پس سعي کنيد او را درک کرده و به او کمک کنيد. همچنين او دچار چاقي شکمي ميشود. بايد توضيح بدهم که اين چاقي او در ناحيه شکم است و در اثر تجمع بافت چربي رخ داده است. بهرغم اين چاقي ظاهري بافت عضلاني او تحليل رفته است، پس پرهيز از چربي در رژيم غذايي و مصرف پروتئين به مقدار مناسب براي پدر شما لازم است. با اين اوصاف، چه غذاهاي ديگري را براي اين بيمار توصيه ميکنيد؟ اثبات شده است که مصرف گوجهفرنگي، چاي سبز و غذاهاي حاوي سلنيوم باعث پيشگيري از بروز سرطان پروستات ميشود، بنابراين بهتر است که پس از ابتلا به سرطان هم بيماران از اين غذاها استفاده کنند. بايد اشاره کنم که بعضي غذاهاي دريايي، مغز گردو، نان گندم و سفيده تخممرغ غذاهاي حاوي سلنيوم به شمار ميآيند. البته مصرف اين غذاها هم نبايد بيرويه باشد، بلکه بايد با مشورت پزشک و در هماهنگي با ساير اجزاي رژيم غذايي، آنها را مصرف کرد. همسر يک بيمار مبتلا به سرطان پروستات بايد چه چيزهايي را بداند؟ علاوه بر نکات مورد اشاره در بالا بايد بداند که ممکن است همسر او به خاطر سرطان پروستات، دچار مشکلاتي جانبي مانند کمخوني، بياشتهايي و بيحوصلگي ناشي از آن شود. همچنين کمخوني ممکن است باعث افزايش احتمال ابتلا به عفونت ادراري يا عفونتهاي ساير قسمتهاي بدن شود. نکته ديگري که بايد اضافه کنم اين است که پوکي استخوان در اين بيماران پديده شايعي است. ستون فقرات اين افراد و همچنين ساير قسمتهاي حساس استخوانبندي آنها در معرض شکستگي ناشي از پوکي استخوان است، پس حواسمان به فعاليتهاي او (حتي در حد بلند کردن يک جسم نيمه سنگين باشيم) و يادمان باشد که شکنندگي استخوانهاي او بيشتر از يک فرد کاملا سالم است. آيا روابط جنسي باعث مبتلا شدن به سرطان پروستات ميشوند يا نه؟ در مورد روابط جنسي تکهمسري چه به ميزان زياد، چه کم، نکته خطرناکي وجود ندارد، يعني اثبات نشده که اين روابط باعث بروز يا تسريع روند سرطان پروستات شوند. اگر چه نظريههايي در عرصه علم مطرح شده که معتقدند روابط بيبند و بار و افسارگسيخته جنسي ممکن است باعث بروز اين سرطان شود. البته اين نظريات هنوز در حد تئوري بوده و به اثبات نرسيدهاند. بيمار مبتلا به سرطان پروستات چه مشکلاتي از نظر جنسي دارد؟ سرطان پروستات در سنين بالا اتفاق ميافتد. در مطالعات پژوهشي صورت گرفته، در حدود بيش از 25 درصد مردان در اين محدوده سني، (يعني محدودهاي که در آن ابتلا به سرطان پروستات شايع است) دچار ناتواني جنسي ميشوند. از اين گذشته مبتلا شدن به يک بيماري مزمن صرفنظر از آنکه آن بيماري چه باشد، باعث ناتواني بيمار در برقراري رابطه جنسي ميشود. از همه اينها که بگذريم خود بيماري سرطان پروستات و برخي درمانهاي به کار رفته در آن تداخلاتي را از لحاظ جنسي براي بيمار به وجود ميآورد. اگر چه بايد در نظر بگيريم که اين بيماري، بيماري مهمي است و وقتي که ما در علم امروز ميتوانيم اين بيماري را به خوبي درمان کنيم، بعضي عوارض اندک آن هم در سنين بالا قابل درک و پذيرش همه بيماران خواهد بود. منبع:www.salamat.com
#پزشکی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 464]